معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
شاهزاده سرزمین من...
اگر تمامی واژگان محبت آمیز دنیا را هم در گوش محبوبت زمزمه کنی...
اگر تمامی شعرهای عاشقانه را برایش بفرستی...
باز هم او تورانمیخواهد...
بانوی سرزمین من! عاشقانه کسی را می پرستد که وفادار باشد...
نه اینکه به بهانه دوست اینترنتی و...
هر روز به یه نگار از عشق و محبت بگوید و دل ببازد...
حرفهای عاشقانه ...نگاههای عاشقانه...آغوش های عاشقانه...مقدس تر
آن چیزی است که تو تصورش را میکنی...
پس خودت را خسته نکن
و با هر نفس دل یک نفر را نلرزان...
نکند میخواهی برای همیشه تنها بمانی؟!!!!...
اگر تمامی واژگان محبت آمیز دنیا را هم در گوش محبوبت زمزمه کنی...
اگر تمامی شعرهای عاشقانه را برایش بفرستی...
باز هم او تورانمیخواهد...
بانوی سرزمین من! عاشقانه کسی را می پرستد که وفادار باشد...
نه اینکه به بهانه دوست اینترنتی و...
هر روز به یه نگار از عشق و محبت بگوید و دل ببازد...
حرفهای عاشقانه ...نگاههای عاشقانه...آغوش های عاشقانه...مقدس تر
آن چیزی است که تو تصورش را میکنی...
پس خودت را خسته نکن
و با هر نفس دل یک نفر را نلرزان...
نکند میخواهی برای همیشه تنها بمانی؟!!!!...
آخرین ویرایش:
روزگار نبودنت را برایم دیکته میکند, ونمره من باز هم صفر است..
هیچ وقت نبودنت را یاد نخواهم گرفت..!!
هیچ وقت نبودنت را یاد نخواهم گرفت..!!
دلت تنگ است ميدانم ، قلبت شكسته است مي دانم ، زندگي برايت عذاب است ميدانم ، دوري برايت سخت است ميدانم … اما براي چند لحظه آرام بگير عزيزم …
گريه نكن كه اشكهايت حال و هواي مرا نيز باراني مي كند ، گريه نكن كه چشمهاي من نيز به گريه خواهند افتاد … آرام باش عزيزم ، دواي درد تو گريه نيست!
بيا و درد دلت را به من بگو تا آرام بگيري ، با گريه خودت را آرام نكن...!
با تنهايي باش اما اشك نريز ، درد دلت را به تنهايي بگو زماني كه تنهايي!
گريه نكن كه اشكهايت مرا نا آرام ميكند .! گريه نكن چون گريه تو را به فراسوي دلتنگي ها ميكشاند ! گريه نكن كه چشمهايم طاقت اين را ندارند كه آن اشكهاي پر از مهرت را بر روي گونه هاي نازنينت ببينند ،
و دستهايم طاقت اين را ندارند كه اشكهاي چشمهايت را از گونه هايت پاك كنند .! گريه نكن كه من نيز مانند تو آشفته مي شوم!
گريه نكن ، چون دوست ندارم آن چشمهاي زيبايت را خيس ببينم!
حيف آن چشمهاي زيبا و پر از عشقت نيست كه از اشك ريختن خيس و خسته شود؟
اي عزيزم ، اي زندگي ام ، اي عشقم ، اگر من تمام وجودت مي باشم ،اگر مرا دوست ميداري و عاشق مني ، تنها يك چيز از تو ميخواهم كه دوست دارم به آن عمل كني و آن اين است كه ديگر نبينم چشمهايت خيس و گريان باشند! زندگي ارزش اين همه اشك
ريختن را ندارد ، آن اشكهاي پر از مهرت را درون چشمهاي زيبايت نگه دار ، بگذار اين اشكها در چشمانت آرام بگيرند …
عزيزم گريه نكن چون من از گريه هايت به گريه خواهم افتاد ! وقتي اشكهايت را مي بينم غم و غصه به سراغم مي آيد!
وقتي اشكهايت را ميبينم حال و هواي غريبي به سراغم مي آيد ! وقتي اشكهايت را ميبينم ، از زندگي ام خسته مي شوم! وقتي اشك ميريزي دنيا نيز ماتم ميگيرد ،
پرندگان آوازي نميخوانند ، بغض آسمان گرفته مي شود ، هوا ابري مي شود و پرستوهاي عاشق خسته از پرواز !
گريه نكن عزيزم… آرام باش عزيزم، بگذار اين اشكهاي گذشته را از گونه هاي نازنينت پاك كنم ، دستهايت رادر دستان من بگذار عزيزم، سرت را بر روي شانه هايم بگذار عزيزم و درد و دلهايت را در گوشم زمزمه كن عزيزم … من مي شنوم بگو درد دلت را عزيزم! با گريه خودت را خالي نكن عزيزم چون بغض گلويم را مي گيرد ، با گفتن درد دلت به من خودت را خالي كن تا دل من نيز خالي شود!
ميدانم وقتي اين متن مرا ميخواني اشك از چشمانت سرازير مي شود آري پس براي آخرين بار نيز گريه كن چون اين درد دلي بود كه من نيز با چشمان خيس نوشتم
درد تاریکیست درد خواستن
رفتن و بیهوده خود را کاستن
در نوازش نیش ماران یافتن
زهره در لبخند یاران یافتن
رفتن و بیهوده خود را کاستن
در نوازش نیش ماران یافتن
زهره در لبخند یاران یافتن
چقدر زمونه بی وفاست
نمی دونم خدا کجاست
یکی بیاد بهم بگه
کجای کارم اشتباست ؟
گاهی می خوام داد بکشم
اما صدام در نمیاد
بگم آخه خدا چرا دنیا به آخر نمیاد ؟
اگر آواز می خوانم ،
اگر اندوه از چشمان من پیداست ،
اگر راه گلویم را گرفته بغض پنهانی ،
اگر دریا نه یک رودم به سمت خود پریشانی ،
اگر باران ندارم ابر بی بارم ،
اگر دیوانه ام .......
تگر مستم................
فقط یک آروز دارم بدانی : ................
دوستت دارم
عشقم
عشقم
وقتی دلت خسته شــد ،
دیگر خنده معنایی ندارد ...
فـقـط می خندی تا دیگران ، غم آشیانه کرده در چشمانت را نـبـیـنـنـد !
وقتی دلت خسته شــد ،
دیگر حتی اشکهای شبانه هـم آرومت نمی کنند ...
فـقـط گریه می کنی چون به گریه کردن عادت کرده ای !
وقتی دلت خسته شــد ،
دیگر هیچ چیز آرومت نمی کند به جز دل بریدن و رفتن ...
باز من ماندم و خلوتی سرد
خاطراتی ز بگذشته ای دور
یاد عشقی که با حسرت و درد
رفت و خاموش شد در دل گور
فروغ فرخ زاد
خاطراتی ز بگذشته ای دور
یاد عشقی که با حسرت و درد
رفت و خاموش شد در دل گور
فروغ فرخ زاد
شبيه شمع كه خيلي نجيب ميسوزد
دلم براي تو گاهي عجيب ميسوزد
دلم براي دل ساده ام كه خواهد خورد
دوباره مثل هميشه فريب، ميسوزد
نشسته اي به اميد كه؟ گُر بگير اي عشق
هميشه آتش تو، بي لهيب ميسوزد
تو اشتباه نكردي، گناه آدم بود
اگر هنوز بشر، پاي سيب ميسوزد
من آشناي تو بودم، ولي ندانستم
غريبه ها دلشان هم، غريب ميسوزد
براي من، فقط اين دل، ز عشق جا مانده است
كه با نگاه شما، عن قريب ميسوزد
دلم براي تو گاهي عجيب ميسوزد
دلم براي دل ساده ام كه خواهد خورد
دوباره مثل هميشه فريب، ميسوزد
نشسته اي به اميد كه؟ گُر بگير اي عشق
هميشه آتش تو، بي لهيب ميسوزد
تو اشتباه نكردي، گناه آدم بود
اگر هنوز بشر، پاي سيب ميسوزد
من آشناي تو بودم، ولي ندانستم
غريبه ها دلشان هم، غريب ميسوزد
براي من، فقط اين دل، ز عشق جا مانده است
كه با نگاه شما، عن قريب ميسوزد
پنجره ای نشانم دهید تا من برای همیشه نگاه منتظر پشت آن باشم.
پنجره ای نشانم دهید.
من خانه ای دارم با چهار ضلع بلند آجری
روشنایی خورشید را از یاد برده ام
آسمان پر ستاره را نیز.
پنجره ای نشانم دهید.
پنجره ای كه پرواز گنجشكان را از پشت آن تماشا كنم
و خوشبختی مردمان را و گذر فصلها را.
در كوچه ما خانه ها را بی پنجره می سازند
پنجره ای نشانم دهید.
من خانه ای دارم با چهار ضلع بلند آجری
روشنایی خورشید را از یاد برده ام
آسمان پر ستاره را نیز.
پنجره ای نشانم دهید.
پنجره ای كه پرواز گنجشكان را از پشت آن تماشا كنم
و خوشبختی مردمان را و گذر فصلها را.
در كوچه ما خانه ها را بی پنجره می سازند
آفتاب که برود
سایه ها که تمام بشوند
تو خاک می شوی ...
و من ماه !!!
سایه ها که تمام بشوند
تو خاک می شوی ...
و من ماه !!!
شروع قصه با تو بود
و هرچند سرگردانم امروز
میدانم خدا اگر بخواهد
دیر یا زود
به دست های تو تمام می شود..
به دست های تو تمام می شوم..
و هرچند سرگردانم امروز
میدانم خدا اگر بخواهد
دیر یا زود
به دست های تو تمام می شود..
به دست های تو تمام می شوم..
خسته‌ام از دست دل‌هایی چنین...
پیش‌پا افتاده‌تر از " خار و خس"
ای خوشادل‌های دور از دسترس....!
پیش‌پا افتاده‌تر از " خار و خس"
ای خوشادل‌های دور از دسترس....!
غروب است
و ذهن متروک پنجره
در انتظار بارانی از روز های دوستت دارم
بی تو خیلی تنهایم...
و ذهن متروک پنجره
در انتظار بارانی از روز های دوستت دارم
بی تو خیلی تنهایم...
کلمات به اشکال مبهمی می رسند
برای نوشتن قسمتی از من
که ممکن نیست
....
جایی که تکه هایم
در کلمات
غرق می شوند ..
برای نوشتن قسمتی از من
که ممکن نیست
....
جایی که تکه هایم
در کلمات
غرق می شوند ..
حالا تو مانده ای و ایستگاهی که قطارش رفته است !؟...
حالا تو مانده ای و ریلهای سیاهی که دیگر هیچ گوشی برایش به زمین دوخته نشده است !؟...
ریلهایی که دیگر قطاری ندارد ، نه قطاری ، نه سوزن بانی ، نه یک نیمکت خالی و نه چمدانی که جامانده است !
تنها تو مانده ای ، تو تنها جا مانده ای ...
نه از قطار ...
از دلش !!!
حالا تو مانده ای و ریلهای سیاهی که دیگر هیچ گوشی برایش به زمین دوخته نشده است !؟...
ریلهایی که دیگر قطاری ندارد ، نه قطاری ، نه سوزن بانی ، نه یک نیمکت خالی و نه چمدانی که جامانده است !
تنها تو مانده ای ، تو تنها جا مانده ای ...
نه از قطار ...
از دلش !!!
دلگیر شدی جانا ؟ از عشق نمی دانی
دلدار شدی ما را ، شاید که پریشانی
دور از تو پریشانم ، آتش زده بر جانم
این دیده ی گریان را ، خونین ز چه گردانی ؟
پرواز دو پروانه ، مستانه چو دیوانه
از خویش گسستن را ، آنگه تو به سامانی ؟
آن آتش سوزان را ، حیران شدن جان را
دیدّی و نپرسیدی ، دانم که ز رندانی
دلگیر منم با تو ! روی سخنم با تو
در فکر چه هستی هان ؟ اینگونه پریشانی ؟
از عشق گریزانم ، از غصه هراسانم
ای عاشق دیوانه ، این فتنه چه گردانی ؟
گاهی کندم دلخون ، دیوانه مرا مجنون
خوارم کند از افسون ، گوید ز چه خندانی؟
بر سینه زند چنگی ، بر سر بزند سنگی
بر حال دل زارم خندد ز چه گریانی ؟
آخر به سر دارم ، دست از تو نبردارم
ای یار چه خونخواری ، شاید تو به حرمانی
دلدار شدی ما را ، شاید که پریشانی
دور از تو پریشانم ، آتش زده بر جانم
این دیده ی گریان را ، خونین ز چه گردانی ؟
پرواز دو پروانه ، مستانه چو دیوانه
از خویش گسستن را ، آنگه تو به سامانی ؟
آن آتش سوزان را ، حیران شدن جان را
دیدّی و نپرسیدی ، دانم که ز رندانی
دلگیر منم با تو ! روی سخنم با تو
در فکر چه هستی هان ؟ اینگونه پریشانی ؟
از عشق گریزانم ، از غصه هراسانم
ای عاشق دیوانه ، این فتنه چه گردانی ؟
گاهی کندم دلخون ، دیوانه مرا مجنون
خوارم کند از افسون ، گوید ز چه خندانی؟
بر سینه زند چنگی ، بر سر بزند سنگی
بر حال دل زارم خندد ز چه گریانی ؟
آخر به سر دارم ، دست از تو نبردارم
ای یار چه خونخواری ، شاید تو به حرمانی
دلم ميگيرد
وقتي در درونم بزرگ ميشوي!
وقتي در درونم بزرگ ميشوي!
