معيارهاي حسابداري و اقتصادي: تئوري يكپارچه بودجه بندي سرمايه اي:
متن کامل مقاله به زبان انگلیسی
Abstract:
Accounting measures are traditionally considered not significant from an economic point of view. In particular, accounting rates of return are often regarded economically meaningless or, at the very best, poor surrogates for the IRR, which is held to be “the” economic yield. Likewise, residual income does not enjoy, in general, periodic consistency with the project NPV, so residual income maximization is not equivalent to NPV maximization. This paper shows that the opposition accounting/economic is artificial and, taking a capital budgeting perspective, illustrates the strong (formal and conceptual) connections existing between economic measures and accounting measures. In particular, the average accounting rate of return is the correct economic yield of a project; the traditional IRR is (whenever it exists) only a particular case of it. The average accounting rate generates a decision rule which is logically equivalent to the NPV rule for both accept/reject decisions and project ranking. The paper also shows that maximization of the simple arithmetic mean of residual incomes is equivalent to NPV maximization, owing to its periodic consistency in the sense of Egginton (1995). Such an index may then be used for incentive compensation as well. Moreover, asset pricing may be interpreted in accounting terms as the process whereby the market determines the income impact on the assets’ value. As a result, the paper harmonizes the notions of accounting rate of return, internal rate of return, residual income, net present value: they are just different ways of cognizing the same notion. This conciliation stems in a rather natural way from three sources: (i) a fundamental accounting identity, which links income and cash flow in a comprehensive way, (ii) the definition of Chisini mean, (iii) a notion of residual income which takes account of the “real” (comprehensive) cost of capital.
معيارهاي حسابداري و اقتصادي: تئوري يكپارچه بودجه بندي سرمايه اي
خلاصه: به طور سنتي از نقطه نظر اقتصادي، معيارهاي حسابداري را معني دار نمي دانند. به طور خاص، نرخ بازده حسابداري اغلب از نظر اقتصادي بيمعني فرض شده يا در بهترين حالت نماينده ضعيفي براي نرخ بازده داخلي (كه نشان دهنده عملكرد اقتصادي است) مي باشد. همچنين، سود باقيمانده نيز با ارزش فعلي خالص سازگاري دوره اي ندارد و حداكثر سود باقيمانده هميشه به معناي حداكثر شدن ارزش فعلي خالص نيست. اين مقاله با استفاده از ديدگاه بودجه بندي سرمايه اي، نشان مي دهد كه تضاد بين حسابداري و اقتصاد يك تضاد ساختگي است و نشان مي دهيم كه چه به صورت رسمي و چه به صورت مفهومي يك ارتباط قوي ميان معيارهاي اقتصادي و معيارهاي حسابداري وجود دارد. به ويژه اين كه به نرخ ميانگين بازده حسابداري برابر با عملكرد واقعي اقتصادي پروژه است در حالي كه نرخ بازده داخلي (هر زمان كه موجود باشد) تنها در موارد خاص با عملكرد واقعي اقتصادي پروژه همخواني دارد. نرخ ميانگين حسابداري يك قاعده تصميم گيري به وجود مي آورد كه منطقا معادل قاعده به دست آمده از روش ارزش فعلي خالص براي هر دو موضوع قبول يا رد تصميم و همچنين رتبه بندي پروژه مي باشد. اين مقاله همچنين نشان مي دهد كه حداكثر ميانگين حسابي ساده سود باقيمانده برابر با حداكثر ارزش فعلي خالص مي باشد، كه به عبارتي طبق تحقيق اگينتون (1995) مي تواند نشانه سازگاري دوره اي ميانگين حسابي ساده سود مازاد و ارزش فعلي خالص باشد. اين شاخص ها را همچنين براي طرح هاي تشويقي نيز مي توان مورد استفاده قرار داد. علاوه بر اين، قيمت گذاري دارايي در اصطلاح حسابداري به فرايندي گفته مي شود كه به موجب آن بازار اثر درامد بر ارزش دارايي دارايي تعيين مي كند. در نتيجه، اين مقاله به هماهنگ كردن مفاهيم نرخ بازده حسابداري، نرخ بازده داخلي، سود باقيمانده و ارزش فعلي خالص مي پردازد: آنها در حقيقت راه هاي متفاوت براي رسيدن به يك مفهوم يكسان هستند. اين نتيجه ريشه در شيوه اي دارد كه از 3 منبع حاصل مي شود: (1) ماهيت اساسي حسابداري، جايي كه سود و وجه نقد در يك شيوه جامع با هم مرتبط مي شوند، (2) تعريف معادله چيسيني ، (3) مفهوم سود باقيمانده كه دربرگيرنده حساب هزينه واقعي (جامع) سرمايه است.
اندازه معاملات، تسليم سفارش خريد و اولويت هاي قيمت در زمان تجزيه سهام:
متن کامل مقاله به زبان انگلیسی
Abstract:
We analyze the effect of splits on stock liquidity. The results show a drop in trading volume and depth and an increase in the relative bid-ask spread. We detect a change in trading composition, with an increase in the smallest transactions, mainly on the buyer side of shares whose prices fall significantly after the split. The information asymmetry does not diminish, given that the adverse selection component of the effective spread reduces only insignificantly for the full sample. Finally there are not significant changes in the percentage of orders that provide liquidity to the market. These findings indicate that splits, despite higher transaction costs, encourage the entry of small investors attracted by the lower stock prices.
اندازه معاملات، تسليم سفارش خريد و اولويت هاي قيمت در زمان تجزيه سهام
خلاصه: ما به بررسي اثر تجزيه سهام بر قابليت نقدشوندگي سهام پرداختيم. نتايج نشان از كاهش حجم و شدت معاملات و افزايش در شكاف قيمتهاي دستورات خريد و فروش وارده دارد. ما يك تغيير در تركيب تجاري مشاهده كرديم كه حاصل افزايش در معاملات بسيار كوچك و عمدتا از ناحيه خريداران سهام بود كه قيمت هاي پيشنهادي آنها بعد از تجزيه سهام كاهش شديدي داشت. با توجه به اينكه مولفه انتخاب نامطلوب تجزيه سهام موثر تنها براي قسمت كوچكي از كل نمونه كاهش مي بابد، باعث كاهش عدم تقارن اطلاعات نمي شود.در نهايت در درصد سفارشاتي كه نشان دهنده قابليت نقدشوندگي در بازار هستند، تغيير با اهميتي مشاهده نشد. اين نتايج نشان مي دهد تجزيه سهام (با وجود هزينه معاملات بيشتر) باعث تسهيل در ورود سرمايه گذاران كوچك تر مي شود كه قيمت هاي پايين تر آنها را به سرمايه گذاري ترغيب كرده است.
قوانين استهلاك و ارتباط ميان بهاي تمام شده نهايي و بهاي تمام شده تاريخي:
متن کامل مقاله به زبان انگلیسی
Abstract: The reported cost of a product frequently contains historical cost components that reflect past investments in productive capacity. We examine a setting wherein a firm makes a sequence of overlapping capacity investments. Earlier research has identified particular accrual accounting (depreciation) rules with the property that, on a per unit basis, the historical cost of a product captures precisely its marginal cost. Relative to this benchmark, we investigate and characterize the direction and magnitude of the bias in reported historical cost that results from alternative depreciation rules, including in particular straight-line depreciation in conjunction with partial direct expensing. In addition, we demonstrate that for a reasonable range of parameter specifications the resulting bias is rather small. Finally, we apply our framework to two specific settings. First, in a regulatory context, we establish the extent to which the Accounting Profit Margin is indicative of a firm's pricing power in the product market. Second, we model an internal control scenario in which a manager's performance is evaluated using residual income, and identify the distortions in investment levels that result from the use of alternative depreciation rules.
قوانين استهلاك و ارتباط ميان بهاي تمام شده نهايي و بهاي تمام شده تاريخي
خلاصه: بهاي تمام شده گزارش شده يك محصول معمولا شامل بهاي تمام شده تاريخي است كه در حقيقت منعكس كننده سرمايه گذاري هاي قبلي در ظرفيت توليد مي باشند. ما به بررسي مجموعه اي پرداختيم كه در آن شركت يك رشته از سرمايه گذاري هاي مشترك در ظرفيت ها انجام داده بود. در تحقيقات قبلي كه با استفاده از قوانين حسابداري تعهدي براي دارايي هاي ثابت (استهلاك) انجام شده اند، بهاي تمام شده تاريخي به طور كامل دربرگيرنده بهاي تمام شده نهايي است. در ارتباط با اين معيار، ما پس از بكارگيري روش هاي استهلاك جايگزين از جمله روش خط مستقيم و به ويژه در هزينه هاي جزئي مستقيم، به بررسي و تعيين ميزان و علامت انحراف هاي ايجاد شده پرداختيم. علاوه بر اين، ما نشان داديم كه انحرافات منتج از طيف معقولي از پارامترها كوچك نبودند. در نهايت ما چارچوب خود را براي دو حالت خاص نيز به كار برديم: اول تعيين ميزاني از حاشيه سود حسابداري كه در چارچوب مقررات نشان دهنده قدرت قيمتگذاري شركت در بازار محصول است. دوم هم اين كه ما مدل خود را بر اساس يك سيستم كنترل داخلي كه در آن سود باقيمانده به عنوان معيار عملكرد مديريت محسوب مي شد، نيز بازسازي كرديم، و انحرافات حاصل از بكارگيري روش هاي مختلف استهلاك در سطوح سرمايه گذاري تعيين شد.
انگيزه ها و موانع تغيير روش هاي حسابداري مديريت:
متن کامل مقاله به زبان انگلیسی
Abstract: Empirical studies report a gap between theoretical concepts of management accounting and the actual practice in organizations. Specifically, there is a virtual absence of literature on the individual factors that drive or hinder the adoption of sophisticated management accounting concepts. In this paper, we analyze drivers and inhibitors of management accounting change from a managerial perspective. Our research model is an adoption of the theory of planned behavior and reasoned action (Ajzen and Fishbein, 1980: Understanding Attitudes and Predicting Social Behavior. Prentice Hall: Englewood Cliffs, NY). Based on survey data of 161 banks in German-speaking countries, we show that management accounting change is driven by board expectations, transparency, and profitability. IT capabilities and behavioral control enable change. Only organizational change impedes the adoption of sophisticated methods. The factors costs and staff do not have a significant impact on manager's attitude. Moreover, in a group analysis, we analyze if the importance of drivers and barriers differs between banks with a focus on sophisticated financial measures compared to banks with a focus on a broad set of non-financial measures. We find that banks which manage by means of financial measures are more profitability driven by board and managerial encouragement. Banks using non-financial measures tend to increase transparency but struggle with organizational change.
انگيزه ها و موانع تغيير روش هاي حسابداري مديريت
خلاصه: تحقيقات تجربي انجام شده حاكي از وجود يك فاصله ميان مفاهيم تئوريك حسابداري مديريت و روش هاي مورد استفاده سازمان ها دارد. به خصوص كه در ادبيات حسابداري مقالاتي در رابطه با انگيزه ها و موانع موثر بر پذيرش روش هاي پيشرفته حسابداري مديريت كمتر ديده مي شود. در اين مقاله ما به تحليل انگيزه ها و موانع تغيير روش در حسابداري مديريت از ديدگاه مديريتي مي پردازيم. مدل مورد استفاده ما اقتباسي است از تئوري رفتار برنامه ريزي شده و عمل استدلالي است (آيزن و فيشبين، 1980: شيوه درك و پيش بيني رفتار اجتماعي). نمونه مورد استفاده شامل داده هاي 161 بانك در كشورهاي آلماني زبان است. ما نشان مي دهيم كه انتظارات هيات مديره، شفافيت و سوداوري از انگيزه هاي تغيير روش در حسابداري مديريت محسوب مي شوند. توانايي هاي فناوري اطلاعات و كنترل هاي رفتاري نيز ملزومات انجام اين تغييرات محسوب مي شوند. تنها مانع بر سر راه پذيرش روش هاي پيشرفته تغييرات سازماني است. هزينه ها و كارمندان نيز تاثير مهمي بر تصميم گيري هاي مديريت ندارند. علاوه بر اين در يك تجزيه و تحليل كلي، ما به تحليل تفاوت اهميت انگيزه ها و موانع بين بانك هايي كه از معيارهاي مالي و بانك هايي كه از معيارهاي غيرمالي استفاده مي كنند، پرداختيم. يافته هاي ما نشان داد بانك هايي كه از معيارهاي مالي در اقدامات مديريتي استفاده مي كنند، به وسيله مشوق هاي مديريتي بيشتر به سمت سوداوري حركت مي كنند. همچنين بانك هايي كه از معيارهاي غيرمالي استفاده مي كنند، تمايل به افزايش شفافيت دارند اما اين تمايل در تعارض با تغييرات سازماني قرار مي گيرد.
نظريه نسبيت حسابداري: سیستم دفترداری دوبل حسابداری به عنوان تبديلي از تعدیلات:
متن کامل مقاله به زبان انگلیسی
The dividend discount model is a special case of the residual income model and the fundamental value of the firm is a scalar invariant under any accounting system with the clean-surplus. Under double-entry bookkeeping, any accounting system is relative concerning valuation in the sense that the fundamental value is a scalar invariant. A dividends stream or any accounting sequence has no a priori conceptual as well as empirical grounds to claim its primacy over others in valuation.
نظريه نسبيت حسابداري: سیستم دفترداری دوبل حسابداری به عنوان تبديلي از تعدیلات
خلاصه: مدل ارزش فعلي سود سهام حالتی خاص از مدل ارزشيابي سود مازاد است و ارزش بنیادی شرکت تحت هر سیستم حسابداری با شمول همه درامدها، عددی ثابت است. بر اساس سیستم دفترداری دوبل، هر سیستم حسابداری يك سيستم ارزيابي نسبی است، به این معنی که ارزش بنيادي عددي ثابت است. یک جریان سود سهام و یا هر توالی حسابداری دیگر، هیچ گونه برتری از لحاظ نظری یا تجربی بر دیگر روش ها برای قیمت گذاری ندارد.
منبعwww.accountingpaper.blogfa.com
متن کامل مقاله به زبان انگلیسی
Abstract:
Accounting measures are traditionally considered not significant from an economic point of view. In particular, accounting rates of return are often regarded economically meaningless or, at the very best, poor surrogates for the IRR, which is held to be “the” economic yield. Likewise, residual income does not enjoy, in general, periodic consistency with the project NPV, so residual income maximization is not equivalent to NPV maximization. This paper shows that the opposition accounting/economic is artificial and, taking a capital budgeting perspective, illustrates the strong (formal and conceptual) connections existing between economic measures and accounting measures. In particular, the average accounting rate of return is the correct economic yield of a project; the traditional IRR is (whenever it exists) only a particular case of it. The average accounting rate generates a decision rule which is logically equivalent to the NPV rule for both accept/reject decisions and project ranking. The paper also shows that maximization of the simple arithmetic mean of residual incomes is equivalent to NPV maximization, owing to its periodic consistency in the sense of Egginton (1995). Such an index may then be used for incentive compensation as well. Moreover, asset pricing may be interpreted in accounting terms as the process whereby the market determines the income impact on the assets’ value. As a result, the paper harmonizes the notions of accounting rate of return, internal rate of return, residual income, net present value: they are just different ways of cognizing the same notion. This conciliation stems in a rather natural way from three sources: (i) a fundamental accounting identity, which links income and cash flow in a comprehensive way, (ii) the definition of Chisini mean, (iii) a notion of residual income which takes account of the “real” (comprehensive) cost of capital.
معيارهاي حسابداري و اقتصادي: تئوري يكپارچه بودجه بندي سرمايه اي
خلاصه: به طور سنتي از نقطه نظر اقتصادي، معيارهاي حسابداري را معني دار نمي دانند. به طور خاص، نرخ بازده حسابداري اغلب از نظر اقتصادي بيمعني فرض شده يا در بهترين حالت نماينده ضعيفي براي نرخ بازده داخلي (كه نشان دهنده عملكرد اقتصادي است) مي باشد. همچنين، سود باقيمانده نيز با ارزش فعلي خالص سازگاري دوره اي ندارد و حداكثر سود باقيمانده هميشه به معناي حداكثر شدن ارزش فعلي خالص نيست. اين مقاله با استفاده از ديدگاه بودجه بندي سرمايه اي، نشان مي دهد كه تضاد بين حسابداري و اقتصاد يك تضاد ساختگي است و نشان مي دهيم كه چه به صورت رسمي و چه به صورت مفهومي يك ارتباط قوي ميان معيارهاي اقتصادي و معيارهاي حسابداري وجود دارد. به ويژه اين كه به نرخ ميانگين بازده حسابداري برابر با عملكرد واقعي اقتصادي پروژه است در حالي كه نرخ بازده داخلي (هر زمان كه موجود باشد) تنها در موارد خاص با عملكرد واقعي اقتصادي پروژه همخواني دارد. نرخ ميانگين حسابداري يك قاعده تصميم گيري به وجود مي آورد كه منطقا معادل قاعده به دست آمده از روش ارزش فعلي خالص براي هر دو موضوع قبول يا رد تصميم و همچنين رتبه بندي پروژه مي باشد. اين مقاله همچنين نشان مي دهد كه حداكثر ميانگين حسابي ساده سود باقيمانده برابر با حداكثر ارزش فعلي خالص مي باشد، كه به عبارتي طبق تحقيق اگينتون (1995) مي تواند نشانه سازگاري دوره اي ميانگين حسابي ساده سود مازاد و ارزش فعلي خالص باشد. اين شاخص ها را همچنين براي طرح هاي تشويقي نيز مي توان مورد استفاده قرار داد. علاوه بر اين، قيمت گذاري دارايي در اصطلاح حسابداري به فرايندي گفته مي شود كه به موجب آن بازار اثر درامد بر ارزش دارايي دارايي تعيين مي كند. در نتيجه، اين مقاله به هماهنگ كردن مفاهيم نرخ بازده حسابداري، نرخ بازده داخلي، سود باقيمانده و ارزش فعلي خالص مي پردازد: آنها در حقيقت راه هاي متفاوت براي رسيدن به يك مفهوم يكسان هستند. اين نتيجه ريشه در شيوه اي دارد كه از 3 منبع حاصل مي شود: (1) ماهيت اساسي حسابداري، جايي كه سود و وجه نقد در يك شيوه جامع با هم مرتبط مي شوند، (2) تعريف معادله چيسيني ، (3) مفهوم سود باقيمانده كه دربرگيرنده حساب هزينه واقعي (جامع) سرمايه است.
اندازه معاملات، تسليم سفارش خريد و اولويت هاي قيمت در زمان تجزيه سهام:
متن کامل مقاله به زبان انگلیسی
Abstract:
We analyze the effect of splits on stock liquidity. The results show a drop in trading volume and depth and an increase in the relative bid-ask spread. We detect a change in trading composition, with an increase in the smallest transactions, mainly on the buyer side of shares whose prices fall significantly after the split. The information asymmetry does not diminish, given that the adverse selection component of the effective spread reduces only insignificantly for the full sample. Finally there are not significant changes in the percentage of orders that provide liquidity to the market. These findings indicate that splits, despite higher transaction costs, encourage the entry of small investors attracted by the lower stock prices.
اندازه معاملات، تسليم سفارش خريد و اولويت هاي قيمت در زمان تجزيه سهام
خلاصه: ما به بررسي اثر تجزيه سهام بر قابليت نقدشوندگي سهام پرداختيم. نتايج نشان از كاهش حجم و شدت معاملات و افزايش در شكاف قيمتهاي دستورات خريد و فروش وارده دارد. ما يك تغيير در تركيب تجاري مشاهده كرديم كه حاصل افزايش در معاملات بسيار كوچك و عمدتا از ناحيه خريداران سهام بود كه قيمت هاي پيشنهادي آنها بعد از تجزيه سهام كاهش شديدي داشت. با توجه به اينكه مولفه انتخاب نامطلوب تجزيه سهام موثر تنها براي قسمت كوچكي از كل نمونه كاهش مي بابد، باعث كاهش عدم تقارن اطلاعات نمي شود.در نهايت در درصد سفارشاتي كه نشان دهنده قابليت نقدشوندگي در بازار هستند، تغيير با اهميتي مشاهده نشد. اين نتايج نشان مي دهد تجزيه سهام (با وجود هزينه معاملات بيشتر) باعث تسهيل در ورود سرمايه گذاران كوچك تر مي شود كه قيمت هاي پايين تر آنها را به سرمايه گذاري ترغيب كرده است.
قوانين استهلاك و ارتباط ميان بهاي تمام شده نهايي و بهاي تمام شده تاريخي:
متن کامل مقاله به زبان انگلیسی
Abstract: The reported cost of a product frequently contains historical cost components that reflect past investments in productive capacity. We examine a setting wherein a firm makes a sequence of overlapping capacity investments. Earlier research has identified particular accrual accounting (depreciation) rules with the property that, on a per unit basis, the historical cost of a product captures precisely its marginal cost. Relative to this benchmark, we investigate and characterize the direction and magnitude of the bias in reported historical cost that results from alternative depreciation rules, including in particular straight-line depreciation in conjunction with partial direct expensing. In addition, we demonstrate that for a reasonable range of parameter specifications the resulting bias is rather small. Finally, we apply our framework to two specific settings. First, in a regulatory context, we establish the extent to which the Accounting Profit Margin is indicative of a firm's pricing power in the product market. Second, we model an internal control scenario in which a manager's performance is evaluated using residual income, and identify the distortions in investment levels that result from the use of alternative depreciation rules.
قوانين استهلاك و ارتباط ميان بهاي تمام شده نهايي و بهاي تمام شده تاريخي
خلاصه: بهاي تمام شده گزارش شده يك محصول معمولا شامل بهاي تمام شده تاريخي است كه در حقيقت منعكس كننده سرمايه گذاري هاي قبلي در ظرفيت توليد مي باشند. ما به بررسي مجموعه اي پرداختيم كه در آن شركت يك رشته از سرمايه گذاري هاي مشترك در ظرفيت ها انجام داده بود. در تحقيقات قبلي كه با استفاده از قوانين حسابداري تعهدي براي دارايي هاي ثابت (استهلاك) انجام شده اند، بهاي تمام شده تاريخي به طور كامل دربرگيرنده بهاي تمام شده نهايي است. در ارتباط با اين معيار، ما پس از بكارگيري روش هاي استهلاك جايگزين از جمله روش خط مستقيم و به ويژه در هزينه هاي جزئي مستقيم، به بررسي و تعيين ميزان و علامت انحراف هاي ايجاد شده پرداختيم. علاوه بر اين، ما نشان داديم كه انحرافات منتج از طيف معقولي از پارامترها كوچك نبودند. در نهايت ما چارچوب خود را براي دو حالت خاص نيز به كار برديم: اول تعيين ميزاني از حاشيه سود حسابداري كه در چارچوب مقررات نشان دهنده قدرت قيمتگذاري شركت در بازار محصول است. دوم هم اين كه ما مدل خود را بر اساس يك سيستم كنترل داخلي كه در آن سود باقيمانده به عنوان معيار عملكرد مديريت محسوب مي شد، نيز بازسازي كرديم، و انحرافات حاصل از بكارگيري روش هاي مختلف استهلاك در سطوح سرمايه گذاري تعيين شد.
انگيزه ها و موانع تغيير روش هاي حسابداري مديريت:
متن کامل مقاله به زبان انگلیسی
Abstract: Empirical studies report a gap between theoretical concepts of management accounting and the actual practice in organizations. Specifically, there is a virtual absence of literature on the individual factors that drive or hinder the adoption of sophisticated management accounting concepts. In this paper, we analyze drivers and inhibitors of management accounting change from a managerial perspective. Our research model is an adoption of the theory of planned behavior and reasoned action (Ajzen and Fishbein, 1980: Understanding Attitudes and Predicting Social Behavior. Prentice Hall: Englewood Cliffs, NY). Based on survey data of 161 banks in German-speaking countries, we show that management accounting change is driven by board expectations, transparency, and profitability. IT capabilities and behavioral control enable change. Only organizational change impedes the adoption of sophisticated methods. The factors costs and staff do not have a significant impact on manager's attitude. Moreover, in a group analysis, we analyze if the importance of drivers and barriers differs between banks with a focus on sophisticated financial measures compared to banks with a focus on a broad set of non-financial measures. We find that banks which manage by means of financial measures are more profitability driven by board and managerial encouragement. Banks using non-financial measures tend to increase transparency but struggle with organizational change.
انگيزه ها و موانع تغيير روش هاي حسابداري مديريت
خلاصه: تحقيقات تجربي انجام شده حاكي از وجود يك فاصله ميان مفاهيم تئوريك حسابداري مديريت و روش هاي مورد استفاده سازمان ها دارد. به خصوص كه در ادبيات حسابداري مقالاتي در رابطه با انگيزه ها و موانع موثر بر پذيرش روش هاي پيشرفته حسابداري مديريت كمتر ديده مي شود. در اين مقاله ما به تحليل انگيزه ها و موانع تغيير روش در حسابداري مديريت از ديدگاه مديريتي مي پردازيم. مدل مورد استفاده ما اقتباسي است از تئوري رفتار برنامه ريزي شده و عمل استدلالي است (آيزن و فيشبين، 1980: شيوه درك و پيش بيني رفتار اجتماعي). نمونه مورد استفاده شامل داده هاي 161 بانك در كشورهاي آلماني زبان است. ما نشان مي دهيم كه انتظارات هيات مديره، شفافيت و سوداوري از انگيزه هاي تغيير روش در حسابداري مديريت محسوب مي شوند. توانايي هاي فناوري اطلاعات و كنترل هاي رفتاري نيز ملزومات انجام اين تغييرات محسوب مي شوند. تنها مانع بر سر راه پذيرش روش هاي پيشرفته تغييرات سازماني است. هزينه ها و كارمندان نيز تاثير مهمي بر تصميم گيري هاي مديريت ندارند. علاوه بر اين در يك تجزيه و تحليل كلي، ما به تحليل تفاوت اهميت انگيزه ها و موانع بين بانك هايي كه از معيارهاي مالي و بانك هايي كه از معيارهاي غيرمالي استفاده مي كنند، پرداختيم. يافته هاي ما نشان داد بانك هايي كه از معيارهاي مالي در اقدامات مديريتي استفاده مي كنند، به وسيله مشوق هاي مديريتي بيشتر به سمت سوداوري حركت مي كنند. همچنين بانك هايي كه از معيارهاي غيرمالي استفاده مي كنند، تمايل به افزايش شفافيت دارند اما اين تمايل در تعارض با تغييرات سازماني قرار مي گيرد.
نظريه نسبيت حسابداري: سیستم دفترداری دوبل حسابداری به عنوان تبديلي از تعدیلات:
متن کامل مقاله به زبان انگلیسی
The dividend discount model is a special case of the residual income model and the fundamental value of the firm is a scalar invariant under any accounting system with the clean-surplus. Under double-entry bookkeeping, any accounting system is relative concerning valuation in the sense that the fundamental value is a scalar invariant. A dividends stream or any accounting sequence has no a priori conceptual as well as empirical grounds to claim its primacy over others in valuation.
نظريه نسبيت حسابداري: سیستم دفترداری دوبل حسابداری به عنوان تبديلي از تعدیلات
خلاصه: مدل ارزش فعلي سود سهام حالتی خاص از مدل ارزشيابي سود مازاد است و ارزش بنیادی شرکت تحت هر سیستم حسابداری با شمول همه درامدها، عددی ثابت است. بر اساس سیستم دفترداری دوبل، هر سیستم حسابداری يك سيستم ارزيابي نسبی است، به این معنی که ارزش بنيادي عددي ثابت است. یک جریان سود سهام و یا هر توالی حسابداری دیگر، هیچ گونه برتری از لحاظ نظری یا تجربی بر دیگر روش ها برای قیمت گذاری ندارد.
منبعwww.accountingpaper.blogfa.com
