ما را هم بغل کنید ما شما را ایدزی نمیکنیم
این کودکان همه مبتلا به ویروس ایدز هستند. بخاطر پدر مادرشون که ایدز داشتند … با همکاری بنیاد احیای ارزش ها برای این کودکان جشنی برگزار شد با شعار…
"من را هم بغل کنید"
این کودکان آغوش نیاز داشتند…چرا؟
چون طرد میشوند … یک اتیکت بیمار به آنها زده شده…
نتیجه اش شد بی مهری به این کودکان… فرار کردن مردم از آنها…و چه و چه…
بیایید مهربان تر باشیم…
کودکان مبتلا به ایدز هم نیاز به مهر و محبت دارن
همین که حمیدرضای ۷ ساله که با ویلچر می آید بالا و برای حاضران بریده بریده قرآن میخواند دیگر نمیتوانی جلوی اشکهایت را بگیری. شاید به قول مدیر
انجمن باید با گوشت و پوست و خون رنج این بچه ها را حس کنی تا بتوانی از دردهای زیادی که میکشند آگاه شوی.
انجمن باید با گوشت و پوست و خون رنج این بچه ها را حس کنی تا بتوانی از دردهای زیادی که میکشند آگاه شوی.
دو کودک توانیاب پشت میکروفن می آیند و قصه زندگیشان را با زبان کودکانه تعریف میکنند.آ.۱۳ ساله، قصه زندگیاش را اینطور تعریف میکند: «پدر و مادرم با
هم دچار اختلاف شدند و پدرم به دلیل اینکه نتوانست مهریه مادرم را بدهد به زندان می افتد. در آنجا خالکوبی میکند و مبتلا به ایدز میشود و وقتی از زندان بیرون
میآید دوباره با مادرم آشتی میکند و مادرم هم مبتلا میشود. بعد از مدتی من به دنیا می آیم. روزی پدرم در مراسم قمه زنی شرکت میکند و با قمه به سرش
میزند، عمویم برای اینکه جلوی خون را بگیرد دستش را روی سر پدرم میگذارد و او هم دچار ایدز میشود. شش ساله بودم که پدرم را از دست دادم و هفت
ساله بودم که مادرم از دنیا رفت.»قصه زندگی پ . هم که حالا یازده ساله است، به تلخی زندگی آ. است: «پدرش معتاد بوده و از سرنگ آلوده استفاده میکرده
است. مادرش هم بر اثر یک اتفاق دستش به سرنگ آلوده پدرش میخورد و مبتلا به ایدز میشود. ۶ ساله بود که پدرش را از دست داد. با مادرش در یک خانه
اجارهای زندگی میکردند تا اینکه همسایه ها متوجه بیماری مادرش میشوند و توی کوچه داد و بیداد راه می اندازند، بنابراین مجبور میشوند از آن خانه بروند».
اما در این جشن «ا» هم حضور دارد کودکی که پدر و مادرش مبتلا به ایدز بوده اند اما او این بخت را داشته که مبتلا نشود. مادرش با مصرف دارو وپیش گیریهایی
که موقع بارداری و بعد از به دنیا آمدن او انجام داده از مبتلا شدن نوزاد به این بیماری جلوگیری کرده است..دوشنبه روز جشن کودکانی بود که خیلی هایشان مورد بی مهری جامعه و آدمهایشان قرار گرفته اند و نگاه های نامهربان خیلی از ما نمکی بر زخم هایشان است
اما به قول آقای مجری مصیبت دیدگان بیگناه در بهشت صفی پر نور و طولانی است
هم دچار اختلاف شدند و پدرم به دلیل اینکه نتوانست مهریه مادرم را بدهد به زندان می افتد. در آنجا خالکوبی میکند و مبتلا به ایدز میشود و وقتی از زندان بیرون
میآید دوباره با مادرم آشتی میکند و مادرم هم مبتلا میشود. بعد از مدتی من به دنیا می آیم. روزی پدرم در مراسم قمه زنی شرکت میکند و با قمه به سرش
میزند، عمویم برای اینکه جلوی خون را بگیرد دستش را روی سر پدرم میگذارد و او هم دچار ایدز میشود. شش ساله بودم که پدرم را از دست دادم و هفت
ساله بودم که مادرم از دنیا رفت.»قصه زندگی پ . هم که حالا یازده ساله است، به تلخی زندگی آ. است: «پدرش معتاد بوده و از سرنگ آلوده استفاده میکرده
است. مادرش هم بر اثر یک اتفاق دستش به سرنگ آلوده پدرش میخورد و مبتلا به ایدز میشود. ۶ ساله بود که پدرش را از دست داد. با مادرش در یک خانه
اجارهای زندگی میکردند تا اینکه همسایه ها متوجه بیماری مادرش میشوند و توی کوچه داد و بیداد راه می اندازند، بنابراین مجبور میشوند از آن خانه بروند».
اما در این جشن «ا» هم حضور دارد کودکی که پدر و مادرش مبتلا به ایدز بوده اند اما او این بخت را داشته که مبتلا نشود. مادرش با مصرف دارو وپیش گیریهایی
که موقع بارداری و بعد از به دنیا آمدن او انجام داده از مبتلا شدن نوزاد به این بیماری جلوگیری کرده است..دوشنبه روز جشن کودکانی بود که خیلی هایشان مورد بی مهری جامعه و آدمهایشان قرار گرفته اند و نگاه های نامهربان خیلی از ما نمکی بر زخم هایشان است
اما به قول آقای مجری مصیبت دیدگان بیگناه در بهشت صفی پر نور و طولانی است
بچه هایی که بعضی از آنها از راه دور آمدند تا در جشنی که برای آنها به پا شده شرکت کنند.
جشنی که در آن بگویندمارا هم بغل کنید ما شما را ایــــــدزی نمی کنیم
بووووووووووووووووووووق
