آدم باید یکی رو داشته باشه
وقتی دلش گرفته بهش زنگ بزنه
و براش پشت گوشی آهنگ بذاره ...
یکی که وقتی نباشه ، دلشوره بگیری .
یکی که نبودنش بشه دلیل تمام خوش نگذشتن های دنیا ...
نه مهمونی ، نه سفر ...
می دونی ؟؟؟
یکی باید باشه که دلیلِ لذت بردن از بارون بشه ،
یکی که نبودنش بشه دلیل غمبادِ عصرهای پاییزی !
نفسهاش تنها دلیلِ نفس کشیدنت بشه ،
اونقدر که وقتی نیست ،
نفست بند بیاد ...
یکی که غرق فکرش باشی و نفهمی چقدر از مسیر راه خلاف رفتی ،
تا اینکه ماشین های مخالف ،
سرشان را بیرون بیارن و بگن :
" هووووی ! چته ؟ عاشقی ؟ "
یکی که تب کنی نبودنش را و هذیون بگی و هیچ کس نفهمه چرا !
اصلا باید یکی باشه وقتی می گی دلم گرفته ،
بگه قربون ِ دلِ گرفته ات ...
