خودتو با یه شعر وصف کن...!
- شروع کننده موضوع secret_f
- تاریخ شروع
گویــــــــا سیگاری شده ام !!
تمام بدنم ..
تیر می کشد !!
تمام بدنم ..
تیر می کشد !!
من گاهی
دلم برای پرت و پلاهای بی دلیل آدمی
تنگ میشود.
همین پرت و پلاهای بیهوده
شوخی های صنار یه غاز
همین چیزها......!
دلم برای پرت و پلاهای بی دلیل آدمی
تنگ میشود.
همین پرت و پلاهای بیهوده
شوخی های صنار یه غاز
همین چیزها......!
روزگارغریبی ست !
برای هرکه " شــانه " شدم ...
فردایش گیس بریده از آب درآمد !
برای هرکه " شــانه " شدم ...
فردایش گیس بریده از آب درآمد !
در اوج هستم
اخر تو را برای همیشه خواهم داشت
در سخت ترین شرایط هستی
وقتی به امید نیاز دارم هستی
وقتی اشک میریزم هستی
وقتی نیاز به اغوش مهربانی دارم هستی
خدای عزیزم همیشه در تک تک لحظات زندگیم حضور داری
پس امیدوارم من نیز بتوانم دوستت داشته باشم ان هم تا اخرین نفسی که دیگر بعد از ان به تو می رسم
اخر تو را برای همیشه خواهم داشت
در سخت ترین شرایط هستی
وقتی به امید نیاز دارم هستی
وقتی اشک میریزم هستی
وقتی نیاز به اغوش مهربانی دارم هستی
خدای عزیزم همیشه در تک تک لحظات زندگیم حضور داری
پس امیدوارم من نیز بتوانم دوستت داشته باشم ان هم تا اخرین نفسی که دیگر بعد از ان به تو می رسم
گــم شــدن را دوســت دارم!
کــاش
زودتــر پيــدايــت کــرده بــودم!
_____________
کــاش
زودتــر پيــدايــت کــرده بــودم!
_____________
حکایتِ من حکایتِ ماشینی است که همه رامیرساند و زیرِ آفتاب پارک می شود...
حکایتِ من حکایتِ داربستی است که تا نباشد "خانه" ای نیست وتا خانه ساخته شد جمعش می کنند...
حکایتِ من حکایتِ سوزنی است که برای همه می دوزد و خودش "عریان"باقی می ماند ...
آری
حکایتِ من حکایتِ کسی است که می خنداند ...
کجاست کسی که مرا بخنداند ؟؟؟!!!
✔ آهــــاے آدم هــــا (!)
مـــــرا ڪہ هـیـچ مـقـصـدے بـه نـامـم
و هـیـچ چـشـمـے در انـتـظـارم نـیـسـت را
بـبـخـشـیـد /.
ڪہ بـا بـودنـم تـرافـیـڪ ڪـــرده ام
مـــــرا ڪہ هـیـچ مـقـصـدے بـه نـامـم
و هـیـچ چـشـمـے در انـتـظـارم نـیـسـت را
بـبـخـشـیـد /.
ڪہ بـا بـودنـم تـرافـیـڪ ڪـــرده ام
فریاد نمی کشم که خواهند گفت از استخوان درد است
مویه نمی کنم که باور نمی کنند که این صدای زخمی یک مرد است
گریبان نمی درم که عریانی عادت در ختان بی تصمیم در تازیانه هوای سرد است
صله ای نمیخواهم از هیچ کس چرا که طلا تمام افتخار از این دارد که به رنگ گونه های من زرد است.
مویه نمی کنم که باور نمی کنند که این صدای زخمی یک مرد است
گریبان نمی درم که عریانی عادت در ختان بی تصمیم در تازیانه هوای سرد است
صله ای نمیخواهم از هیچ کس چرا که طلا تمام افتخار از این دارد که به رنگ گونه های من زرد است.
به چه می خندی تو؟
به مفهوم غم انگیز جدایی؟به چه چیز؟
به شکست دل من یا به پیروزی خویش؟
به چه می خندی تو؟
به نگاهم که چه ساده تو را باور کرد ؟
یا به افسون گری چشمانت که مرا سوخت و خاکستر کرد؟
به چه می خندی تو؟
به دل ساده ی من که دگر تا به ابد نیز به فکر خود نیست؟؟؟!!!
به مفهوم غم انگیز جدایی؟به چه چیز؟
به شکست دل من یا به پیروزی خویش؟
به چه می خندی تو؟
به نگاهم که چه ساده تو را باور کرد ؟
یا به افسون گری چشمانت که مرا سوخت و خاکستر کرد؟
به چه می خندی تو؟
به دل ساده ی من که دگر تا به ابد نیز به فکر خود نیست؟؟؟!!!
خنده دار است بخند.....
کسی دیگر نمی کوبد در_ این خانه ی متروک و ویران را
کسی دیگر نمی پرسد چرا تنهای_تنهایم و من چون شمع می سوزم ودیگر چیزی از من نمی ماند ومن گریان ونالانم ومن تنهای_تنهایم درون_کلبه ی خاموش_خویش...
اما.....
کسی حال_من_غمگین نمی پرسد ومن دریای اشکم که طوفانی به دل دارم درون_سینه ی پر جوش_خویش
اما.....
کسی حال من_تنها نمی پرسد ومن چون تک درخت_زرد_پاییزم که هر دم با نسیمی می شود برگی جدا ازاو ...و دیگر چیزی از من نمی ماند.....
کسی دیگر نمی پرسد چرا تنهای_تنهایم و من چون شمع می سوزم ودیگر چیزی از من نمی ماند ومن گریان ونالانم ومن تنهای_تنهایم درون_کلبه ی خاموش_خویش...
اما.....
کسی حال_من_غمگین نمی پرسد ومن دریای اشکم که طوفانی به دل دارم درون_سینه ی پر جوش_خویش
اما.....
کسی حال من_تنها نمی پرسد ومن چون تک درخت_زرد_پاییزم که هر دم با نسیمی می شود برگی جدا ازاو ...و دیگر چیزی از من نمی ماند.....
آخرین ویرایش:
من"
مرا که میشناسی؟!
خودمم...
کسی شبیه هیچکس!
کمی که لابه لای نوشته هایم بگردی پیدایم میکنی...
شبیه شعرهایم هستم،
شاد، گاهی غمگین، مهربان، صبور، کمی هم بهانه گیر
اگر نوشته هایم را بیابی منم همان حوالی ام...
شبیه باران پاییزی؛
از فاصله ها دور
و به عشق نزدیک...!
معصوم وهابی
دلم گرفته ای دوست، هوای گریه با من
گر از قفس گریزم، کجا روم، کجا من؟
کجا روم؟ که راهی به گلشنی ندارم
که دیده بر گشودم به کنج تنگنا من
نه بسته ام به کس دل، نه بسته دل به من کس
چو تخته پاره بر موج، رها... رها... رها... من
ز من هرآن که او دور، چو دل به سینه نزدیک
به من هر آن که نزدیک، از او جدا جدا من
نه چشم دل به سویی، نه باده در سبویی
که تر کنم گلویی، به یاد آشنا من
ز بودنم چه افزون؟ نبودنم چه کاهد؟
که گویدم به پاسخ که زنده ام چرا من؟
ستاره ها نهفتم، در آسمان ابری
دلم گرفته ای دوست ، هوای گریه با من
گر از قفس گریزم، کجا روم، کجا من؟
کجا روم؟ که راهی به گلشنی ندارم
که دیده بر گشودم به کنج تنگنا من
نه بسته ام به کس دل، نه بسته دل به من کس
چو تخته پاره بر موج، رها... رها... رها... من
ز من هرآن که او دور، چو دل به سینه نزدیک
به من هر آن که نزدیک، از او جدا جدا من
نه چشم دل به سویی، نه باده در سبویی
که تر کنم گلویی، به یاد آشنا من
ز بودنم چه افزون؟ نبودنم چه کاهد؟
که گویدم به پاسخ که زنده ام چرا من؟
ستاره ها نهفتم، در آسمان ابری
دلم گرفته ای دوست ، هوای گریه با من
مرادوست داشته باش،
امــــــا؛
تجربه ام نکن . . .
برای آموختن،ابزار مناسبی نیســـــتم...
امــــــا؛
تجربه ام نکن . . .
برای آموختن،ابزار مناسبی نیســـــتم...
دستی که به دست من بپیوندد نیست
صبحی که به روی ظلمتم خندد نیست
زنجیر فراوان فراوان اما
چیزی که مرا به زندگی بندد نیست
صبحی که به روی ظلمتم خندد نیست
زنجیر فراوان فراوان اما
چیزی که مرا به زندگی بندد نیست
دلا در عشق تو صد دفترستم
که صد دفتر ز کونین ازبرستم
منم آن بلبل گل ناشکفته
که آذر در ته خاکسترستم
دلم سوجه ز غصه وربریجه
جفای دوست را خواهان ترستم
مو آن عودم میان آتشستان
که این نه آسمانها مجمرستم
شد از نیل غم و ماتم دلم خون
بچهره خوشتر از نیلوفرستم
درین آلاله در کویش چو گلخن
بداغ دل چو سوزان اخگرستم
نه زورستم که با دشمن ستیزم
نه بهر دوستان سیم و زرستم
ز دوران گرچه پر بی جام عیشم
ولی بی دوست خونین ساغرستم
چرم دایم درین مرز و درین کشت
که مرغ خوگر باغ و برستم
منم طاهر که از عشق نکویان
دلی لبریز خون اندر برستم
که صد دفتر ز کونین ازبرستم
منم آن بلبل گل ناشکفته
که آذر در ته خاکسترستم
دلم سوجه ز غصه وربریجه
جفای دوست را خواهان ترستم
مو آن عودم میان آتشستان
که این نه آسمانها مجمرستم
شد از نیل غم و ماتم دلم خون
بچهره خوشتر از نیلوفرستم
درین آلاله در کویش چو گلخن
بداغ دل چو سوزان اخگرستم
نه زورستم که با دشمن ستیزم
نه بهر دوستان سیم و زرستم
ز دوران گرچه پر بی جام عیشم
ولی بی دوست خونین ساغرستم
چرم دایم درین مرز و درین کشت
که مرغ خوگر باغ و برستم
منم طاهر که از عشق نکویان
دلی لبریز خون اندر برستم
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]همیشه با دل غمگین و خسته می آیی
قشنگ من! پر دردی, شکسته می آیی
بهار از تو خبر داد و منتظر ماندم
و قصه های تو را شعر گونه می خواندم
نگاه کردی و فهمیده ام به رسم غزل
دلی که دست تو افتاد, غمی ست لاینحل
غروب کردی و تنها ترانه می خواهم
همیشه فکر محالم, بهانه می خواهم
به ساعت دلم اکنون هزار سال گذشت
تمام غربت من در سکوت لال گذشت
و حال آخر شعرم دوباره برگشتی
دوباره در غزلم شعرواره برگشتی
و من که سخت در اندیشه ی فرار این بار
و خسته از نگه سرد انتظار این بار...
هنوز عاشقم و شعر حرف آخر من
بیا! قبول! بمان در امید و باور من
و التیام غم دل شکسته ات با من
همیشگی! دل غمگین و خسته ات با من[/FONT]
قشنگ من! پر دردی, شکسته می آیی
بهار از تو خبر داد و منتظر ماندم
و قصه های تو را شعر گونه می خواندم
نگاه کردی و فهمیده ام به رسم غزل
دلی که دست تو افتاد, غمی ست لاینحل
غروب کردی و تنها ترانه می خواهم
همیشه فکر محالم, بهانه می خواهم
به ساعت دلم اکنون هزار سال گذشت
تمام غربت من در سکوت لال گذشت
و حال آخر شعرم دوباره برگشتی
دوباره در غزلم شعرواره برگشتی
و من که سخت در اندیشه ی فرار این بار
و خسته از نگه سرد انتظار این بار...
هنوز عاشقم و شعر حرف آخر من
بیا! قبول! بمان در امید و باور من
و التیام غم دل شکسته ات با من
همیشگی! دل غمگین و خسته ات با من[/FONT]
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
آموزش وزن شعر فارسی | اشعار و صنايع شعری | 0 | |
|
شعر-بحر طویل | اشعار و صنايع شعری | 4 | |
|
کارگاه شعر تجربی و آموزش | اشعار و صنايع شعری | 28 | |
|
یه بیت به انتهای شعر اضافه کن | اشعار و صنايع شعری | 115 | |
|
داستان عاشقانه یک شعر معروف از مهرداد اوستا | اشعار و صنايع شعری | 2 |