دنیا
ای دنیا، نمی دانم چیستی، که مردم اینگونه هم دیگر را می درند؟
مگر جایزه خرد کردن شخصیت انسان ها چیست؟
ما برای این آمده ایم که از همدیگر پله هایی بسازیم برای پیشرفتمان؟
اینجا ،چه خبر است؟
هر روز صبح کار می کنیم،با همدیگر دعوا می کنیم.
شب ها خسته می خوابیم و خدایا ، حتی لحظه ای به تو فکر نمی کنیم.
ما دنیایی ساخته ایم که تنها برای سود خودمان عفت کسی را زیر سوال می بریم.
دنیایی که پسر بچه ها تنها برای لقمه نانی باید سر چهار راه گل بفروشند.
و دنیایی که مادران برای سیر کردن فرزندانشان فال می گیرند و
چرند هایشان را تحویل آدم های کوته فکری مثل من می دهند.
این چه دنیایی است؟
دنیایی پر از ترس،دلهره و تشویش
ای خدا،بگو امامان نیاید
اینجا هیچ کس منتظرش نیست
بگو نیاید،دستمان خالیست از مهرو پاکی
خدایا ،باور کن اینجا آدم ها برای تکه نانی همدیگر را می درند
بگو نیاید