وکیل الرعایا
عضو جدید
برای دانشمندان رد کردن این فرضیه که جهان و قوانینش به هدف پیدایش حیات به وجود آمدهاند، کار سختی نبود. با توجه به جهان هستی میتوان آنقدر موارد و گزینههایی یافت که در تضاد با تشکیل حیات در کرهی زمین باشند، که تصور این که جهان برای وجود ما تنظیم شده، مضحک جلوه میکند. برای رد این مباحثه به ارائهی چند مورد زیر کفایت میکنیم:
1- شرایط حجم بسیار بزرگی از فضا آن قدر بد است که هرگونه حیات در کسری از ثانیه نابود و هیچ میشود.
چرخش کهکشانی روزی ما را در نزدیکی یک انفجار بزرگ کیهانی قرار خواهد داد که میتواند در یک چشم به هم زدن حیات را محو کند.
2- سیل، زلزله، آتشفشان، تسونامی، گردباد و همه اتفاقات طبیعی که با تمام توان آثار حیات را نابود میکنند، نمیتوانند نشانههایی خوبی از سازگار بود طبیعت با موجودات و تلاش برای برقراری حیات باشند.
3- ۹۹ درصد از کل موجودات زندهی روی کرهی زمین تا کنون منقرض شدهاند. هیچ توضیحی برای این سوال که {چرا یک دایناسور ۶۰ تنی باید میلیونها سال زندگی کرده و سپس ناگهان نابود شود؟} وجود ندارد، حیات بشر و دیگر موجودات امروزی میتوانست بدون انقراض این تعداد عظیم حیوانات نیز ممکن باشد.
4- بیماریهای فراوانی که در چند ساعت و یا روز میتوانند ما را از پا در بیاورند. بیماریهای دهشتناکی همچون ابولا یا مالاریا که روزانه باعث مرگ هزاران کودک بیگناه شده و یا بیماریهای حیوانی از جمله جنون گاوی یا نیوکاسل که مرگ بخش عظیمی از حیوانات را در پی دارند.
پس ایدهی یک جهان هدفمند و تنظیم شده برای حیات در حالی که فقط مقدار بسیار بسیار ناچیزی از آن قابلیت به وجود آوردن حیات را دارد، پوچ مینماید.
مثل این میماند که ما کارخانهای برای ساخت یک کالا داشته باشیم که در هر سال میلیونها تن زباله تولید میکند ولی خروجی کالای آن فقط یک عدد در هر سال باشد.
1- شرایط حجم بسیار بزرگی از فضا آن قدر بد است که هرگونه حیات در کسری از ثانیه نابود و هیچ میشود.
چرخش کهکشانی روزی ما را در نزدیکی یک انفجار بزرگ کیهانی قرار خواهد داد که میتواند در یک چشم به هم زدن حیات را محو کند.
2- سیل، زلزله، آتشفشان، تسونامی، گردباد و همه اتفاقات طبیعی که با تمام توان آثار حیات را نابود میکنند، نمیتوانند نشانههایی خوبی از سازگار بود طبیعت با موجودات و تلاش برای برقراری حیات باشند.
3- ۹۹ درصد از کل موجودات زندهی روی کرهی زمین تا کنون منقرض شدهاند. هیچ توضیحی برای این سوال که {چرا یک دایناسور ۶۰ تنی باید میلیونها سال زندگی کرده و سپس ناگهان نابود شود؟} وجود ندارد، حیات بشر و دیگر موجودات امروزی میتوانست بدون انقراض این تعداد عظیم حیوانات نیز ممکن باشد.
4- بیماریهای فراوانی که در چند ساعت و یا روز میتوانند ما را از پا در بیاورند. بیماریهای دهشتناکی همچون ابولا یا مالاریا که روزانه باعث مرگ هزاران کودک بیگناه شده و یا بیماریهای حیوانی از جمله جنون گاوی یا نیوکاسل که مرگ بخش عظیمی از حیوانات را در پی دارند.
پس ایدهی یک جهان هدفمند و تنظیم شده برای حیات در حالی که فقط مقدار بسیار بسیار ناچیزی از آن قابلیت به وجود آوردن حیات را دارد، پوچ مینماید.
مثل این میماند که ما کارخانهای برای ساخت یک کالا داشته باشیم که در هر سال میلیونها تن زباله تولید میکند ولی خروجی کالای آن فقط یک عدد در هر سال باشد.