چهره های ماندگار معماری ایران

baran 2012

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
دوستان اطلاعاتی در مورد معمار علی سردار افخمی و تئاتر شهر می خوام،
یه سری اطلاعات از باشگاه بدست اوردم ولی کافی نیست اگر کمک کنید ممنون میشم .

__________________________

[h=1]تاپیک: علی سردار افخمی[/h]
 
آخرین ویرایش توسط مدیر:

designer.Ali

عضو جدید
هـــادي تهرانــــي

هـــادي تهرانــــي

[h=3][/h]



تهراني در سال 1954 در تهران متولد شد. مدت شش سال در ايران زندگي كرد و در سال 1960 به همراه خانواده‌اش به آلمان رفت. پس از گذراندن دوران دبيرستان، در سال 1977 تحصيلات خود را در رشته معماري در دانشگاه صنعتي (براونشوايك) آغاز و تا سال 1984 در اين رشته به تحصيل پرداخت. پس از آن مدتي در مدرسه‌ عالي (آخن) تدريس كرد و همزمان روي پروژه‌هاي معماري كار مي‌كرد. او استعداد و خلاقيت فراواني در اين رشته از خود نشان مي‌داد. در سال 1991 همراه با دو تن از معماران خبره آلماني به نام (جينز بوت) و (كايريشتر) دفتر معماري (BRT) را در هامبورگ تاسيس كردند كه امروزه با 104 كارمند، به عنوان معروفترين و بهترين دفتر معماري در اروپا در حال فعاليت است. اين دفتر در زمان تاسيس، فقط ده كارمند داشت. امروزه طرح‌ها و پروژه‌هاي بديع و باشكوه تهراني نه تنها در شهرهاي آلمان از جمله مونيخ، كلن، فرانكفورت، هامبورگ، برلين و... بلكه در بسياري از شهرهاي توريستي دنيا از جمله دوبي، مسكو، استانبول، رم و... به چشم مي‌‌خورد. كارهاي او در سطح بين‌المللي، الگو و نمونه است. مردم آلمان به تهراني علاقه زيادي دارند و برايش احترام زيادي قايل هستند.
پروژه‌هاي مهم

يكي از عوامل كليدي در موفقيت تهراني، استفاده فراوان از شيشه در نماي ساختمان است. در اكثر كارهاي او از كف تا سقف، شيشه به كار رفته است؛ چرا كه او معتقد است سه عامل در ساختمان بسيار مهم است: نور، هوا و چشم‌انداز اتاق. او سعي مي‌‌كند با به‌كار بردن شيشه، ساختمان را از نظر اين عوامل در بالاترين سطح استاندارد قرار دهد. از جمله كارهاي او سازه عظيم (Berliner Bogen قوس برلين) مي‌‌باشد كه ساختماني كماني شكل و تمام شيشه‌اي است. ارتفاع قوس فولادي اين ساختمان 140 متر است و روي يك رودخانه بنا شده است. زمين اين ساختمان تا مدتي از نظر بسياري از معماران و متخصصان، غير قابل ساخت بود اما از آنجايي كه تهراني علاقه زيادي به كارهاي نشدني دارد و دوست دارد هر كار غيرممكني را به ممكن تبديل كند با بررسي و تلاش فراوان توانست اين سازه عظيم را بنا كند كه امسال به عنوان بهترين ساختمان تجاري جهان شناخته شد.





يكي ديگر از كارهاي شگفت‌آور او تاسيس ساختمان اداري (Doppelxx) در هامبورگ است كه در سال 2001 به عنوان بهترين ساختمان اداري جهان شناخته و برنده جايزه ويژه‌ اين رشته شد.
او همچنين از طراحان و معماران جزاير مصنوعي (نخل دوبي) است كه تاثير به‌سزايي در موفقيت اين پروژه داشت. ايستگاه عظيم راه‌آهن فرانكفورت، ايستگاه مركزي راه‌آهن (هانوفر) و بسياري از ساختمان‌هاي اداري و تجاري مهم آلمان از دستاوردهاي اين معمار موفق است. او از زمان تاسيس دفتر معماري (BRT) بيش از چهل پروژه عظيم را طراحي و تاسيس كرده و در سه مسابقه از 28 مسابقه بزرگ جهاني كه در زمينه معماري برگزار شده برنده بوده است. يكي از پروژه‌هاي عظيمي كه اخيرا تهراني به دست گرفته، ساخت بزرگ‌ترين پاساژ اروپاست كه چهارصد ميليون يورو اعتبار براي آن در نظر گرفته شده است. هادي تهراني عقايد خاصي دارد؛ او معتقد است ساختمان‌ها داراي هويت‌اند و ما در كنار آنها احساس هويت بيشتري مي‌‌كنيم و بايد طوري معماري شوند كه احساس خوبي از آنها دريافت كنيم. كارهاي او در بالاترين حد استاندارد قرار دارد. تهراني در مصاحبه‌اي كه با مجله(Wild) انجام داد در مورد رموز موفقيت خود اين‌طور گفت: من همه را‌ه‌ها را به روي خودم باز مي‌‌بينم و هيچ‌كاري از نظر من نشدني نيست. او اضافه كرد: من به محيط اطرافم توجه زيادي دارم. از آنها الگو گرفته و طرح‌هاي خود را ارايه مي‌‌دهم. من تنها معماري هستم كه در دفتر كارم كامپيوتر ندارم و به آن اعتقاد ندارم و فقط به هوش و توانمندي‌هاي ذهني تكيه مي‌‌كنم. تهراني هوش فوق‌العاده و ذهن خلاقي دارد و اكثر افرادي كه با او ارتباط دارند اين موضوع را دريافته‌اند.






تهراني طراح موفق

يكي از موضوعاتي كه تهراني را خيلي ناراحت مي‌‌كند استفاده از وسايل معمولي است كه در ساخت آنها دقت لازم نشده و بسيار سطحي طراحي شده‌اند. او مي‌‌گويد وقتي يك معمار با تلاش فراوان، ساختماني را با بالاترين سطح معماري و به زيباترين شكل ممكن احداث مي‌‌كند بايد وسايلي كه در اين ساختمان به كار مي‌‌رود نيز در بالاترين سطح استاندارد و طراحي فوق‌العاده باشد. همين موضوع سبب علاقه هادي به طراحي وسايل روزمره از ميز و صندلي گرفته تا كيف و فنجان و... شده است.او در اين زمينه نيز استعداد فوق‌العاده‌اي دارد. او همه اين وسايل را زير ذره‌بين مي‌‌برد، تمام اشكالات آن ها را مي‌‌گيرد و طرح‌هايي نو و بديع ارايه مي‌‌دهد. او معتقد است (يك معمار خوب بايد يك طراح خوب هم باشد.) وي با بسياري از طراحان آلماني از جمله پروفسور (هانس اولديش) و مهندس (اولديش نتر) ارتباط داشته و درصدد است يك شركت طراحي لوازم اداري به نام )T+B( را تاسيس كرده و تمام لوازم آن را با بالاترين سطح كيفيت طراحي كند. يكي از ايده‌هاي جالبي كه تهراني در ذهن دارد ساخت وسايل اداري تاشو است كه مانند لب‌تاپ در يك جعبه جا شود. به اين صورت مي‌‌توان از يك اتاق، در آن واحد هم به عنوان اتاق كار، هم اتاق خواب و هم اتاق نشيمن استفاده كرد، به طوري كه وسايل مورد نياز هر كدام از اين اتاق‌ها در يك چمدان جمع مي‌‌شود و در صورت نياز از آن استفاده مي‌‌شود. تهراني در سال 1998يك ساختمان براي خود ساخت و تمام وسايل آن را با سليقه خود طراحي كرد. او مجرد است و همراه با دو تن از دوستان معمارش در اين
ساختمان زندگي مي‌‌كند. تهراني همچنان به آينده‌اي درخشان فكر مي‌‌كند.


 

designer.Ali

عضو جدید
حسین امانت (Hossein Ammanat)

حسین امانت (Hossein Ammanat)



حسین امانت (تولد ۱۳۲۱) طراح و معمار و از بهائیان کانادائی-ایرانی است. او معمار برج آزادی که نمادی از نماد «ایران مدرن» و نشان «دروازه تمدن بزرگ» در قرن بیستم است، و همچنین ساختمانهای اولیهٔ دانشگاه صنعتی شریف میباشد.پس از پروژه موفقیت آمیز برج آزادی (در زمان ساخته شدنش برج شهیاد)و دانشگاه شریف، نظارت و سرپرستی ساخت موزه بزرگ پاسارگاد در نزدیکی آرامگاه کوروش کبیر به او واگذار شد.امانت همچنین معمار و طراح تعدادی چند از مراکز صنایع دستی، مدرسه، کتابخانه و حتی یک شهرک تفریحاتی در ساحل دریای خزر بودهاست.او بعدها با بسط دادن کار خویش بناهایی در خارج از کشور را نیز طراحی نمود، از آنجمله، بنای سفارت ایران در شهر پکن، پایتخت جمهوری خلق چین که متمایزترین سفارتخانه ناحیه دیپلماتیک در پکن است.امانت دانش آموخته دانشگاه تهران است.دانشگاه صنعتی شریف (آریامهر)سابق نیز جزء کارهای او به شمار می آید.



تاریخچه ای از شاخص ترین پروژه حسین امانت (برج آزادی)



میدان آزادی تهران یا همان میدان شهیاد سابق با وسعتی در حدود ۱۵ هزار مترمربع بزرگ ترین میدان در تهران و همچنین در میان کشورهای خاورمیانه است که برج آزادی را در خود جای داده است. برج آزادی در سال ۱۳۴۹ توسط مهندس حسین امانت معمار ایرانی بعنوان نماد پایتخت ساخته شد.
در سال ۱۳۴۵طرح یک نماد معرف ایران بین معماران ایرانی به مسابقه گذاشته شد که در نهایت طرح آقای امانت، بیست و شش ساله از دانشگاه تهران برنده و برای ساخت انتخاب شد. عملیات بنای برج آزادی در یازدهم آبان ۱۳۴۸ آغاز و پس از بیست و هشت ماه کار، در ۲۴ دیماه ۱۳۵۰ با نام برج شهیاد به بهره برداری رسید. برج آزادی در ایران، نمونهای از نماد و نشانههای شهری است که معماری شاخص آن تلفیق طاقهای معماری قبل و بعد از اسلام را بعنوان نمادی مدرن و چشم نواز جلوه گر می کند.
برج آزادی تلفیقی از معماری دوران هخامنشی- ساسانی و اسلامی است که حسین امانت طراحی آن را طبق معماری ایرانی- اسلامی انجام داد. این بنای سه طبقه دارای چهار آسانسور و دو راه پله و ۲۸۶ پلکان است. مساحت زیر بنای این میدان، حدود ۷۸ هزار مترمربع است و بنای آن به صورت دروازهای به ارتفاع حدود ۴۵ متر ساخته شده است که پنج متر آن داخل زمین فرو رفته است. طاق آن از زمین، ۲۳ متر فاصله دارد و دارای هشت بخش مجزا است. عرض پایه این بنا ۶۶ متر است و ساختن آن بیست و هشت ماه زمان برده است.
در محوطه میدان، ۶۵۰۰۰ مترمربع، به صورتی زیبا باغچهبندی و گل کاری شده است. در ساختمان آن ۲۵۰۰۰ قطعه سنگ به کار رفته و ۹۰۰ تن آهن مصرف شدهاست. مجموعه فرهنگی آزادی، متشکل از چند بخش در طبقه تحتانی برج آزادی قرار دارد و شامل موزه، کتابخانه، واحد سمعی و بصری، سالن نگارخانه و نمایشگاه، سالن اجتماعات، سالن برگزاری همایش و کنفرانس است.
مجموعه فرهنگی با ۵۰۰۰ مترمربع در برگیرنده برج اصلی نیز هست. کتابخانه مجموعه، با مساحتی حدود ۲۷۱۵ مترمربع و بیش از ۵۰۰۰۰ جلد کتاب، بسیار مجهز است و کتابخانه محققان و مؤلفان نیز، با مساحت ۲۴۳ مترمربع، مکانی است که از طریق ۳۰ دستگاه کامپیوتر به شبکههای اطلاعرسانی داخلی و خارجی متصل است. یکی از ویژگیهای موزه این بنا وجود تکه سنگی از کره ماه است که ریچارد نیکسون، رئیس جمهور سابق امریکا، در سفر به ایران به این موزه اهدا کرده بود.

در ادامه برای مشاهده کامل آثار آقای امانت،به لینک های زیر مراجعه کنید.

طراحی کتابخانه توسط حسین امانت

پلان های و عکس های برج آزادی (شهیاد)
معماری مجتمع مسکونی توسط حسین امانت
معماری دانشکده مدیریت کسب و کار دانشگاه تهران.حسین امانت
معماری ساختمان دانشکده ابن سینا دانشگاه صنعتی شریف.حسین امانت
معماری ساختمان سازمان میراث فرهنگی کشور(ارگ آزادی).حسین امانت
 

designer.Ali

عضو جدید
موژان مجیدی،مدیر اجرایی شرکت فاستر + همکاران

موژان مجیدی،مدیر اجرایی شرکت فاستر + همکاران



موژان مجیدی مدیر اجرایی شرکت فاستر + همکاران به عنوان نمونه موفق یک ایرانی در معماری بین المللی است.وی به عنوان عضو ارشد هیئت طراحی دخالت روز به روز در طراحی و همچنین تصمیم های استراتژیک با مسئولیت اصلی خود او همراه میباشد.


او معماری را در دانشگاه Strathclyde شروع و در سال 1987 فارق التحصیل شده است.وی به عنوان دانشجو جایزه بخش اول ریبا (RIBA) جایزه تخصصی دانشجویان برای بهترین پروژه دیپلم ملی در سال 1987 دریافت کرده است.پس از فارق التحصیلی به شرکت فاستر + همکاران ملحق شده و بر روی پروژه فرودگاه استاندارد در انگلستان بین سال های 1989 تا 1991 مشغول بوده است.

















در سال 1991 او به عنوان دانشیار مسئول دو طرح برنده به نام های:دانشکده حقوق در دانشگاه کمبریج و دبیرستان فرانسوی آلبرت کامو در جنوب فرانسه بوده است.در سال 1992 او به هنگ کنگ رفته و به عنوان مسئول اصلی پروژه بین المللی هنگ کنگ نظارت کامل را از ابتدا تا اتمام آن در سال 1998 را داشته است.


وی همچنین مدیر مسئول محموله های جدید HACTL ترمینال حمل و نقل زمینی هنگ کنگ از سال 1992 تا 1998 بوده است.بعد از بازگشت او به لندن مدیر مسئول پروژه استادیوم ومبلی لندن بوده،و همچنین در سال 2004 به عنوان شریک ارشد فاستر + همکاران انتخاب گردیده است.


















به عنوان لیدر گروه 3،تا سال 2010 او مسئول برنده شدن این گروه در یک رقابت بین المللی بوده است.این پروژه ها شامل مجموعه بین المللی فرودگاه پکن و منطقه فرهنگی کولون غربی در هنگ کنگ بوده است.

















او همچنین نظارت طیف متنوعی از پروژه های فرهنگی،آموزشی،زیرساخت ها،اوقات فراغت،مسکونی و حمل و نقل از جمله پروژه اخیر تکمیل شده فرودگاه بین المللی ملکه آلیا در اردن،و شبکه سریع السیر راه آهن در الحرمین عربستان و اسولسن استکهلم بوده است.


















او در سال 2007 به مدیر اجرائی یا همان نزدیک ترین همکار فاستر منصوب شد.


 

designer.Ali

عضو جدید
کامران دیبا

کامران دیبا

کامران دیبا آرشیتکت برنامه ریز شهری و نقاش ایر انی در رشته معماری دانشگاه هارواد واشنگتن دی سی تحصیل کرد.در سال ۱۹۶۴ در این رشته فارق التحصیل شد و پس از آن به مدت یک سال تحصیلات تکمیلی را در رشته جامعه شناسی ادامه داد. در سال ۱۹۶۶ به تهران بازگشت و یک سال بعد رئیس و طراح ارشد شرکت مهندسین مشاور “DAZ” شد.”DAZ” در ایران پروژه های بزرگ و گوناگونی به انجام رسانید و به سرعت توسعه یافت به طوریکه در سال ۱۹۷۷ صد و پنجاه پرسنل داشت.
دیبا در ایران صرفا در بخش دولتی فعالیت می کرد.وی به سنت های بومی و هم چنین نیاز های جامعه شهری مدرن و اثر متقابل انسان علاقه مند بود.
پروژه نیمه تمام “شهر جدید شوشتر” (۱۹۷۴-۸۰) در خوزستان که وی آرشیتکت و برنامه ریز آن بود بیشترین موفقیت خود را مرهون الگوهای ساختاری و گونه های ساختمانی سنتی است که دیبا مورد استفاده قرار داده است.

وی این شیوه را جایگزین طراحی بر اساس الگوهای غربی- که مورد حمایت افراد با نفوذ و سردمداران بود_ نمود.
این شهر با ظرفیت جمعیتی بالغ بر ۳۰۰۰۰ نفر در راستای یک شاهراه اصلی ارتباطی طراحی شد .چهار راه ها میادین عمومی و محله های کوچک در اطراف آن شکل می گرفتند و وجود باغ ها و بازارها زندگی اجتماعی را تقویت می کرد.
بناهای آجری شاعرانه دیبا معماری شاخصی را خلق می کند که زیبا و با شکوه است .




دیگر کارهای شاخص وی در ایران شامل چندین ساختمان در دانشگاه جندی شاپور (۱۹۷۶-۸) است.اما بنایی که شاید شناخته شده ترین اثر وی باشد موزه هنر های معاصر تهران (۱۹۷۶) است که با سقف های نیم هلالی اش یاد آور باد گیر های سنتی خاور میانه است .وی موسس و هم چنین اولین مدیر موزه بود.(۱۹۶۷-۸)

دیبا به عنوان مشاور و برنامه ریز شهری در وزارت مسکن و توسعه شهری ایران خدمت کرد. هم چنین دفتر وی طرح جامعی برای برخی شهرها ارائه داد که از جمله آنها خرمشهر بندری مهم در خلیج فارس است.جایی که وی با طراح یونانی A.Doxias که در بخش خصوصی فعالیت می کرد همکاری کرد.

وی در سال ۱۹۷۷ ایران را به قصد زندگی در پاریس و واشنگتن دی سی ترک کرد تا به صورت شخصی کار کند.
پروژه های وی شامل طرح های خانه سازی در ویرجینیا و طرح توسعه هتل ها در اسپانیا ست.
وی در سال ۱۹۷۷ به عنوان منتقد با دانشگاه “کرنل” همکاری کرد.

دیبا به عنوان یک نقاش چندین نمایشگاه انفرادی در ایران بر پا کرد.وی هم چنین گردآورنده و واسطه فروش آثار نقاشی معاصر غرب بود.
 

milad 1987

عضو جدید
[h=1]داریوش بوربور ، چهره ماندگار در معماری ایران[/h]


داریوش بوربور معمار و پژوهشگر ایرانی که بازار رضای مشهد ازجمله آثار اوست ، معماران برجسته ، داریوش بور بور ، معمار ایرانی ،


معماران برجسته: داریوش بوربور متولد ۷ اردیبهشت‌ماه ۱۳۱۳ در تهران است، او تحصیلات ابتدایی خود را در ایران گذرانده و در سن ۱۲ سالگی به منظور ادامه تحصیلات به انگلستان سفر می‌نماید و پس از طی مراحل متوسطه، و اخذ دیپلم از دانشگاه کیمبریج، لیسانس خود را در رشته معماری و همچنین فوق لیسانس را در رشته شهرسازی از دانشگاه لیورپول دریافت می‌دارد. پس از آن برای گذراندن دوره دکترا به ژنو عزیمت می‌کند و تخصص خود را در معماری مناطق گرم و خشک زیر نظر استاد مشهور فرانسویپروفسور اوژن بودوئَن انجام می‌دهد. هم‌زمان، با استاد معروف شهرسازی پروفسور آرنولد اوشِل و معمارهای بنام سوییسی، فرای و هونزیکر نیز در تعدادی از پروژه‌های مختلف همکاری می‌نماید.
http://www.www.www.iran-eng.ir/sites/default/files/styles/content/public/ideabook/image/s25.jpg?itok=0LCtoRcJ
در سال ۱۳۴۰ بعنوان معاون مدیریت فنی شرکت ساختمانی ایران راه به کشور باز می گردد و در سال ۱۳۴۲ دفتر مهندسی مشاور معماری و شهرسازی خود را در تهران بنیان‌گزاری می‌نماید. با فعالیت و پشتکار در مدت زمان کوتاهی مهندسین مشاور بوربور را به یک موسسه بزرگ مهندسی مشاور توسعه داده و در رشته‌های معماری، شهرسازی و محوطه سازی کارهای بزرگ و جالبی را به ثمر می‌رساند. تشکیلات مهندسی مشاور مذکور دارای مهندسین متعدد برجسته ایرانی و خارجی بوده و در اغلب شهرهای مهم ایران شعبه دائر نموده بود.
http://www.www.www.iran-eng.ir/sites/default/files/styles/content/public/ideabook/image/1_36.jpg?itok=nshDpLdu
همزمان، طی سال‌های ۱۳۵۲ تا۱۳۵۸ با شرکت مهندسی سوییسی (سِپ) در لوزان همکاری‌های بین المللی داشت. مابین سال‌های ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۴ با به وجود آوردن یک تشکیلات جدید در پاریس سرویس اطلاعات فنی و مدیریتی به مهندسین معمار فرانسوی ارائه می داد. در سال ۱۳۶۴ به لس آنجلس در کالیفرنیا عزیمت کرد و در آنجا به فعالیت مهندسی مشاور معماری و کارهای تحقیقاتی مشغول بود.
http://www.www.www.iran-eng.ir/sites/default/files/styles/content/public/ideabook/image/jkhkg%20%287%29.jpg?itok=mldT4bam
در سال ۱۳۷۱ مجددا به ایران بازگشت و پژوهشگاه و کتابخانه مطالعات ایران‌شناسی را بنیان ‌گذاشت. داریوش بوربور برنده مسابقات و جوایز معماری و شهرسازی بین المللی متعددی می باشد، از جمله جایزه مرکوری طلایی از ایتالیا و پنجاه آرشیتکت برتر جهان از یوگسلاوی سابق.
http://www.www.www.iran-eng.ir/sites/default/files/styles/content/public/ideabook/image/jkhkg%20%283%29.jpg?itok=65LvZTyu
بسیاری از متخصین از او به عنوان بنیان‌گزار شهرسازی نوین در ایران یاد می کنند. کارهای شهرسازی وی شامل چندین طرح جامع شهری، طرح‌های شهرسازی منطقه ای، طرح نوسازی اطراف حرم مطهر حضرت رضا (ع) و طرح جامع محیط زیست برای کل ایران در بیش از پنجاه سال پیش از این بوده است.
http://www.www.www.iran-eng.ir/sites/default/files/styles/content/public/ideabook/image/jkhkg%20%2810%29.jpg?itok=eDzPhvzC
http://www.www.www.iran-eng.ir/sites/default/files/styles/content/public/ideabook/image/jkhkg%20%285%29_0.jpg?itok=dX8cgrhN
http://www.www.www.iran-eng.ir/sites/default/files/styles/content/public/ideabook/image/jkhkg%20%281%29.jpg?itok=ROSeH4om
از او همچنین، به عنوان یکی از تاثیرگزارترین معمارهای قرن بیستم ایران یاد می شود. سبک معماری وی با خطوط منحنی و فضاهای غیر متعارف پس از گذشت نیم قرن هنوز شگفت‌انگیز، نو و ماندگار است.
http://www.www.www.iran-eng.ir/sites/default/files/styles/content/public/ideabook/image/jkhkg%20%288%29.jpg?itok=MdXjqIGM
http://www.www.www.iran-eng.ir/sites/default/files/styles/content/public/ideabook/image/jkhkg%20%286%29.jpg?itok=cNcGSgW1
http://www.www.www.iran-eng.ir/sites/default/files/styles/content/public/ideabook/image/Home%20page%20photo%20croped%202.jpg?itok=QWb00-v2
فعالیت های داریوش بوربور در چهار قاره بوده و کسی است که به غیر از کار معماری و شهرسازی به نقاشی، نوشتن، تاریخ، محیط زیست، زبان‌شناسی و دیگر مطالب ایران‌شناسی پرداخته است. به عنوان یک محقق سخنرانیهای زیادی در دانشگاههای معتبر دنیا داشته و نوشته های او در نشریات معتبر بین المللی در ممالک مختلف و به زبان‌های مختلف به چاپ رسیده است.من جمله دائره‌المعارف بین المللی شهرسازی و دائره المعارف ایرانیکا.
مطالب مرتبط: پروژه های ماندگار معمار ایرانی در وین
اثر جدید زاها حدید، سازه ای غرق در گذشته و آینده
فرانک لوید رایت معماری برای تمام فصول
معماری به زبان هوشنگ سیحون

منبع: گردآوری شده توسط تحریریه چیدانه
 

milad 1987

عضو جدید
حسین امانت

حسین امانت (تولد ۱۳۲۱) طراح و معمار و از بهائیان کانادائی-ایرانی است. او معمار برج آزادی که نمادی از نماد «ایران مدرن» و نشان «دروازه تمدن بزرگ» در قرن بیستم است، و همچنین ساختمان‌های اولیهٔ دانشگاه صنعتی شریف می‌باشد. پس از پروژه موفقیت آمیز برج آزادی (در زمان ساخته‌شدنش برج شهیاد) و دانشگاه شریف، نظارت و سرپرستی ساخت موزه بزرگ پاسارگاد در نزدیکی آرامگاه کوروش کبیر به او واگذار شد

امانت همچنین معمار و طراح تعدادی چند از مراکز صنایع دستی، مدرسه‌، کتابخانه و حتی یک شهرک تفریحاتی در ساحل دریای خزر بوده‌است. او بعدها با بسط دادن کار خویش بناهایی در خارج از کشور را نیز طراحی نمود، از آنجمله، بنای سفارت ایران در شهر پکن، پایتخت جمهوری خلق چین که متمایزترین سفارتخانه ناحیه دیپلماتیک در پکن است.
امانت دانش‌آموخته دانشگاه تهران است.
برخی از آثار حسین امانت:

برج شهیاد (برج آزادی) - میدان آزادی


آریا مهر - دانشگاه صنعتی شریف


مرکز میراث ادب پارسی


سفارت ایران در چین


طراحی شهری و طراحی معماری چند ویلا - دریاکنار


محفظه آثار بین‌المللی ، مرقد باب در حیفا.



مقر بیت العدل اعظم در حیفا


دارالتبلیغ بین‌المللی. حیفا



استاد حسین لرزاده


استاد حسین لرزاده به سال ۱۲۸۵ قمری در تهران متولد شد. در سن هفت تا هشت سالگی بود که حدود شش ماه به مکتبخانه «میرزا حسن» در نزدیکی چهارراه حاج رضا خیابان بلورسازی رفت و سپس او را به مدرسه ای در کوچه پشت گذر مهدیخان فرستادند. سالهای آخر دبستان برای استاد مفهومی نداشت، چرا که درسالهای قبل، هندسه و حساب و رسم فنی و نقاشی را در کلاسهای بالاتر و سطحی عالی تر طی کرده بود.
پس از دوران ابتدایی، چند سالی به دبیرستان سلطانی واقع در پل امیربهادر فرستاده شد. از آنجا که این مدرسه، رشته فنی مورد علاقه اش را نداشت، مدرسه را ترک و به شعبه مجسمه سازی مدرسه «کمال الملک» فرستاده شد. پس از یکسال و نیم که قالبگیری و قالبسازی آموخت،به دلیل شبهه حرمت این شغل، او را نزد مرحوم «سیدمحمد تقی نقاش باشی» که کار تابلوسازی می کرد، فرستادند
استاد خود می گوید: «مایل به ادامه تحصیل در مدرسه کمال الملک بودم، اما به هر صورت به دفتر کار نقاش باشی در خیابان ناصریه روانه شدم» اما از طرف دیگر، پدرش او را به کارهای فنی و رشته های معماری نیز وا می داشت و در جلسات شبانه که معماران برای آموختن رموز معماری در خانه ایشان جمع بودند، لرزاده را نیز در کار آنها شرکت می داد. استاد جوان نیز استعداد و قریحه خود، نمونه ها را با گچ و مقوا اسکلت (اصطلاحی که قبلا به آن ماکتسازی می گفتند) می کرد و به طور عملی معماری را فرا می گرفت. پس از مرگ پدر، به دعوت استاد «جعفرخان کاشانی» که مشغول ساختن عمارت سنگی تپه علیخان در سعدآباد بود به آنجا رفت و مشغول به کار نقاشی در یکی از اتاق های این عمارت شد. نخستین کار مستقل استاد را می توان سر در بانک شاهی (بانک تجارت فعلی) واقع در میدان توپخانه تهران دانست. استاد لرزاده در طول عمر هنری نزدیک به یک قرن خود، مساجد متعددی را طراحی و اجرا کرده (بنا به گفته شاگردانش ۸۴۲ مسجد) که در رأس آن مسجداعظم قم به دعوت مستقیم آیت الله بروجردی از وی است. همچنین بنابه مأموریتی که آیت الله بروجردی به وی محول کرد، مأمور تعمیر و پاره ای تغییرات در حرم مطهر حضرت سیدالشهدا در کربلا شد که طی حکمی از طرف آیت الله شهرستانی تولیت وقت آن حرم مطهر در عراق به عنوان افتخارآمیز «معمار آستانه مقدسه حضرت اباعبدالله الحسین(ع)» نایل گردید. استاد حسین لرزاده تعداد زیادی مسجد (تعداد آنها به طور دقیق مشخص نیست) را طرح و بعضا اجرا و یا نظارت کرده است. همچنین برخی از احکام، جوایز و نشانهای دریافتی توسط استاد لرزاده شامل مدال فردوسی به خاطر طراحی و ساخت ساختمان مقبره حکیم توس، مدال و نشان علمی به دلیل لیاقت حسین لرزاده(معمار)، دریافت درجه کارشناس آستانه مقدس حسینی(کربلا) به خاطر تعمیر آستانه مقدسه اباعبدالله الحسین مخصوصا تجدید بنای ایوان بزرگ و... همچنین استاد صاحب تألیفاتی نیز هستند، از جمله: «احیای هنرهای از یاد رفته» در دو جلد که شامل آموزش اصول اربعه معماری سنتی با روشی بسیار سهل و ممتنع است، «نغمه لرزاده» شامل اشعار، «خاطرات»، «صدامیه» مجموعه اشعار استاد در زمان جنگ و انقلاب تعدادی تابلو و لوح از گره های بنایی بدیع و یگانه و همینطور مقرنس و رسمی و سرقلم های گوناگون طراحی و رنگ آمیزی کرده است که به صورت تابلو، زینت بخش اتاق و منزل اوست.مروری مختصر بر شیوه های کار استاد:
به گفته شاگردان استادلرزاده، چنانچه کارهای معماری وی را در یک منظر کلی بررسی کنیم، بزرگترین ویژگی شان سهل و ممتنع بودن آنهاست. هیچیک از آثار استاد؛ شگفتی آفرین نیست و هیچ انگشتی از مشاهده آثار ایشان به دندان گزیده نمی شود، بلکه به آرامی آنچنان با جان آدمی عجین است و به دل می نشیند که اصلا دیده نمی شود؛ اما با مخاطبان، بده بستان دارد. در واقع این بزرگترین و معمول ترین شیوه کار اوست که آثارش با انسان صمیمی است و نگاهی از بالا، تحقیرآمیز و از سر لطف به آدمی نمی کند؛ آنگونه که این روزها و در این ایام به غایت شیوع یافته است. آثار استاد لرزاده با مخاطب خودمانی است، بی آن که در این رهگذر باجی به مخاطب دهد و عوام فریبی کند. این ویژگی، تنها با ارتباط با کلیت آثارش و توجه و تحلیل رخ می نمایاند وگرنه، آنقدر صمیمیت در آنها وجود دارد که اصلا دیده نشود. استاد تقریبا بر همه عوامل معماری ایران مسلط است. در مقاله اعجاز و ایجاز رنگ در معماری مسجد ایرانی که توسط مهناز رئیس زاده شاگردش به دومین کنگره مساجد در کاشان ارائه شد، مقایسه و تحلیلی بر دو کار استاد می باشد: نخست، مسجد گیتی (سجاد) واقع در خیابان جمهوری نبش فخررازی و شبستان مسجدسپهسالار واقع در میدان بهارستان انجام گرفته که با دقت بر روی کارهای وی، راه گشاست. استاد در مسجد گیتی از رنگ بر روی نقوش گره استفاده ای به کمال کرده و آن قدر به ظرایف و دقایق نقوش و رنگ آمیزی آن و نیز نورپردازی و ارتباط آنها در حجم و جهت دادن نقوش به سمتقبله پرداخته است که شاید بتوان ادعا کرد کار را در این مسجد کوچک به کمال رسانده و از عناصر کلیشه ای در این باب همچون مناره و گلدسته و حتی گنبد پرهیز کرده است. در حالی که این پرهیز هیچگاه به چشم نمی آید و چنین ویژگی ای در استاد منحصر بفرد است. حال آن که در شبستان سپهسالار که با فاصله چند ساله نسبت به مسجد سجاد ساخته شده، اصولا مقوله رنگ نقشی ندارد . استاد این بار سایه روشن و ترام را با همان ویژگی ها و در خدمت حجم و پرسپکتیو و نیز در جهت قبله سامان می دهد.


کاسه سازی یا «شمسه زیاد» در آثار لرزاده

کاسه سازی یا شمسه زیاد قبل از استاد لرزاده بسیار کار شده و به هیچ وجه ابداع او نیست، کمااینکه هفت کاسه ورودی شرقی مجموعه سپهسالار کار مرحوم استاد جعفرخان کاشانی هنوز از نفایس هنر معماری است اما این هنر به وسیله استاد لرزاده به اوج رسید، تا آنجا که می توان کاسه سازی یا شمسه زیاد را امضای استاد لرزاده بر آثارشان دانست. در مساجد امام حسین(ع)، انبار گندم، مساجد تخریب شده سنگی، سلمان، عمار، فخریه، سجاد و سپهسالار همه جا، این یادگار ارزنده استاد، هنوز پابرجا هستند. حتی استاد برروی پخی باریکی که در پیش ورودی گنبدخانه سپهسالار است، یک نه کاسه مادر و بچه ظریف طراحی و اجرا کرده تا این هنر را به کمال رسانده باشد.
آثار یادبودی لرزاده

ویژگی دیگر در کار استاد لرزاده، اگر بی سابقه نباشد، کم سابقه است. به عنوان مثال سردر دارالفنون که طرح و عمل وی است، آن چنان با ساختمان اصلی پیوند زده شده که اصلا تصور دارالفنون بدون این سردر، بعید می نماید. یا سر در بانک شاهی میدان توپخانه که یک چهار کاسه را در درون خود جای داده و به عنوان ورودی حتی در مقایسه با آنچه که امروزه در چنین مواقعی به کار می برند، نقشی بی بدیل و در عین حال غیرمتظاهرانه و ناگسستنی با خود بنای اصلی
دارد. از بزرگترین و شاخص ترین بنای یادبودی که استاد هم در طراحی و هم در ساخت آن نقش نخست را ایفا کرده، می توان به مقبره فردوسی اشاره کرد. این مقبره نخست توسط مرحوم آندره گدار پایه ریزی شده و تا پله دوم نیز اجرا گردیده بود؛ اما طرحی که برایش در نظر گرفته شده بود، هرمی چون اهرام مصر بوده است. این طرح مورد قبول ذکاءالملک فروغی رئیس انجمن آثار ملی، قرار نمی گیرد و قرار می شود که معماری ایرانی با طرحی باستانی آن را تکمیل کند. به این ترتیب طرح آندره گدار به کشورش بازگردانده می شود. استاد لرزاده مأمور طراحی و ساخت مقبره حکیم فردوسی می شود و طی دو سال طرح را اجرا و به اتمام می رساند. از آنجا که فردوسی شاعری شیعه مذهب است، استاد در سردابه مقبره یک چهار کاسه به نشانه ارکان اربعه شیعه برروی سنگ بنا می کند و سپس از طریق سوسن ها، کناری به حجرات دیگر زیربنای یادبود مرتبط می سازد.


استادان و همکاران لرزاده

از جمله استاد کارانی که از نظر اجرایی با استاد همکاری داشته اند، می توان به مرحوم حاج محمد معمار کاشانی و حاج محمد شعر باف، حاج حسن خواتین شیرازی و حاج حسین شکل آبادی اشاره کرد. در مسجد سپهسالار هنرمندان دیگری نیز بوده اند که نام آنها در لوحه جنب محراب گچ بری شده، آمده است. به عنوان مثال، کاشیکاری سر در جلوخان، کار اسدالله عموحسین و معرق کار حسین برهانی است. قسمت زنانه مسجدلرزاده و سردر، با کمک حاج حسن انگشت باف به انجام رسیده
است.
در مقبره فردوسی نیز با هنرمندانی چون مرحوم عمادالکتاب، عباس و غلامعلی دهشیری و حسین حجار باشی همکاری داشته است. از همکاران استاد لرزاده در گنبد کاخ مرمر می توان از احمدخاک نگار مقدم و طاهرزاده بهزاد نام برد.
استاد لرزاده در مجلس ترحیم مرحوم استاد
محمدکاشی گفته است: «اینها دستهای ما و انگشتانمان هستند که یکی یکی قطع می شوند.»
آثار حسین لرزاده هرکدام به جهتی از دیگر کارهای وی شاخص و متمایزند. اما خود می گوید: «در هیچ بنایی همچون کاخ مرمر همه استادان جمع نبوده اند». در واقع این کاخ، جامع کلیه هنرمندان زمان خود بوده است.


پرویز مویدعهد

دكتر پرویز مؤید عهد، استاد معماری دانشگاه تهران و طراح پروژه عظیم مصلای امام خمینی تهران در اول اسفند سال 1308 در تهران، دیده به جهان گشود.

تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران گذراند و برای ادامه تحصیل به فرانسه عزیمت نمود و در دانشگاه بوزار در رشته معماری و سپس در دانشگاه سوربن پاریس در رشته شهرسازی مشغول تحصیل گردید. در سال 1956 میلادی موفق به اخذ درجه دكترایS.A.D.G با رتبه اول و نیز موفق به دریافت جایزه و مدال لورآی (بهترین دیپلم معماری در سطح دانشگاههای فنی فرانسه) گردید و به پاس خدمات فرهنگی و ارائه بهترین پایان نامه توسط ایشان در سال 1957 از سوی دانشگاه سوربن، دكترای افتخاری معماری (A.A.PHD) به ایشان اعطا گردید. همچنین در سال 1342 شمسی به پاس ارائه طرحهای فرهنگی و معماری از سوی دانشكده سلطنتی انگلستان (A.CH.ASS.SCOL) نشان درجه اول معماری را دریافت نمود.

پرویز مویدعهد
از سال 1337 تا سال1343 شمسی بعنوان دانشیار به تدریس علوم معماری در دانشگاه پرداخت. در سال 1343 شمسی با اخذ درجه استادی در دانشگاه تهران، مشغول تعلیم دانشجویان میهن عزیزمان شد. از همان سال تدریس دروس اصول عمومی ساختمان ، (كنستروكسیون سیویل)، تئوری معماری و ارزشهای استاتیكی، تئوری شهر سازیرا تدریس نمود و در این زمینه.ها مقالات متعدد و جزوات فراوانی ارائه نمود. همزمان نیز درس تاریخ معماریرا در دانشكده فنی دانشگاه تهران تدریس می.نمود. در سال 1348 به سمت رئیس دانشكده هنرهای تزئینی (وزارت فرهنگ و هنر) منصوب شد و تا سال 1352 عهده.دار این سمت در دانشگاه بود.بعضی از طرحهای ارائه شده توسط ایشان به شرح ذیل می باشد:
1 - طرح پاویون سفارت ایران در مونترال کانادا
2 - طرح محوطه نمایشگاه بین.المللی تهران
3 - طرح نمایشگاه بین.المللی. كشاورزی با همكاری مرکز نمایشگاههای بین.المللی انگلستان (Exp.ASS.LONRES)
4 - طرح مركز تحقیقات شیمی دارویی و دارویی ایران
5 - طرح مدرسه سن.لوئی با همكاری پروفسور لوكنت (استاد معماری دانشگاه بوزار پاریس)
6 - طرح مركز علمی مخابرات دانشگاه تهران با همكاری مركز تحقیقات علمی فرانسه (S.N.C.R)

7 - طرح ساخت مصلای امام خمینی
8 - طرح خاتم.كاری تالار بزرگ ساختمان مجلس شورای ملی (میدان بهارستان تهران)
9 - طرح مرمت و بازسازی و تزئینات كاخ گلستان
10 - طرح ساختمان اداری وزارت آموزش و پرورش
11 - طرح یك مجتمع عظیم مسكونی در فرانسه
12 - طرح اکستانسیون و
خوابگاه دانشجویان مدرسه البرز
13 - طرح نمای جنوبی ساختمان سازمان حج و زیارت

14 - طرح معماری فرودگاه آبادان
15 - همکاری در تهیه طرح کاتدرال (کلیسای جامع) ... با گیوم ژیله (استاد بزرگ معماری)
16 - همکاری در تهیه طرح و اجرای طرح شهرسازی حومه رم در سال1980
17 - همکاری در اداره آتیله امور تزئیناتی و طراحی کتابهای کودکان
18 - بسیاری از طرحهای اجرا نشده از قبیل طرح بزرگ دژ نبشته و آمفی تئاتر روباز برای 2000 نفر و فرهنگستان علوم در خیابان قوام.السلطنه
19 - ساختمانهای متعدد مسکونی و غیر مسکونی
20 - ساختمان درمانگاه بیماریهای قلب و عروق در سیرجان
21 - دیگر ساختمانهای متعدد دولتی و غیر دولتی در سال 1380 به پاس زحمات و تلاش خالصانه. این استاد،. نشان چهره.های ماندگار از طرف رئیس جمهوری اسلامی ایران به ایشان اهداء گردید.
آثار
:
طرح خاتم کاری تالار بزرگ و تزیینات کاخ گلستان طرح عمومی مرحله اول مصلای بزرگ امام خمینی در تهران طرح محوطه نمایشگاه بین المللی تهران طرح مرکز تحقیقات دارویی و پیش دارویی طرح مرمت و بازسازی وزارت آموزش و پرورش





هوشنگ سیحون در سال 1299 در تهران و در خانواده هنرمندی كه همگیاهل موسیقی بودند به دنیا آمد. او از كودكی به نقاشی علاقه‌ای مفرط داشت، با اینكه باید به موسیقی علاقه‌مند باشد. از زمانی كه توانست زغال یا قلم به دست بگیرد به نقاشی كردن برروی ستون‌ها و دیوارهای خانه‌شان پرداخت.

سیحون تحصیلات
ابتدایی و راهنمایی را در تهران گذراند و در سال 1319 از دبیرستان فارغ‌التحصیل شد و با تاسیس دانشكده هنرهای زیبا در دانشگاه تهران، جزو نخستین دسته از دانشجویان رشته معماری، ثبت‌نام كرد و در سال 1323 تحصیلات خود را به اتمام رساند.در سال 1324 در مسابقه طرح آرامگاه بوعلی سینا شركت كرد و طرح او بهترین طرح مسابقه شناخته شد. سپس با صلاحدید آندره گدار برای تكمیل مطالعات خود به فرانسه رفت. حدود 4 سال بعد در سال 1328 همزمان با شروع ساخت مقبره بوعلی سینا به ایران بازگشت و در سمت دانشیار دانشكده هنرهای زیبای تهران و 5 سال بعد به عنوان استاد معماری مشغول تدریس شد.


هوشنگ سیحون
همزمان با تدریس در دانشكده، دفتر كار خود را در سال 1328 تاسیس كرد و در سال 1314 به عنوان سومین رییس دانشكده هنرهای زیبای تهران انتخاب شد. از همین سال فعالیت‌های زیادی در دانشكده هنرهای زیبا و از جمله تاسیس سه رشته شهرسازی، تئاتر و موسیقی انجام داد.

سیحون در سال 1980 ایران را ترك كرد و به ونكوور كانادا رفت. فعالیت‌های هوشنگ سیحون را می‌توان در معماری و نقاشی خلاصه كرد. او در سمینارها و سخنرانی‌های متعددی در نقاط مختلف ایران و جهان شركت داشته و در نقاط
مختلف جهان آثار نقاشی او به صورت گروهی و انفرادی به نمایش گذاشته شده است.طرح‌های او در كتابی به نام نگاهی به ایران در پاریس در سال 1973 و مجموعه دستاورد زندگی حرفه‌ای او (معماری - نقاشی) در كتابی به نام هوشنگسیحون در كانادا در سال 1999 به چاپ رسیده است.

كارنامه فعالیت معماری هوشنگ سیحون به قرار
زیر است:

سال‌های 1328 - 1333
منزل و مطب دكتر فرهاد، منزل آقای بابك، ساختمان پست فشار قوی، ساختمان اداری مركز برق ، منزل سرلشكر فیروز، دفتر هوشنگ سیحون و خوابگاه‌ها و گاراژهای آتش‌نشانی در تهران و ساخمان آرامگاه بوعلی در همدان.

سال‌های 1332 - 1335
منزل آقای شیبان (دروس)، منزل آقای محمدی
(تپه امامیه)، منزل آقای مقدم (تپه امامیه)، سازمان نقشه‌برداری كل كشور (جاده قدیم كرج)، آرامگاه نادر (مشهد)، كارخانه یخ‌سازی و ریسندگی كورس (جاده شهر ری)، كارخانه كانادادرای (خیابان آزادی)، پرورشگاه كودكان (خیابان ولیعصر)، سینما آسیا (خیابان جمهوری)

سال‌های 1335 - 1340
سینما سانترال (تهران)، كارخانه كانادادرای (آبادان)، لابراتوار عبیدی و شركا (جاده قدیم شمیران)، منزل آقای بشارت (الهیه)، منزل آقای فرازیان (زرگنده)،‌منزل دكتر كاظمی (شمیران)، منزل خانم ابتهاج (زعفرانیه)، مجموعه ویلاهای آقاسی‌پور (پاسداران)، منزل آقای هدایت (دروس)، مجموعه ویلاهای ایپك چی (حصارك)، كتابخانه مجلس شورای ملی با همكاری محسن فروغی، كیقباد ظفر بختیار و علی صادق، آرامگاه خیام (نیشابور)، آرامگاه كمال‌الملك (نیشابور)

سال‌های 1340 - 1345
تجدید بنای آرامگاه فردوسی (طوس)، بناهای اطراف آرامگاه فردوسی (طوس)

سال‌های 1345 - 1350
منزل دولت‌آبادی نیاوران)، ساختمان مركزی بانك سپه (تهران)، منزل سیحون (دروس)، مجتمع آموزشی فرح (جاده آرامگاه)، ضلع جدید بیمارستان میثاقیه (تهران)

از سال 1350 به بعدبازارچه میرچخماق (یزد)، منزل سیحون (در كلكان در راه شمشك)
پیشینه
طرح ساخت مقبره‌ها:پس از كودتای سوم اسفند ماه 1299، در سال 1301 گروهی از رجال سیاسی - فرهنگی و علاقه‌مند به هنر ایران برای حفظ و نگهداری و تعمیر ساخمان‌های تاریخی و به پاس حرمت یادگارها و مفاخر فرهگی و هنری ایران گردهم آمده و جمعیتی به نام «انجمن آثار ملی» تشكیل دادند. از اقدامات اولیه انجمن آثار ملی، طرح ساخت مقبره حكیم ابوالقاسم فردوسی بود. كریم طاهرزاده بهزاد طرح آرامگاه فردوسی را پیشنهاد كرد و این طرح در سال 1313 افتتاح شد. به علت ناآشنایی سازندگان به فنون آزمایش خاك، محاسبه نكردن دقیق و بی‌اطلاعی در وضعیت آب‌های زیرزمینی ناحیه طوس، ساختمان از همان نخستین سال‌ها شروع به نشست كرد و پس از 30 سال هوشنگ سیحون با حفظ طرح اولیه و الحاقات جدید بنای جدیدی ساخت.گفتنی است پس از برگزاری جشن هزاره فردوسی و آغاز جنگ جهانی دوم به علت عدم تامین اعتبار مالی تا سال 1323 انجمن آثار ملی عملا فعالیتی نداشت و در آذر 1323 فعالیت خود را از نو آغاز كرد. دو اقدام اولیه انجمن آثار ملی در دوره دوم فعالیت خود توجه به ساخت آرامگاه بوعلی سینا و آرامگاه سعدی (طرح مشترك محسن فروغی و علی صادق به سال 1328) بود.

منبع:

 
بالا