کلامی از شیخ بهائی:
>
>آدمی اگر پیامبر هم باشد از زبان مردم آسوده نیست، زیرا :
>اگر بسیار كار كند، میگویند احمق است !
>اگر كم كار كند، میگویند تنبل است!
>اگر بخشش كند، میگویند افراط می‌كند!
>اگر جمعگرا باشد، میگویند بخیل است!
>اگر ساكت و خاموش باشد میگویند لال است!!!
>اگر زبان‌آوری كند، میگویند ورّاج و پرگوست ..!
>اگر روزه برآرد و شب‌ها نماز بخواند میگویند ریاكاراست!!!
>و اگر نكند میگویند كافراست و بی‌دین .....!!!
>لذا نباید بر حمد و ثنای مردم اعتنا كرد
>و جز ازخداوند نباید ازكسی ترسید.
>پس آنچه باشید که دوست دارید.
>شاد باشید ؛
>مهم نیست که این شادی چگونه قضاوت شود
>
>آدمی اگر پیامبر هم باشد از زبان مردم آسوده نیست، زیرا :
>اگر بسیار كار كند، میگویند احمق است !
>اگر كم كار كند، میگویند تنبل است!
>اگر بخشش كند، میگویند افراط می‌كند!
>اگر جمعگرا باشد، میگویند بخیل است!
>اگر ساكت و خاموش باشد میگویند لال است!!!
>اگر زبان‌آوری كند، میگویند ورّاج و پرگوست ..!
>اگر روزه برآرد و شب‌ها نماز بخواند میگویند ریاكاراست!!!
>و اگر نكند میگویند كافراست و بی‌دین .....!!!
>لذا نباید بر حمد و ثنای مردم اعتنا كرد
>و جز ازخداوند نباید ازكسی ترسید.
>پس آنچه باشید که دوست دارید.
>شاد باشید ؛
>مهم نیست که این شادی چگونه قضاوت شود
