افراد شاغل به چهار گروه تقسیم بندی می شوند : گروه اول کارمندان هستند که ترجیح می دهند از یک در آمد مطمئن و دائمی هر چند کمتر از دیگران بهره مند باشند.
گروه دوم خویش فرما هستند که رئیس خود بوده و زیر بار دستورات دیگران نمی روند.
گروه سوم کار آفرینان هستند که ضمن این که به شدت بر حفظ استقلال خود تاکید دارند؛ به دنبال راه انداختن کسب و کاری بزرگ ترند. این افراد؛ درآمد بیشتری از دو گروه پیشین خواهند داشت اما ریسک در آمدی آنها نیز بیشتر است.
گروه چهارم سرمایه گذاران هستند که در هیچ کدام از گروه های ذکر شده جای نمی گیرند. این افراد معمولا سرمایه لازم برای فعالیت خویش فرمایان و کار آفرینان را فراهم می کنند و در ازای آن، در قسمتی از سود آنها شریک میشوند.
خویش فرمایان و کار آفرینان یک ویژگی خاص دارند که آنها را از دیگر افراد جامعه متمایز می کند. این ویژگی، یک نیروی ویژه است که آنها را به راه اندازی یک کسب و کار جدید هدایت می کند. بدون وجود این نیروی ویژه، امکان تحقق تولید به شکل امروزی آن ممکن نیست.
زیرا حتی با وجود همه عوامل تولید، مثل نیروی کار که عرضه کنندگان آن؛ گروه کارمندان هستند و سرمایه که از طرف سرمایه داران تامین میشود، باید نیرویی وجود داشته باشد که با تحمل ریسک های بزرگ مالی و زمانی، این عوامل تولید را به هم پیوند داده و به خلق محصولی ارزشمند بپردازد. این نیروی ویژه همان است که در ادبیات امروز اقتصاد و مدیریت، کار آفرینی نامیده میشود. به خاطر نقش اساسی و قدرت همین نیروست که ادعا می کنیم بدون کار آفرینی تولید وجود نخواهد داشت.
تهیه و تدوین
وزارت تعاون معاونت پژوهش،آموزش و کار آفرینی تعاونی ها
گروه دوم خویش فرما هستند که رئیس خود بوده و زیر بار دستورات دیگران نمی روند.
گروه سوم کار آفرینان هستند که ضمن این که به شدت بر حفظ استقلال خود تاکید دارند؛ به دنبال راه انداختن کسب و کاری بزرگ ترند. این افراد؛ درآمد بیشتری از دو گروه پیشین خواهند داشت اما ریسک در آمدی آنها نیز بیشتر است.
گروه چهارم سرمایه گذاران هستند که در هیچ کدام از گروه های ذکر شده جای نمی گیرند. این افراد معمولا سرمایه لازم برای فعالیت خویش فرمایان و کار آفرینان را فراهم می کنند و در ازای آن، در قسمتی از سود آنها شریک میشوند.
خویش فرمایان و کار آفرینان یک ویژگی خاص دارند که آنها را از دیگر افراد جامعه متمایز می کند. این ویژگی، یک نیروی ویژه است که آنها را به راه اندازی یک کسب و کار جدید هدایت می کند. بدون وجود این نیروی ویژه، امکان تحقق تولید به شکل امروزی آن ممکن نیست.
زیرا حتی با وجود همه عوامل تولید، مثل نیروی کار که عرضه کنندگان آن؛ گروه کارمندان هستند و سرمایه که از طرف سرمایه داران تامین میشود، باید نیرویی وجود داشته باشد که با تحمل ریسک های بزرگ مالی و زمانی، این عوامل تولید را به هم پیوند داده و به خلق محصولی ارزشمند بپردازد. این نیروی ویژه همان است که در ادبیات امروز اقتصاد و مدیریت، کار آفرینی نامیده میشود. به خاطر نقش اساسی و قدرت همین نیروست که ادعا می کنیم بدون کار آفرینی تولید وجود نخواهد داشت.
تهیه و تدوین
وزارت تعاون معاونت پژوهش،آموزش و کار آفرینی تعاونی ها
