LTE چيست ؟
بر اساس آخرين تحقيقات به عمل آمده از موسسه تحقيقاتي اينفونتيکس، وايمکس در سال 2009 رشد قابل توجهي نخواهد داشت، توسعه و پشتيباني از LTE به عنوان استراتژي اصلي اکثر شرکت‌هاي مخابراتي درنظر گرفته شده و علت عمده آن خروج شرکت‌هاي معتبري چون نورتل و آلکاتل- لوسنت که جزو چهار فروشنده اصلي تجهيزات وايمکس در جهان هستند، از بازار توليد وايمکس است. حتي شرکت بزرگي همچون نوکيا که از توليدکنندگان برتر وايمکس و عضو ثابت انجمن جهاني وايمکس است از پشتيباني تجهيزات اين فناوري دست کشيده و استراتژي خود را بر توسعه تجهيزات مبتني بر LTE معطوف کرده است.
فناوري LTE با سرعت بارگيري 326 مگابيت در ثانيه و سرعت بارگذاري 86 مگابيت در ثانيه در باند 20 مگاهرتز در سال 2010 در بازار وجود خواهد داشت و قرار است تکنولوژي وايمکس با استاندارد (802.16e Rel 1.5) در همين سال با سرعت 70 مگابيت در ثانيه به بازار مصرف ارائه شود که البته اين پيش‌بيني براي ورود وايمکس به بازار قبل از بحران اقتصادي در جهان بوده است.
نسخه پيشرفته‌تر LTE که در سال 2011 روانه بازار خواهد شد نيز قبل از نسخه 802.16m وايمکس که منطبق بر شبکه‌هاي نسل چهارم است تجاري مي‌شود و با ورود اين نسخه از وايمکس، نسخه فوق پيشرفته LTE يعني Rel 10 که از لحاظ فني قابليت‌هاي بهتري نسبت به همتاي وايمکس خود دارد وارد دنياي بزرگ شبکه تلفن‌همراه مي‌شود.
اتحاديه جهاني وايمکس طي گزارشي که حدود دو ماه پيش منتشر کرد، اعلام کرده است که در حال حاضر 430 ميليون مشترک را در سطح جهان پوشش مي‌دهد و پيش‌بيني کرده تعداد اين کاربران تا سه سال ديگر به 800 ميليون نفر برسد که با توجه به پتانسيل موجود و شرايط فعلي رويايي بيش به نظر نمي‌رسد. اما اگر کمي واقع‌بينانه و به ديگر آمارها همچون آماري که کمپاني Maravedis ارائه مي‌دهد نگاه کنيم متوجه مي‌شويم که رقم واقعي کاربران وايمکس درحال حاضر بين دو تا سه ميليون است که با حقيقت کمي سازگارتر به نظر مي‌رسد.
اکنون بهتر است نگاهي به آمار کاربران شبکه تلفن‌همراه 3GPP بيندازيم که با عدد نجومي حدودا يک ميليارد مواجه مي‌شويم که قسمت اعظم آنها تمايل به استفاده از شبکه نسل جديد آن که همان LTE باشد، دارند. با نگاهي به نحوه توزيع کاربران شبکه‌هاي +3G در دنيا که رقم آن براساس گزارش InformaTelecoms & Media به بيش از دو ميليارد تا سال 2013 خواهد رسيد، کاربران وايمکس تنها 103 ميليون حدود پنج درصد از کل کاربران را تشکيل مي‌دهند و اين نشان مي‌دهد که اگر خوشبينانه فرض شود که وايمکس تا آن زمان بتواند دوام آورد، درصد بسيار ناچيزي را در مقابل تعداد کاربران 3GPP & 3GPP2 کسب خواهد کرد.
عمده بازار وايمکس دنيا در حال حاضر به اروپا و استراليا محدود مي‌شود، البته طيفي از کاربران نيز در آمريکاي جنوبي و آفريقا هستند و در اين ميان خاورميانه کمترين ميزان کاربر وايمکس در دنيا را دارد. طبق گزارشInformaTelecoms& Media تنها چهار درصد از کل کاربران وايمکس در خاورميانه و حدود 30 درصد آن در اروپا هستند.
در استراليا اغلب سرويس دهنده‌هاي وايمکس سرويس‌دهي خود را متوقف کرده و بقيه نيز قصد توقف آن را دارند و به جاي وايمکس استفاده از 3G را براي کاربران تبليغ مي‌کنند. در اروپا نيز شبکه نسل سوم بسيار فراگير است و استفاده از آن به علت قابليت تحرک بيشتر، کيفيت مناسب و از همه مهمتر ارزان‌تر بودن نسبت به وايمکس فزوني دارد. علاوه بر آن در حال حاضر دو کشور سوئد و نروژ در حال پياده‌سازي LTE هستند که به سرعت در تمامي اروپا تا دو سال آينده نفوذ خواهد کرد و منجر به از رده خارج شدن وايمکس در اين قاره مي‌شود . استانداردي از وايمکس که در حال حاضر در بيشتر کشورهاي دنيا پياده‌سازي شده 802.16d است ولي در بعضي نقاط نيز نسخه سيار آن يعني802.16e پياده‌سازي شده و در حال حاضر اين نسخه از استاندارد در حال پياده‌سازي و توسعه در دنيا است و تمامي آمارهاي مربوط به اين حوزه صرفا منحصر به همين استاندارد است در حاليکه مي‌دانيم ويژگي‌هاي فني اين نسخه هيچ شباهتي به LTE ندارد و اگر قرار باشد وايمکس به عنوان شبکه نسل آينده عنوان شود و يا با تکنولوژي همچون LTE مقايسه کرد بايد منتظر نسخه بعدي آن که هنوز به بازار عرضه نشده است (802.16m) بود که شايد بتوان آن را با LTE مقايسه کرد.
ضريب نفوذ بسيار پائين شبکه وايمکس در خاورميانه، دليل روند رو به رشد آن را در اين منطقه به وضوح نمايان مي‌کند، ايران نيز از اين قاعده مستنثني نيست و يکي از دلايل اصلي ورود تکنولوژي وايمکس به ايران به شمار مي‌رود. با توجه به مطالب ذکر شده شايد راحت‌تر بتوان گفت که شبکه نسل آينده LTE است يا وايمکس؟ و چه آينده‌اي پيش روي آن دو است.... شما قضاوت کنيد.
LTE
نسل چهارم يا (4G) واژه‌اي است که براي توصيف شبکه‌هاي بي‌سيم تکامل‌يافته يا ماوراي نسل سوم استفاده مي‌شود و شايد بتوان گفت نام تجاري آن در3GPP به صورت LTE است.
نسل چهارم، يک راه‌حل جامع بر مبناي IP براي انتقال صدا، تصوير و داده استفاده مي‌کند و بر پايه اصل "هرجا و هر زمان" داده‌ها را با سرعتي بسيار بالاتر از نسل‌هاي قبل در اختيار کاربر قرار مي‌دهد. از لحاظ تکنيکي در نگاه ساده سرعت بارگذاري و بارگيري در LTE نسبت به نسل‌هاي قبل بسيار بالاتر است. البته جداي از نرخ داده بالا، تاخير کمتر در ارسال بسته‌ها که منجر به کيفيت فوق‌العاده VoIP، ويدئو کنفرانس و سرويس‌هاي همزمان مي‌شود و همچنين از ديد يک اپراتور پهناي باند با کانال‌هاي متغير که در محدوده 1.25-20MHz است.
مهمترين ويژگي برجسته LTE اين است که تمامي زيرساخت آن بر اساس IP است، به عبارت بهتر بخش هسته شبکه کاملا همگام با پروتکل‌هاي TCP/IP است و از سيگنالينگ معمولي که در شبکه‌هاي قديمي‌تر به خصوص GSM استفاده مي‌شد خبري نيست.
نرخ انتقال داده در اين فناوري 326 مگابيت در ثانيه براي بارگيري و 86 مگابيت در ثانيه براي بارگذاري در طيف فرکانسي 20مگاهرتز است که در اين شرايط حدود 400 کاربر به صورت همزمان در يک سلول مي‌توانند فعال و در عين حال متحرک باشند.
در شبکه نسل سوم پيشرفته يا HSPA تاخير در حدود 40 تا 50 ميلي‌ثانيه است که در LTE به حدود 10 ميلي‌ثانيه کاهش مي‌يابد.
منبع: عصرارتباط
بر اساس آخرين تحقيقات به عمل آمده از موسسه تحقيقاتي اينفونتيکس، وايمکس در سال 2009 رشد قابل توجهي نخواهد داشت، توسعه و پشتيباني از LTE به عنوان استراتژي اصلي اکثر شرکت‌هاي مخابراتي درنظر گرفته شده و علت عمده آن خروج شرکت‌هاي معتبري چون نورتل و آلکاتل- لوسنت که جزو چهار فروشنده اصلي تجهيزات وايمکس در جهان هستند، از بازار توليد وايمکس است. حتي شرکت بزرگي همچون نوکيا که از توليدکنندگان برتر وايمکس و عضو ثابت انجمن جهاني وايمکس است از پشتيباني تجهيزات اين فناوري دست کشيده و استراتژي خود را بر توسعه تجهيزات مبتني بر LTE معطوف کرده است.
فناوري LTE با سرعت بارگيري 326 مگابيت در ثانيه و سرعت بارگذاري 86 مگابيت در ثانيه در باند 20 مگاهرتز در سال 2010 در بازار وجود خواهد داشت و قرار است تکنولوژي وايمکس با استاندارد (802.16e Rel 1.5) در همين سال با سرعت 70 مگابيت در ثانيه به بازار مصرف ارائه شود که البته اين پيش‌بيني براي ورود وايمکس به بازار قبل از بحران اقتصادي در جهان بوده است.
نسخه پيشرفته‌تر LTE که در سال 2011 روانه بازار خواهد شد نيز قبل از نسخه 802.16m وايمکس که منطبق بر شبکه‌هاي نسل چهارم است تجاري مي‌شود و با ورود اين نسخه از وايمکس، نسخه فوق پيشرفته LTE يعني Rel 10 که از لحاظ فني قابليت‌هاي بهتري نسبت به همتاي وايمکس خود دارد وارد دنياي بزرگ شبکه تلفن‌همراه مي‌شود.
اتحاديه جهاني وايمکس طي گزارشي که حدود دو ماه پيش منتشر کرد، اعلام کرده است که در حال حاضر 430 ميليون مشترک را در سطح جهان پوشش مي‌دهد و پيش‌بيني کرده تعداد اين کاربران تا سه سال ديگر به 800 ميليون نفر برسد که با توجه به پتانسيل موجود و شرايط فعلي رويايي بيش به نظر نمي‌رسد. اما اگر کمي واقع‌بينانه و به ديگر آمارها همچون آماري که کمپاني Maravedis ارائه مي‌دهد نگاه کنيم متوجه مي‌شويم که رقم واقعي کاربران وايمکس درحال حاضر بين دو تا سه ميليون است که با حقيقت کمي سازگارتر به نظر مي‌رسد.
اکنون بهتر است نگاهي به آمار کاربران شبکه تلفن‌همراه 3GPP بيندازيم که با عدد نجومي حدودا يک ميليارد مواجه مي‌شويم که قسمت اعظم آنها تمايل به استفاده از شبکه نسل جديد آن که همان LTE باشد، دارند. با نگاهي به نحوه توزيع کاربران شبکه‌هاي +3G در دنيا که رقم آن براساس گزارش InformaTelecoms & Media به بيش از دو ميليارد تا سال 2013 خواهد رسيد، کاربران وايمکس تنها 103 ميليون حدود پنج درصد از کل کاربران را تشکيل مي‌دهند و اين نشان مي‌دهد که اگر خوشبينانه فرض شود که وايمکس تا آن زمان بتواند دوام آورد، درصد بسيار ناچيزي را در مقابل تعداد کاربران 3GPP & 3GPP2 کسب خواهد کرد.
عمده بازار وايمکس دنيا در حال حاضر به اروپا و استراليا محدود مي‌شود، البته طيفي از کاربران نيز در آمريکاي جنوبي و آفريقا هستند و در اين ميان خاورميانه کمترين ميزان کاربر وايمکس در دنيا را دارد. طبق گزارشInformaTelecoms& Media تنها چهار درصد از کل کاربران وايمکس در خاورميانه و حدود 30 درصد آن در اروپا هستند.
در استراليا اغلب سرويس دهنده‌هاي وايمکس سرويس‌دهي خود را متوقف کرده و بقيه نيز قصد توقف آن را دارند و به جاي وايمکس استفاده از 3G را براي کاربران تبليغ مي‌کنند. در اروپا نيز شبکه نسل سوم بسيار فراگير است و استفاده از آن به علت قابليت تحرک بيشتر، کيفيت مناسب و از همه مهمتر ارزان‌تر بودن نسبت به وايمکس فزوني دارد. علاوه بر آن در حال حاضر دو کشور سوئد و نروژ در حال پياده‌سازي LTE هستند که به سرعت در تمامي اروپا تا دو سال آينده نفوذ خواهد کرد و منجر به از رده خارج شدن وايمکس در اين قاره مي‌شود . استانداردي از وايمکس که در حال حاضر در بيشتر کشورهاي دنيا پياده‌سازي شده 802.16d است ولي در بعضي نقاط نيز نسخه سيار آن يعني802.16e پياده‌سازي شده و در حال حاضر اين نسخه از استاندارد در حال پياده‌سازي و توسعه در دنيا است و تمامي آمارهاي مربوط به اين حوزه صرفا منحصر به همين استاندارد است در حاليکه مي‌دانيم ويژگي‌هاي فني اين نسخه هيچ شباهتي به LTE ندارد و اگر قرار باشد وايمکس به عنوان شبکه نسل آينده عنوان شود و يا با تکنولوژي همچون LTE مقايسه کرد بايد منتظر نسخه بعدي آن که هنوز به بازار عرضه نشده است (802.16m) بود که شايد بتوان آن را با LTE مقايسه کرد.
ضريب نفوذ بسيار پائين شبکه وايمکس در خاورميانه، دليل روند رو به رشد آن را در اين منطقه به وضوح نمايان مي‌کند، ايران نيز از اين قاعده مستنثني نيست و يکي از دلايل اصلي ورود تکنولوژي وايمکس به ايران به شمار مي‌رود. با توجه به مطالب ذکر شده شايد راحت‌تر بتوان گفت که شبکه نسل آينده LTE است يا وايمکس؟ و چه آينده‌اي پيش روي آن دو است.... شما قضاوت کنيد.
LTE
نسل چهارم يا (4G) واژه‌اي است که براي توصيف شبکه‌هاي بي‌سيم تکامل‌يافته يا ماوراي نسل سوم استفاده مي‌شود و شايد بتوان گفت نام تجاري آن در3GPP به صورت LTE است.
نسل چهارم، يک راه‌حل جامع بر مبناي IP براي انتقال صدا، تصوير و داده استفاده مي‌کند و بر پايه اصل "هرجا و هر زمان" داده‌ها را با سرعتي بسيار بالاتر از نسل‌هاي قبل در اختيار کاربر قرار مي‌دهد. از لحاظ تکنيکي در نگاه ساده سرعت بارگذاري و بارگيري در LTE نسبت به نسل‌هاي قبل بسيار بالاتر است. البته جداي از نرخ داده بالا، تاخير کمتر در ارسال بسته‌ها که منجر به کيفيت فوق‌العاده VoIP، ويدئو کنفرانس و سرويس‌هاي همزمان مي‌شود و همچنين از ديد يک اپراتور پهناي باند با کانال‌هاي متغير که در محدوده 1.25-20MHz است.
مهمترين ويژگي برجسته LTE اين است که تمامي زيرساخت آن بر اساس IP است، به عبارت بهتر بخش هسته شبکه کاملا همگام با پروتکل‌هاي TCP/IP است و از سيگنالينگ معمولي که در شبکه‌هاي قديمي‌تر به خصوص GSM استفاده مي‌شد خبري نيست.
نرخ انتقال داده در اين فناوري 326 مگابيت در ثانيه براي بارگيري و 86 مگابيت در ثانيه براي بارگذاري در طيف فرکانسي 20مگاهرتز است که در اين شرايط حدود 400 کاربر به صورت همزمان در يک سلول مي‌توانند فعال و در عين حال متحرک باشند.
در شبکه نسل سوم پيشرفته يا HSPA تاخير در حدود 40 تا 50 ميلي‌ثانيه است که در LTE به حدود 10 ميلي‌ثانيه کاهش مي‌يابد.
منبع: عصرارتباط
