سلام ......سوالتون به نظر من ناقصه و میتونه چند مفهوم بگیره
ولی من با دید خودم جواب میدم با توجه به فضای مجازی .........
به نظر من آشنایی مجازی دو طرف بسته به شرایطی حتی میتونه گناه آلود بشه
به عنوان مثال
گفت و شنودی که با قصد ازدواج شروع شده اما در آن به جای تبادل اندیشه و عقیده ( برای ایجاد شناخت ) ، عاطفه مبادله شود .
آشنایی مجازی دو طرف بسته به شرایطی هم میتونه خوب باشه
- اگر این گفت و گوها با قصد ازدواج و به جهت شناخت متقابل طرفین شروع شود ........در ادامه با نظارت همراه باشه
- با اطلاع خانواده و تحت نظارت آن ها صورت بگیره ( چرا که خانواده کاملاً می تواند این گفت و گو ها را در چهار چوب منطقی آن قرار دهد ) .
فقط تا اندازه ای ادامه پیدا کند که شناخت دلخواه اولیه حاصل بشه و ادامه آن به طبع ضرورتی نداره و به طبع میتونه نتایج منفی به همراه داشته باشه به خصوص برای دختر
قطعا شناخت اینترنتی کافی نیست ....... این مسئله بایستی به صورت شناخت حضوری و تحت نظارت خانواده در بیاد و با انجام مراسم سنتی خواستگاری در همان هفته های اولیه آشنایی صورت بگیره
طبیعتا دو نفر که بخوان با ازدواج کنن چون بحث یه عمر زندگی مشترکه .........نیاز به تحقیقه
تحقیقات جدی دو طرف در مورد هم داشته باشن و به غیر از سلایق و اندیشه های مشترک بر آداب و رسوم و فرهنگ خانوادگی هم دقت لازم را داشته باشند چرا که زوایای شخصیتی هر فردی در درون خانواده نقش گرفته هرچند در ظاهر تفاوت اعتقادی عمیقی ( به نظر بیاید که ) بین فرد و خانواده اش وجود داشته است اما عادت ها و رسوم و آداب معاشرت و نشست و برخواست های فرد و ... همگی در درون خانواده محکم میشن و خیلی سخت بشه تغییر داد .
وقتی ازدواجهای مجازی، دادگاههای طلاق را پر رونق می کنند
مطلبی رو سایت شفاف نیوز نوشته .........تا حدودی در قبال همین مطلب شماست ........بیشتر ازدواجهایی که به طلاق انجامیده ناشی از عدم شناخت طرفین از یکدیگر بوده و اینکه فرهنگهاشون با هم هم خوانی نداشته
ازدواج های از جنس مجازی به طبع چون شناخت چندانی دو طرف نمیتونن از هم داشته باشن .......خیلی بعیده که دوام پیدا کنند
سوال دومتونم متاسفانه متوجه نشدم ؟! ..........یعی دختره عاشق پسره بشه و اینو بیان کنه ؟
یا چیز دیگه منظورتون بود ؟