در بيشتر فرآيندهاى استخراجى الكتريسيته نقش بسزايى دارد، مانند: فرآيند هال- هرول قرن 19 كه گام مؤثرى در استفاده از نيروى برق براى توليد فلز مى باشد. در انگلستان همفرى ديوى طى سالهاى 1808- 1813 براى استخراج اين فلز(آلومينيم) از تركيبات آن كوشيد ولى تنها آلياژى از آلومنيوم، آهن به دست آورد. كوششهاى بعدى او در اين مورد نيز نتيجه اى نبخشيد. ديوى عنصرى راكه سعى مى كرد از اكسيدآلومينيم (كه درآن زمان هم آلومينا" ناميده مى شد) به دست آورد آلومينيمAluminium) )(آلومينيم) ناميد،و بعد ها آلومينيم Aluminum آلومينم ناميد، كه اين نام اخير هنوز در آمريكا مصطلح است، ولى در كشورهاى انگليسى زبان و در اروپا آلومينيم را به كار مى برند. در سال 1825 فيزيكدان دانماركى هانس كريستين اورستد روش ديگرى براى استخراج را آزمايش كرد، حبه هاى كوچكى از فلز را كه احتمالأ حاوى آلومينيم ناخالص بود به دست آورد. اورستد را بايد راهگشاى واقعى دستيابى به آلومينيوم محسوب كرد. فريدريش وهلر آلمانى با الهام از روش اورستد و به كارگيرى آن در تحقيقات بيشتر موفق شد تا به سال 1837 آلومينيوم را به صورت ورقه هاى نازك توليد كند. در همان سال او خواص شيميايى اين فلز را براى اولين بار گزارش كرد.وهلر به سال 1835و پس از اصلاح روش خود توانست مقادير كمى آلومينيم را به صورت ذرات سوزنى شكل توليد كند، كه براى
اولين بار از آنها براى تعيين خواص فيزيكى اين فلز استفاده كرد. هانرى سن كلردوويل فرانسوى بر اساس نتايجى كه وهلر به دست آورده بود موفق به حذف موانع بيشترى شد و روش ديگرى كه از نظر فنى براى استخراج آلومينيوم عملى بود به دست آورد. اولين قطعه آلومينيم توليد شده به اين روش، خلوصى بين 96 تا 97 درصد داشت و در سال 1855 در نمايشگاه بين المللى پاريس به نمايش گذاشته شد. در آن زمان هنوز آلومينيم
را به عنوان فلزى كمياب، بسيار گران مى شناختند كه نمى توانستند قيمتى براى آن تعيين كنند چون هنوز فقط چند كيلوگرم از آن را در دست داشتند. گفته مى شود كه در قصر ناپلئون سوم فقط براى او، ملكه، ميهمانان ويژه، اعضاى خاندان سلطنتى از ظروف آلومينيمى استفاده مى شد و براى ساير ميهمانان از ظروف طلا استفاده مى كردند. در سال 1886 پل. هرولت فرانسوى، چارلز مارتين هال آمريكايى همزمان، مستقل از هم توانستند از طريق تجزيه الكتروليتى اكسيد آلومينيم حل شده در مذاب كريوليت اين فلز را توليد كنند. در آن زمان، تهيه انرژى الكتريكى لازم براى الكتروليز ديگر مشكلى نبود، زيرا در سال 1866 ورنرفون زيمنس آلمانى دينام
ژنراتور را اختراع كرده بود. امروزه در كليه فرآيندهاى توليد آلومينيم در سراسر دنيا همچنان بر اساس اصول كلى كشف شده توسط هرولت و هال عمل مى شود و بنابراين مى توان گفت سال1886، سال آغاز توليد صنعتى آلومينيم است. در آن زمان، قبل از اين كه بتوان عمل استخراج فلز را در مقياس بزرگ آغاز كرد يك مشكل ديگر به وضوح به چشم مى خورد ..... ادامه دارد ...منتظر باشيد
*****منبع: درگاه فلزشناسان ***www.casting.ir
http://www.persian.casting.ir/content/view/92/33
___
اولين بار از آنها براى تعيين خواص فيزيكى اين فلز استفاده كرد. هانرى سن كلردوويل فرانسوى بر اساس نتايجى كه وهلر به دست آورده بود موفق به حذف موانع بيشترى شد و روش ديگرى كه از نظر فنى براى استخراج آلومينيوم عملى بود به دست آورد. اولين قطعه آلومينيم توليد شده به اين روش، خلوصى بين 96 تا 97 درصد داشت و در سال 1855 در نمايشگاه بين المللى پاريس به نمايش گذاشته شد. در آن زمان هنوز آلومينيم
را به عنوان فلزى كمياب، بسيار گران مى شناختند كه نمى توانستند قيمتى براى آن تعيين كنند چون هنوز فقط چند كيلوگرم از آن را در دست داشتند. گفته مى شود كه در قصر ناپلئون سوم فقط براى او، ملكه، ميهمانان ويژه، اعضاى خاندان سلطنتى از ظروف آلومينيمى استفاده مى شد و براى ساير ميهمانان از ظروف طلا استفاده مى كردند. در سال 1886 پل. هرولت فرانسوى، چارلز مارتين هال آمريكايى همزمان، مستقل از هم توانستند از طريق تجزيه الكتروليتى اكسيد آلومينيم حل شده در مذاب كريوليت اين فلز را توليد كنند. در آن زمان، تهيه انرژى الكتريكى لازم براى الكتروليز ديگر مشكلى نبود، زيرا در سال 1866 ورنرفون زيمنس آلمانى دينام
ژنراتور را اختراع كرده بود. امروزه در كليه فرآيندهاى توليد آلومينيم در سراسر دنيا همچنان بر اساس اصول كلى كشف شده توسط هرولت و هال عمل مى شود و بنابراين مى توان گفت سال1886، سال آغاز توليد صنعتى آلومينيم است. در آن زمان، قبل از اين كه بتوان عمل استخراج فلز را در مقياس بزرگ آغاز كرد يك مشكل ديگر به وضوح به چشم مى خورد ..... ادامه دارد ...منتظر باشيد
*****منبع: درگاه فلزشناسان ***www.casting.ir
http://www.persian.casting.ir/content/view/92/33
___
