معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
S R Engineer
عضو جدید
مدتی است دیگر از تهِ دل نمیخندم
فقط لب هایم
نقشی به نام لبخند را بازی میکنند
تا کسی نفهمد بی تو چه میگذرد
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]این روزهــــایم به تظاهر می گذرد...[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]
تظاهر به بی تفاوتی،
تظاهر به بی خیـــــالی،
به اینکه دیگــــر هیچ چیز مهم نیست... اما . . .
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]
چه سخت می کاهد از جانم این "نمایش "[/FONT]
چه سخت می کاهد از جانم این "نمایش "[/FONT]
هر شعر
گريز از يک گناه بود
هر فرياد
گريز از يک درد
و هر عشق
گريز از يک تنهايي عميق
افسوس که تو
هيچ گريزگاهي نداشتي…!
گريز از يک گناه بود
هر فرياد
گريز از يک درد
و هر عشق
گريز از يک تنهايي عميق
افسوس که تو
هيچ گريزگاهي نداشتي…!
خداوندا...
کاری کرده ام مراببخش، ازتوچه پنهان!
یکی راهم قد تودوست دارم!
ه ياد نمي آورم چه شد اما..
پروانه نديده بودم اينقدر دلش بگيرد
که برود از نو براي خودش پيله دست و پا کند....
اصلا طرح زدن فراموشم شده
قاصدک ها از من خجالت ميکشند .....
به خدا دلم برايشان تنگ شده اما خجالت مي کشند.
از بس بي خبري آورده اند ديگر نمي آيند.
گفتن ندارد.
اين روزها
عجيب سر به زير شده ام.
آب حوض يخ زده.
عکس ماه را ندارم.
خبري هم از غزل نيست.
واي آب حوض....
ماهي ها
آن گه که بهار، مادرانه
آيد به نوازش بيابان
وآن گه که ابر، عاشقانه
شويد تن خاک را به باران
ياد تو و آن نوازش تست
در خاطر غم گرفته ي من
اي واي بهار من تو بودي
اي جان به خاک خفته ي من!
پروانه نديده بودم اينقدر دلش بگيرد
که برود از نو براي خودش پيله دست و پا کند....
اصلا طرح زدن فراموشم شده
قاصدک ها از من خجالت ميکشند .....
به خدا دلم برايشان تنگ شده اما خجالت مي کشند.
از بس بي خبري آورده اند ديگر نمي آيند.
گفتن ندارد.
اين روزها
عجيب سر به زير شده ام.
آب حوض يخ زده.
عکس ماه را ندارم.
خبري هم از غزل نيست.
واي آب حوض....
ماهي ها
آن گه که بهار، مادرانه
آيد به نوازش بيابان
وآن گه که ابر، عاشقانه
شويد تن خاک را به باران
ياد تو و آن نوازش تست
در خاطر غم گرفته ي من
اي واي بهار من تو بودي
اي جان به خاک خفته ي من!
ديدار
چه حس غريبي درآن لحظه بود
كه با تو نشستم به گفت وشنود
ترا ديده بودم پس از سالها
پس از عاشقانه ترينم سرود
چه بيداري خوب رويا وشي
به خواب خوش دشتها مي نمود
ترا از كجا آن بهار قشنگ
به مهماني چشمم آورده بود
تو مثل شكوفه پر از تازگي
من اما چو برگي، كه افتاده زود
طنين نگاهت.هم آهنگ ساز
پر از سوز تار و، پر از شور عود
تو آسوده خاطر از آزار من
من آسوده از، چشم تنگ وحسود
نشستم كنارت، دلم مثل موج
گهي در فراز و،گهي در فرود
نه چشم از نگاه تو دل مي بريد
نه قلبم رها ميشد از تاروپود
به چشمت كه روزي دل از من ربود
رسيدم، وليكن چه حاصل چه سود
رسيدم زماني كه ديگر نبود
از آن آتش گرم جز خاك و دود
سقوط من و رفتن تو به ناز
من از جنس باران تو از جنس رود
و اي كاش باران كه لطفش فزون
غمت را چو گرد از دلم مي زدود
عميد رضا مشايخي
چه حس غريبي درآن لحظه بود
كه با تو نشستم به گفت وشنود
ترا ديده بودم پس از سالها
پس از عاشقانه ترينم سرود
چه بيداري خوب رويا وشي
به خواب خوش دشتها مي نمود
ترا از كجا آن بهار قشنگ
به مهماني چشمم آورده بود
تو مثل شكوفه پر از تازگي
من اما چو برگي، كه افتاده زود
طنين نگاهت.هم آهنگ ساز
پر از سوز تار و، پر از شور عود
تو آسوده خاطر از آزار من
من آسوده از، چشم تنگ وحسود
نشستم كنارت، دلم مثل موج
گهي در فراز و،گهي در فرود
نه چشم از نگاه تو دل مي بريد
نه قلبم رها ميشد از تاروپود
به چشمت كه روزي دل از من ربود
رسيدم، وليكن چه حاصل چه سود
رسيدم زماني كه ديگر نبود
از آن آتش گرم جز خاك و دود
سقوط من و رفتن تو به ناز
من از جنس باران تو از جنس رود
و اي كاش باران كه لطفش فزون
غمت را چو گرد از دلم مي زدود
عميد رضا مشايخي
می نشینم روی این نیمکت دونفره و فکر می کنم به همه چیزبه خدایی که خیلی وقت است گم شده
فکر می کنم انقدر فراموشم کرده که تا اخر قرار است روی همین نیمکت مرا مثل یک بازیکن ذخیره رها کند فکر. خدا هیچ وقت باورش نمی شود من هم می توانم...کفر می گویم ..نه؟
خدا را می توان همه جور پرستید..و من این گونه...
حالا که دارم می روم..بگذار همه حرفهایم را بدون سانسور بزنم...حتی انهایی را که از ترس غلط گیر گرفتم..بی گمان این گونه بیشتر می پسندی..
یک وقت هایی بدجور به هم ریخته می شوم..مثل همین الان و خیال می کنم هیچ کدام از حرف هایم را باور نداری تا انجایی که اصلا خودم هم شک می کنم که چه گفته ام..اصلا من گفته ام؟!
هرچه بیشتر می گذرد بیشتر به نوشته هایم شک می کنم.
می روم..قرار است خدا را پیدا کنم و این نامه را برایش بفرستم.
راستی روی این نیمکت به اندازه تنهای تو هم جا هست...هر وقت پیدایش کردم برمی گردم و با هم روی همین نیمکت می نشینیم .
فکر می کنم انقدر فراموشم کرده که تا اخر قرار است روی همین نیمکت مرا مثل یک بازیکن ذخیره رها کند فکر. خدا هیچ وقت باورش نمی شود من هم می توانم...کفر می گویم ..نه؟
خدا را می توان همه جور پرستید..و من این گونه...
حالا که دارم می روم..بگذار همه حرفهایم را بدون سانسور بزنم...حتی انهایی را که از ترس غلط گیر گرفتم..بی گمان این گونه بیشتر می پسندی..
یک وقت هایی بدجور به هم ریخته می شوم..مثل همین الان و خیال می کنم هیچ کدام از حرف هایم را باور نداری تا انجایی که اصلا خودم هم شک می کنم که چه گفته ام..اصلا من گفته ام؟!
هرچه بیشتر می گذرد بیشتر به نوشته هایم شک می کنم.
می روم..قرار است خدا را پیدا کنم و این نامه را برایش بفرستم.
راستی روی این نیمکت به اندازه تنهای تو هم جا هست...هر وقت پیدایش کردم برمی گردم و با هم روی همین نیمکت می نشینیم .
[SIZE=-0]می خواهمت چنانکه شب خسته خواب را[/SIZE]
[SIZE=-0]می جویمت چنانکه لب تشنه آب را[/SIZE]
[SIZE=-0]محو توام چنانکه ستاره به چشم صبح[/SIZE]
[SIZE=-0]یا شبنم سپیده دمان آفتاب را[/SIZE]
[SIZE=-0]بی تابم آنچنانکه درختان برای باد[/SIZE]
[SIZE=-0]با کودکان خفته به گهواره تاب را[/SIZE]
[SIZE=-0]بایسته ای چنانکه تپیدن برای دل[/SIZE]
[SIZE=-0]یا آنچنانکه بال پریدن عقاب را[/SIZE]
[SIZE=-0]حتی اگر نباشی، می آفرینمت[/SIZE]
[SIZE=-0]چونانکه التهاب بیابان سراب را[/SIZE]
[SIZE=-0]ای خواهشی که خواستنی تر ز پاسخی[/SIZE]
[SIZE=-0]با چون تو پرسشی چه نیازی جواب را[/SIZE]
Click here to view the original image of 850x315px.
کـاش وَقـتهـ ـایِ تــَنهـ ـایی
یــِکی از تو سایـه مـ ـی اومَد و مـِثلِ پــِسَرخالــه میگــُفـت
نــ ـون بـــِگیرَم
نـَـ ـفت بـــِگیرَم
دِلــِ ـت گــِـرِفتِه
مَنــَـ ـــم مــیگــُــفتــَم اره
بَعد فــَقــَط مینــِشَست کِنارَم و سکوت میکــَرد
مَنــَ ــم مِثلِ کــُـــلاه قِرمِزی سَرَمو میزاشتـــَ ـــم رو زانوش
یــِکی از تو سایـه مـ ـی اومَد و مـِثلِ پــِسَرخالــه میگــُفـت
نــ ـون بـــِگیرَم
نـَـ ـفت بـــِگیرَم
دِلــِ ـت گــِـرِفتِه
مَنــَـ ـــم مــیگــُــفتــَم اره
بَعد فــَقــَط مینــِشَست کِنارَم و سکوت میکــَرد
مَنــَ ــم مِثلِ کــُـــلاه قِرمِزی سَرَمو میزاشتـــَ ـــم رو زانوش
آرام باش
آرام باش عزیز من آرام باش
حکایت دریاست زندگى
گاهى درخشش آفتاب، برق و بوى نمک، ترشح شادمانى
گاهى هم فرو مىرویم، چشمهاىمان را مىبندیم، همه جا تاریکى است،
آرام باش عزیز من
آرام باش
دوباره سر از آب بیرون می آوریم
و تلألوء آفتاب را می بینیم
زیر بوته اى از برف
که این دفعه
درست از جائى که تو دوست دارى طالع مىشود. "
آرام باش عزیز من آرام باش
حکایت دریاست زندگى
گاهى درخشش آفتاب، برق و بوى نمک، ترشح شادمانى
گاهى هم فرو مىرویم، چشمهاىمان را مىبندیم، همه جا تاریکى است،
آرام باش عزیز من
آرام باش
دوباره سر از آب بیرون می آوریم
و تلألوء آفتاب را می بینیم
زیر بوته اى از برف
که این دفعه
درست از جائى که تو دوست دارى طالع مىشود. "
آخرین ویرایش:
مخاطب خاص من!
همه نوشته هایم را به تو تقدیم میکنم
تمامی مکنونات دلم را...
تو برای من همانقدر خاصی که به ماه میمانی!
میدانم دور و برت پر از ستاره است
اما تو مطلق به آسمان نازنینی!
پس دیگر چه اهمیتی دارد!
بگذار این هوسرانان عاشق نما هر چه قدر می خواهند تنازی کنند
هر هر چقدر می خواهند دلربایی کنند
وقتی غزل سرایی چشمان تو مال من است
وقتی حصار دستان تو دور کمر من است
وقتی عطر نفس های تو ظامن خوشبختی من است
برایم مهم نیست چه کسی میخواهد دلش را به تو ببخشد
مهم دل من و توست که برای هم می تپد
مهم چشمان توست
که بی تصویر من می شکند
مهم لبخند توست
که ریشه همه دلواپسی هایم را از جا میکند
پس آرام و مطمئن در آغوش تو می آرامم
سرم را روی شانه پر غرور تو میگذارم
و دمی را فارغ از دنیا می آسایم
همه نوشته هایم را به تو تقدیم میکنم
تمامی مکنونات دلم را...
تو برای من همانقدر خاصی که به ماه میمانی!
میدانم دور و برت پر از ستاره است
اما تو مطلق به آسمان نازنینی!
پس دیگر چه اهمیتی دارد!
بگذار این هوسرانان عاشق نما هر چه قدر می خواهند تنازی کنند
هر هر چقدر می خواهند دلربایی کنند
وقتی غزل سرایی چشمان تو مال من است
وقتی حصار دستان تو دور کمر من است
وقتی عطر نفس های تو ظامن خوشبختی من است
برایم مهم نیست چه کسی میخواهد دلش را به تو ببخشد
مهم دل من و توست که برای هم می تپد
مهم چشمان توست
که بی تصویر من می شکند
مهم لبخند توست
که ریشه همه دلواپسی هایم را از جا میکند
پس آرام و مطمئن در آغوش تو می آرامم
سرم را روی شانه پر غرور تو میگذارم
و دمی را فارغ از دنیا می آسایم
وقتی که قطره ها ..
می شویند غبار ..
از شاخ و برگِ درختان .. از برگ برگِ گُل
وقتی هوا .. تازه می شود ..
وقتی آسمان .. لبخند می زند به روی من
وقتی گنجشکِ عاشقی در کنارِ چشمه سار .. خنده می کند
وقتی هوا .. لبریز از عطرِ عاشقیست
نفس می کشم تو را در ذره ذره یِ هوا
با .. یادِ تو .. و .. دلت .. دلم را .. زنده می کنم
و ( تو )..
تا همیشه در نفسهایِ دلم می مانی ..
حتی اگر که ( من ) ..
برایِ تو و دلت .. تا همیشه کم باشم ..
می شویند غبار ..
از شاخ و برگِ درختان .. از برگ برگِ گُل
وقتی هوا .. تازه می شود ..
وقتی آسمان .. لبخند می زند به روی من
وقتی گنجشکِ عاشقی در کنارِ چشمه سار .. خنده می کند
وقتی هوا .. لبریز از عطرِ عاشقیست
نفس می کشم تو را در ذره ذره یِ هوا
با .. یادِ تو .. و .. دلت .. دلم را .. زنده می کنم
و ( تو )..
تا همیشه در نفسهایِ دلم می مانی ..
حتی اگر که ( من ) ..
برایِ تو و دلت .. تا همیشه کم باشم ..
baharestan.f
کاربر بیش فعال
دلم شکست.بیچاره دلم شکستنی بود . . . .
