سلام
راستش نمی دونم تا حالا فیلم نقطه کور (blind side) را دیدید یا نه؟
اما موضوعش اینه : یه پسر سیاهپوست که از مادری متولد می شه که برای گذران عمر و زندگیش تن فروش می کرده و حتی نمی دونسته بچه هاش هر کدام از چه کسی هستن و اصلا چندتا بچه داره !
این پسر بر حسب اتفاق به یه خانواده ثروتمند آشنا می شه که این خانواده تصمیم می گیرن بهش کمک کنن و در نهایت پسر تبدیل می شه یه یه قهرمان معروف و پولدار فوتبال آمریکایی (این داستان واقعیه و در آخر فیلم افراد حقیقیش را نشون می ده !)
خوب تا اینجا که همه چیز عادیه و خوب و خوش تموم می شه
اما بر گردیم به خودمون وقتی این فیلم را دیدم اولین فکری که به ذهنم رسید این بود
آیا در جامعه ما هم یه فرزند نامشروع امکان همچین پیشرفتی داره ؟
امکان این را داره که خودش از خانواده ای که در اون دخیل نبوده جدا حساب بشه ؟!
در جامعه ما تا یه هنرپیشه معروف می شه سریع تیتر روزنامه ها دنبال یک مشکل در یکی از اجدادش می گردن و تیتر بزرگ روزنامه می کن تا فروش میلیونی کنن! چرا ؟ چون من و شما برای این اراجیف پول می دیم !
تا حالا خودتون به این فکر کردید چرا شما باید در یه خانواده به دنیا بیاید که حداقل بدونید پدر و مادرتون کیه و یه نفر از یه رابطه نامشروع !
وقتی هنوز یک بار هم هوای این دنیا توی ریه هیچ کدام نرفته به چه گناهی یکی می شه حرامزاده !؟
گناه مسببینش را باید یه عمر به دوش بکشه!؟ خوب پس خودش چی ! باید یه عمر فقط تحقیر بشه !
به خودمون نگاه کنیم اگر جای اون بودیم چه آینده ای داشتیم ؟
چرا تا عصبانی می شیم سریع تا موردی از خود طرف پیدا نمی کنیم دست می زاریم روی خانوادش ؟
چه کسی خودش خانوادش را تعیین کرده ؟
بیاید یه کم وجدانمون را قلقلک بدیم
هر موقع خواستیم کسی را بی پدر و مادر و بی خانواده بخونیم یادمون بیوفته ما هم ممکن بود در شرایط اون باشیم
بیاید ادم ها را بپذیریم نه به خاطر شرایطشون بلکه برای خودشون.
از خودمون بپرسیم حاظریم یه همچین فردی باشیم و یا هم چین فردی را قبول کنیم به عنوان یه دوست ؟!
