:مواد پرانرژي بهار و تابستان 1389; 5(1 (پياپي 9)):51-60.
پوشش دهي ذرات HMX توسط ترپليمر استايرن / بوتيل اکريلات / اکريليک اسيد و بررسي تاثير آن بر خواص فيزيکي-مکانيکي کامپوزيت هاي ذره اي HMX / HTPB
اميري امرايي ايرج*,مهربان سنگ آتش مجيد,بيات يداله
* تهران، دانشگاه صنعتي مالک اشتر
در اين تحقيق ترپليمر استايرن /بوتيل اکريلات /اکريليک اسيد به روش پليمريزاسيون امولسيوني سنتز گرديد. با کنترل پارامترهاي موثر مانند ترکيب درصد منومرها و عامل انتقال به زنجير، ترپليمرهايي با دماي انتقال شيشه اي و وزن مولکولي متفاوت سنتز گرديد. نتايج حاصل از آزمون اندازه گيري ذرات نشان داد که لاتکس سنتز شده با وزن مولکولي بالا از ميانگين اندازه ذرات در محدوده 100-200نانومتر برخوردار بوده و براي لاتکس با وزن مولکولي پايين، محدوده اندازه ذرات 1000-1500نانومتر مي باشد. از لاتکس سنتز شده با وزن مولکولي نزديک 300000و دماي انتقال شيشه اي نزديک37°C به منظور پوشش دهي ذرات HMX استفاده گرديد. به کمک تکنيک SEM مورفولوژي سطح ذرات HMX پوشش داده شده با لاتکس هاي با وزن مولکولي تقريبا يکسان ولي دماي انتقال شيشه اي متفاوت مطالعه گرديد. نتايج حاصل از مطالعات ميکروسکوپي نشان داد که لاتکس با دماي انتقال شيشه اي پايين در مقايسه با لاتکس با دماي انتقال شيشه اي بالا سطح بيشتري از ذرات HMX را پوشش مي دهد. اندازه گيري خواص مکانيکي کامپوزيت هاي ساخته شده بر پايه HMX / HTPB به کمک آزمون کشش نشان داد که نمونه هاي ساخته شده با HMX پوشش داده شده با لاتکس داراي اندازه ذرات در محدوده 100-200نانومتر و دماي انتقال شيشه اي نزديک37°C از خواص بالاتري در مقايسه با نمونه هاي بدون پوشش برخوردار هستند.
بررسي تاثير عمليات حرارتي در سنتز نانوذرات کاربيدبور با استفاده از پلي وينيل الکل و اسيد بوريک
بررسي تاثير عمليات حرارتي در سنتز نانوذرات کاربيدبور با استفاده از پلي وينيل الکل و اسيد بوريک
بررسي تاثير عمليات حرارتي در سنتز نانوذرات کاربيدبور با استفاده از پلي وينيل الکل و اسيد بوريک
فتحي امير*,احساني قميش لو ناصر,بهاروندي حميدرضا,علي زاده علي,رحيم نژاديزدي عليرضا
* تهران، دانشگاه صنعتي مالک اشتر
در اين تحقيق نانوذرات کاربيدبور با استفاده از پيش ماده هاي پليمري به همراه اسيدبوريک سنتز گرديد. براي اين منظور ابتدا نمونه هاي اوليه با نسبت معيني پلي وينيل الکل و اسيدبوريک با همديگر ترکيب شدند. در مرحله بعدي پيروليز نمونه هاي بدست آمده، در محدوده دمايي 800-600 درجه سانتي گراد انجام شد، سپس عمليات حرارتي نمونه ها در محدوده دمايي 1400 - 1600درجه سانتي گراد انجام گرديد. براي بررسي مکانيسم واکنش، آناليز FTIR مورد استفاده قرار گرفت. همچنين براي تعيين خلوص و بررسي مورفولوژيکي واندازه ذرات کاربيدبور، محصول نهايي با XRD وSEM مورد آناليز و بررسي قرار گرفت. در نهايت با بررسي نتايج بدست آمده، از آناليزهاي صورت گرفته معلوم شد، تشکيل نانوپودر و نانوذرات کاربيدبور با قطر 80-120نانومتر با اين روش امکان پذير است.
تحليل کمانش سرجنگي کامپوزيتي تحت فشار خارجي و نيروي محوري
تحليل کمانش سرجنگي کامپوزيتي تحت فشار خارجي و نيروي محوري
تحليل کمانش سرجنگي کامپوزيتي تحت فشار خارجي و نيروي محوري
اسکندري جم جعفر*,حيدري مجيد
* تهران، دانشگاه صنعتي مالک اشتر
در اين تحقيق به تحليل، ساخت و تست کمانش يک سرجنگي کامپوزيتي، تحت بارهاي فشار خارجي و نيروي محوري پرداخته شده است. در ابتدا تغييرات زاويه و ضخامت در طول يال سرجنگي کامپوزيتي تعيين و با توجه به معيار هاي به هم ريختگي آرايش الياف و دور ريز مواد اوليه، طرح بهينه جهت پيچش سرجنگي بدست آمده است. سپس سرجنگي توسط نرم افزار المان محدود، مدل سازي و تحت تحليل استاتيک و کمانش به روش مقادير ويژه قرار گرفته و اثرات تغييرات زاويه و ضخامت در طول يال سرجنگي بررسي و زاويه بهينه بدست آمده است. با درنظر گرفتن زاويه بهينه از نظر فرآيند ساخت، سرجنگي کامپوزيتي ساخته شده و سپس با طراحي و ساخت تجهيزات آزمون فشار از بيرون، سرجنگي تحت آزمون قرار گرفته است. نتايج تجربي با نتايج حاصل از مدل المان محدود مورد مقايسه قرارگرفته، تا کارآيي اين نتايج در پيشگويي رفتار کمانشي سرجنگي کامپوزيتي تعيين گردد.
كليد واژه: سرجنگي کامپوزيتي، کمانش، ساخت، روش رشته پيچي، آزمايش
رکت “DSM” الیاف فوق قوی “Dyneema” که از جنس پلی‌اتیلن است را برای لباس‌های محافظ برای کسانی که با سیستم‌های برش و تخریب با آب کار می‌کنند، توصیه می‌کند.یک شرکت سوئدی با قرار دادن این الیاف قوی بین لایه‌های نرم از جنس الیاف پلی آمید، توانسته لباسی بسازد که در برابر جریان پرفشار آب مقاومت دارد.این لباس‌ها در مقایسه با لباس های رایج که در آن از ورق‌های سخت استفاده می‌شود، نرم‌تر و راحت‌تر هستند.الیاف “Dyneema” از پلی‌اتیلن با جرم مولکولی زیاد ساخته می‌شود و از آن برای حفاظت در برابر گلوله‌ی تفنگ در افراد و انواع سلاح‌های جنگی در زره تانک‌ها استفاده می‌شود.
از ابتدایی ترین تجهیزاتی که بشر به اهمیت استفاده از آن پی برد زره ها می باشند .
انسانهای باستانی ازپوست ضخیم برخی حیوانات برای خود پوشش تهیه می نمودند تا آسیب کمتری از جانب جانوران وحشی به آنها برسد .به تدریج با آشنا شدن انسانها با فنون شکل دهی فلزات ، استفاده از زره های فلزی گوناگون گسترش یافت. تا قرن 14 میلادی زره ها به حدی پیچیده شده بودکه سلاح های آن زمان تقریبا بر آنها کارگر نبود . این مساله در قرن پانزدهم وبا پیدایش سلاح های گرم به کلی دگرگون شد . سلاح های گرم به پرتابه ها آنچنان سرعتی می دادند که انرژی لازم برای دریدن زره را فراهم می نمود . در برابر این موضوع ضخامت زره ها نیز افزوده گردید ولی این تغییر باعث افزایش وزن و دست وپا گیری زره ها می گردید واستفاده از آن رابامحدودیت فراوانی مواجه می نمود . تا سال ها زره ها از سلاح ها عقب افتاده بودند تا اینکه دانشمندان در قرن بیستم و به خصوص در دهه ی 60 با تکیه برپیشرفت دانش متالوژی و پلیمر جلیقه های ضد گلوله ی مقاوم و جدیدی را عرضه نمودند . زره های جدید از الیاف بسیار مستحکم در شبکه ای پر تراکم تهیه می شود نه از قطعات سنگین فلزی . مکانیزم عمل آنها به این صورت است که با تکیه بر ساختار شبکه ای خود انرژی گلوله را درسطح وسیعی پراکنده و جذب می کنند در عین حال نباید به سمت داخل بدن تغییر شکل دهند زیرا ممکن است صدمات شدیدی به اجزای داخلی بدن برسد .به صورت کلی جلیقه ها به دو نوع نرم و سخت تقسیم می شوند که معمولا نوع نرم را در زیر لباس می پوشند ودر مقایسه با نوع سخت مقاومت کمتری دارد .
مهمترین الیاف مورد استفاده در جلیقه ها ی ضد گلوله کولار است . این ماده 5 برابر محکم تر از فولاد هم وزن خود است . با توجه به هزینه ی مناسب تولید کولار در مقیاس صنعتی هنوز برای جلیقه ها ی ضد گلوله بهترین گزینه است.ماده ی دیگری که همه ی ما با آن آشنا هستیم تارعنکبوت است که نمونه ی مصنوعی آن بیو استیل نام دارد و استحکام آن 20 برابر فولاد می باشد ولی تهیه ی آن بسیار پر هزینه می باشد . در مقابل زره های مدرن، گلوله های ویژه ای با سری از جنس تفلون(ماده ای با ضریب اصطکاک نسبی تقریبا صفر ) تهیه گردیده است که پس از برخورد باجلیقه الیاف را به طرفین رانده و مسیری از میان الیاف برای ادامه ی حرکت خود باز می نماید . گلوله هایی نیز با هسته های فلزی بسیار سخت از جنس تنگستن کارباید ویا اورانیوم 238 فلزی تولید شده که باعث تمرکز شدید انرژی گلوله در یک نقطه وشکافتن زره می گردد . درمقابل ، برای مقاومت بیشتر جلیقه ها آنها را با پولک هایی از جنس سرامیک های ویژه مانند ترکیبات اکسید آلومینیوم ویا تیتانیوم می پوشانند .این پلیت ها(یا پولک ها) قابلیت مقاومت در مقابل گلوله های فوق را نیز به جلیقه ها می دهند . به هر صورت هر زرهی تا سرعت و کالیبر خاصی مقاومت دارد ودر مقابل کالیبر های بالا ناکارآمد است .مثلا اکثر جلیقه ها حتی با پلیت در مقابل تفنگ های تک تیرانداز سنگین(Snipers)mm 12.7 مانند نمونه ی ساخته شده توسط صنایع جنگ افزار سازی وزارت دفاع آسیب پذیر است . به هر حال پژوهشگران امیدوارند با استفاده از پتانسیل نهفته دردانش نانو بتوانند زره هایی به مراتب قدرتمند تولید کنند تاجایی که در مقابل هر کالیبری باهر سرعتی مقاومت نمایند .
روش کار جليقه های ضد گلوله
جلیقه ضد گلوله چگونه عمل می کند؟
انسان از هزاران سال پیش زره به تن می کرده است، قبایل باستان در هنگام شکار پوست حیوانات را به دور بدنشان می بستند. جنگجویان روم باستان و اروپایی های قرون وسطی، پیش از رفتن به میدان نبرد، بدن خود را با صفحه های فلزی می پوشانند. در دهه 1400 زره در دنیای غرب بسیار فراگیر و پیشرفته شد و با یک زره مناسب شخص تقریبا شکست ناپذیر بود. با پیشرفت اسلحه و توپ در دهه 1500 زره ها تغییر کردند. سرعت بالا ی گلوله ها، می توانند به آنها انرژی لازم برای نفوذ در لایه های نازک فلزی را بدهد.
بنابراین می توان بر ضخامت فلزات زره های سنتی افزود ولی بنابراین برای شخص تن کننده بسیار سنگین و طاقت فرسا می گردد. مهندسین در دهه 1960 یک جلیقه ضد گلوله و مناسب را ساختند که بر خلاف زره های سنتی بسیار راحت بود.
جلیقه های ضد گلوله سبک از فلز ساخته نشده اند بلکه از بافت های فیبری که قابل دوخت بر روی جلیقه و دیگر لباس های سبک می باشد ساخته شده اند.
جلیقه های ضد گلوله امروزی، به دو نوع تقسیم می شود:
- جلیقه های ضد گلوله سخت
- جلیقه های ضد گلوله نرم
جلیقه های ضد گلوله سخت
جلیقه های ضد گلوله سخت از صفحه های فلزی و یا سرامیکی ضخیم ساخته می شوند و به اندازه کافی برای انحراف گلوله و سایر سلاح ها مقاومند. مواد بکار رفته در این جلیقه ها، گلوله ها را با همان نیرویی که به داخل در حال وارد شدن است به خارج هل می دهند. به این ترتیب جلیقه غیر قابل نفوذ خواهد بود.
جلیقه های ضد گلوله سخت حفاظت بیشتری را نسبت به جلیقه های ضد گلوله نرم ایجاد می کنند ولی طاقت فرساتر هستند. افسرهای پلیس و کارکنان نظامی این نوع از لوازم حفاظتی را در هنگامی که میزان خطر احتمالی بالا باشد به تن می کنند ولی برای استفاده های روزمره عموما از جلیقه های ضد گلوله نرک که می توان به صورت ژاکت یا تی شرت معمولی به تن کرد، استفاده می کنند.
چرا سرامیک؟
چرا جلیقه های ضد گلوله از صفحه های سرامیکی ساخته می شوند؟
کاشی های حمام از جنس سرامیک ساخته می شوند و بسیار شکننده و نازک هستند. چرا برای جلیقه های ضد گلوله مناسب هستند. امروزه هزاران ماده مختلف به عنوان سرامیک مشخص شده اند. سرامیکی که در جلیقه های ضد گلوله به کار میروند آلومینا (Alumina) نام دارد که دارای فرمول شیمیایی AL203 است. آلومینا از یاقوت کبود ساخن=ته شده و می شود و جسم بسیار سختی است. همچنین می توان صفحه هایی بسیار محکمی را یافت که از پلاستیک پلی اتیلن ساخته شده اند که از سرامیک ضخیم تر و مشبک ترند اما به سختی و محکمی آن نیستند ولی سبک ترند.
جلیقه های ضد گلوله نرم
جلیقه های ضد گلوله نرم مفهوم گیج کننده ای است. چگونه ممکن است یک تکه لباس گلوله را متوقف کند؟ روش کار این جلیقه ها بسیار ساده است. در درون این جلیقه ها یک ماده ضد گلوله قرار دارد که در حقیقت یک توری بسیار قوی است. برای درک چگونگی عملکرد آن، تور دروازه فوتبال را در نظر بگیرید. در پشت دروازه بستهش ده است. وقتی که توپ به دروازه شوت می شود، دارای انرژی زیادی اس و در هنگام اصابت به تور، در یک نقطه مشخص تور را به عقب هل می دهد. هر رشته از یک سمت تیرک به سمت دیگر امتداد دارد و نیروی وارد آمده در آن نقطه مشخص را به سر تا سر پخش می کند. این نیرو به دلیل به هم بافته بودن رشته ها پخش می شود. زمانی که توپ رشته های افقی تور را هل می دهد دیگر رشته ها نیز در عوض، دیگر رشته های افقی را هل داده و به این طریق، همه قسمت های تور انرژی وارده توپ را جذب می کنند و فرقی نمی کند که گلوله به کدام قسمت از تور اصابت کرده باشد.
اگر یک تکه از ماده ضد گلوله را زیر میکروسکوپ قرار دهیم، همین ساختار را مشاهده خواهیم کرد. رشته های بلندی از الیاف را که به هم تنیده شده اند تا یک ساختار توری شکل متراکم را تشکیل دهند. حال با توجه به اینکه یک گلوله بسیار سریع تر از توپ حرکت می کند، بنابراین این توری باید از مواد محکم تری ساخته شود. معروف ترین ماده ای که در ساخت جلیقه های ضد گلوله به کار می رود، الیافی به نام KEVLAR است. Kevlar الیافی سبک وزن است که 5 برابر مقاوم تر از یک تکه فولاد، در همان وزن است زمانی که این ماده به صورت یک تور متراکم در می آید، می تواند نیروی زیادی را جذب کند. به منظور جلوگیری از رسیدن گلوله به سطح بدن، جلیقه ضد گلوله باید برخلاف ضربه مستقیمی که گلوله وارد می کند، عمل کند .
در گذشته Kevlar رایج ترین نوع الیاف برای ساختن جلیقه های ضد گلوله بود ولی امروزه مواد دیگری به کار گرفته شده است که در دسترس ترین آنها، Vectran نام دارد و حدودا دو برابر مقام تر از Kevlar و 5 تا 10 برابر مقاوم تر از فولاد است.
یک نوع الیاف دیگر که اخیرا رایج شده،ابریشم عنکبوت نام دارد. بر روی بزها کارهای ژنتیکی انجام شد تا بتوان از آنها در تولید جزء شیمیایی ابریشم عنکبوت استفاده نمود. ماده حاصله Biosteel نام گرفت. یک رشته از Biosteel 20 برابرمقاوم تر از فولاد است.
الیاف دیگری وجود دارد که Carbon nanotubes نامیده می شود و گفته می شود که حتی از ابریشم عنکبوت نیز مقاوم تر است نخ Carbon nanotubes هنوز هم کمیاب است و قیمت کنونی این الیاف برای هر گرم 500 دلار است. که به مرور زمان این قیمت ها نزول پیدا خواهند کرد و این نوع الیاف، به عنوان الیاف، بادوام در جلیقه های ضد گلوله به کار خواهند رفت.
بتن هوشمند ایرانی فراتر از تکنولوژی بمبهای ادعایی آمریکایی
بتن هوشمند ایرانی فراتر از تکنولوژی بمبهای ادعایی آمریکایی
[h=2]بتن هوشمند ایرانی فراتر از تکنولوژی بمب‌هلئون پانتا، وزیر دفاع آمریکا در فروردین ماه سال جاری اعلام کرد اگر قرار است حمله احتمالی به ایران صورت بگیرد، قبل از آن باید بمبهای بتن شکن آمریکا (Massive Ordnance Penetrator) ارتقاء یابد. چهار ماه پس از این اظهارنظر، «مایکل دونلی»، معاون وزیر دفاع آمریکا در بخش نیروی هوایی مدعی شد واشنگتن بزرگترین بمب قدرتمندی را که توانایی نفوذ در عمق ۶۰ متری زمین را دارد، ساخته است.[/h]
این بمب، بتن‌شکن (MOP) نام دارد که دارای وزن ۱۳٫۵ تن، ۶ متر طول و یک متر عرض است که هواپیماهای جنگی B-52 و B-2 قادر به حمل آن هستند. طبق برخی گزارش‌ها، پنتاگون ۳۳۰ میلیون دلار برای تولید و تحویل بیش از ۲۰ بمب بتن شکن هزینه کرده و حداکثر بار انفجاری هر یک از آنها ۵ هزار و ۳۰۰ پوند است . همزمان با اعلام خبر ساخت این بمب، فرماندهان نظامی آمریکا علنا اعلام کردند هدف از تولید چنین سلاحی حمله به تاسیسات هسته‌ای بسیار مستحکم و مخفی کشورهای چون ایران و کره شمالی است. برخی مقامات وزارت دفاع آمریکا نیز گفته‌اند این بمب برای از کار انداختن تاسیسات هسته‌ای فردو طراحی شده است. بتن هوشمند؛ پیشرفت جدید تلنولوژیک ایران البته درباره توانمندی بمبهای بتن‌شکن آمریکا برای تخریب تاسیسات اتمی ایران حرف و حدیث‌های بسیاری وجود دارد. نشریه «اکونومیست» با انتشار گزارشی به تشریح یکی از تردیدها پرداخته و نوشته: “آمریکایی‌ها نگرانند فردای صبحی که دودهای ناشی از حمله به تاسیسات ایران فرو می‌نشیند، مضحکه جهانی شوند”! اشاره این هفته نامه انگلیسی به پیشرفت جدید ایران در زمینه ابداع نوع جدیدی از بتن تحت عنوان «بتن هوشمند یا ابر مقام» (UHPC) است که احتمال حمله نظامی به ایران و ضریب موفقیت آن را به شدت کاهش می‌دهد. بر اساس دانش تولید این نوع از بتن، ساختمان‌ها و تاسیساتی می‌توان ساخت که هیچ یک از بمبهای موجود سنگر شکن و ضد بتن جهان نمی‌تواند، آنها را تخریب کند. اکونومیست در ادامه نوشت: “تاکنون مقاوم‌ترین بتنی که ساخته شده Ductal نام دارد که توانایی تحمل بالاترین فشارها و شدیدترین انفجارها را داراست. نسل جدید بتنی که ایرانی‌ها ساخته‌اند با استفاده از تکنولوژی نانو، استفاده از اکسیدهای فلزی آهن، آلومینیوم، تیتانیوم و مس چنان مقاوم شده است که حداقل چهار برابر مشهورترین بتن مقاوم دنیا استقامت دارد.”
این هفته نامه انگلیسی اضافه کرد: “طبق گزارش‌های پنتاگون، در دانشگاه ابوعلی سینا، فیبرهای پلیمری و پودر کوارتز به بتن اضافه کرده‌اند که ضربه گیری در برابر موج انفجار را چند برابر می‌کند. تحقیقات منتشر شده دانشگاه تهران نیز نشان داده کاربرد فیبرهای فولادی بتن را نشکن می‌کند و افزودن فقط کمی پلیمر این مقاومت را تا ۷ برابر افزایش می‌دهد و بتن را سبک‌تر، نازک‌تر و مقاوم‌تر می‌کند. به این ترتیب اگر فقط بخشی از تکنیک‌های موجود در بتن ریزی تاسیسات نظامی و حساس ایران به کار رفته باشد در آن صورت حمله به تاسیسات پنهان شده در زیر این بتن‌ها عاقلانه به نظر نمی‌رسد.” طبق این گزارش، از آنجائیکه ایران کشور زلزله‌خیری است، مهندسان ایرانی برخی از محکم‌ترین و بادوام‌ترین مصالح ساختمانی دنیا را ساخته‌اند. این بتن‌ها به راحتی می‌توانند در برابر زمین لرزه‌های کوچک و در صورت وقوع، در مقابل لرزش‌های مصنوعی زمین مانند ارتعاشات ناشی از بمباران مقاومت کنند. دقیقا همین موضوع موجب تشویش مقامات آمریکایی شده چراکه آنها نگرانند بمبهای بتن‌شکن نتوانند در سنگرهای عمیق ایران نفوذ کنند، به ویژه اینکه ایران به فناوری بتن هوشمند (UHPC) دست یافته و به باور آنها حتی احتمال دارد به‌روزرسانی بمبهای بتن‌شکن نیز کافی نباشد. توانایی مقاومت در برابر موشک به نوشته این هفته نامه انگلیسی، نتیجه مطالعه‌ای که دانشگاه تهران در سال ۲۰۰۸ منتشر شد، به توانایی بتن هوشمند برای مقاومت در برابر موشک‌های فلزی اشاره دارد. این مطالعه نشان می‌دهد بتنی که در ساختار خود حاوی نسبت بالای الیاف فولادی است، به بهترین نحو ممکن عمل می‌کند. نتیجه مطالعه دیگری که به سال ۱۹۹۵ باز می‌گردد، نشان می‌دهد اگرچه مقاومت فشاری بتن با اضافه کردن الیاف پلیمری تنها به میزان اندکی افزایش می‌یابد، اما مقاومت ضربه‌ای آن تا هفت برابر بهبود می‌یابد. البته ایران تنها کشوری نیست که به دنبال فناوری بتن‌های مستحکم‌تر و کاربردهای گسترده آن است. چند سال قبل، محققان ام.آی.تی بر روی این موضوع مطالعه کرده‌اند که چطور تغییر شکل‌های نانو در بتن می‌تواند باعث بی‌ثبات شدن آن بشود. آنها همچنین آزمایش‌هایی را در خصوص استفاده از بخار سیلیس برای بهبود طرح اختلاط بتن انجام داده‌اند. همچنین مطالعه‌ای که بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۶ در استرالیا انجام شده، تایید کرده بتن هوشمند در مقابل انفجارهای ناشی از برخورد مستقیم نیز مقاومت می‌کند. اکونومیست نوشت: “مهندسانی که بمبهای سنگرشکن را طراحی کرده‌اند، بدون شک به این نکته توجه نکرده‌اند و از داده‌های سری خود برای طراحی بمب‌ها استفاده کرده‌اند. در طول جنگ اول خلیج فارس در سال ۱۹۹۱، نیروی هوایی آمریکا دریافت بمبهای سنگرشکن یک تنی آن نمی‌تواند در برخی از سنگرهای عراقی نفوذ کند. در نتیجه طراحان بمب دوباره مشغول کار شدند و پس از دو نسل بهبود نتایج، حاصل کار آنها بمب ۱۳ تنی MOP است که می‌تواند تا ۶۰ متر در بتن‌های معمولی نفوذ کند.”
[h=2]در پایان این مطلب آمده: “با این وجود، حتی این بمب نیز در مقابل مواد محکم‌تر، کارایی کمتری دارد و در بتنی که تنها دو برابر استحکام بیشتری دارد، تنها ۸ متر نفوذ می‌کند. بنابراین هیچ کس (حداقل آنهایی که به اطلاعات نظامی طبقه‌بندی شده دسترسی ندارند) نمی‌داند بمب MOP در مقابل بتن‌های فوق مستحکم ایرانی کارایی دارد یا خیر.”ای ادعایی آمریکاییبتن هوشمند ایرانی فراتر از تکنولوژی بمبهای ادعایی آمریکایی[/h]
نسل جدید مخازن سوخت ضد گلوله و انفجار در ماهواره و هواپیما از کامپوزیت ها
نسل جدید مخازن سوخت ضد گلوله و انفجار در ماهواره و هواپیما از کامپوزیت ها
نسل جدید مخازن سوخت ضد گلوله و انفجار در ماهواره و هواپیما از کامپوزیت ها پژوهشگران کشور با استفاده از نانو پلیمرها نسل جدیدی از مخازن سوخت مقاوم برای هواپیما و موشک ها عرضه کردند که در صورت اصابت گلوله و جرقه منفجر نمی شود.به گزارش سایت خبری پپنا، مهدی شاه محمدی، مجری طرح، با بیان اینکه در این پروژه تحقیقاتی با استفاده از کامپوزیتهای تقویت شده انعطاف پذیر مخازن سوختی با ویژگی های خاص تولید شد، افزود: در این پروژه مخازن سوختی با وزن و ضخامت کم و قابل انعطافی را عرضه کردیم که قابل استفاده برای هواپیما و همچنین خودروهای مسابقه ای است. وی ماده اصلی این مخازن را نانو کامپوزیت و الیاف مقاوم ذکر کرد و اظهار داشت: مخازن عرضه شده مقاومت زیادی در برابر ضربه و همچنین تنش ها دارد؛ علاوه بر این، این مخازن ضد گلوله هستند و در صورت اصابت گلوله به آن مانع از خروج سوخت می شود. وی در این باره توضیح داد: در این مخازن بالشتکی قرار داده شده است که در صورت اصابت گلوله و خارج شدن سوخت از مخزن موجب متورم شدن این بالشتک می شود. این امر مانع از خروج سوخت از مخزن می شود. شاه محمدی، سیستم ایمنی داخل مخزن را از جمله بخشهای مهم این مخزن دانست و یادآور شد: زمانی که هواپیما در ارتفاع قرار می گیرد اکسیژن محلول در سوخت بخار می شود. بخارات سوختی به دلیل ایجاد اختلاف فشار در داخل و خارج مخزن موجب انفجار آن می شود از این رو لازم است تا این بخارات را توسط "ونت" (لوله) خارج شود. مجری طرح با اشاره به ایرادات نصب ونت در هواپیماها، یادآور شد: در صورتی که هواپیما در میان جبهه ای از ابر قرار گیرد و رعد و برق ایجاد شود زمینه انفجار مخزن را فراهم می کند. این در حالی است که با مخازن عرضه شده در این پروژه سیستمی برای خروج بخارات سوختی نصب شد که دیگر نیازی به ونت نیست. وی با اشاره به تصمیم سازمان هوانوردی مبنی بر جایگزین شدن مخازن سوختی فلزی با مخازن غیر فلزی، خاطر نشان کرد: این مخازن نسل جدیدی از مخازن ضد انفجار را عرضه کرده است که می تواند جایگزین مناسبی برای مخازن معمول باشد.
مجری طرح به بیان کاربردهای این نسل جدید مخازن پرداخت و اضافه کرد: این مخازن قابل استفاده در موشک ها و ماهواره ها، هلی کوپترها، شناورها و حمل و نقل مواد شیمیایی و سمی هستند. شاه محمدی با بیان اینکه این مخازن بر روی خودروها نیز قابل نصب است، یادآور شد: این مخازن علاوه بر اینکه بر روی خودروهای مسابقه قابل نصب است می توان برای خودروهای معمولی نیز از آنها استفاده کرد. نصب این خودروها بر روی خودروها باعث می شود که در صورت سقوط خودرو و با وجود جرقه و آتش سوزی خودرو منفجر نمی شود. وی با تاکید بر اینکه نمونه آزمایشگاهی این مخزن تست شده است، اظهار داشت: مخزن طراحی شده بر روی هواپیمای سسنا (Cesna) آزمایش شد و نتایج نشان داد که مقاومت سوختی آن از استاندارد تقویت شده بیشتر بود. منبع:سایت خبری پپنا
سپري مايع گون در برابر گلوله ها برگردان: سيد حسين علوي لنگرودي
با استفاده از موادي خاص، مي توان جليقه هاي ضد گلوله سبک تر و مقاوم تري ساخت ايده ساخت جليقه اي از نوع مايع که بسيار سبک و انعطاف پذير بوده و قادر به جذب ضربه ناشي از اصابت گلوله باشد، بسيار جالب توجه به نظر مي رسد و ما را به ياد فيلم مشهور "ترميناتور" مي اندازد. سال هاست که دانشمندان در حال مطالعه بر روي يافتن راهي براي افزايش ايمني و مقاومت جليقه هاي ضد گلوله و در عين حال، سهولت در استفاده از آن و راحتي سربازان هستند، اهدافي که گويا شرکت انگليسي بي اي ئي سيستم (1) با توليد "زره مايع"(2) بدان دست پيدا کرده است. پژوهشگران اين شرکت توليد کننده تجهيزات دفاعي موفق شده اند در آزمايش هاي اخير خود، جليقه ضد گلوله اي را توليد و آزمايش کنند که بسيار نازک تر و انعطاف پذيرتر از جليقه اي متداول بوده و قادر به مهار گلوله هاي مختلف سلاح هاي شخصي است. در صورتي که تمامي اين آزمون ها با موفقيت صورت پذيرد و اين جليقه بتواند استانداردهاي جهاني را کسب کند، مي توان اميدوار بود که لباسي راحت و ايمن براي سربازان ساخته شود که هم آنها را در مقابل انواع گلوله هاي شليک شده حفاظت کند و هم آسايش و انعطاف پذيري را براي آنها به ارمغان آورد و آنها را از شر جليقه هاي بد شکل، سنگين و آسيب پذير کنوني رها سازد. براي ساخت اين زره، از مايع خاصي شبيه به پشم ضخيم گوسفند استفاده مي شود که ملکول هاي تشکيل دهنده آن به فاصله بسيار کمي از همديگر قرار گرفته و فضاي بسيار کمي بين آنها وجود داراي قابليت تغيير شکل يافتن هستند. ترکيب شدن اين ويژگي ها موجب توليد جليقه اي از نوع مايع با شکل پذيري متنوع و مقاومت بسيار بالا شده است. در صورت وارد آمدن هر فشاري به جليقه (از طريق اصابت گلوله و اشياي خارجي ديگر به آن) مولکول هاي تشکيل دهنده جليقه در هم قفل شده به شدت سفت و جامد مي شوند. اگر بخواهيم در مقام تشبيه مايع تشکيل دهنده اين زره برآييم، مي توانيم آن را چيزي شبيه به ترکيب آرد ذرت و آب بناميم که در حالت کاملاً سيال و نرم است اما اگر با يک شيء خارجي به آن فشار بياوريم به مانند سنگ سخت مي شود. شرکت ها و موسسات تحقيقاتي ديگري نيز در حال مطالعه بر روي زره مايع هستند که از جمله شرکت آمريکايي آرمر هولدينگ (3) که در آزمايشگاه ها مرکزي خود در دانشگاه دلور (4) توانسته نوعي ديگري از زره مايع را طراحي نمايد که از جنس پليمري نانويي با ترکيبات سيليکايي است و بنا به ادعاي طراحان آن، داراي مقاومت فوق العاده اي در برابر اصابت انواع گلوله ها و نرمي زياد در حالت استفاده عادي است. اين مايع به دليل برخوردار بودن از ساختار نانو فناوري و خاصيت پليمري، داراي تراکم مولکولي بسيار بالايي در زمان تحت فشار قرار گرفتن است. به محض وارد آمدن فشار ناشي از اصابت گلوله به يک نقطه از جليقه ساخته شده از اين مايع، بخش هاي اطراف آن نقطه نيز به سرعت واکنش نشان داده و ضربه ناشي از گلوله در قسمت هاي مختلف پخش مي شود. قفل شدن مولکول ها در هم و ايجاد يک ديواره جامد نفوذناپذير در برابر گلوله نيز در همين زمان اتفاق مي افتد. محققان در حال مطالعه بر روي يک مکمل ديگري به نام " کولار"(5) هستند که چيزي شبيه به گريس هاي نيمه جامد است. اين پليمر بسيار مقاوم مي تواند در صورت ترکيب شدن با مايع استفاده شده در زره هاي مايع، به افزايش مقاومت و استحکام در برابر گلوله هايي چون گلوله تير بار وگلوله هاي ضد زره کمک کند. محققان شرکت بي اي ئي در حال طراحي نوع جديدي از زره هاي مايع تقويت شده با اين ماده هستند که در يکي از نمونه هاي آزمايشي آن، ده لايه کولار در بين مايع مخصوصي تعبيه شده است که نتيجه آزمايش هاي صورت گرفته بر روي آن، نشان دهنده افزايش چشمگير مقاومت و نفوذ ناپذيري جليقه در برابر گلوله هاي قوي بوده است. پژوهش ها در مورد توليد جليقه هاي ضد گلوله گوناگون همچنان ادامه دارد و کساني که بيش از سرمايه گذاران و صاحبان شرکت هاي توليد کننده تجهيزات نظامي، نتايج اين تحقيقات را دنبال مي کنند، سربازاني هستندکه در ميدان نبرد، سينه هايشان را در برابر گلوله ها سپر مي کنند!
در پی بخشنامه ایی که از طرف اداره ی نظارت بر مواد غذایی و بهداشتی در سال 86 صادر شد استفاده از فیلم های PVC در بسته بندی های مواد غذایی ممنوع شد. بعد از آن بود که چالشی میان تولید کنندگان فیلم های PVC، مصرف کنندگان آن و اداره ی نظارت بر مواد غذایی به وجود آمد. در نشستی که به همین منظور در ماهنامه ی بسپار برگزار گردید، از تولید کنندگان فیلم های PVC سخت، اساتید دانشگاهی و مسوولین اداره ی نظارت بر مواد غذایی دعوت شد، تا در این نشست شرکت داشته باشند. اما متاسفانه از این جمع علی رغم تماس های مکرری که با کارشناسان اداره نظارت بر مواد غذایی و بهداشتی داشتیم، موفق نشدیم نماینده ایی داشته باشیم. (البته سابقه ی بی تفاوتی و عدم پاسخگویی از جانب مسوولین دولتی را بارها تجربه کرده ایم).در نشست مذکور اساسا به این موضوع پرداخته شد که آیا کار کارشناسی دقیقی برای صدور چنین بخش نامه هایی در کشور صورت گرفته است؟ آیا استانداردی برای فیلم های بسته بندی وجود دارد؟ مسوولیت نظارت با چه ارگانی است؟ راهکارهای مناسب و جایگزین در بسته بندی در دنیای امروز کدام ها هستند؟ اینها جوابهایی است که در این نشست به دنبال آن هستیم و امیدواریم که پاسخ قانع کننده ایی نیز از جانب مسوولین مرتبط با این قضایا بشنویم. اسامی مدعوین در نشست: دکتر گرمابی، عضو هیات علمی دانشکده ی مهندسی پلیمر، دانشگاه صنعتی امیرکبیر. دکترا از دانشگاه مک گیل کانادا. زمینه های تحقیقاتی: کنترل مورفولوژی و تلفیق آن با مبحث نانو کامپوزیت و بررسی تاثیر همزمان دو عامل کنترل مورفولوژی در سیستم آلیاژی و استفاده از پیلارهای سقفی مثل نانو کلی برای کنترل عبور دهی در سیستم های پلیمری که می تواند در مواردی مثل بسته بندی، سیستم سوخت خودرو کابرد داشته باشد. پروژه های دانشجویی: ترموپلاستیک کامپوزیت ها با زمینه های مختلف مثل کامپوزیت چوب پلاستیک که از مواد جدید در دنیا محسوب می شود در ایران تجاری شده است. میکرو کامپوزیت و نانو کامپوزیت نیمه هادی که در سیتم های الکترونیک، مخابرات و صنایع دفاع می تواند مورد استفاده قرار گیرد. دکتر مهرانپور، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات و دارنده ی فوق دکترا از دانشگاه اکرون امریکا. زمینه های تحقیقاتی: فرآیندها، آلیاژها، نانو کامپوزیت. مجید صباحی، پژشک عمومی و مدیر فروش شرکت داروپات شرق. حمیدرضا طاهری، عضو کمیته ی استاندارد ظروف بسته بندی در اداره دارو غذا. نماینده ی شرکت پلاستیک ماشین الوان. احمد روحانی، نماینده ی شرکت نیام پلاستیک. سام فائزی، کارشناس ارشد شیمی و مدیر فنی شرکت پوشینه توسعه ی کسری.
بسپار- آقای دکتر گرمابی به اعتقاد شما کشور ما از بابت تولید فیلم های بسته بندی نسبت به دیگر کشورهای صاحب تکنولوژی در این عرصه در چه سطحی قرار دارد؟ گرمابی: ما این صنعت را باید در چند زمینه ارزیابی کنیم. اول در ارتباط با مواد اولیه ی فیلم های بسته بندی است که اکثر آنها همانند فیلم های PVC ،PE، PP ، PETدر پتروشیمی های داخل کشور تولید می شوند که اتفاقا پتروشیمی های داخل کشور که تولید کننده ی این مواد هم هستند همه تحت لیسانس کشورهای صاحب تکنولوژی اند و قاعدتا با این اوصاف شرایط استانداردهای جهانی باید در آنها رعایت شود. دوم مساله ی تولید فیلم برای صنایع بسته بندی است. هر چند که در بحث ترموفرمینگ و Lamination شرکتهای محدودی در ایران فعالیت دارند، اما در کل عقب تر از آن چیزی که امروز در صنعت بسته بندی دنیا اتفاق می افتد نیستیم. مشکلی که وجود دارد بحث نظارت و کنترل در موارد مختلف تولید فیلم است مثلا در مورد PVC مهاجرت مونومر آزاد است که طبق استانداردهای جهانی زیر 1ppm باید باشد ولی متاسفانه جایی در ایران این موضوع کنترل نمی شود.
مهرانپور: همانطور که آقای دکتر گرمابی فرمودند ما در تولید مواد اولیه فیلم های بسته بندی مشکلی نداریم اما در مورد بعضی مواد مثل پلی الفین متالوسن که مصرف و خواص خیلی بهتری دارند به دلیل اینکه قیمت بالایی دارند، پتروشیمی های داخل کشور رغبتی برای تولید آن نشان نمی دهند.
بسپار- مزایای آنها چیست؟ مهرانپور: استحکام خیلی بالاتری به محصول می دهد، اما چون در ایران بحث رقابت و به تبع آن قیمت مطرح است خیلی به سمت استفاده از متالوسن ها گرایش نشان داده نشده است. مگر در موارد خاص و محدود. مشکل دیگر ما استفاده از ماشین های بسته بندی است که علی رغم وجود مدرن ترین ماشین آلات بسته بندی در ایران، کار مفید از آنها گرفته نمی شود.
فائزی: ما مواد اولیه مورد مصرف کارخانه خود را از پتروشیمی بندر امام تهیه می کنیم و در حال حاضر بهترین گرید PVC در پتروشیمی بندر امام تولید می شود و تحت لیسانس یک شرکت آلمانی هم کار می کند و طبق جدولی که خود این پتروشیمی به ما داده است PVC تولیدی آنها زیر 1ppm دارای مونومر آزاد است.
بسپار- آیا خود شما هم آزمایش کرده اید؟ فائزی: ما پودر PVC را آزمایش نمی کنیم. اما فیلم PVC که محصول نهایی ما است، طبق استاندارد FDA تولید و شاخصه های آن را پاس می کند. همانطور که آقای دکتر گرمابی فرمودند و خود من هم تا بحال دقت کرده ام، تا به حال ندیده ایم موسسه ای این اندازه گیری را در ایران انجام دهد. اما از آنجایی که ما به صنایع دارویی و غذایی کشور خدمات می دهیم، محصول شرکت را به آزمایشگاه پایرا در انگلستان که مورد قبول پتروشیمی بندر امام و اداره ی دارو و غذا است فرستاده ایم و آنها اعلام کردند که فیلم تولیدی ما در دامنه موردقبول قراردارد. افزودنی هایی هم که مورد استفاده قرار می دهیم از کمپانی های اروپایی تهیه می شود که مورد تایید FDA است. کمبود پودر PVC LS/80 را هم از کمپانی LG کره جبران می کنیم و آنها گواهینامه های لازم برای تایید اینکه PVC آنها زیر 1ppm دارای مونومر آزاد است را به ما داده اند.
بسپار- دکتر مهرانپور فرمودند که تولید کنندگان فیلم های بسته بندی در ایران بهره برداری خوبی از ماشین های خود ندارند آقای روحانی آیا شما با این موضوع موافقید؟ روحانی: قاعدتا کسانی که سرمایه گذاری می کنند در صدد این هستند که بهترین بهره برداری را از ماشین های خود داشته باشند. اما مشکلاتی از قبیل تحریمها موانعی نیز ایجاد کرده است. مثلا قطعه ایی که نهایتا سه ماهه می توانسته است به دست ما برسد، بعد از گذشت یکسال هنوز دریافت نشده است. با وجود این مشکلات تا به حال عملکرد خوبی در صنعت بسته بندی کشور داشته ایم و محصولات ما قابل رقابت از بابت قیمت و کیفیت با بسته بندی های خارجی هستند.
طاهری: امروزه صنعت بسته بندی غذایی وجاهتی فراتر از بسته بندی به مواد غذایی می بخشند، اینکه امروز صنعت بسته بندی در چه سطحی قرار دارد بر می گردد به آگاهی صنعت بسته بندی و ظرفیت تکمیلی که پشت آن قرار گرفته است. اساسا سرمایه گذاران صنعت بسته بندی آنچه را که امروز وارد سیستم خود می کنند اغلب گزیده و همراه با دانش فنی است اما مشکلات تحریم باعث شده است در راس هرم نباشیم.
صباحی: ما از حدود 15 سال پیش شروع به تولید فیلم PVC در ایران کردیم. در آن زمان FDA مقاله ایی ارایه داد که VCM آزاد را زیر 1ppm دانست. ولی الان صحبت کمتر از 10 ppb مطرح است. این قضیه هم بر اساس چالشی بوده است که بر اساس عوارض مونومر آزاد VCM رخ داده است. ولی چون الان VCM 10ppb نزدیک به صفر است اندازه گیری آن خیلی سخت است. بنابراین FDA توصیه نمی کند که PVC برای بسته بندی مواد غذایی مورد استفاده قرار گیرد. بر همین مبنا اداره دارو و غذا از سال 86 استفاده از فیلم PVC برای مواد غذایی را ممنوع اعلام کرده است. به دلیل اینکه اندازه گیری مونومر 10ppb تقریبا غیر ممکن است. خیلی از دوستان تولیدات فیلم PETرا که تولید کنندگان آن به 6 نفر هم می رسند امروز جایگزین مناسب برای فیلم PVC می دانند و یا فیلم PPکه جایگزین شده است. در حال حاضر هم هیچ جایی از دنیا از فیلم PVC برای مواد غذایی استفاده نمی کنند.
بسپار- در واقع طی چند سال گذشته بحث عدم استفاده از فیلم PVC مطرح بوده است و بخشنامه ایی هم از طرف اداره ی نظارت بر مواد غذایی و دارویی برای ممنوعیت آن صادر گردیده است. آقای دکتر گرمابی نظر شما در ارتباط با این بخشنامه چیست؟ گرمابی: متاسفانه در کشور ما به دید بنیادی به کارها نگریسته نمی شود و از متخصصینی که در این فن صاحب نظرند، نظر خواهی نمی شود. من به عنوان کسی که دکترای پلیمر دارم قاعدتا نمی توانم راجع به مسایل پزشکی نظر بدهم و پزشک هم نمی تواند در مسایل پلیمری نظر بدهد. به اعتقاد من این روند درست طی نشده است. هرچند باید اشاره داشت به فعالیتهای جنبشهای سبز در ارتباط با ممنوعیت موارد این چنینی، ولی هیچ گاه به دید علمی به قضیه نگاه نشده است. PVC طیف گسترده ای دارد از PVC نرم تا سخت. هر کدام از آنها می تواند کاربردهای خاص خود را داشته باشند که هنوز نیامده اند آنها را از هم تفکیک کنند. بعید هم می دانم دوستان پلیمری ما در وزارت بهداشت حضور داشته باشند تا به قضیه به دید دقیق تر و علمی نگاه کنند. در ثانی مواد غذایی مایع و جامد که فیلم PVC در هر دوی آنها ممنوع شده است خیلی با هم فرق دارند. مثلا بسته بندی کیک یا آبمیوه داخل PVC که استانداردهای آن رعایت شده باشد مشکلی ایجاد نمی کند و هنوز هم در هیچ جایی از دنیا استفاده از فیلم PVC ممنوع نشده است. باید در نظر داشت مصارف PVCنرم و سخت با هم متفاوت است و باید نحوه ی استفاده از آنها تفکیک شود، تصمیم عجولانه برای ممنوعیت PVC امری اشتباهی بوده است. سووال اینجا است صنعت بسته بندی ما با این ممنوعیت تکلیفش چیست؟ حداقل 70 کارخانه از PVC برای بسته بندی های خود استفاده می کنند، آیا همه آنها باید تعطیل کنند؟! به اعتقاد من این ممنوعیت باید توسط متخصصین انجام می شد و اگر هم به این نتیجه رسیدیم که باید ممنوع شود با یک برنامه زمان بندی مشخص این کار را انجام دهیم. مثلا دستگاههای بلیسترینگ PVC که اخیرا در شرکتهای صنعتی غرب با PP و PET جایگزین می شود کلی فرق دارد. دستگاه بلیسترینگ با سرعت بالا و حساسیت بالا اصلا با ماده دیگری به غیر از PVC نمی توانند کار کنند. پس اینها باید چه کار کنند؟ در واقع اگر هم قانونی قرار است وضع شود ابتدا به ساکن باید بسترهای آن را فراهم شود و بعد با یک تیم از متخصصین صنایع غذایی، دارویی، پلیمر، پزشکی و... تمام ابعاد آن را بررسی کرد و با یک برنامه زمان بندی مشخص آن را اجرا کرد. اینگونه بخش نامه ها نه تنها قابلیت اجرا ندارد بلکه ارزش و اعتبار قانون را هم پایین می آورد.
مهرانپور: آقای دکتر گرمابی صحیح می فرمایند هر چیزی که در دنیا در حال منسوخ شدن است باید طبق یک برنامه زمان بندی مشخصی انجام شود.
بسپار- پس نظر شما این است که PVC در صنایع غذایی در حال منسوخ شدن است؟ مهرانپور: بله، حتی در صنایع بهداشتی هم همینطور است. متاسفانه مشکلی که PVC نسبت به بقیه پلیمرها دارد، کنترل آن بعد از پتروشیمی است. به عبارت دیگر وقتی پودر PVC از پتروشیمی گرفته می شود، کامپاندری که از آن برای فیلم، شیلنگ و... قرار است استفاده کند، آن کامپاندر نه تنها پلاستی سایزر به آن اضافه می کند بلکه خیلی از افزودنی های دیگر را نیز به آن اضافه می کند. فقط یک اشتباه در استابلایزر های استئاراتی مثلا به جای کلسیم، قلع یا سرب اضافه شود استفاده از آن را از زمین تا آسمان متفاوت خواهد کرد. بخشنامه ی صادر شده فقط خط زدن صورت مساله است، چرا که نمی توانیم بگوییم، چون نمی توانیم کنترل کنیم پس از خیر استفاده از آن هم بگذریم.
بسپار- آقای مهندس فائزی نظر شما در ارتباط با مباحث مطرح شده چیست؟ فائزی: دکتر صباحی فرمودند که ppbقابل اندازه گیری نیست. در جواب باید گفت که اگر قابل اندازه گیری نبود اصلا عدد 10 را برای آن فرض نمی کردند! ما با دستگاه گازکروماتوگراف ppt و pbq عدد ده به توان 6- را هم می توانیم اندازه گیری کنیم. در نتیجه اندازه گیریppb که دیگر مشکلی نیست. کما اینکه عدد 3 را در آزمایشگاه بایرا انگلستان برای ما تعیین کردند. در مورد فرمایش آقای دکتر مهرانپور که فرمودند کنترل PVC در ایران مشکل است باید عرض کنم که کلا 5 شرکت در ایران هستند که فیلم PVC تولید می کنند و همه ی آنها هم GMPاداره کل دارو و غذا را دارند. در اداره دارو و غذا دو مدیر کل وجود دارد. قسمت دارو استفاده از فیلم PVC برای دارو را مناسب می داند. اما در قسمت غذا خیر. اینجا می شود یک بام دو هوا! در بحث کنترل باید اضافه کنم که ما حداکثر از 10 افزودنی بیشتر استفاده نمی کنیم و به هیچ عنوان هم از پلاستی سایزر استفاده نمی کنیم. ما باید در پی ایجاد فرهنگ درست استفاده از PVC باشیم. مثلا مرسوم شده است که در تابستان بطری PET را برای یخ زدن در فریز قرار می دهند که بر این اساس دی اکسین آزاد شده در آب می تواند ایجاد خطر کند. آیا به نظر شما درست است بخاطر اینکه مردم اطلاع درستی از نحوه ی استفاده از PET ندارند، آن را حذف کنیم؟ واقعیت دیگر این است که مواد غذایی که در PVC بسته بندی می شود به غیر از سالادهای Fast food که عاری از هرگونه سس و اسید است از مواد غدایی دیگری در فیلم هایPVC بسته بندی استفاده نمی کنیم. سووال من اینجاست اگر مصرف کننده از من بپرسد که چطور می توان مواد دارویی را در فیلم های PVC بسته بندی کرد اما مثلا آجیل را طبق بخشنامه نمی شود، چه جوابی داریم به آنها بدهیم؟! می خواهم که گریزی به صحبت آقای دکتر صباحی داشته باشم. در همین بخشنامه اگر ما فیلم دو لایه داشته باشیم مجاز به تماس با مواد غذایی هستیم. یکی دیگر از اسمهای تجاری PDVC ساران است و در تمام دنیا هم فیلم ساران از قانون FDA تبعیت می کند که اگر قانون FDA را نگاه کنید اسم فیلم ساران را همراه PVC آورده است یعنی هر دو باید زیر 10ppb مونومر آزاد وینیل کلراید داشته باشند، به عبارت دیگر بخش نامه چیزی را برای ما تغییر نداده است. به اعتقاد من باید کار کارشناسی دقیقی تری صورت بگیرد و فرهنگ استفاده ی مصرف کنندگان را بالا برد.
بسپار-آقای دکتر گرمابی آیا می توان pbb را اندازه گیری کرد؟ گرمابی: بله.
صباحی: لازم است حرف خود را شفاف تر بگویم که FDA مقرر کرده است چون اثرات سرطانی VCM کاملا شناخته شده است عدد VCM را از 10ppm به 10ppb کاهش داده است تا بدن انسان را ایمن نگه دارد و دقیقا کلمه ی توصیه نمی شود را (No Recommendation) برای استفاده از فیلم PVC برای بسته بندی مواد غذایی آورده است. متاسفانه ما حتی در قضیه ی اطلاع رسانی هم دچار مشکل هستیم. به طوریکه شاهد بوده ام ظرف PVC را که بر روی آن PET درج شده بود، به مصرف کنندگان عرضه می کردند.
فائزی: در جواب شما باید بگویم که قانون FDA تغییری نکرده است و از سال 1975 همان 10ppb بوده است و 1ppm مربوط است به پودر PVC. به اعتقاد من وقتی ما با 5 شرکت طرف حساب باشیم در تولید فیلم PVC سخت، کنترل رعایت استاندارد 10ppb دیگر کار سختی نخواهد بود که حالا بخواهیم استفاده از فیلم PVC در مواد غذایی را ممنوع کنیم.
طاهری: من از 14 سال پیش تا به حال عضو کمیته ی تدوین ضوابط بسته بندی در وزارت بهداشت هستم . اولین باری که در اداره ی نظارت غذا کمیته ضوابط تشکیل شد به یاد می آورم که مربوط بود به استفاده از مستربچ در گالن های پلی اتیلن سن ایچ که بدون هیچ کار اصولی و علمی استفاده از این گالن ها را ممنوع کرده بودند. متاسفانه به دلیل اینکه در کشور ما آزمایشگاههای درستی وجود ندارد تنها براساس کپی کاری از دیگران قانونی را وضع می کنند که باعث می شود با این قوانین محدود صنایع ما (دارویی) که در صادرات موفق است، از حرکت بایستد.
گرمابی: امروزه در دنیا یکی از معیارهای پیشرفت و تمدن میزان مصرف پلاستیک ها است. مثلا در کشور ما سرانه ی مصرف پلاستیک که مقدار زیادی از آن در صنعت بسته بندی به کار گرفته می شود حدود 30 کیلو گرم است. در کشورهای ژاپن و آمریکا حدود 100 کیلو گرم است. حال اینکه آنها طول عمر خیلی بیشتری نسبت به ما دارند. در واقع مصرف پلاستیکها به خودی خود مشکلی ایجاد نمی کنند، بلکه نکته ی اصلی مصرف درست آنها است که ّبا آموزش درست می توان خطرات آنها را به حداقل رساند. به طور مثال استفاده از آزبست در دنیا به طور کلی ممنوع شده است ولی ما شاهد هستیم در لنت های ترمز کشور از آن استفاده می کنند و آلودگی هوا را به صد برابر رسانده اند! حقیقت اینجا است که عوامل خیلی شدید تری برای عامل سرطان وجود دارد و فقط مصرف پلاستیکها نیست که می تواند موجب سرطان شود.
بسپار- نظارت بر این امر اصولا می تواند بر عهده ی چه ارگانی باشد؟ گرمابی: نظارت به طور کلی باید برعهده ی اداره استاندارد باشد. در مورد مباحث بهداشتی هم وزارت بهداشت می تواند دخیل باشد به شرطی که ابزارهای لازم را داشته باشد.
طاهری: اینکه سووال می شود نظارت برعهده ی چه کسی است؟ باید ببینیم واقعا به دنبال چه نتیجه ایی هستیم. سه سال پیش اداره نظارت سردمدار تولید پلاستیکهای زیست تخریب پذیر در کشور شد و اولین دستور آن هم استفاده از این پلاستیکها در خود اداره بود و استقبالی هم که صادرکنندگان پروانه ی ساخت از این پلاستیکها کردند، باعث شد تا به امروز بالای 50 اکسترودر در این صنعت نصب شود حال آنکه تا به امروز استانداردی برای آنها تدوین نشده است! و اگر از خود تولید کنندگان این ظروف بپرسیم که چه تضمینی وجود دارد مونومر مخلوط شده با پلیمر گیاهی به بدن انسان مهاجرت نکند جوابی ندارند که به ما بدهند. یا زمانی PET دو لایه برای پریفورم بطری در کشور ما وارد می شود و آقای دکتر موسوی اولین صادر کننده ی نوشابه زمزم تصمیم می گیرد که محصولش را صادر کند، تازه آنجا متوجه می شود بالای 70 درصد از PET که وارد کشور ما می شود PET بازیافتی کشورهای اروپایی است! متاسفانه ما در مورد PVC به صورت شعار گونه عمل کرده ایم و به نوعی آن را مظلوم قرار داده ایم. مهرانپور: امروزه تکنولوژیهای روز دنیا در بسته بندی به سمت استفاده از Lamination رفته اند و همانطور که آقای دکتر صباحی اشاره داشتند در FDA مقرر کرده اند که استفاده از فیلم PVC در مواد غدایی توصیه نمی شود و احتیاط هم شرط عقل است. در اینجا لایه گذاری باعث می شود لایه ایی که با مواد غذایی در تماس است بی ضرر باشد. در صحبتی هم که در مورد ماشین آلات بسته بندی داشتم باید تصریح کنم که منظور من این بود که اطلاع رسانی در مورد توانایی، تنوع تولید در ماشین آلات وجود ندارد. مثلا خود من خبر دارم که شرکت X فیلمی را وارد می کند که همان فیلم در داخل کشور تولید می شود. ما به راحتی با همین ماشین آلات می توانیم بسته بندی های با Lamination تولید کنیم و وزارت بهداشت می تواند این موضوع را به عنوان یک راه حل در نظر داشته باشد.
روحانی: در جواب آقای صباحی که فرمودند 6 کارخانه، خط تولید PETرا به جای PVC به کاربرده اند که قاعدتا یکی از آن 6 کارخانه شرکت نیام پلاستیک بوده است عرض کنم: اصلا چنین منظوری را نداشته ایم. تنها منظور ما تنوع تولید بوده است. مورد دیگری که از حرفهای ایشان استنباط کردم علت راه اندازی خط PET را زیر سووال بردن PVC دانستند که باید بگویم اینطور نیست. دلیل راه اندازی خط تولید PET در ایران ارزان بودن و دانش فنی پایین آن نسبت به PVC بوده است.
بسپار- آقای دکتر گرمابی، در ایران مراکز آزمایشگاهی وجود دارند که مشخص کند از لحاظ استاندارد محصولات در چه سطحی هستند؟ گرمابی: بله هم دانشکده پلیمر دانشگاه صنعتی امیرکبیر توانایی این کار را دارند و هم یکسری از واحدهای آزمایشگاهی پتروشیمی. اما به دلیل اینکه صنعت ما هنوز در خود این نیاز را نمی بیند که مثلا مونومر آزاد پلی استایرن را اندازه گیری کند تا به حال نشنیده ام این اتفاق بیفتد. مورد دیگری که باید در اینجا عرض کنم بحث توسعه ی پایدار است. در واقع فیلم های بسته بندی باید عمر کوتاهی داشته باشند تا به طبیعت ما صدمه نزنند، در حال حاضر دنیا به سمت استفاده از پلاستیکهای زیست تخریب پذیر رفته است و جدید ترین تکنولوژی که از آن بهره می برد استفاده ازPLA است که از منابع گیاهی گرفته می شود و منابع آن نامحدود است. این پلیمرها البته با برنامه ریزی و در دراز مدت می توانند جایگزین مناسبی برای فیلم های بسته بندی حال حاضر در کشور شوند.
صباحی: در جواب آقای مهندس روحانی باید بگویم که خود ما خط PET و PP را حقیقتا برای جایگزینی PVC آورده ایم چرا که به سلامتی مردم بها می دهیم و اگر مردم ورق PVC را برای مواد غذایی بخواهند مصرف کنند انصافا آنها را از اینکار بر حذر می کنیم!
بسپار- لطفا دوستان اگر صحبت پایانی دارند بفرمایند. مهرانپور: به اعتقاد من در هر کشوری به یک اداره ی نظارت نیاز است که نه تنها بر کیفیت، بلکه بر طریقه ی مصرف هم نظارت کند، شاید اداره ی استاندارد بهترین مرجع برای این امر باشد. در نهایت به اعتقاد من بهترین راه حل برای برون رفت از مشکلات به وجود آمده استفاده از فیلم های چند لایه است.
فائزی: تولید کنندگان کشور ما توانایی تولید اکثر فیلم های پلیمری را دارند. منتهی بایستی یک فرهنگ درست برای مصرف کننده به وجود آوریم. دوم برای کارخانه های بسته بندی که مثلا هرکدام در یک حوزه ی خاص کار می کنند مقرر شود حتما از یک فیلم خاص استفاده کنند، نه اینکه امروز قیمت یک فیلم گران شود، آنها روی به یک فیلم ارزان تر بیاورند. سوم وضع استاندارد برای تولید کنندگان فیلم های بسته بندی است. در حال حاضر ما از استاندارد شرکتهای خارجی استفاده می کنیم که لازم است اداره ی استاندارد به عنوان یک مرجع مشخص وارد قضیه شود تا ما تحت نظارت آنها کار کنیم. صباحی: در بحث نظارت باید توجه داشت که ادراه ی استاندارد با توجه به امکاناتی که دارد مرجع بسیار خوبی است اما به شرط اینکه تعامل بهتری با وزارت بهداشت داشته باشد تا مثل مساله ی "برنج هندی نشود "!
روحانی: در جواب آقای دکتر صباحی باید بگویم که ما هم به فکر سلامتی مردم هستیم و همانطور که می دانید مصرف PVC فقط برای مصارف غذایی نیست. در مورد مصارف غذایی هم پیشنهاد لمینت کردن با پلی اتیلن را داده ایم که مشکلی نباشد. در نهایت انتظار می رود از ارگانهایی که این بخشنامه ها را صادر می کنند از افراد متخصص نظیر آقای دکتر گرمابی بیشتر استفاده کنند. گرمابی: من از بسپار به خاطر مطرح کردن موضوعی که چالش برانگیز بوده و جامعه به آن حساس بوده است تشکر می کنم. در نهایت با عواملی که درگیر این قضایا هستند، اداره استاندارد، وزارت بهداشت، تولیدکنندگان و افراد متخصص با در کنار هم قرار گرفتن می توانند به راهکار صحیح و جامع که نیاز صنعت و جامعه باشند برسند. البته نه با کارهای یک شبه بلکه در دراز مدت و برگزاری جلسات متعدد.
شکست انحصار توليد ميکروبالن هاي پليمري با بومي سازي آن در کشور محقق شد. به گزارش گروه دفاع و امنيت مشرق به نقل از واحد مرکزي خبر، ميکرو بالن هاي پليمري ، در واقع توپ هاي کوچکي در ابعاد 50 تا 100 ميکرون اند که فضاي داخلي آنها از گاز پر شده است . ميکروبالن ها در صنايع مختلفي نظير صنايع نظامي ، هوافضا ، دارويي ، ساختماني و ... کاربرد دارند .علي اکبر يوسفي رئيس پژوهشگاه پليمر و پتروشيمي ايران گفت : تاکنون توليد اين مواد در انحصار چند کشور خارجي بود اما محققان اين پژوهشگاه با تلاش و همت خود توانستند پس از 2 سال تحقيق اين مواد را توليد کنند .محمد عطايي پژوهشگر و عضو هيات علمي پژوهشگاه پليمر و پتروشيمي ايران هم گفت : اين مواد راهبردي بيشتر در صنايع نظامي و ساخت قطعات سبک با استحکام زياد و در صنايع هوا فضا کاربرد دارد .وي گفت : تعبيه اين مواد در باک هواپيما باعث مي شود ، اگر باک بر اثر ضربه اي دچار ترک خوردگي يا شکاف شد ، اين مواد به طور خودکار اقدام به ترميم قسمت آسيب ديده کنند .اين پژوهشگر يکي ديگر از کاربردهاي اين مواد را در صنايع دارويي عنوان کرد و افزود : قرارگرفتن داروها درميکروبالن ها باعث مي شود ، رهايش دارو در بدن بيمار تنظيم شود و اثر بخشي آن مدت زمان طولاني تري تداوم يابد .عضو هيات علمي پژوهشگاه پليمر و پتروشيمي ايران گفت : استفاده اين مواد در صنايع خانگي نيز مي تواند مانع از خروج صداهاي ناهنجار شود ، همچنين اين مواد مي تواند از انتقال حرارت در ساختمان ها جلوگيري کند . استفاده در صنايع آرايشي و بهداشتي ، معدن و راه سازي و ساخت بدنه زير دريايي ها از ديگر کاربرد ميکروبالن هاي پليمري است .عزيز الله نودهي پژوهشگر و عضو هيات علمي پژوهشگاه پليمر و پتروشيمي ايران گفت : تحريم ها باعث شد واردات اين مواد به کشور با محدوديت هاي مواجه شود ، اما توان متخصصان ايراني توليد اين مواد را در کشور امکان پذير کرد .وي افزود : هم اکنون توليد نيمه صنعتي اين مواد در کشور آغاز شده و پيش بيني مي شود تا چند ماه آينده اين ماده راهبردي به توليد انبوه برسد .با توليد اين ماده مي توان سالانه از خروج ميليون ها ارز از کشور جلوگيري کرد .
منبع:mashreghnews
~~یک شرکت سازنده «خودروهای همه‌جارو» فروش خودروهای MV850 مجهز به لاستیکهای ضد پنچر TerrainArmor را به نیروهای عملیات ویژه آمریکا آغاز کرده است.
به گزارش ایسنا، شرکت Polaris همچنین قصد دارد یک نسخه خرده فروشی از لاستیکهای بدون هوای خود را به زودی عرضه کند.
این فناوری جدید ترکیبی از چرخ و لاستیک بوده که شامل یک نوار آج لاستیکی است که توسط یک شبکه پلیمری برای ساختار پشتیبانی شده و همچنین مانند یک لاستیک پر باد در زمان حرکت بر روی موانع برای ارائه ضربه‌گیری قادر به تغییر شکل است.
این شرکت مدعی است که لاستیکهای بدون هوا می‌توانند بدون پاره شدن در برابر یک گلوله سلاح 50 کالیبری مقاومت کنند.
این لاستیکها با حرکت در طول بیش از 1600 متر در مسیرهای خارج از جاده مورد آزمایش قرار گرفته‌اند.
به گفته سازندگان، آنها اکنون در حال کار بر روی نسخه‌هایی از لاستیک هستند که با خودروهای دیگر در خط تولید این شرکت سازگار بوده و فروش آنها به مشتری در شش ماه اینده آغاز خواهد شد.
