پیام های مرگ روی امواج رادیو

[okanava]

[FONT=&quot]زويا چراغي؛ در دره سرسبز و خوش منظره سوات که کيلومترها از سه شهر بزرگ پاکستان فاصله دارد، ساکناني که ترس را در چهره تک تک شان مي توان ديد هر شب راس ساعت هشت دور هم جمع مي شوند تا به صداي راديوهاي قديمي شان گوش بدهند. آنها به خوبي مي دانند کوتاهي و قصور در شنيدن پيام هاي شبانه ممکن است به قيمت شلاق خوردن يا حتي بريدن گردن شان تمام شود[/FONT][FONT=&quot].[/FONT]
[FONT=&quot] [/FONT]
[FONT=&quot]بيشتر شب ها شاه دوران رهبر طالبان از يک فرستنده راديويي براي آگاه کردن ساکنان سوات از موارد به گمان خودش «غيراسلامي» جديد استفاده مي کند؛ کارهايي مثل ممنوع بودن خريد و فروش دي وي دي، تماشاي تلويزيون، آواز خواندن، انتقاد از طالبان، اصلاح ريش و رفتن دختران به مدرسه. گاهي اسامي افرادي که طالبان به دليل تخطي از قوانين وضع شده اعدام شان کرده اند و حتي آنهايي که قرار است اعدام شوند نيز توسط وي اعلام مي شود[/FONT][FONT=&quot].[/FONT]
[FONT=&quot] [/FONT]
[FONT=&quot]يکي از ساکنان سوات که از گفتن نامش از ترس کشته شدن توسط طالبان اجتناب مي کند، مي گويد؛ «آنها همه چيز را از طريق راديو کنترل مي کنند. اينجا همه منتظر شنيدن اخبار از راديو هستند.» اخبار بين المللي حاکي از نفوذ طالبان در ميان قبايل نيمه خودمختار پاکستان است. در واقع حملات در افغانستان از همين مناطق هدايت و کنترل مي شود. اما براي پاکستان گمراهي اهالي دره سوات تنها نشانه ويراني و انهدام است[/FONT][FONT=&quot].[/FONT]
[FONT=&quot] [/FONT]
[FONT=&quot]بر خلاف مناطق ايلي ديگر، سوات با 3/1 ميليون جمعيت و پيشينه فرهنگي غني يکي از بخش هاي پاکستان است که از پيشاور، راولپندي و اسلام آباد پايتخت نزديک به 160 کيلومتر فاصله دارد. در نهايت بعد از يک سال جنگ سخت به صورت مجازي تمام بخش هاي اين دره تحت کنترل طالبان درآمد. آنها براي تثبيت قدرت و نفوذ خود از هيچ اقدام خصمانه يي فروگذار نکردند. اين گروه با شکنجه، زندان، شلاق، گردن زدن، سنگسار و تهديد اهالي منطقه نه تنها ترس را در جامعه به وجود آوردند بلکه تمام تلاش خود را به کار بستند تا از فرهنگ منطقه يي که به خاطر پيست اسکي منحصر به فرد، باغ هاي ميوه و سرزندگي و شوخ طبعي مردمش مشهور بود، چيزي در يادها باقي نماند[/FONT][FONT=&quot].[/FONT]
[FONT=&quot] [/FONT]

 

[okanava]

[FONT=&quot]ملک نويد خان سربازرس منطقه مرزي مي گويد در يک سال گذشته 70 پليس اين ناحيه گردن زده شده و 150 پليس نيز مجروح شده اند. کار به آنجا رسيده که بسياري از نيروهاي پليس در روزنامه آگهي مي دهند که از مقام شان استعفا داده اند يا حتي شغل خود را انکار مي کنند، تنها به اين اميد که طالبان آنها را به قتل نرسانند. يکي از معدود افرادي که تا آخرين لحظه به وظيفه اش پايبند ماند فاروغ خان افسر ميان پايه يي در مينگورا بود. او هر روز در اين بخش که بزرگ ترين شهر دره سوات است پيکرهاي بي سر افسران پليس و ساير قربانيان را مي ديد، نام شان را ثبت مي کرد و به خانواده هايشان خبر مي داد. اما ماه گذشته در روز روشن دو مرد موتورسوار او را که مشغول خريد روزانه بود، با شليک اسلحه به قتل رساندند. برادرش مي گويد؛ «فاروغ هميشه مي گفت من اينجا مي مانم و از خانه مان دفاع مي کنم[/FONT][FONT=&quot].»[/FONT]
[FONT=&quot] [/FONT]
[FONT=&quot]طبق اظهارات دولت، هم اکنون بين دو تا چهار هزار جنگ طلب طالبان در سوات پرسه مي زنند در حالي که ارتش چهار تيپ يعني حدود 12 تا 15 هزار نفر را در ناحيه مستقر کرده است. اما به گفته ساکنان و رهبران سياسي اين سربازان در کمپ ها مي مانند و از گشت زني يا هر اقدامي که باعث تحريک جنگ طلبان بشود، خودداري مي کنند[/FONT][FONT=&quot].[/FONT]
[FONT=&quot] [/FONT]
[FONT=&quot]نه از تخريب دستگاه فرستنده راديويي که روي موتورسيکلت سوار شده خبري هست و نه از تعقيب خودروي کوچک نظامي که شاه دوران و مولانا فضل الله (رهبر طالبان در سوات) با استادي تمام از آن براي وحشت زده کردن ساکنان استفاده مي کنند. هرچند همه مي دانند اين فرکانس هاي راديويي پيامي جز نابودي و مرگ به ارمغان ندارند. اعلام اسامي افراد در يکي از اين اطلاعيه هاي شبانه راديويي تنها دو راه براي شخص باقي مي گذارد؛ فرار از سوات يا سلاخي شدن در ميدان دهکده[/FONT][FONT=&quot].[/FONT]
[FONT=&quot] [/FONT]
[FONT=&quot]حتي اگر گهگاهي شبيخوني يا حملاتي چريکي و ضربتي توسط ارتش انجام مي شود همان طور که اهالي مي گويند شهروندان و غيرنظامي ها بيشتر آسيب مي بينند تا طالبان[/FONT][FONT=&quot].[/FONT]
[FONT=&quot] [/FONT]
[FONT=&quot]در بعضي مناطق پاکستان نيروهاي شبه نظامي مدت هاست جنگ با طالبان را آغاز کرده اند و به هيچ عنوان هم حاضر به عقب نشيني نيستند اما در سوات کشتار نيروهاي ارتش و به نوعي پاکسازي مخالفان باعث شده اکثر مردم متقاعد شوند که نيروهاي ارتش بايد با طالبان هم پيمان باشند[/FONT][FONT=&quot].[/FONT]
[FONT=&quot] [/FONT]
[FONT=&quot]مظفرالملک خان يکي از اعضاي پارلمان سوات که تازگي ها خانه اش در اطراف مينگورا با خاک يکسان شده در اين باره مي گويد؛ «خيلي اسرارآميز است که اين همه سلاح و تجهيزات چطور به دست اينها مي رسد. ارتش ما را کاملاً گيج کرده است. آنها فقط در مينگورا گشت مي زنند. در بقيه مناطق سوات آنها در پايگاهشان مي نشينند و خود را بي اطلاع نشان مي دهند. حتي دولت هم در اين رابطه کاري انجام نمي دهد.» اطهر عباس سرلشگر و سخنگوي ارتش منطقه مي گويد نيروهايشان توانايي و استطاعت جلوگيري از مخابره پيام هاي راديويي طالبان را در اين منطقه وسيع ندارند. اما در عين حال نمي پذيرد که دولتش کنترل مينگورا را از دست داده و منطقه را به طالبان واگذار کرده است؛ «فقط با استناد به اينکه آنها شب ها مي آيند و چهار يا پنج جسد در ميدان مي اندازند نمي شود ثابت کرد اين شورشيان جنگ طلب کنترل همه چيز را به دست گرفته اند[/FONT][FONT=&quot].»[/FONT]
[FONT=&quot] [/FONT]
[FONT=&quot]به هر حال تمام پاکستاني ها خوب مي دانند که طالبان بي رحم و ظالم هستند و مخالفان را به هيچ عنوان تحمل نمي کنند. اگر همين جا نتوان آنها را مهار کرد به زودي مثل يک ويروس مسري در سراسر پاکستان پخش مي شوند[/FONT][FONT=&quot].[/FONT]
[FONT=&quot] [/FONT]
[FONT=&quot]منبع؛ هرالد تريبون[/FONT][FONT=&quot]http://www.etemaad.ir/Released/87-12-03/206.htm[/FONT]
[FONT=&quot] [/FONT]
[FONT=&quot] [/FONT]
[FONT=&quot] [/FONT]

 

[derdevil]

ممنون.جالب بود.

 

[okanava]

در دنیایی که هنوز بعضی از کشور ها با این موارد فرهنگی به شکل اعدام و نقض کامل حقوق بشر وانسانی برخورد می کنند آیا باید انتظار داشت که در کشور ما مشکلات به دست بیگانگان حل شود .؟
ما مردم باید خود بینش درونی مان را تغییر دهیم و از هیچ دولت و ملتی انتظار حمایت نداشته باشیم .
نظر شما چیست ؟