مدرسه ده موعللیم / در مدرسه معلم
یئنه دؤیدو الیمدن / باز هم زد به دستم
باشارمادیم فارسینی / فارسی را بلد نشدم
ایراد توتدو دیلیمدن / از زبانم ایراد گرفت
دئدیم: آغا موعللیم / گفتم آقا معلم
وورما، گؤینه دی الیم / نزن دستهایم کبود شد
نه دیر آخی گوناهیم؟ / گناه من مگر چیست؟
توركجه دیر منیم دیلیم / زبان من تورکی است
یاپیشدی قولاغیمدان / گوشم را گرفت
دئدی: بوراخ توركونو / گفت تورکی را رها کن
او قالدی ائوینیزده / آن در خانه تان ماند
اونوت گئتسین كؤكونو / اصل و نسبت را فراموش کن
اؤیره نمه سن آب – بابا / اگر آب بابا را یاد نگیری
آچاجاقسان الینی / باید دستت را باز کنی
كؤتك یئیه ندن سونرا / بعد این که کتک خوردی
اونودارسان دیلینی / زبانت را فراموش می کنی
سنین هاران توركدور؟ / کجای تو تورک است؟
آذریسن ، آذری / آذری هستی تو آذری
كیم اؤیره دیب دیر سنه / که یادت داده
بئله یانلیش سؤزلری؟ / این حرفهای غلط را
آخدی گؤزومون یاشی / اشک از چشمانم سرازیر شد
تیتره دی دیل – دوداغیم / لرزید زبان و دهانم
بئله یالان سؤزلره / این حرفهای دروغ را
اینانمادی قولاغیم / باور نکرد گوشهایم
آنام منی اویدورماز / مادرم مرا گول نمی زند
آتام منی آللاتماز / پدرم به من کلک نمی زند
بو سؤزلرین هئچ بیری / این حرفها هیچ کدام
منیم عاغلیما باتماز / به عقلم جور در نمی آید
نییه منیم آدیمی / چرا اسم مرا
سوروشماییر اؤزومدن / از خودم نمی پرسد
نییه سؤزون دوزونو / چرا حرف راست را
اوخوماییر گؤزومدن / نمی خوانَد از نگاهم
هركس یالان دانیشسا / هر کس که دروغ بگوید
آللاهین دوشمانیدیر / دشمن خداست
من كی یالان دئمیرم / من که دروغ نمی گویم
بو اونون یالانیدیر / این دروغِ اوست
لایلای دئییبدیر آنام / مادرم لالای می گفت
منه بئشیكده توركجه / در گهواره به تورکی
دانیشمیشیق هامیمیز / همه حرف زدیم
ائوده – ائشیكده توركجه / به تورکی هم در خانه هم در بیرون
نه دن گرك یازمایاق / چرا ننویسیم
دیلیمیزی كیتابا؟ / زبانمان را در کتاب
مدرسه ده نه اوچون / به چه دلیل در مدرسه
گلمه یك بیز حئسابا؟ / ما را به حساب نیاورند
هئچ عاغلیما سیغماییر/ هیچ عقلم قد نمی دهد
نه دیر بونون جاوابی / جواب این چیست
سو یئرینه اوخویام / به جای سو
مدرسه میزده آبی / در مدرسه بگویم آب
یقین كؤتك یئمزدیم / مطمئناً کتک نمی خوردم
اوخوسایدیم دیلیمی / اگر به زبان خودم تحصیل می کردم
گؤینه رتیدن سیخمازدیم / از سوزش آن نمی گذاشتم
قولتوغوما الیمی / دستهایم را به بغلم
قوی بؤیویوم بیر اؤزوم / بزرگ که شدم
اولاجاغام موعللیم / من هم معلم می شوم
اوندا چوخ ایش گؤره جك / خیلی کارها انجام خواهد داد
بو گون گؤینه ین الیم / این دستهای کبود شده ام
كیلاسیمدان گله جك / طنین کلاس من
ائلیمیزین اؤز سسی / صدای ایل و تبار خودم
اولاجاقدیر او زامان / خواهد بود آن زمان
توركون ده مدرسه سی / برای تورک هم مدرسه ای
شعر از رسول قربانی مقدم
یئنه دؤیدو الیمدن / باز هم زد به دستم
باشارمادیم فارسینی / فارسی را بلد نشدم
ایراد توتدو دیلیمدن / از زبانم ایراد گرفت
دئدیم: آغا موعللیم / گفتم آقا معلم
وورما، گؤینه دی الیم / نزن دستهایم کبود شد
نه دیر آخی گوناهیم؟ / گناه من مگر چیست؟
توركجه دیر منیم دیلیم / زبان من تورکی است
یاپیشدی قولاغیمدان / گوشم را گرفت
دئدی: بوراخ توركونو / گفت تورکی را رها کن
او قالدی ائوینیزده / آن در خانه تان ماند
اونوت گئتسین كؤكونو / اصل و نسبت را فراموش کن
اؤیره نمه سن آب – بابا / اگر آب بابا را یاد نگیری
آچاجاقسان الینی / باید دستت را باز کنی
كؤتك یئیه ندن سونرا / بعد این که کتک خوردی
اونودارسان دیلینی / زبانت را فراموش می کنی
سنین هاران توركدور؟ / کجای تو تورک است؟
آذریسن ، آذری / آذری هستی تو آذری
كیم اؤیره دیب دیر سنه / که یادت داده
بئله یانلیش سؤزلری؟ / این حرفهای غلط را
آخدی گؤزومون یاشی / اشک از چشمانم سرازیر شد
تیتره دی دیل – دوداغیم / لرزید زبان و دهانم
بئله یالان سؤزلره / این حرفهای دروغ را
اینانمادی قولاغیم / باور نکرد گوشهایم
آنام منی اویدورماز / مادرم مرا گول نمی زند
آتام منی آللاتماز / پدرم به من کلک نمی زند
بو سؤزلرین هئچ بیری / این حرفها هیچ کدام
منیم عاغلیما باتماز / به عقلم جور در نمی آید
نییه منیم آدیمی / چرا اسم مرا
سوروشماییر اؤزومدن / از خودم نمی پرسد
نییه سؤزون دوزونو / چرا حرف راست را
اوخوماییر گؤزومدن / نمی خوانَد از نگاهم
هركس یالان دانیشسا / هر کس که دروغ بگوید
آللاهین دوشمانیدیر / دشمن خداست
من كی یالان دئمیرم / من که دروغ نمی گویم
بو اونون یالانیدیر / این دروغِ اوست
لایلای دئییبدیر آنام / مادرم لالای می گفت
منه بئشیكده توركجه / در گهواره به تورکی
دانیشمیشیق هامیمیز / همه حرف زدیم
ائوده – ائشیكده توركجه / به تورکی هم در خانه هم در بیرون
نه دن گرك یازمایاق / چرا ننویسیم
دیلیمیزی كیتابا؟ / زبانمان را در کتاب
مدرسه ده نه اوچون / به چه دلیل در مدرسه
گلمه یك بیز حئسابا؟ / ما را به حساب نیاورند
هئچ عاغلیما سیغماییر/ هیچ عقلم قد نمی دهد
نه دیر بونون جاوابی / جواب این چیست
سو یئرینه اوخویام / به جای سو
مدرسه میزده آبی / در مدرسه بگویم آب
یقین كؤتك یئمزدیم / مطمئناً کتک نمی خوردم
اوخوسایدیم دیلیمی / اگر به زبان خودم تحصیل می کردم
گؤینه رتیدن سیخمازدیم / از سوزش آن نمی گذاشتم
قولتوغوما الیمی / دستهایم را به بغلم
قوی بؤیویوم بیر اؤزوم / بزرگ که شدم
اولاجاغام موعللیم / من هم معلم می شوم
اوندا چوخ ایش گؤره جك / خیلی کارها انجام خواهد داد
بو گون گؤینه ین الیم / این دستهای کبود شده ام
كیلاسیمدان گله جك / طنین کلاس من
ائلیمیزین اؤز سسی / صدای ایل و تبار خودم
اولاجاقدیر او زامان / خواهد بود آن زمان
توركون ده مدرسه سی / برای تورک هم مدرسه ای
شعر از رسول قربانی مقدم