مشاعرۀ سنّتی

[Aseman Etemaad]

وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم
که در طریقت ما کافریست رنجیدن

 

[baran-bahari]

نه قوتي كه توانم كنار جُستن از او .. نه قدرتي كه به شوخيش در كنار كشم

 

[محـسن ز]

ما را نه غم دوزخ و نه حرص بهشت است
بر دار زرخ پرده که مشتاق نگاهیم

 

[baran-bahari]

ماه فرو ماند از جمال محمد .. سرو نباشد به اعتدال محمد

 

[محـسن ز]

دلت را زنده با نور حقیقت کن که این پیکر
اگر عریان و گر در کسوت پشمینه میمیرد

 

[felor]

دلت را زنده با نور حقیقت کن که این پیکر
اگر عریان و گر در کسوت پشمینه میمیرد

در اين پاييز طولاني در اين بي برگي ممتد****بهاري كاش مي امد دل ما را ورق ميزد...

 

[gh_engineer]

دل پیش تو و دیده به جای دگرستم
تا خصم نداند که تو را می​نگرستم

روزی به درآیم من از این پرده ناموس
هر جا که بتی چون تو ببینم بپرستم

 

[gh_engineer]

سعدی

سعدی

من کیم کان جا که کوی عشق توست
در نمی​گنجد حدیث ما و من
​

 

[gh_engineer]

نکویی کن که دولت بینی از بخت
مبر فرمان بدگوی بدآموز

 

[Mahdi JooN]

نرگس غمزه زنش اين همه بيمار نداشت
سنبل پر شكنش هيچ گرفتار نداشت
اين همه مشتري و گرمي بازار نداشت
يوسفي بود ولي هيچ خريدار نداشت
عشق من شد سبب خوبي و رعنايي او
داد رسوايي من شهرت زيبايي او ....

 

[*Afash*]

نرگس غمزه زنش اين همه بيمار نداشت
سنبل پر شكنش هيچ گرفتار نداشت
اين همه مشتري و گرمي بازار نداشت
يوسفي بود ولي هيچ خريدار نداشت
عشق من شد سبب خوبي و رعنايي او
داد رسوايي من شهرت زيبايي او ....

مهدي جون،
بايد با ز ميگفتي ... ولي خب طوري نيست!!

 

[gh_engineer]

وین پرده بگوی تا به یک بار
زحمت ببرد ز پیش ایوان
​

 

[gh_engineer]

نه بوی مهر می​شنویم از تو ای عجب
نه روی آن که مهر دگر کس بپروریم

 

[Mahdi JooN]

من پذيرفتم شكست خويش را
پندهاي عقل دور انديش را...



بابا يخده امون بده ملت فكر كنن

 

[*Afash*]

من پذيرفتم شكست خويش را
پندهاي عقل دور انديش را...



بابا يخده امون بده ملت فكر كنن

چشم... اينم فرصت :... بسه؟!!

اين دستهاي خالي و ساده دخيلتان

ما را فقط به رسم رفاقت دعا كنيد

 

[sanaz950]

در بيابان گر به شوق كعبه خواهي زد قدم
سرزنش ها گر كند خار مغيلان غم مخور

 

[Mahdi JooN]

روزگاري مردم دنيا دلشان درد نداشت
هر كسي غصه اينكه چه مي كرد نداشت
چشمه از سادگي لطف زمين مي جوشيد
خودمانيم زمين اين همه نامرد نداشت

 

[*Afash*]

روزگاري مردم دنيا دلشان درد نداشت
هر كسي غصه اينكه چه مي كرد نداشت
چشمه از سادگي لطف زمين مي جوشيد
خودمانيم زمين اين همه نامرد نداشت

تو را من چشم در راهم شبا هنگام
که می گيرند در شاخ «تلاجن» سايه ها رنگ سياسی
وزان دل خستگانت راست اندوهی فراهم؛
تو را من چشم در راهم.
شبا هنگام ، در آن دم که بر جا، درّه ها چون مرده ماران خفتگان اند؛
در آن نوبت که بندد دست نيلوفر به پای سر و کوهی دام.
گرم ياد آوری يا نه ، من از يادت نمی کاهم؛
تو را من چشم در راهم .

"نيما يوشيج"

 

[Mahdi JooN]

من در اين كلبه خوشم تو در ان اوج كه هستي خوش باش
من به عشق تو خوشم تو به عشق هر كه خواهي خوش باش

 

[shabnam777]

شوق درآمد ز پای، ای درآمد به سنگ
و آن نفس گرم تاز، در خم و پیچ درنگ

 

[sanaz950]

گفته بودم چو بيايي غم دل با تو بگويم
چه بگويم كه غم از دل برود چون تو بيايي

 

[laleh_a]

گر نشان زندگی جنبندگیست
خار در صحرا سراپا زندگیست
هم پلنگ زنده است هم پروانه لیک
فرق ها از زندگی تا زندگیست

 

[shabnam777]

تو مگر آیی و بشکافی از این دشت غبار
ای سواری که چو مه در قدمت گردی نیست

سلام گلم عیدت مبارک

 

[sanaz950]

تا آمدم كه با تو خداحافظي كنم
بغضم امان ندادو خدا... در گلو شكست

 

[shabnam777]

تو که از محنت دیگران بی غمی
نشاید که نامت نهند ادمی

 

[Mahdi JooN]

تو که از محنت دیگران بی غمی
نشاید که نامت نهند ادمی

یا رب آن نو گل خندان که سپردی به منش
می سپارم به تو از چشم حسود چمنش

 

[shabnam777]

شب سردي است ، و من افسرده.
راه دوري است ، و پايي خسته.
تيرگي هست و چراغي مرده.

مي كنم ، تنها، از جاده عبور:
دور ماندند ز من آدم ها.
سايه اي از سر ديوار گذشت ،
غمي افزود مرا بر غم ها.

فكر تاريكي و اين ويراني
بي خبر آمد تا با دل من
قصه ها ساز كند پنهاني.

نيست رنگي كه بگويد با من
اندكي صبر ، سحر نزديك است:
هردم اين بانگ برآرم از دل :
واي ، اين شب چقدر تاريك است!

خنده اي كو كه به دل انگيزم؟
قطره اي كو كه به دريا ريزم؟
صخره اي كو كه بدان آويزم؟


مثل اين است كه شب نمناك است.
ديگران را هم غم هست به دل،
غم من ، ليك، غمي غمناك است.

 

[laleh_a]

تویی که بر سر همه خوبان کشوری چون تاج
سزد اگر همه دلبران دهندت باج

 

[shabnam777]

جان بی جمال جانان میل جهان ندارد
هر کس که این ندارد حقا که آن ندارد
..
هر شبنمی در این ره صد بحر اتشین است
دردا که این معما شرح و بیان ندارد

 

[laleh_a]

به به آفرین

دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد
یاد حریف شهر و رفیق سفر نکرد