کشف قطب نما در مغز کوچک پروانه ها ... 
راز نهفته در پس مهاجراتهای طولانی پروانه ها که گاه مسافتهایی به طول چهار هزار و 800 کیلومتر را بدون گم کردن مسیر طی می کنند توسط دانشمندان کشف شد.
به گزارش خبرگزاری مهر، محققان معتقدند این حشرات زیبا با کمک قطب نمایی بیولوژیکی درونی که به آنها امکان احساس میدان مغناطیسی زمین را خواهد داد می توانند مسیر درست را در طولانی ترین مسافتها بیابند. در گذشته احتمال داده می شد پروانه ها با استفاده سلولهای حساس به نور در شاخکهایشان از جهت خورشید برای یافتن مسیر خود استفاده می کنند اما این فرضیه نمی توانست نحوه سفر آنها را در تاریکی شب توضیح دهد.
اکنون بیولوژیستها در دانشگاه ماساچوست دریافته اند مغز پروانه ها دارای یک جفت مولکول است که مشابه یک قطب نما نسبت به میدان مغناطیسی حساس بوده و این حشرات می توانند از اطلاعات این دو مولکول به همراه اطلاعات به دست آمده از جهت خورشید برای مسیر یابی استفاده کنند.
به گفته دانشمندان پروانه ها از جمله پروانه های شهریار مسافتهای بسیار طولانی را با توانایی قابل توجه یافتن آسان مسیر درست طی می کنند. در واقع سیستم قطب نمای مغز پروانه ها به عنوان سیستم پوششی ردیاب خورشیدی در شبها برای یافتن مسیر به کمک این حشرات می آید.
مهاجرت پروانه های شهریار یکی از زیباترین پدیده های طبیعی در تمام کره زمین است اما تعداد این حشرات زیبا با کاهشی چشمگیر مواجه شده است. پروانه ها معمولا در شرق آمریکا و جنوب شرق کانادا تابستان خود را سپری کرده و سپس برای گذراندن زمستان به سوی کوهستان "میچوکان" در مرکز مکزیک پرواز می کنند. در این منطقه پروانه ها بر بالای درختان خوشه های بزرگی به وجود آورده و صدای خش خش بال آنها در هوا شنیده می شود.
بر اساس گزارش تلگراف، توانایی این حشرات برای ادامه دادن به سفر در مسیری یکسان به سوی مبدا و مقصد مشابهی که هر سال منزلگاه این حشرات می شود، برای مدتها ذهن دانشمندان را به خود مشغول کرده است. اکنون و با یافتن قطب نمای زیستی پروانه ها، دانشمندان در حال بررسی ژنوم پروانه ها هستند تا بتوانند ژنهایی که چنین توانایی به این حشرات بخشیده اند را بیابند.
راز نهفته در پس مهاجراتهای طولانی پروانه ها که گاه مسافتهایی به طول چهار هزار و 800 کیلومتر را بدون گم کردن مسیر طی می کنند توسط دانشمندان کشف شد.
به گزارش خبرگزاری مهر، محققان معتقدند این حشرات زیبا با کمک قطب نمایی بیولوژیکی درونی که به آنها امکان احساس میدان مغناطیسی زمین را خواهد داد می توانند مسیر درست را در طولانی ترین مسافتها بیابند. در گذشته احتمال داده می شد پروانه ها با استفاده سلولهای حساس به نور در شاخکهایشان از جهت خورشید برای یافتن مسیر خود استفاده می کنند اما این فرضیه نمی توانست نحوه سفر آنها را در تاریکی شب توضیح دهد.
اکنون بیولوژیستها در دانشگاه ماساچوست دریافته اند مغز پروانه ها دارای یک جفت مولکول است که مشابه یک قطب نما نسبت به میدان مغناطیسی حساس بوده و این حشرات می توانند از اطلاعات این دو مولکول به همراه اطلاعات به دست آمده از جهت خورشید برای مسیر یابی استفاده کنند.
به گفته دانشمندان پروانه ها از جمله پروانه های شهریار مسافتهای بسیار طولانی را با توانایی قابل توجه یافتن آسان مسیر درست طی می کنند. در واقع سیستم قطب نمای مغز پروانه ها به عنوان سیستم پوششی ردیاب خورشیدی در شبها برای یافتن مسیر به کمک این حشرات می آید.
مهاجرت پروانه های شهریار یکی از زیباترین پدیده های طبیعی در تمام کره زمین است اما تعداد این حشرات زیبا با کاهشی چشمگیر مواجه شده است. پروانه ها معمولا در شرق آمریکا و جنوب شرق کانادا تابستان خود را سپری کرده و سپس برای گذراندن زمستان به سوی کوهستان "میچوکان" در مرکز مکزیک پرواز می کنند. در این منطقه پروانه ها بر بالای درختان خوشه های بزرگی به وجود آورده و صدای خش خش بال آنها در هوا شنیده می شود.
بر اساس گزارش تلگراف، توانایی این حشرات برای ادامه دادن به سفر در مسیری یکسان به سوی مبدا و مقصد مشابهی که هر سال منزلگاه این حشرات می شود، برای مدتها ذهن دانشمندان را به خود مشغول کرده است. اکنون و با یافتن قطب نمای زیستی پروانه ها، دانشمندان در حال بررسی ژنوم پروانه ها هستند تا بتوانند ژنهایی که چنین توانایی به این حشرات بخشیده اند را بیابند.
