ms-project
عضو جدید
معرفی روش نیلینگ به همراه فیلم
مقدمه
با توجه به عمق زياد گودبرداري و عدم امکان گودبرداري بصورت مايل و پله اي و استفاده بهينه از زمين و همچنين انجام عمليات گودبرداري در کوتاهترين زمان ممکن، استفاده از يكي از روشهاي پايدارسازي الزامي مي باشد.
استفاده از روش نیلینگ در خاک ها اولين بار در سال ۱۹۷۲ و جهت پايدارسازي ترانشه ماسه اي راه آهن به عمق ۱۸ متر و در فرانسه مورد استفاده قرار گرفت. پيش از آن استفاده از روش ميخکوبي در سنگ ها (جداره تونل ها) از سال ۱۹۶۵ آغاز گرديده بود. امروزه بدليل انجام پروژه هاي متعدد و تحقيقات بيشتر استفاده از اين روش در پايدارسازي موقت (Temporary) يا دائم (Permanent) گودها و شيب ها گستردگي زيادي يافته است. تحقيقات انجام شده نشان دهنده صرفه جويي ۵۰ درصد زمان و ۱۵ تا ۲۰ درصدي هزينه ها نسبت به روش هاي سنتي ميباشد. در روش نیلینگ پس از خاكبرداري پله اول (خاك محل بايد قابليت پايداري تا عمق حدود ۲ تا ۵/۲ متر را داشته باشد)، اولين رديف ميخ ها اجرا و سپس رويه بتني نازكي تحت عنوان شاتكريت (Shotcrete) اجرا ميگردد و در انتها صفحه سر و مهره مربوطه بسته مي شود. اين روند تا رسيدن به تراز نهايي گودبرداري و طي پله هاي خاکبرداري باقيمانده ادامه خواهد يافت. شكل زیر مراحل اجراي عمليات نیلینگ را بصورت شماتيك نشان می دهد.مزاياي روش نیلینگ خاك
حفاري بصورت چرخشي (Rotary Drilling) با هوا يا آب. اين روش متداول ترين روش در حفاري نیل ها مي باشدحفاري با لوله جدار (Driven Casing) . استفاده از اين روش در خاک هاي ريزشي توصيه مي گردد.حفاري با سيستم خود حفار (Self Drilling Method) . استفاده از اين روش در خاک هاي ريزشي مناسب بوده و داراي سرعت قابل قبول اجرايي نيز مي باشد.حفاري با سيستم اوگر (Auger)در گذشته استفاده از روش هاي کوبشي ميخ ها نيز مرسوم بوده است که امروزه بدليل راندمان کم و مشکلات فني و اطمينان کم منسوخ شده است.
تزريق ثقلي دوغاب. اين روش متداول ترين و سريع ترين روش تزريق مي باشد. تزريق تحت فشار. از اين روش جهت دستيابي به حداکثر اصطکاک بين دوغاب و خاک استفاده مي شود و معمولاً داراي کاربرد کمتري مي باشد.
فایل تماشای ویدیو
روش نیلینگ
منبع :
سایت نگاه عمران
مقدمه
با توجه به عمق زياد گودبرداري و عدم امکان گودبرداري بصورت مايل و پله اي و استفاده بهينه از زمين و همچنين انجام عمليات گودبرداري در کوتاهترين زمان ممکن، استفاده از يكي از روشهاي پايدارسازي الزامي مي باشد.
استفاده از روش نیلینگ در خاک ها اولين بار در سال ۱۹۷۲ و جهت پايدارسازي ترانشه ماسه اي راه آهن به عمق ۱۸ متر و در فرانسه مورد استفاده قرار گرفت. پيش از آن استفاده از روش ميخکوبي در سنگ ها (جداره تونل ها) از سال ۱۹۶۵ آغاز گرديده بود. امروزه بدليل انجام پروژه هاي متعدد و تحقيقات بيشتر استفاده از اين روش در پايدارسازي موقت (Temporary) يا دائم (Permanent) گودها و شيب ها گستردگي زيادي يافته است. تحقيقات انجام شده نشان دهنده صرفه جويي ۵۰ درصد زمان و ۱۵ تا ۲۰ درصدي هزينه ها نسبت به روش هاي سنتي ميباشد. در روش نیلینگ پس از خاكبرداري پله اول (خاك محل بايد قابليت پايداري تا عمق حدود ۲ تا ۵/۲ متر را داشته باشد)، اولين رديف ميخ ها اجرا و سپس رويه بتني نازكي تحت عنوان شاتكريت (Shotcrete) اجرا ميگردد و در انتها صفحه سر و مهره مربوطه بسته مي شود. اين روند تا رسيدن به تراز نهايي گودبرداري و طي پله هاي خاکبرداري باقيمانده ادامه خواهد يافت. شكل زیر مراحل اجراي عمليات نیلینگ را بصورت شماتيك نشان می دهد.مزاياي روش نیلینگ خاك
- – امكان اجرا در مجاورت سازه هاي موجود.
- – روش ساخت مطابق با معيارهاي زيست محيطي است(بدون لرزش و سر و صدا).
- – روش اجرا , سازگار با عوارض زمين و وضعيت طرح و محل مي باشد( انعطاف پذيري روش).
- – تغيير شكلهاي كم ديوار ( امكان اجرا درمجاورت سازه هاي حساس به نشست).
- – صرفه جويي اقتصادي در مقايسه با ديگر روشهاي ساخت خصوصاً سازه هاي نگهبان گيردار
- – امكان كار حتي در فضا هاي محدود كه وسايل كوچكتر مي توانند استفاده شوند.
- – مناسب براي كاربرد هاي موقتي و دائمي.
روش هاي اجرايي
۲-۱- حفاري
۲-۱- حفاري
حفاري بصورت چرخشي (Rotary Drilling) با هوا يا آب. اين روش متداول ترين روش در حفاري نیل ها مي باشدحفاري با لوله جدار (Driven Casing) . استفاده از اين روش در خاک هاي ريزشي توصيه مي گردد.حفاري با سيستم خود حفار (Self Drilling Method) . استفاده از اين روش در خاک هاي ريزشي مناسب بوده و داراي سرعت قابل قبول اجرايي نيز مي باشد.حفاري با سيستم اوگر (Auger)در گذشته استفاده از روش هاي کوبشي ميخ ها نيز مرسوم بوده است که امروزه بدليل راندمان کم و مشکلات فني و اطمينان کم منسوخ شده است.
۲-۲-تزريق
تزريق ثقلي دوغاب. اين روش متداول ترين و سريع ترين روش تزريق مي باشد. تزريق تحت فشار. از اين روش جهت دستيابي به حداکثر اصطکاک بين دوغاب و خاک استفاده مي شود و معمولاً داراي کاربرد کمتري مي باشد.
۲-۳- جزييات اجرايی روش نیلینگ
قطر حفاري ميخ ها معمولاً بين ۷۶ تا ۱۵۰ ميليمتر مي باشد.دوغاب مورد استفاده معمولاً از اختلاط آب و سيمان با نسبت وزني ۴/۰ تا ۷/۰ بوده و ممکن است در برخي موارد نيز از افزودني هايي مانند ماسه و يا مواد شيميايي استفاده مي شود. قطر آرماتور مورد استفاده معمولاً بين ۱۸ تا ۴۰ ميليمتر مي باشد. فواصل قائم و افقي ميخ ها بين ۲۵/۱ تا ۲ متر متغير مي باشد و معمولاً بطور مساوي انتخاب مي شوند. زاويه حفاري و قرارگيري ميخ ها نسبت به افق بين ۱۰ تا ۲۰ درجه بوده که در اکثر موارد ۱۵ درجه در نظر گرفته مي شود. حداکثر طول ميخ ها جهت دارا بودن کارايي کافي برابر با ۱۸ متر مي باشد.
فایل تماشای ویدیو
روش نیلینگ
منبع :
سایت نگاه عمران
آخرین ویرایش توسط مدیر:
