[h=1]چگونگی رسیدگی به اعمال خیر بندگان غیر مسلمانان
[/h]غیر مسلمان هایی که به خدا و آخرت ایمان دارند و عمل خیر را به قصد نزدیکی به خداوند انجام می دهند، به موجب اینکه از نعمت اسلام بی بهره اند، طبعاً از مزایای استفاده از این برنامه الهی محروم می مانند.
حال اگر در قبول نداشتن اسلام قاصر باشند، از اعمال خیر آن ها به اندازه مقبول است که مانند خدمت به خلق خدا با برنامه الهی اسلام منطبق است، ولی اگر در این مسئله مقصر باشند؛ یعنی حقایق اسلام بر آن ها عرضه شود، ولی تعصب و عناد ورزند و انصاف را کنار بگذارند، تمام آن اعمال خیر به هدر خواهند رفت.
چگونگی رسیدگی به اعمال بندگان غیر مسلمان که کار خیر همچون اختراعات انجام داده اند:
اعمال افراد مۆمن به خدا و آخرت که آن ها را با انگیزه نزدیکی به خدا انجام می دهند و خلوص نیت دارند، مقبول درگاه الهی است و استحقاق پاداش و بهشت می بایند؛ چنان که خداوند متعال می فرماید: « قالَ إِنَّما یَتَقَبَّلُ اللّهُ مِنَ الْمُتَّقین»؛ «گفت: (من چه گناهی دارم؟ زیرا) خدا، تنها از پرهیزگاران می پذیرد»(1)
اما غیر مسلمان هایی که به خدا و آخرت ایمان دارند و عمل خیر را به قصد نزدیکی به خداوند انجام می دهند، به موجب اینکه از نعمت اسلام بی بهره اند، طبعاً از مزایای استفاده از این برنامه الهی محروم می مانند. حال اگر در قبول نداشتن اسلام قاصر باشند، از اعمال خیر آن ها به اندازه مقبول است که مانند خدمت به خلق خدا با برنامه الهی اسلام منطبق است، ولی اگر در این مسئله مقصر باشند؛ یعنی حقایق اسلام بر آن ها عرضه شود، ولی تعصب و عناد ورزند و انصاف را کنار بگذارند، تمام آن اعمال خیر به هدر خواهند رفت.
اعمال خیر افرادی که به به خدا و قیامت ایمان ندارند و احیاناً برای خدا شریک قائلند و در این کار هم قاصرند نه مقصر، موجب تخفیف و احیاناً رفع عذاب آن ها خواهد بود یا در همین دنیا پاداش اعمال خود را می بینند؛ پس "ایمان" شرط اصلی برای ورود به بهشت است.(2)
[h=2]بازخواست بندگان با توجه به دین خود[/h] روز قیامت افراد بر اساس "دین حق" بازخواست و مجازات می شوند؛ زیرا میزان سنجش در آن روز "حق" است: « وَ الْوَزْنُ یَوْمَئِذٍ الْحَقُّ»؛ « وزن کردن (اعمال و سنجش ارزش آن ها) در آن روز، حقّ است.»(3)
دین حق، دینی است که مورد رضایت و قبول "حق"، یعنی پروردگار عالم باشد؛ قرآن کریم می فرماید: « إِنَّ الدِّینَ عِنْدَ اللّهِ اْلإِسْلامُ وَ مَا اخْتَلَفَ الَّذینَ أُوتُوا الْکِتابَ إِلاّ مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْیًا بَیْنَهُمْ وَ مَنْ یَکْفُرْ بِآیاتِ اللّهِ فَإِنَّ اللّهَ سَریعُ الْحِسابِ»؛ « دین در نزد خدا، اسلام (و تسلیم بودن در برابر حق) است و کسانی که کتاب آسمانی به آنان داده شد، اختلافی (در آن) ایجاد نکردند، مگر بعد از آگاهی و علم، آن هم به خاطر ظلم و ستم در میان خود و هر کس به آیات خدا کفر ورزد، (خدا به حساب او می رسد)؛ زیرا خداوند، سریع الحساب است.»(4)
در جای دیگر نیز می فرماید: « وَ مَنْ یَبْتَغِ غَیْرَ اْلإِسْلامِ دینًا فَلَنْ یُقْبَلَ مِنْهُ وَ هُوَ فِی اْلآخِرَةِ مِنَ الْخاسِرینَ»؛ « و هر کس جز اسلام (و تسلیم در برابر فرمان حق،) آیینی برای خود انتخاب کند، از او پذیرفته نخواهد شد؛ و او در آخرت، از زیانکاران است.»(5)
بنابراین دین حق همان تسلیم بودن در برابر خداوند متعال است. دین حق و تسلیم بودن در برابر خداوند متعال اقتضا می کند که انسان از پیامبر و شریعتی که خداوند فرستاده، پیروی نمیاد؛ زمانی که حضرت نوح علیه السلام را فرستاد، از او و شریعت او پیروی نماید و زمانی که حضرت موسی علیه السلام را فرستاد، از او و شریعت او پیروی نماید و زمانی که حضرت محمد صلی الله علیه و آله را فرستاد، از او و شریعتش پیروی کند.
بنابراین مردم زمان حضرت موسی علیه السلام بر اساس شریعت آن حضرت و مردم زمان حضرت عیسی علیه السلام بر اساس شریعت آن حضرت بازخواست می شوند و مردم زمان ما، یعنی پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله بر اساس شریعت آن حضرت مورد بازخواست قرار خواهند گرفت و مسیحیت و یهودیت و آیین های دیگر مورد قبول حق نمی باشد؛ زیرا خداوند متعال تنها راه رستگاری را در پیروی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و شریعت او قرار داده است؛ قرآن کریم می فرماید: « الَّذینَ یَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِیَّ اْلأُمِّیَّ الَّذی یَجِدُونَهُ مَکْتُوبًا عِنْدَهُمْ فِی التَّوْراةِ وَ اْلإِنْجیلِ یَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهاهُمْ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ یُحِلُّ لَهُمُ الطَّیِّباتِ وَ یُحَرِّمُ عَلَیْهِمُ الْخَبائِثَ وَ یَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ اْلأَغْلالَ الَّتی کانَتْ عَلَیْهِمْ فَالَّذینَ آمَنُوا بِهِ وَ عَزَّرُوهُ وَ نَصَرُوهُ وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذی أُنْزِلَ مَعَهُ أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ * قُلْ یا أَیُّهَا النّاسُ إِنّی رَسُولُ اللّهِ إِلَیْکُمْ جَمیعًا الَّذی لَهُ مُلْکُ السَّماواتِ وَ اْلأَرْضِ لا إِلهَ إِلاّ هُوَ یُحْیی وَ یُمیتُ فَآمِنُوا بِاللّهِ وَ رَسُولِهِ النَّبِیِّ اْلأُمِّیِّ الَّذی یُۆْمِنُ بِاللّهِ وَ کَلِماتِهِ وَ اتَّبِعُوهُ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ»؛ « همان ها که از فرستاده (خدا)، پیامبر «امّی» پیروی می کنند؛ پیامبری که صفاتش را، در تورات و انجیلی که نزدشان است، می یابند؛ آن ها را به معروف دستور می دهد و از منکر باز می دارد؛ اشیای پاکیزه را برای آن ها حلال می شمرد و ناپاکی ها را تحریم می کند؛ و بارهای سنگین و زنجیرهایی را که بر آن ها بود، (از دوش و گردنشان) بر می دارد، پس کسانی که به او ایمان آوردند و حمایت و یاریش کردند و از نوری که با او نازل شده پیروی نمودند، آنان رستگارانند؛ بگو: ای مردم! من فرستاده خدا به سوی همه شما هستم؛ همان خدایی که حکومت آسمان ها و زمین، از آن اوست؛ معبودی جز او نیست؛ زنده می کند و می میراند؛ پس ایمان بیاورید به خدا و فرستاده اش، آن پیامبر درس نخوانده ای که به خدا و کلماتش ایمان دارد و از او پیروی کنید تا هدایت یابید.»(6)
پی نوشت ها:
1. مائده: 27.
2. هاشمی، پرسمان قرآنی معاد، ص 121.
3. اعراف: 8.
4. آل عمران: 19.
5. همان: 85.
6. اعراف: 158 ـ 157.
[/h]غیر مسلمان هایی که به خدا و آخرت ایمان دارند و عمل خیر را به قصد نزدیکی به خداوند انجام می دهند، به موجب اینکه از نعمت اسلام بی بهره اند، طبعاً از مزایای استفاده از این برنامه الهی محروم می مانند.
حال اگر در قبول نداشتن اسلام قاصر باشند، از اعمال خیر آن ها به اندازه مقبول است که مانند خدمت به خلق خدا با برنامه الهی اسلام منطبق است، ولی اگر در این مسئله مقصر باشند؛ یعنی حقایق اسلام بر آن ها عرضه شود، ولی تعصب و عناد ورزند و انصاف را کنار بگذارند، تمام آن اعمال خیر به هدر خواهند رفت.
چگونگی رسیدگی به اعمال بندگان غیر مسلمان که کار خیر همچون اختراعات انجام داده اند:
اعمال افراد مۆمن به خدا و آخرت که آن ها را با انگیزه نزدیکی به خدا انجام می دهند و خلوص نیت دارند، مقبول درگاه الهی است و استحقاق پاداش و بهشت می بایند؛ چنان که خداوند متعال می فرماید: « قالَ إِنَّما یَتَقَبَّلُ اللّهُ مِنَ الْمُتَّقین»؛ «گفت: (من چه گناهی دارم؟ زیرا) خدا، تنها از پرهیزگاران می پذیرد»(1)
اما غیر مسلمان هایی که به خدا و آخرت ایمان دارند و عمل خیر را به قصد نزدیکی به خداوند انجام می دهند، به موجب اینکه از نعمت اسلام بی بهره اند، طبعاً از مزایای استفاده از این برنامه الهی محروم می مانند. حال اگر در قبول نداشتن اسلام قاصر باشند، از اعمال خیر آن ها به اندازه مقبول است که مانند خدمت به خلق خدا با برنامه الهی اسلام منطبق است، ولی اگر در این مسئله مقصر باشند؛ یعنی حقایق اسلام بر آن ها عرضه شود، ولی تعصب و عناد ورزند و انصاف را کنار بگذارند، تمام آن اعمال خیر به هدر خواهند رفت.
اعمال خیر افرادی که به به خدا و قیامت ایمان ندارند و احیاناً برای خدا شریک قائلند و در این کار هم قاصرند نه مقصر، موجب تخفیف و احیاناً رفع عذاب آن ها خواهد بود یا در همین دنیا پاداش اعمال خود را می بینند؛ پس "ایمان" شرط اصلی برای ورود به بهشت است.(2)
[h=2]بازخواست بندگان با توجه به دین خود[/h] روز قیامت افراد بر اساس "دین حق" بازخواست و مجازات می شوند؛ زیرا میزان سنجش در آن روز "حق" است: « وَ الْوَزْنُ یَوْمَئِذٍ الْحَقُّ»؛ « وزن کردن (اعمال و سنجش ارزش آن ها) در آن روز، حقّ است.»(3)
مردم زمان حضرت موسی علیه السلام بر اساس شریعت آن حضرت و مردم زمان حضرت عیسی علیه السلام بر اساس شریعت آن حضرت بازخواست می شوند و مردم زمان ما، یعنی پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله بر اساس شریعت آن حضرت مورد بازخواست قرار خواهند گرفت و مسیحیت و یهودیت و آیین های دیگر مورد قبول حق نمی باشد؛ زیرا خداوند متعال تنها راه رستگاری را در پیروی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و شریعت او قرار داده است
دین حق، دینی است که مورد رضایت و قبول "حق"، یعنی پروردگار عالم باشد؛ قرآن کریم می فرماید: « إِنَّ الدِّینَ عِنْدَ اللّهِ اْلإِسْلامُ وَ مَا اخْتَلَفَ الَّذینَ أُوتُوا الْکِتابَ إِلاّ مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْیًا بَیْنَهُمْ وَ مَنْ یَکْفُرْ بِآیاتِ اللّهِ فَإِنَّ اللّهَ سَریعُ الْحِسابِ»؛ « دین در نزد خدا، اسلام (و تسلیم بودن در برابر حق) است و کسانی که کتاب آسمانی به آنان داده شد، اختلافی (در آن) ایجاد نکردند، مگر بعد از آگاهی و علم، آن هم به خاطر ظلم و ستم در میان خود و هر کس به آیات خدا کفر ورزد، (خدا به حساب او می رسد)؛ زیرا خداوند، سریع الحساب است.»(4)
در جای دیگر نیز می فرماید: « وَ مَنْ یَبْتَغِ غَیْرَ اْلإِسْلامِ دینًا فَلَنْ یُقْبَلَ مِنْهُ وَ هُوَ فِی اْلآخِرَةِ مِنَ الْخاسِرینَ»؛ « و هر کس جز اسلام (و تسلیم در برابر فرمان حق،) آیینی برای خود انتخاب کند، از او پذیرفته نخواهد شد؛ و او در آخرت، از زیانکاران است.»(5)
بنابراین دین حق همان تسلیم بودن در برابر خداوند متعال است. دین حق و تسلیم بودن در برابر خداوند متعال اقتضا می کند که انسان از پیامبر و شریعتی که خداوند فرستاده، پیروی نمیاد؛ زمانی که حضرت نوح علیه السلام را فرستاد، از او و شریعت او پیروی نماید و زمانی که حضرت موسی علیه السلام را فرستاد، از او و شریعت او پیروی نماید و زمانی که حضرت محمد صلی الله علیه و آله را فرستاد، از او و شریعتش پیروی کند.
اعمال خیر افرادی که به به خدا و قیامت ایمان ندارند و احیاناً برای خدا شریک قائلند و در این کار هم قاصرند نه مقصر، موجب تخفیف و احیاناً رفع عذاب آن ها خواهد بود یا در همین دنیا پاداش اعمال خود را می بینند؛ پس "ایمان" شرط اصلی برای ورود به بهشت است
بنابراین مردم زمان حضرت موسی علیه السلام بر اساس شریعت آن حضرت و مردم زمان حضرت عیسی علیه السلام بر اساس شریعت آن حضرت بازخواست می شوند و مردم زمان ما، یعنی پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله بر اساس شریعت آن حضرت مورد بازخواست قرار خواهند گرفت و مسیحیت و یهودیت و آیین های دیگر مورد قبول حق نمی باشد؛ زیرا خداوند متعال تنها راه رستگاری را در پیروی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و شریعت او قرار داده است؛ قرآن کریم می فرماید: « الَّذینَ یَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِیَّ اْلأُمِّیَّ الَّذی یَجِدُونَهُ مَکْتُوبًا عِنْدَهُمْ فِی التَّوْراةِ وَ اْلإِنْجیلِ یَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهاهُمْ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ یُحِلُّ لَهُمُ الطَّیِّباتِ وَ یُحَرِّمُ عَلَیْهِمُ الْخَبائِثَ وَ یَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ اْلأَغْلالَ الَّتی کانَتْ عَلَیْهِمْ فَالَّذینَ آمَنُوا بِهِ وَ عَزَّرُوهُ وَ نَصَرُوهُ وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذی أُنْزِلَ مَعَهُ أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ * قُلْ یا أَیُّهَا النّاسُ إِنّی رَسُولُ اللّهِ إِلَیْکُمْ جَمیعًا الَّذی لَهُ مُلْکُ السَّماواتِ وَ اْلأَرْضِ لا إِلهَ إِلاّ هُوَ یُحْیی وَ یُمیتُ فَآمِنُوا بِاللّهِ وَ رَسُولِهِ النَّبِیِّ اْلأُمِّیِّ الَّذی یُۆْمِنُ بِاللّهِ وَ کَلِماتِهِ وَ اتَّبِعُوهُ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ»؛ « همان ها که از فرستاده (خدا)، پیامبر «امّی» پیروی می کنند؛ پیامبری که صفاتش را، در تورات و انجیلی که نزدشان است، می یابند؛ آن ها را به معروف دستور می دهد و از منکر باز می دارد؛ اشیای پاکیزه را برای آن ها حلال می شمرد و ناپاکی ها را تحریم می کند؛ و بارهای سنگین و زنجیرهایی را که بر آن ها بود، (از دوش و گردنشان) بر می دارد، پس کسانی که به او ایمان آوردند و حمایت و یاریش کردند و از نوری که با او نازل شده پیروی نمودند، آنان رستگارانند؛ بگو: ای مردم! من فرستاده خدا به سوی همه شما هستم؛ همان خدایی که حکومت آسمان ها و زمین، از آن اوست؛ معبودی جز او نیست؛ زنده می کند و می میراند؛ پس ایمان بیاورید به خدا و فرستاده اش، آن پیامبر درس نخوانده ای که به خدا و کلماتش ایمان دارد و از او پیروی کنید تا هدایت یابید.»(6)
پی نوشت ها:
1. مائده: 27.
2. هاشمی، پرسمان قرآنی معاد، ص 121.
3. اعراف: 8.
4. آل عمران: 19.
5. همان: 85.
6. اعراف: 158 ـ 157.
