به نام خداوندلوح وقلم *** حقبقت نگاروجود وعدمخدایی که داننده رازهاست *** نخستین سرآغاز آغازهاست
با سلام و عرض احترام و ارادت
من فکر می کنم که دوستان متوجه منظور من نشدند من میگم قضاوت کردن در مورد انسان ها در اختیار خدا و کسانی که خدا مشخص کردند هست خداوند در آیه 6 سوره حجرات می فرماید:(یا ایها الذین امنوا ان جاءکم فاسق بنباء فتبینوا ان تصیبوا قوما بجهاله فتصبحوا علی مافعلتم نادمین ): (ای کسانیکه ایمان آورده اید، اگر فرد فاسقی با خبری به نزدتان آمد، پس تحقیق کنید تا مبادا ندانسته به قومی بی گناه حمله کنید و بعدا از عمل خود پشیمان شوید.) و همچنین در آیه 12 همین سور ه می فرماید:یا ایها الذین امنوا اجتنبوا کثیرا من االظن ان بعض الظن اثم و لاتجسسوا ولا یغتب بعضکم ): (ای کسانی که ایمان آورده اید از بسیاری از گمانهادوری کنید، همانا بعضی از گمانها گناه است و از عیوب مردم تجسس نکنید و پشت سریکدیگر غیبت ننمائید،)
ببینید حتما داستان حضرت موسی که با حضرت خضر همسفر شد را می دانید همانطور که می بینید حتی حضرت موسی در زمینه قضاوت در مورد اتفاقات رخداد داده و اعمالی که حضرت خضرت انجام داد دچار اشتباه شد اگه می فرمایید قضاوت کردن در زمینه رفتار انسانهای دیگر در صلاحیت هر انسانی هست میشه بفرمایید که چرا حضرت موسی (که یکی از پیامبران اولوالعزم هست)
چرا دچار شبابزدگی در قضاوت شد؟ می فرمایید پس چرا خود ازاده نامداری در مورد دیگران قضاوت کرده؟ خوب اگه ایشان هم اگه قضاوت کرده اشتباه کرده .
در هر صورت بنده عالم دین نیسم ولی به نظرم اگه کسی کار اشتباهی کرد و اگر جنبه حق الناس نداشته باشه و بعد اعلام ندامت کرد(هرچند ما مطمئنیم که او دروغ می گوید)باید مورد رفعت جامعه اسلامی قرار بگیره.
برای همه دوستان آرزوهای موفقیت و سلامت دارم
دوست عزیز درسته پستتون با نقطه تموم شد ولی چنتا پرسش مطرح کردین و من به خودم اجازه دادم بهشون جواب بدم. ممنون میشم اگه شما هم نظرتون رو بگید
.
من به شخصه شاید مثل خیلی از دوستانی که اینجا هستن متوجه منظور شما شدم و حداقل یه تعریف ابتدائی از قضاوت تو ذهنمون هست. ولی اصرار شما بر کلمه "قضاوت" رو متوجه نمی شم. یه تاپیکی هست و یه سوالی پرسیده شده و به نظرم ما داریم راجع به یه موضوع اجتماعی - مذهبی نظر میدیم. نظرتون چیه کلمه قضاوت رو با نقد عوض کنیم؟
اولا شما که مثال از قرآن آورید با آیه 6 سوره حجرات، باید بگم این آیه اینجا صدق نمیکنه. اینجا کسی خبری نیاورده برای ما و ما کسی رو ندیده محکوم نمی کنیم. (ممنونم که لطف کردید و معنی آیات رو نوشتید چون من زبان عربیم چندان خوب نیس). آیه بعدی که مثالشو زدید باز اینجا صدق نمی گنه چون ما نه گمان بردیم و نه غیبت می کنیم. آزاده نامداری می تونه بیاد اینجا و پستا رو بخونه و حتی می تونه نظر بده و بحث کنه. غیبت و گمان بردن تعریفی دارن که اینجا کسی غیبت نکرده.
بله داستان حضرت موسی و خضر رو شنیدم (مثه خیلیای دیگه). اینجا باید خدمتتون عرض کنم که اولا حضرت موسی با اون عظمت و بزرگی و مقام پیامبری، بنا به گفته شما قضاوت کرد، پس این بنده حقیر با مدرک کارشناسی دانشگاه آزاد ناکجا آباد تقصیری ندارم. پیامبر دچار قضاوت بشه دیگه قضاوت کردن من اصلا به حساب نمیاد! در ثانی، من باز هم تاکید می کنم کاری که من و امثال من انجام میدیم قضاوت نیست و مطمعنا در قرن 21 تعریف بهتری برای این رفتار هست.
آزاده نامداری اگه قضاوت کرده اشتباه کرده، معلومه که اشتباه کرده. حتی حدس می زنم کائنات دست در دست همدیگه دادن و اشتباهشو بهش متذکر شدن. دیگه فک نمی کنم آزاده نامداری عزیز حالا حالاها از این اشتباها بکنه!
جمله آخرتون باعث شد یکم فک کنم و چندین و چند بار خوندمش. "اگه کسی احساس ندامت دروغی و ساختگی کرد باید مورد رفعت قرار بگیره". باور کنید اگه اینی که میگید اتفاق می افتاد آخر الزمان میشد و دنیا تبدیل میشد به یه جنگل بزرگ! هرکی هرکاری دلش می خواست انجام میداد و مطمئن بود که با اظهار ندامت ساختگی مورد رفعت جامعه اسلامی قرار خواهد گرفت! در ضمن این رفعت جامعه اسلامی که فرمودین خیلی وسوسه انگیز و دلنشینه. ینی اگه بخوام از دید تجسم مدینه فاضله بهش نگاه کنم واقعا کار خوبیه ولی یه شرطی که برای همه برابر اجرا بشه نه امثال آزاده نامداری ها!
امیدوارم همیشه موفق باشید
( جدی بود شوخی بود نمیدونم! )
