یكی از نعمت های بزرگ الهی به بشر، زبان است. این ابزار كوچك در دهان، مهمترین وسیله ارتباطی انسان هاست. اگر زبان نبود هرگز چیزی به نام علم و دانش معنا و مفهومی نداشت؛ چنان كه فرهنگ و تمدن نیز پدید نمی آید و جامعه ای به این شكل مترقی درمیان انسان ها تحقق نمی یافت .به سبب نقش محوری زبان در تمدن و فرهنگ سازی، گاه واژه زبان برای بیان فرهنگ ها به كار می رود و از افراد خواسته می شود كه با زبان فرهنگی دیگر ملتها آشنا شوند؛ زیرا زبان فرهنگی جدای از آموختن واژگان زبان دیگر و به كارگیری آن است .علی رغم همه كاربردهای محوری و مهم زبان در زندگی بشری، باید یادآورشد كه زبان یكی از آسان ترین ابزارهایی است كه آدمی را از مسیر متاله و خدایی شدن بازمی دارد، زیرا ارتكاب گناه زبانی بسیار آسان و به ظاهر بی هزینه است؛ ولی پیامدها و عواقب بسیار سنگین دربردارد. از این رو بخش بزرگی از آموزه های وحیانی اسلام به مسئله عدالت زبانی و تقوای آن اختصاص یافته و از ارتكاب گناه به وسیله آن باز داشته شده است .