majmaj
عضو جدید
آشنايي با پروژه مطالعات شهر مجازی تهران (بخش اول)
خلاصۀ مدیریتی پژوهشهای راهبردی و برنامهای درباره پروژۀ مطالعات شهر مجازي تهران كه محصول همكاري مستمر سازمان فناوري اطلاعات و ارتباطات شهرداري تهران و دانشگاه تهران است.
سفارش دهنده پروژه: سازمان فناوري اطلاعات و ارتباطات شهرداري تهران
مسئول پروژه: دکتر سعیدرضا عاملی
مشاوران طرح:
دکتر مرتضی علیپور، دکتر نادر علیان، دکتر یونس شکرخواه، دکتر شهیندخت خوارزمی، دکتر سید محمد موسوی، دکتر یونس نوربخش و دکتر علی کرمانشاه
گروه پژوهشگران:
مهدیه اناری، مجتبی حاجیجعفری، هادی خوشنویس، سارا سجادی، احسانشاقاسمی، شاهو صبّار، سیدعباس عاملی، حسین علیپور سفلی، سعیده سادات قادری، مینا مکی، ابراهیم محسنی آهوئی، حامد موسوی، حمیدرضا یغمایی، فرناز احمد زاده نامور.
1. مقدمه
1.1. چارچوب نظری
ظهور جهان دوم که از آن تعبير به فضای مجازي ميشود، ظرفيتهاي مستقل و در عين حال، ترکيب های بسيار گستردهاي را فراهم آورده است که قدرت و ظرفيت «جهان جديد» و «شهرهاي جديد» را به صورت گسترده و خيرهکنندهاي افزايش داده است. براي فهم اين فضاي تازه، شناختن خصایص اصلي اين فضا از جمله «غيرمرکزيبودن»، «بههمپيوستگي»، «ديجيتاليبودن»، «قابليت دسترسي» و «حافظۀ مجازي» اهميتي اساسي دارد. با فهميدن ظرفيتهاي اين فضا ميتوان با نگاه پارادايمي دوفضاييشدن، ارتباط ترکيبي «تکاملي- تعاملي» ميان دو فضاي فيزيکي و مجازي برقرار کرد که به توسعه فیزیکی- مجازي تمام ابعاد زندگي بشري خواهد انجاميد. اساساً توسعۀ شهري يک هدف مطلوب در حوزۀ نظري جامعهشناسي شهري در همه سنتهاي فکري پيشين بوده و در همه دورههاي تاريخ بشري حتي در ميان اقوام بدوي نيز يک مطلوب مورد انتظار بوده است. از اين منظر، دوفضايي کردن شهر نيز يک نوع توسعۀ کلان فضاي شهري محسوب ميشود. از لحاظ نظري، دوفضاييشدن شهر در ارتباط عميق با پارادايم «دو فضاييشدنها» است. پارادايم دوفضاييشدنها بر اين نظريه تأکيد ميکند که صنعت ارتباطات به طور عام شرايط سرعتيافتهاي را براي حرکت جمعيت، ارتباطات بينفردي و نزديک شدن فضاها فراهم آورده است. اين روند در دو فضاي واقعيِ فيزيکي و واقعيِ مجازي صورت ميگيرد
خلاصۀ مدیریتی پژوهشهای راهبردی و برنامهای درباره پروژۀ مطالعات شهر مجازي تهران كه محصول همكاري مستمر سازمان فناوري اطلاعات و ارتباطات شهرداري تهران و دانشگاه تهران است.
سفارش دهنده پروژه: سازمان فناوري اطلاعات و ارتباطات شهرداري تهران
مسئول پروژه: دکتر سعیدرضا عاملی
مشاوران طرح:
دکتر مرتضی علیپور، دکتر نادر علیان، دکتر یونس شکرخواه، دکتر شهیندخت خوارزمی، دکتر سید محمد موسوی، دکتر یونس نوربخش و دکتر علی کرمانشاه
آغاز پروژۀ مطالعات شهر مجازي تهران
گروه پژوهشگران:
مهدیه اناری، مجتبی حاجیجعفری، هادی خوشنویس، سارا سجادی، احسانشاقاسمی، شاهو صبّار، سیدعباس عاملی، حسین علیپور سفلی، سعیده سادات قادری، مینا مکی، ابراهیم محسنی آهوئی، حامد موسوی، حمیدرضا یغمایی، فرناز احمد زاده نامور.
1. مقدمه
1.1. چارچوب نظری
ظهور جهان دوم که از آن تعبير به فضای مجازي ميشود، ظرفيتهاي مستقل و در عين حال، ترکيب های بسيار گستردهاي را فراهم آورده است که قدرت و ظرفيت «جهان جديد» و «شهرهاي جديد» را به صورت گسترده و خيرهکنندهاي افزايش داده است. براي فهم اين فضاي تازه، شناختن خصایص اصلي اين فضا از جمله «غيرمرکزيبودن»، «بههمپيوستگي»، «ديجيتاليبودن»، «قابليت دسترسي» و «حافظۀ مجازي» اهميتي اساسي دارد. با فهميدن ظرفيتهاي اين فضا ميتوان با نگاه پارادايمي دوفضاييشدن، ارتباط ترکيبي «تکاملي- تعاملي» ميان دو فضاي فيزيکي و مجازي برقرار کرد که به توسعه فیزیکی- مجازي تمام ابعاد زندگي بشري خواهد انجاميد. اساساً توسعۀ شهري يک هدف مطلوب در حوزۀ نظري جامعهشناسي شهري در همه سنتهاي فکري پيشين بوده و در همه دورههاي تاريخ بشري حتي در ميان اقوام بدوي نيز يک مطلوب مورد انتظار بوده است. از اين منظر، دوفضايي کردن شهر نيز يک نوع توسعۀ کلان فضاي شهري محسوب ميشود. از لحاظ نظري، دوفضاييشدن شهر در ارتباط عميق با پارادايم «دو فضاييشدنها» است. پارادايم دوفضاييشدنها بر اين نظريه تأکيد ميکند که صنعت ارتباطات به طور عام شرايط سرعتيافتهاي را براي حرکت جمعيت، ارتباطات بينفردي و نزديک شدن فضاها فراهم آورده است. اين روند در دو فضاي واقعيِ فيزيکي و واقعيِ مجازي صورت ميگيرد