[h=1][/h]
وب سایت دیجیاتو - همه ما از اتم ها، مولکول ها و درشت مولکول هایی ساخته شده ایم که در کنار یکدیگر جمع شده اند و مجموعه ای پیوسته به وجود آورده اند. حیات به یک باره ایجاد نشده و میلیاردها سال تکامل سبب شده تا ما اکنون به شکل کنونی باشیم و تمام موجودات اطراف ما این ظاهر را داشته باشند.
چند میلیون سال پیش موجودات گونه ای دیگر بودند و بر اثر تکامل، اصل بقا و انتخاب اصلح، حالا به این شکل درآمده اند. تکامل شاخه ای جذاب و متفاوت از علوم زیستی محسوب می شود که بینشی عجیب از گذشته موجودات زنده در اختیار انسان ها قرار می دهد و ناآگاهی ما از قواعد آن و بسنده کردن به چند عبارتی که قدمت شان بازمیگردد و سده ها قبل، سعی در توجیه حیات مان داریم.
چند روز پیش با خبر شدیم که ناسا موفق به یافتن آب روی مریخ شده و این مسئله ما را یک قدم با باور حیات فرازمینی نزدیک کرد. زندگی در خارج از کره زمین لزوما به مفهوم انسان های فضایی فوق پیشرفته با چشم های درشت نیست. حتی یک تک سلولی هم می تواند به وجود فرازمینی ها اشاره داشته باشد.
به هر حال باورش سخت است که در گستره آسمان، در فضایی بی کران، جز کره زمین، هیچ قسمتی از هستی در خود موجودات زنده نداشته باشد اما دانش کنونی و محدود بشر فعلا حرف زیادی برای گفتن ندارد. با این حال ناسا چیزهایی می داند که هنوز ما نمی دانیم.
اوایل امسال، دانشمندان پی بردند که تقریبا ۴٫۵ میلیارد سال پیش، حداقل یک پنجم مریخ پوشیده از اقیانوسی به عمق ۱۴۰ متر بوده.هر گواهی بر وجود زندگی در آب اقیانوس ها حالا قطعا در خاک مریخ نهفته است.
به هر حال آب به تنهایی کافی نیست. اگر زمان در اختیار ساختارهای زیستی قرار بگیرد و همه چیز درست پیش برود، شاهد ایجاد تنوعی گسترده از سلول های ساده و ابتدایی خواهیم بود. طی میلیون ها سال، کوچک ترین ساختارهای زیستی تشکیل واحدهای بزرگی می دهند و نتیجه اش می شود تنوع زیستی اطراف ما.
دانشمندان می گویند درست در همان بازه زمانی که آب روی مریخ بوده، روی زمین هم بوده و جالب است بدانید که در آن دوران، حیات به صورت جدی روی زمین رواج داشته. بنابراین بعید نیست شرایط در مریخ هم همینگونه بوده باشد اما نباید بحث دما و درجه حرارت متفاوت مریخ را با زمین فراموش کرد.
به هر حال آب به تنهایی کافی نیست. اگر زمان در اختیار ساختارهای زیستی قرار بگیرد و همه چیز درست پیش برود، شاهد ایجاد تنوعی گسترده از سلول های ساده و ابتدایی خواهیم بود. طی میلیون ها سال، کوچک ترین ساختارهای زیستی تشکیل واحدهای بزرگی می دهند و نتیجه اش می شود تنوع زیستی اطراف ما.
دانشمندان می گویند درست در همان بازه زمانی که آب روی مریخ بوده، روی زمین هم بوده و جالب است بدانید که در آن دوران، حیات به صورت جدی روی زمین رواج داشته. بنابراین بعید نیست شرایط در مریخ هم همینگونه بوده باشد اما نباید بحث دما و درجه حرارت متفاوت مریخ را با زمین فراموش کرد.
ستاره های دنباله دار و سیارک ها نقشی اساسی در شکل گیری حیات روی زمین داشته اند؛ دست کم دانشمندان که اینگونه معتقدند. برخوردهای سهمگین این اجزای بزرگ با زمین، سبب ترکیب آمینو اسیدها با یکدیگر و ایجاد ساختارهای زیستی شده. براساس اطلاعات ستاره شناسی که از منظومه شمسی داریم، در حال حاضر همین اتفاق همه جای هستی ممکن است رخ دهد.
Europa، نام ماه کوچک مشتری است که دانشمندان روی آن رد خطوط قهوه ای را یافته اند. نه، این رد حرکت موجودات فضایی نیست، خیال پردازی نکنید. محققین می گویند احتمالا جریان های آب مایع روی سطح کره به قدری بوده که سبب ایجاد این خطوط شده. آمریکایی ها و اروپایی ها در حال سرمایه گذاری هنگفتی هستند تا بتوانند پرده از اسرار این ماه بردارند.
انسلادوس، ماه مشتری است. سطح بیرونی آن را یخ های بزرگی پوشانده اما زیر آن اقیانوسی از آب گرم وجود دارد. همانند Europa، انسلادوس مکانی مناسب برای رشد و حیات به حساب می آید.
در این مورد پیشتر هم در دیجیاتو خوانده بودید. گفته می شود جریان های آبی گاهی اوقات به قدری داغ شده که از رگ های ساختاری موجود در میان یخ های سطحی بیرون شده و به فضای بیرونی پرتاب می شوند. بنابراین نه تنها در لایه های درونی، بلکه قسمت بیرونی انسلادوس نیز می تواند محیطی مناسب باشد.
دانشمندان معتقدند دو ماه نام برده در این زمینه تنها نیستند و سیارات و ماه های دیگری نیز می توانند در سطح خود آب داشته باشند یا حتی در بخش های زیرین آن آب موجود باشد.
به جز زمین، بزرگ ترین ماه زحل، تایتان تنها کره ای است که در سطح خود دریاچه هایی بزرگ دارد. البته نه دریاچه ای که آب درون آن باشد، بلکه متان مایع در آن وجود دارد. با این حال دانشمندان می گویند یک سری موجودات می توانند در چنین محیطی به زندگی بپردازند.
هیچ یک از کراتی که تاکنون در موردشان صحبت کردیم، شرایطی مشابه زمین نداشته اند و طبیعتا هیچ انسانی به راحتی نمی تواند درون سیاره ای که دریاچه های آن از گاز مایع تشکیل شده اند زندگی کند یا حتی نمی تواند سرمای چند صد درجه زیر سفر را تحمل کند.
اما چند ماه پیش، دانشمندان کره ای که ۱۴۰۰ سال نوری با ما فاصله دارد را پیدا کردند. این کره تمام شرایط اش مشابه به زمین بود و همین مسئله می تواند به امکان پیشرفت سریع حیات در آن سیاره جامه حقیقت بپوشاند.
براساس معادله دریک، که عبارت است از N=R*(fp)(ne)(fl)(fi)(fc)L، امکان وجود هزاران و شاید میلیون ها تمدن در راه شیری (فقط راه شیری) وجود دارد. حالا این رقم را به گستره وسیع هستی که تاکنون توانسته ایم بشناسیم بسط دهید. هولناک است.
اما در هر صورت راه شیری، کهکشانی مناسب برای ایجاد حیات نیست. دانشمندان می گویند دیگر کهکشان ها محیطی ارائه می دهند که ده هزار برابر راه شیری امکان برقراری حیات روی آن بیشتر است.
ما از اتم های سنگینی تشکیل شده ایم که یک روز از انفجار ستاره های بزرگ به وجود آمده. این مسئله نه تنها ما را به قسمتی از کیهان تبدیل می کند، بلکه می تواند اشاره ای باشد بر اینکه اگر در این گوشه از دنیا، ما به وجود آمده ایم، پس با توجه به ابعاد انتشار، در هر گوشه از گیتی امکان به وجود آمدن موجوداتی این چنینی وجود دارد.
نیل دیگراس تایسون، اخترفیزیک دان شهیر می گوید عناصری که در نتیجه شکل گیری منظومه شمسی درون کرات تقسیم شده اند حالا امکان حیات را در هر نقطه ای فراهم می کنند.
