یوفو (UFO) یا به عبارت صحیحتر “یو اف اُ” به هر جسم پرواز کننده ی ناشناس گفته میشود. چیزی که در تصور عمومی به عنوان بشقاب پرنده تعریف میشود و در بسیاری از فیلمهای علمی-تخیلی و برخی از کلیپهای ویدئویی مشاهده شده اند. ولی آیا واقعا بشقاب پرنده وجود دارد؟ یا آنچه را که دیده یا شنیده اید تنها یک هواپیما با شکل ناشناس است؟ آیا موجودات فضایی چنین سفینه هایی را به سمت زمین فرستاده اند؟ یا اینکه UFO ها نیز ساخته ی دست بشر میباشند؟ آیا تاکنون در هیچ نقطه از زمین بشقاب پرنده ای شکار شده است؟
برای پاسخ دادن به این سوالات به سایت رسمی سازمان هوا و فضای ایالات متحده (ناسا _ NASA) مراجعه کردیم و متن زیر مستقیما از این سایت اخذ شده است.
درباره یوفوها (UFO)
اصطلاحی در میان مهندسین با عنوان “نسبت سیگنال به نویز” وجود دارد که عبارت است از میزان سختی دریافت سیگنال واقعی (صداهای عبوری از خطوط تلفن) و دریافت آنها در میان تمام صداهای اضافی و مزاحم که همان نویز می باشد. در خصوص یوفوها نسبت سیگنال به نویز بسیار ژرف و دست نیافتنی است و از همینرو قابل شنیدن نیست.
البته موضوعیت کلی ماجرا با تلاش انسان برای سفر به فضا بی ارتباط است. اگر بشر در پی ساخت بشقاب پرنده و یا سفینه فضایی باشد پس باید وسیله ی مورد نیاز خودش را بسازد و مهم نیست که این وسیله قبلا توسط سایرین ساخته شده باشد یا نه.
اینکه گفته میشود ممکن است با مطالعه بر روی داستانهای مربوط به بشقاب پرنده ها، موجودات فضایی و یوفوها چیزهایی یاد بگیریم درست نیست. اول اینکه مشکل “نسبت سیگنال به نویز” حل نشده است و حتی اگر داستانهای گفته شده صحت داشته باشند تنها در حد موضوعات علمی-تخیلی کاربرد دارند. موضوعات علمی-تخیلی از این جهت مفید هستند که میتوانند تصویری ذهنی از مساله ی پیشرو برای شما رسم کنند تا سرنخی برای آغاز در اختیار داشته باشید. حتی اگر یوفوها واقعا حقیقت داشته باشند، که در پاره ای از ابهام است، و فیلمهایی از آنها در اختیار داشته باشیم بازهم کمک چندانی نخواهد بود.
برای مثال، اگر فردی که در قرون گذشته زندگی میکرده است فیلمی از یک بوئینگ ۷۴۷ در حال پرواز مشاهده کند، نمیتواند از روی آن به نحوه ی ساخت موتور جت، نوع سوخت بکار رفته و مواد لازم برای ساختن آن پی ببرد. مشاهده ی شکل ظاهری (مثلا بالها) تنها در حد یک سرنخ هستند و نه بیشتر! برای عملی کردن آن باید دانش ساخت نسل جدید وسایل نقلیه در اختیار بشر قرار بگیرد و برای این منظور بشر تنها متکی به دانش خودش است و این محدودیتی است که همیشه با آن مواجه هستیم.
ناسا برای یافتن یوفوها (UFO) چه اقداماتی انجام میدهد؟
به طور مشخص هیچکدام از ارگانهای دولتی و فعال در ایالات متحده نقش و مسئولیتی در خصوص یافتن موجودات فضایی، زندگی در سیارات دیگر و حتی یافتن موجودات ناشناخته (UFO) ندارند. گرچه نیروی هوایی ایالات متحده (USAF) و ناسا (NASA) به صورت دوره ای و متناوب و البته مستقل و غیروابسته امکان حیات در سایر سیارات را بررسی میکنند؛ با این وجود تاکنون شواهدی دال بر وجود حیات نباتی، وجود موجودات فضایی و یوفوهای وابسته به موجودات فضایی و بشقاب پرنده ها بدست نیامده است.
در پروژه ی کتاب آبی (Blue Book) طی سالهای ۱۹۴۷ تا ۱۹۶۹، نیروی هوایی ایالات متحده، اجسام ناشناسی را در هوا شناسایی کرد و سپس در سال ۱۹۷۷ ناسا درخواست خود را جهت بررسی مجدد وجود یوفوها ارائه داد. پس از مطالعه ی تمام حقایق و اطلاعات بدست آمده، تیم انجام دهنده ی پروژه به این نتیجه رسیدند که اطلاعات جدید و مفیدی با ادامه دادن پروژه کسب نخواهد شد و بنابراین پروژه مختومه اعلام شد. طی این پروژه که در ایالت اوهایو انجام گرفت، از مجموع ۱۲،۶۱۸ گزارش ارسالی، ۷۰۱ گزارش ناشناخته باقی ماندند.
همچنین طی چندین ماموریت فضایی، فضانوردان ناسا پدیده ای را گزارش کردند که در آن زمان قابل شرح نبود، با اینحال، ناسا از هر جنبه این مسائل را بررسی کرد و چیز غیرطبیعی در آن پیدا نکرد.
دلیل بسته شدن پروژه و خاتمه یافتن جستجوی یوفوها، ارزیابی گزارش ارسالی از دانشگاه کولورادو با عنوان “مطالعه علمی اشیا پروازی ناشناخته” بود. نتایج تجربیات و تحقیقات انجام شده از سال ۱۹۴۸ به صورت خلاصه اینگونه است:
هیچ یوفو (UFO) ای توسط نیروی هوایی ایالات متحده که خطری برای امنیت ما باشد گزارش یا مشاهده نشده است.
شواهدی دال بر مشاهده و یا وجود تکنولوژیهای ناشناخته و توسعه یافته بر اساس دانش علمی یافت نشده است.
هیچ شواهدی مبنی بر وجود وسایل نقلیه ی فرازمینی ناشناس وجود ندارد.
پس از بسته شدن پروژه ی Blue Book تا بحال اتفاقی رخ نداده است که منجر به باز شدن مجدد این پروژه توسط USAF یا NASA شود و بعید به نظر میرسد که در آینده نیز این اتفاق رخ دهد.
منبع: سایت رسمی ناسا (NASA.GOV)
برگردان به فارسی: عصرعلم.کام
برای پاسخ دادن به این سوالات به سایت رسمی سازمان هوا و فضای ایالات متحده (ناسا _ NASA) مراجعه کردیم و متن زیر مستقیما از این سایت اخذ شده است.
درباره یوفوها (UFO)
اصطلاحی در میان مهندسین با عنوان “نسبت سیگنال به نویز” وجود دارد که عبارت است از میزان سختی دریافت سیگنال واقعی (صداهای عبوری از خطوط تلفن) و دریافت آنها در میان تمام صداهای اضافی و مزاحم که همان نویز می باشد. در خصوص یوفوها نسبت سیگنال به نویز بسیار ژرف و دست نیافتنی است و از همینرو قابل شنیدن نیست.
البته موضوعیت کلی ماجرا با تلاش انسان برای سفر به فضا بی ارتباط است. اگر بشر در پی ساخت بشقاب پرنده و یا سفینه فضایی باشد پس باید وسیله ی مورد نیاز خودش را بسازد و مهم نیست که این وسیله قبلا توسط سایرین ساخته شده باشد یا نه.
اینکه گفته میشود ممکن است با مطالعه بر روی داستانهای مربوط به بشقاب پرنده ها، موجودات فضایی و یوفوها چیزهایی یاد بگیریم درست نیست. اول اینکه مشکل “نسبت سیگنال به نویز” حل نشده است و حتی اگر داستانهای گفته شده صحت داشته باشند تنها در حد موضوعات علمی-تخیلی کاربرد دارند. موضوعات علمی-تخیلی از این جهت مفید هستند که میتوانند تصویری ذهنی از مساله ی پیشرو برای شما رسم کنند تا سرنخی برای آغاز در اختیار داشته باشید. حتی اگر یوفوها واقعا حقیقت داشته باشند، که در پاره ای از ابهام است، و فیلمهایی از آنها در اختیار داشته باشیم بازهم کمک چندانی نخواهد بود.
برای مثال، اگر فردی که در قرون گذشته زندگی میکرده است فیلمی از یک بوئینگ ۷۴۷ در حال پرواز مشاهده کند، نمیتواند از روی آن به نحوه ی ساخت موتور جت، نوع سوخت بکار رفته و مواد لازم برای ساختن آن پی ببرد. مشاهده ی شکل ظاهری (مثلا بالها) تنها در حد یک سرنخ هستند و نه بیشتر! برای عملی کردن آن باید دانش ساخت نسل جدید وسایل نقلیه در اختیار بشر قرار بگیرد و برای این منظور بشر تنها متکی به دانش خودش است و این محدودیتی است که همیشه با آن مواجه هستیم.
ناسا برای یافتن یوفوها (UFO) چه اقداماتی انجام میدهد؟
به طور مشخص هیچکدام از ارگانهای دولتی و فعال در ایالات متحده نقش و مسئولیتی در خصوص یافتن موجودات فضایی، زندگی در سیارات دیگر و حتی یافتن موجودات ناشناخته (UFO) ندارند. گرچه نیروی هوایی ایالات متحده (USAF) و ناسا (NASA) به صورت دوره ای و متناوب و البته مستقل و غیروابسته امکان حیات در سایر سیارات را بررسی میکنند؛ با این وجود تاکنون شواهدی دال بر وجود حیات نباتی، وجود موجودات فضایی و یوفوهای وابسته به موجودات فضایی و بشقاب پرنده ها بدست نیامده است.
در پروژه ی کتاب آبی (Blue Book) طی سالهای ۱۹۴۷ تا ۱۹۶۹، نیروی هوایی ایالات متحده، اجسام ناشناسی را در هوا شناسایی کرد و سپس در سال ۱۹۷۷ ناسا درخواست خود را جهت بررسی مجدد وجود یوفوها ارائه داد. پس از مطالعه ی تمام حقایق و اطلاعات بدست آمده، تیم انجام دهنده ی پروژه به این نتیجه رسیدند که اطلاعات جدید و مفیدی با ادامه دادن پروژه کسب نخواهد شد و بنابراین پروژه مختومه اعلام شد. طی این پروژه که در ایالت اوهایو انجام گرفت، از مجموع ۱۲،۶۱۸ گزارش ارسالی، ۷۰۱ گزارش ناشناخته باقی ماندند.
همچنین طی چندین ماموریت فضایی، فضانوردان ناسا پدیده ای را گزارش کردند که در آن زمان قابل شرح نبود، با اینحال، ناسا از هر جنبه این مسائل را بررسی کرد و چیز غیرطبیعی در آن پیدا نکرد.
دلیل بسته شدن پروژه و خاتمه یافتن جستجوی یوفوها، ارزیابی گزارش ارسالی از دانشگاه کولورادو با عنوان “مطالعه علمی اشیا پروازی ناشناخته” بود. نتایج تجربیات و تحقیقات انجام شده از سال ۱۹۴۸ به صورت خلاصه اینگونه است:
هیچ یوفو (UFO) ای توسط نیروی هوایی ایالات متحده که خطری برای امنیت ما باشد گزارش یا مشاهده نشده است.
شواهدی دال بر مشاهده و یا وجود تکنولوژیهای ناشناخته و توسعه یافته بر اساس دانش علمی یافت نشده است.
هیچ شواهدی مبنی بر وجود وسایل نقلیه ی فرازمینی ناشناس وجود ندارد.
پس از بسته شدن پروژه ی Blue Book تا بحال اتفاقی رخ نداده است که منجر به باز شدن مجدد این پروژه توسط USAF یا NASA شود و بعید به نظر میرسد که در آینده نیز این اتفاق رخ دهد.
منبع: سایت رسمی ناسا (NASA.GOV)
برگردان به فارسی: عصرعلم.کام
