مشاعرۀ سنّتی

[lo30]

یار ما را یار بسیارست تا او یار کیست

دل بسی دارد ندانم، زان میان، دلدار کیست

تو غره بدان مشو که می ،می نخوری

صد لقمه خوری که می غلامست آنرا

 

[mina.eror]

تو غره بدان مشو که می ،می نخوری

صد لقمه خوری که می غلامست آنرا

ای صبا گر به جوانان چمن بازرسی
خدمت ما برسان سرو و گل و ریحان را

 

[lo30]

ای صبا گر به جوانان چمن بازرسی
خدمت ما برسان سرو و گل و ریحان را

ای دل چو زمانه میکند غمناکت

ناگه برود زتن روان پاکت

 

[mina.eror]

ای دل چو زمانه میکند غمناکت

ناگه برود زتن روان پاکت

تا نگردی آشنا زین پرده رازی نشنوی
گوش نا محرم نباشد جای پیغام سروش

 

[kazem2011]

تا نگردی آشنا زین پرده رازی نشنوی
گوش نا محرم نباشد جای پیغام سروش

شب فراق نداند که تا سحر چند است
مگر کسي که به زندان عشق در بند است

 

[nasim_shsh]

شكست شيشه ي دل را مگو صدايي نيست...... كه اين صدا به قيامت بلند خواهد شد

 

[mina.eror]

شكست شيشه ي دل را مگو صدايي نيست...... كه اين صدا به قيامت بلند خواهد شد

دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد ؟
جز غم که هزار افرین بر غم باد

 

[lo30]

دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد ؟
جز غم که هزار افرین بر غم باد

دوای درد عاشق را کسی کو سهل پندارد

زفکر آنان که در تدبیر درمانند در مانند

 

[mina.eror]

دوای درد عاشق را کسی کو سهل پندارد

زفکر آنان که در تدبیر درمانند در مانند

در وهم نگنجد که چه دلبند و چه شیرین
در وصف نیاید که چه مطبوع و چه زیباست

 

[kazem2011]

در وهم نگنجد که چه دلبند و چه شیرین
در وصف نیاید که چه مطبوع و چه زیباست

تو همچو صبحی من شمع خلوت سحرم
تبسمی کن و جان بین که همی سپرم

 

[lo30]

در وهم نگنجد که چه دلبند و چه شیرین
در وصف نیاید که چه مطبوع و چه زیباست

تا اندران میانه که بینند روی او

تو نیز در میانه ایشان نشینیا

 

[lo30]

تو همچو صبحی من شمع خلوت سحرم
تبسمی کن و جان بین که همی سپرم

مژه سیاهت ار کرد به خون ما اشارت

ز فریب او بیندیش وغلط مکن نگارا

 

[mina.eror]

مژه سیاهت ار کرد به خون ما اشارت

ز فریب او بیندیش وغلط مکن نگارا

ای راحت و آرام جان با روی چون سرو روان
زینسان مرو دامنکشان کارام جانم می‌بری

 

[kazem2011]

مژه سیاهت ار کرد به خون ما اشارت

ز فریب او بیندیش وغلط مکن نگارا

از گلوي خود بريدن وقت حاجت همت است
ورنه هر كس وقت سيري پيش سگ نان افكند

 

[lo30]

ای راحت و آرام جان با روی چون سرو روان
زینسان مرو دامنکشان کارام جانم می‌بری

یاران موافق همه از دست شدند

در پای اجل یکان یکان پست شدند

 

[mina.eror]

یاران موافق همه از دست شدند

در پای اجل یکان یکان پست شدند

دیگر نشنیدیم چنین فتنه که برخاست
از خانه برون آمد و بازار بیاراست

 

[lo30]

از گلوي خود بريدن وقت حاجت همت است
ورنه هر كس وقت سيري پيش سگ نان افكند

دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

نیاز نیم شبی دفع صد بلا بکند

 

[lo30]

دیگر نشنیدیم چنین فتنه که برخاست
از خانه برون آمد و بازار بیاراست

ترسم این قوم که بردرد کشان می خندند

در سرکار خرابات کنند ایمان را

 

[mina.eror]

ترسم این قوم که بردرد کشان می خندند

در سرکار خرابات کنند ایمان را

ای جرعه نوش مجلس جم سینه پاک دار
کآیینه‌ایست جام جهان بین که آه از او

 

[kazem2011]

ای جرعه نوش مجلس جم سینه پاک دار
کآیینه‌ایست جام جهان بین که آه از او

وفا نکردی و کردم خطا ندیدی و دیدم
شکستی و نشکستم بریدی و نبریدم

 

[lo30]

ای جرعه نوش مجلس جم سینه پاک دار
کآیینه‌ایست جام جهان بین که آه از او

وزغیرتو هرجا سخنآید به میان

خاطر به زارغم پراکنده شود

 

[mina.eror]

وفا نکردی و کردم خطا ندیدی و دیدم
شکستی و نشکستم بریدی و نبریدم

محالست این که ترک دوست هرگز
بگوید سعدی ای دشمن تو می گویی

 

[lo30]

محالست این که ترک دوست هرگز
بگوید سعدی ای دشمن تو می گویی

یک چند به کودکی باستاد شدیم

یک چند به استادی خود شاد شدیم

 

[mina.eror]

یک چند به کودکی باستاد شدیم

یک چند به استادی خود شاد شدیم

ما نقد عافیت به می ناب داده ایم
خار و خس وجود به سیلاب داده ایم

 

[kazem2011]

یک چند به کودکی باستاد شدیم

یک چند به استادی خود شاد شدیم

موي سپيد را فلکم آسان نداد
اين رشته را به نقد جواني داده ام

 

[mina.eror]

موي سپيد را فلکم آسان نداد
اين رشته را به نقد جواني داده ام

مژگان تو تا تیغ جهان گیر برآورد
بس کشته دل زنده که بر یک دگر افتاد

 

[lo30]

مژگان تو تا تیغ جهان گیر برآورد
بس کشته دل زنده که بر یک دگر افتاد

در ره عشق که از سیل بلا نیست گذار

کرده ام خاطرخود را به تمنای تو خوش

 

[mina.eror]

در ره عشق که از سیل بلا نیست گذار

کرده ام خاطرخود را به تمنای تو خوش

شب و روز مونس من غم آن نگار بادا

سر من بر آستان سر کوی یار بادا

 

[lo30]

شب و روز مونس من غم آن نگار بادا

سر من بر آستان سر کوی یار بادا

او می رود دامن کشان من زهرتنهایی چشان
دیگرمپرس از من نشان کز دل نشانم می رود

 

[mina.eror]

او می رود دامن کشان من زهرتنهایی چشان
دیگرمپرس از من نشان کز دل نشانم می رود

در اين فكرم كه خواهي ماند با من مهربان يا نه؟

به من كم مي كني لطفي كه داري اين زمان يا نه؟