آرزو دارم:
مردم بیشتر فکر کنن.
به فکر از جیب هم زدن نباشن..
وقتی یک اطلاعیه مرگ رو میبینن حداقل یکی از کارهای نادرستشون رو ترک کنن..
وقتی با ماشین از خیابون میگذرن دنبال پلیس یا دوربین و ... نباشن برای رعایت قانون و حق دیگران...
بجای گشتن دنبال آیات قرآن که ببینیم چی بطور واضح بده (به نفع خودمون باشه) که انجام ندیم یا دور بزنیمش و انجام بدیم در صورت نفعمون، به وجدان گوش کنیم که اگر یکم احساس بدی داشتیم اون کار رو انجام ندیم.
اگر حسی مارو از راهنمایی به دیگران باز میداره به خاطر سرکوب اون هم که شده (حس حسادت) دیگران رو راهنمایی کنیم و آثار مثبتش رو هم بعدا خواهیم دید (حداقل آرامش خودمونه).
اگر چیزی یاد گرفتیم به بقیه هم بگیم و نگیم من پول دادم یا وقت گذاشتم به من چه خودش بره یاد بگیره...
خلاصه دوست دارم خودمون رو یه سلول از جامعه بدونیم که کارش فقط همکاری با بقیه سلولها برای حفظ بقا و طولانی شدن عمر مفید و سالم هست. هرکاری که ناسالم باشه (دزدی، خست، حسادت، تحقیر و ...) قطعا به سلولهای مجاور هم نفوظ میکنه و کل بدن رو نابود میکنه...