m roz
عضو جدید
عصر کنونی، عصر غم انگیز و عجیبی است. بی وقفه می دویم، بدون این که از لحظه حال لذت ببریم و مدام به دنبال پاسخ به این پرسش هستیم که چرا همیشه در اضطرابیم؟ آیا منشأ این اضطراب شتابزدگی نیست؟ چگونه بیاموزیم که گاهی اوقات برای رسیدن به آرامش، دکمه مکث را بفشاریم؟
مدام وسوسه می شویم و می خواهیم بلافاصله به هر چه به ما عرضه می شود دست پیدا کنیم. امروزه پیمودن عرض اقیانوس اطلس در کمتر از هفت ساعت امکان پذیر است و وسوسه انگیز. مقاومت در برابر این همه تحرک عصر جدید که همواره نوید شرایط بهتر را می دهند، دشوار است.
در دنیایی زندگی می کنیم که فعالیت در آن تحسین می شود. آنها که به دریا می نگرند افراد تنبلی تلقی می شوند! هر چه بیشتر فعالیت کنیم، بهتریم.
برای شما چه چیزی مهمتر است ؟؟؟
سریع تر رسیدن به هدف یا با آرامش بیشتری به آن دست یافتن؟؟؟؟؟؟
مدام وسوسه می شویم و می خواهیم بلافاصله به هر چه به ما عرضه می شود دست پیدا کنیم. امروزه پیمودن عرض اقیانوس اطلس در کمتر از هفت ساعت امکان پذیر است و وسوسه انگیز. مقاومت در برابر این همه تحرک عصر جدید که همواره نوید شرایط بهتر را می دهند، دشوار است.
در دنیایی زندگی می کنیم که فعالیت در آن تحسین می شود. آنها که به دریا می نگرند افراد تنبلی تلقی می شوند! هر چه بیشتر فعالیت کنیم، بهتریم.
برای شما چه چیزی مهمتر است ؟؟؟
سریع تر رسیدن به هدف یا با آرامش بیشتری به آن دست یافتن؟؟؟؟؟؟
