حالا شما هی همه جا اطلاع رسانی کن
من پر انگیزه و هدفم..
خودتو بکش..
خوش به حالت.چجوری آخه من چرا نیستم؟من پر انگیزه و هدفم
ممنونم از جوابتون.ولی مشکل من اینه که نمی دونم باید چه راهی رو دنبال کنم.رشتم عمرانه ولی علاقه ی خاصی بهش ندارم.همه میگن همینو تموم کن ولی واقعا من درسامو خوب نخوندم.کاملا بیسوادم تو رشتم و دوست ندارم اینجوری فارغ التحصیل بشم.
سلام به همه ی دوستان.خیلی وقت بود ندیده بودمتون.
مشکل من رو اگه بتونین بهش رسیدگی کنین خیلی ممنون میشم.ولی خدایی جواب سرسری و بی منطق ندین!!!
دوس ندارم عرفانی و روانشناسانه حرف بزنین!!!
فقط دوس دارم نظرای شخصی و عقاید شخصیتونو بگین تا من بتونم خودمو با نظرات شما مقایسه کنم و بعد جمع بندی کنم !
مشکل من سخت گیری سر قضیه ی دختر و پیدا کردن دختر مناسبه!!!اصن منظورم ظاهر نیست!!!ظاهر دختر تا حدی باشه که خوشم بیاد همین.توقعم بالا نیست!!!در حد تیلور سویفت باشه
باطن بیشتر برام مهمه.راستش من حتی ببینم دختری الکی وایساده بوده با پسری حرف زده بوده از چشمم میره!!!بدونم دختری با پسری دوست بوده حالا نه دوست پسر و دوست دختری!!مثلا بدونم با پسری آشنا بوده و اسمس فقط در حد تبریک عید و این چیزا هم از چشمم میره!!!!
دوس دارم یه دختر معصوم و نجیب و پاک و سر به زیر گیرم بیاد!!!نیست!هرکسی رو بهم معرفی میکنن خیلی راحت ردش میکنم و اصن به مراحل بعدی شناخت هم نمیرسم!!!
خیلی سخت گیرم!همینم بگم که خودمم همینطورم همیشه به خودم سخت گرفتم!مثلا هرجا میرم حتی به دخترا نگاه هم نمیکنم و دوس دارم یکی مثه خودم گیرم بیاد!
ممنون میشم نظر بدین
) فقط باید چشممون کنترل کنیم و رد شد)
سلام دوستان. یه دوست نه چندان صمیمی دارم که دو سالی میشه که احساس میکنه از من سو استفاده می کنه و من متوجه نیستم. چن هفته پیش دو تا امانتی رو داوطلبانه بهشون قرض دادم اما فقط یکیش رو پس دادن. اولش فک کردم شاید متوجه نشدن که فقط یه دونه ش رو پس دادن یا شاید موقع رد و بدل کردن تو خیابون افتاده اما مثل اینکه نمیدونم به چه علتی عمدا یکیش رو پس دادن و لابد فک کردن من متوجه نشدم! (کلا چون آدم خوش برخورد و مهربونیم شاید قضیه رو یه جور دیگه گرفتن!)،منم آدمی نیستم که تیکه بندازم یا پشت سر هم اس بدم و زنگ بزنم که فلانی زود باش امانتیم و پس بده و اینا. اصلا هم ناراحت نیستم که امانتیم رو پس ندادن، اصلا به ارزش و قیمت اون وسیله هم فک نمیکنم، یه کاری بوده که داوطلبانه انجام دادم چون فک کردم بهش نیاز داره.البته چون مادرم اطلاعی از این قضیه ندارن، خب مسلما مجبورم عین همون وسیله رو بخرم و بذارم سر جاش. ولی کاملا و شدیدا از این دلخورم که فک کردن میتونن یه همچین کاری انجام بدن و من متوجه نشم.ممکنه گمش کرده باشن، اصلا ایرادی نداره، میتونستن بگن من گمش کردم، یا هرچی...به هر حال، اصلا به روشون نیاوردم، اما می خوام رابطه م رو با ایشون به صورت کامل قطع کنم برا همین یکی دو هفته میشه که اصلا علاقه ای به جواب دادن به تلفنا و یا اساشون ندارم نه فقط به خاطر این کارشون به خاطر دو سال که دانشگاه بودیم و ایشون زرنگ بازی در آوردن. امروزم که متوجه یکی از دروغاشون شدم که خیلی اتفاقی بود. ایشون امشب بهم اس دادن با این مضمون که فلانی من ازت گله مندم چون امروز من و پیش فلانی دروغگو و خبرچین جلوه دادی و از اینجور حرفا.(من یه همچین کاری نکردم ایشون اتفاقی خودشون رو لو دادن)، و در آخر هم در کمال پر رویی اس دادن که این اواخر مثه قبلنا نیستی!!!!!!!!!!!!!......دوستان به نظرتون من با این موجود خیلی زرنگ چیکار کنم؟!
ازتون ممنونم
.....راستش دیروز یه طومار پیام نوشتم و جزئیات و شرح دادم بعدش کوتاه کردم و بلاخره شد پیامی که شما خوندی. اولا بی دلیل نیس. گفتم که، به خاطر پس ندادن امانتی نیس. بیشتر به خاطر دو سال زرنگ بازی ایشونه.چون تعداد دخترای کلاسمون در حد سه چارتا بودن ناخودآگاه ما دخترا کنار هم بودیم در اکثر اوقات. کلا هیچوقت باهاشون صمیمی نشدم چون یه چیزی تو ذهنم میگفت نباید به یه همچین فردی اعتماد کرد. تو این دو سال هم اگه پروژه ای برا کلاس انجام میدادم و گروهی بود، اسم همه خانوما رو هم مینوشتم. سو استفاده ایشون به خیلی موارد برمیگرده.....از توهین های در لفافه (مثل تو آب زیر کاهی، چرا نگفتی برا امتحان خوب خوندی، تو آدم موزماری هستی و...) گرفته تا درخواست برای انجام پروژه ایشون (به این صورت که از ایشون اصرار و از من انکار که وقت ندارم پروژه یکی دیگه رو انجام بدم و در نهایت بهشون گفتم بفرمایین شما پروژه من و ببرین سر کلاس و من بدون پروژه میرم!)، فرار از انجام پروژه هایی که قرار بوده با هم انجام بدیم، و فرار های هنرمندانه در دقیقه 90 با این طرز فکر که حتما نمیتونه انجامش بده و خدا رو شکر که من از پسشون بر اومدم.....بابت اون امانتی هم بگم که اصلا بهش فک نمی کنم اما چون امانتی برا مهمونی بوده تو عکسایی که تو موبایلشون هست و بعدانشونم دادن متوجه شدم یکیشون تن دوستمه و اون یکی که پس ندادن تن دختر خالشونه. عمرا اگه من به یه همچین آدمی بگم چرا امانتیمو پس ندادی.....راستش من نمیتونم خودمو ساده نگیرم چون شخصیت پیچیده ای ندارم. اشاره کردم که اصلا نمیتونم به یکی به صورت غیر مستقیم مطلبی رو بفهمونم...اما ایده جالبی بود....به نظرم وقتشه که یاد بگیرم که منم اینطوری باشم. رابطه م رو هم بی دلیل قطع نکردم و یهویی. ینی من درسته همیشه مهربون بودم اما خیلی وقتا کم حرفم شدم......یه چیز دیگه اینکه نمی خوام مستقیم مطلبی رو بهشون بگم چون که آدمی هستش که به راحتی میتونه به پلیدترین انسان رروی کره زمین تبدیل بشه و من دوس ندارم اینطوری بشه.ینی نمی خوام دشمن تراشی کنم. دیشبم که بهم پیام دادن که این اواخر چرا عوض شدی، دست پیش و میگیرن که پس نیفتن. ما دوهفته یه بار به زور به هم اس میدادیم. تماس تلفنی هم در حد 1 درصد بوده. چی عوض شده مگه؟!.....فقط به خاطر نمره آخرین درسم که دیروز گرفتم ناراحت هستن.....کاملا معلومه......به هر حال ازتون ممنونم که راهنماییم کردین
ازتون ممنونم
ازتون ممنونم
من اصلا برداشت بدی از حرفاتون نداشتم. منظورتون روبه طور کامل از "حرف من اینه که باید طوری تو جامعه برخورد کنیم که فکر نکنن بابا این حالیش نیست و..." متوجه شدم. اتفاقا سعی می کنم اینطوری باشم...فک نکنم دیر شده باشه
شما مشکل داریمشکلت هم اینه که آدم خوبی هستی
من هم همین مشکل رو دارم و نمی تونم حلش کنم
خیلی خعععلی دوستانی داشتم که فقط موقعی که بهم نیاز داشتن سر می زدن : "چطوری محسن خوبی ؟ جیگر بیا بپر کامپیوترم رو بک آپ بگیر،فرمت کن یه ویندوز تمیز نصب کن بعد درایورا رو که نصب کردی یه آفیس و آنتی هم بنداز" "سلام محسن می گم نامرد نشو تو که واسه خودت 12صفحه پروژه در آوردی، واسه منم 5-6صفحه در بیار دیگه" "هی موسی اون ترجمه هه که انجامش دادی بیا نصف نصف کنیم،باور کن به هر دومون نمره می ده نترس!" "ببین من وقت ندارم سر کار می رم نمی تونم گزارش کار بنویسم شما آقا محسن انجام بده بعدا جبران می کنم"
خلاصه بیش از صد بار دویست بار ازین اتفاقا واسم افتاد.در واقع خودم دلم نمیومد کارشونو انجام ندم یجورایی دلم می سوخت می گفتم گناه داره میفته،گناه داره پولش هدر میره،گناه داره سر کار میره وقت نداره.....
همین مسئله رو شبیه به شما من تو تاپیک با بچه ها صحبت کردم، به قول یکی از دوستان میگه " شما مرام و معرفت و کارهای مثبتت رو نگه دار واسه آدمهایی که لیاقتش رو دارن خرجش کن" البته راست می گه، بهم گفتن که باید حتما دوستات و دور و بریات رو بشناسی، سپس بایستی ارزش گذاری کنی که کی چقدر برای تو ارزشمنده، بعد به همون اندازه براش اهمیت قائل بشی
در مسئله شما هم مشکلتون اینه گذاشتید به قول معروف یکنفر رو کول ـتون سوار بشه و پایین برو هم نیست! مثل (با عرض پوزش) یک "کـَنه" که اینقدر خون ـت رو می مکه تا وقتی که بدونه دیگه واسش فایده ای نداری.
البته یادت باشه بعضی آدم ها "بیمار" هستند.یعنی مثلا "بیماری دزدی" دارند ، بیماری لاشه خوری، واقعا برخی آدم ها بیماری روانی دارند من این رو با چشمای خودم دیدم طرف نمیفهمید چرا داره دزدی می کنه ولی انجامش می داد! من شخصی رو میشناختم پولدار هم بود ولی "دزد" بود! هیچ نیازی هم اون پول نداشت آخرشم میدادش به فامیلاش یا شرط بندی می کرد.
جدا از بحث بیماری یا کنه بودن مخاطبتون، خود شما هم مشکل داری! شما نباید اجازه بدی مقداری از عُمرت تلف بشه بخاطر کسیکه ازش خوشت هم نمیاد و براش ارزش قائل نیستی،با اینکار نشون می دی که برای عمر خودت هم ارزش قائل نیستی.
نباید انرژی ـیت رو صرف آدم های بی ارزش (در نظر تو) کنی.
شما این همه استرس می کشی، برای شخصی که دوسش نداری، بعد موقعی که یه آدمی که دوسش داری میاد تو زندگیت، اون موقع حال و حوصله نداری و از درون پیر و بی حوصله میشی. اون بیچاره چه گناهی کرده؟
برای همین به نظر من بهتره وقت و انرژی و استرس و فداکاریهات رو نگه داری صرف آدمایی کنی که دوسشون داری، براشون ارزش قائل هستی، چون اون ها هم ارزش این فداکاری ها رو دارن.
می دونم به این نتیجه رسیدی فقط خواستم بگم الآن که جوابش رو نمی دی و کاری به کارش نداری، داری روش صحیحی رو انجام می دی.
همینقدر می دونستمهمیناشم نصفش خاطره یا حرفای دیگران بودچقدر من مفید و آموزنده ام
...حرفتون کاملا متینه ولی این خانم چون همیشه بهم نیاز داره از اینکه منو از دست بده می ترسه......ولی دیگه کافیه
من اصلا برداشت بدی از حرفاتون نداشتم. منظورتون روبه طور کامل از "حرف من اینه که باید طوری تو جامعه برخورد کنیم که فکر نکنن بابا این حالیش نیست و..." متوجه شدم. اتفاقا سعی می کنم اینطوری باشم...فک نکنم دیر شده باشه
ممنونم دوستان
سلام دوستان. یه دوست نه چندان صمیمی دارم که دو سالی میشه که احساس میکنه از من سو استفاده می کنه و من متوجه نیستم. چن هفته پیش دو تا امانتی رو داوطلبانه بهشون قرض دادم اما فقط یکیش رو پس دادن. اولش فک کردم شاید متوجه نشدن که فقط یه دونه ش رو پس دادن یا شاید موقع رد و بدل کردن تو خیابون افتاده اما مثل اینکه نمیدونم به چه علتی عمدا یکیش رو پس دادن و لابد فک کردن من متوجه نشدم! (کلا چون آدم خوش برخورد و مهربونیم شاید قضیه رو یه جور دیگه گرفتن!)،منم آدمی نیستم که تیکه بندازم یا پشت سر هم اس بدم و زنگ بزنم که فلانی زود باش امانتیم و پس بده و اینا. اصلا هم ناراحت نیستم که امانتیم رو پس ندادن، اصلا به ارزش و قیمت اون وسیله هم فک نمیکنم، یه کاری بوده که داوطلبانه انجام دادم چون فک کردم بهش نیاز داره.البته چون مادرم اطلاعی از این قضیه ندارن، خب مسلما مجبورم عین همون وسیله رو بخرم و بذارم سر جاش. ولی کاملا و شدیدا از این دلخورم که فک کردن میتونن یه همچین کاری انجام بدن و من متوجه نشم.ممکنه گمش کرده باشن، اصلا ایرادی نداره، میتونستن بگن من گمش کردم، یا هرچی...به هر حال، اصلا به روشون نیاوردم، اما می خوام رابطه م رو با ایشون به صورت کامل قطع کنم برا همین یکی دو هفته میشه که اصلا علاقه ای به جواب دادن به تلفنا و یا اساشون ندارم نه فقط به خاطر این کارشون به خاطر دو سال که دانشگاه بودیم و ایشون زرنگ بازی در آوردن. امروزم که متوجه یکی از دروغاشون شدم که خیلی اتفاقی بود. ایشون امشب بهم اس دادن با این مضمون که فلانی من ازت گله مندم چون امروز من و پیش فلانی دروغگو و خبرچین جلوه دادی و از اینجور حرفا.(من یه همچین کاری نکردم ایشون اتفاقی خودشون رو لو دادن)، و در آخر هم در کمال پر رویی اس دادن که این اواخر مثه قبلنا نیستی!!!!!!!!!!!!!......دوستان به نظرتون من با این موجود خیلی زرنگ چیکار کنم؟!
چرا بی هدف؟
دارم ولی برای رسیدن به هدفم باید ازم حمایت کنند که کسی نیست
سوالات شرعیمونم میتونیم اینجا مطرح کنیم؟خخ
چقدر زندگی واسه ی شما ساده و زیباست.
یکی رو پیدا کنین که ازتون حمایت کنه یا اینکه هدفتون خردتر کنین:|
پ.ن: مردم با این هدفاشون:|
