PPPoE چیه ؟!
یه شبکه ی TCP/IP و ترافیکش رو میشه به یه شبکه ی ترافیک شهری بهمراه خیابونها و ماشینهاش تشبیه کرد. در این شبکه میشه به راحتی Access Point های جدیدی رو احداث کرد ولی میدونین مشکل کجاست ؟! توی این شهر دقیقا نمیشه گفت که در هر زمان چند تا ماشین دارن از یک خیابون استفاده میکنن !PPP رو میشه بعنوان یه مونوریل با خطوطی جدا از خیابونها تو این شهر در نظر گرفت. در ساختار مونوریلی، سفر همیشه بین دو نقطه ی مشخصه : مسافرا فقط میتونن در مبدا سوار شن و سپس در مقصد پیاده شن به شرط اینکه بلیط داشته باشن، که همین موضوع موجب میشه که بتونیم به راحتی در هر زمان افرادی که دارن از مونوریل استفاده میکنن رو شناسایی کنیم.حالا میایم و مونوریلها رو درست بالای خیابونها میسازیم (یه طورایی مثل سقف براشون میشه... از اینا تو نیویورک زیاده... GTA IV بازی کنین میفهمین چی میگم !) و اونها رو از مبداء به مقصد وصل میکنیم. حالا نه تنها سرعت سفر به کمک این مونوریلها بسیار سریعتر از سرعت سفر به کمک ماشین و گیر کردن در ترافیک هستش بلکه براحتی میشه تعداد مسافران و ترافیک اونها رو کنترل کرد.
سازوکار این پروتکل این شکلیه که وقتی فعال میشه به کمک یه زیرپروتکل مخصوص Discovery شروع به گشتن Access Point هایی میکنه که میتونه بهشون وصل بشه. در اینحالت غالبا مودمADSL شما که با کارت شبکه به NIC سیستمتون وصل هستش جزو این Access Point ها محسوب میشه. این کشف به صورت خودکار انجام میشه و شما رو بی نیاز از این میکنه که بخواین شماره ی تلفن و یا آدرس IP خاصی رو حفظ کنین، تنها کاری که شما باید انجام بدین اینه که یه کانکشن PPPoE بسازین و با وارد کردن UserName و Password و کلیک کردن بر روی دکمه ی Connect به اینترنت وصل بشین. به همین سادگی و به همین خوشمزگی...برای اینکه متوجه بشین این روند چقدر ساده هستش، من راهکار بوجود آوردن یک کانکشن PPPoE رو در ویندوز 7 نشون میدم :
1. ابتدا اقدام به ساختن یک کانکشن میکنیم. از بین گزینه ها، گزینه ی Broadband Connection رو انتخاب میکنیم.
2. از بین گزینه های قابل انتخاب PPPoE رو برمیداریم.
3. همونطور که میبینین، فقط نیاز به وارد کردن UserName و Password دارین. هیچ نیازی به آدرس IP (مثل وقتیکه دارین VPN میزنین) و یا شماره تلفن (مثل وقتیکه دارین کانکشن Dial-Up میزنین) نیست.
برای اون کسایی که میخوان یه کمی (فقط یه کم) در جزئیات اتصال ریزتر بشن باید گفت که وقتی روی دکمه ی Connect کلیک میکنین، یک Session مربوط به PPPoE برقرار میشه. این Session توسط DSL Modem به یک ATM PVC (Permanent Virtual Circuit) متصل میشه که این PVC ما رو به یک ISP Point of Presence که مثلا میتونه ServPoET BMS 1000 باشه میرسونه. هنکامیکه به اینجا میرسیم، یوزر تونسته یک ارتباط بکمک PPPoE به سرور ISP برقرار بکنه. تفاوت اصلی این نوع ارتباط با یک ارتباط PPP معمولی (همون Dial-Up) در سرعت دسترسی بیشتر و پهنای باند فراختری (!) هستش که ارائه میده.
ببینین ! PPPoE یه راهکار بسیار ساده برای ارائه ی اینترنت پرسرعت به یوزرهای آماتور ارائه میده. این راهکار نه تنها اعمال تنظیمات توسط یوزر رو به حداقل میرسونه، بلکه از کارت شبکه های Ethernet برای اینکار بهره میبره و نیاز یوزر رو به خرید سخت افزار جدید (برای برقراری ارتباط) از بین میبره. از طرفی PPPoE خیلی به استاندارهای ارائه شده توسط PPP وفاداره، با تمامی ADSL/DSL Modem های فعلی به خوبی کار میکنه و حداکثر نیاز به نصب یک Driver برای برقراری ارتباط با Ethernet NIC داره (که این درایور به صورت پیشفرض روی ویندوز نصبه و روی لینوکس هم خودتون میتونین نصبش کنین)...والسلام... نامه تمام !کجا ؟! تازه شروع کرده بودیم ! حالا بیشوخی باید قبل از اینکه متن رو تموم کنم، یه توضیحی درباره ی پیاده سازیهای مختلف ارتباطات راه دور ADSL/DSL Based بدم.ببینین ! بغیر از PPPoE راهکارهای شناخته شده ی دیگه ایی برای ارائه ی اینترنت پرسرعت به یوزرها هستش. مثلا دو راهکاری که میتونم براتون مثال بزنم، یکیش استفاده از DHCP Server و دیگریش PPPoA هستند.
1. ابتدا اقدام به ساختن یک کانکشن میکنیم. از بین گزینه ها، گزینه ی Broadband Connection رو انتخاب میکنیم.
2. از بین گزینه های قابل انتخاب PPPoE رو برمیداریم.
3. همونطور که میبینین، فقط نیاز به وارد کردن UserName و Password دارین. هیچ نیازی به آدرس IP (مثل وقتیکه دارین VPN میزنین) و یا شماره تلفن (مثل وقتیکه دارین کانکشن Dial-Up میزنین) نیست.
برای اون کسایی که میخوان یه کمی (فقط یه کم) در جزئیات اتصال ریزتر بشن باید گفت که وقتی روی دکمه ی Connect کلیک میکنین، یک Session مربوط به PPPoE برقرار میشه. این Session توسط DSL Modem به یک ATM PVC (Permanent Virtual Circuit) متصل میشه که این PVC ما رو به یک ISP Point of Presence که مثلا میتونه ServPoET BMS 1000 باشه میرسونه. هنکامیکه به اینجا میرسیم، یوزر تونسته یک ارتباط بکمک PPPoE به سرور ISP برقرار بکنه. تفاوت اصلی این نوع ارتباط با یک ارتباط PPP معمولی (همون Dial-Up) در سرعت دسترسی بیشتر و پهنای باند فراختری (!) هستش که ارائه میده.
ببینین ! PPPoE یه راهکار بسیار ساده برای ارائه ی اینترنت پرسرعت به یوزرهای آماتور ارائه میده. این راهکار نه تنها اعمال تنظیمات توسط یوزر رو به حداقل میرسونه، بلکه از کارت شبکه های Ethernet برای اینکار بهره میبره و نیاز یوزر رو به خرید سخت افزار جدید (برای برقراری ارتباط) از بین میبره. از طرفی PPPoE خیلی به استاندارهای ارائه شده توسط PPP وفاداره، با تمامی ADSL/DSL Modem های فعلی به خوبی کار میکنه و حداکثر نیاز به نصب یک Driver برای برقراری ارتباط با Ethernet NIC داره (که این درایور به صورت پیشفرض روی ویندوز نصبه و روی لینوکس هم خودتون میتونین نصبش کنین)...والسلام... نامه تمام !کجا ؟! تازه شروع کرده بودیم ! حالا بیشوخی باید قبل از اینکه متن رو تموم کنم، یه توضیحی درباره ی پیاده سازیهای مختلف ارتباطات راه دور ADSL/DSL Based بدم.ببینین ! بغیر از PPPoE راهکارهای شناخته شده ی دیگه ایی برای ارائه ی اینترنت پرسرعت به یوزرها هستش. مثلا دو راهکاری که میتونم براتون مثال بزنم، یکیش استفاده از DHCP Server و دیگریش PPPoA هستند.
آخرین ویرایش: