محدودیت های استفاده از گریس
. خنک‌کنندگی ضعیف- سفتی گریس‌ها باعث می‌شود این روانکارها نتوانند با استفاده از همرفت، حرارت را پراکنده کنند. هدایت گرمایی گریس‌ها نیز از روغن به همین دلیل انتقال‌حرارت توسط گریس‌ها کمتر استکمتر انجام می‌شود
. مقاومت در برابر حرکت- در هنگام شروع کار ماشین، گریس‌ها در مقایسه با روغن‌ها، مقاومت بیشتری در مقابل به حرکت درآمدن قطعات از خود نشان می‌دهند. به همین دلیل این روانکارها برای کاربردهایی با گشتاور پائین / سرعت زیاد، مناسب نمی‌باشند. مقدار تنش لازم برای چیره‌شدن بر این مقاومت اولیه را با نقطه‌ی تسلیم می‌شناسند
. تعویض مشکل‌تر- چه در مرحله‌ی خارج‌کردن گریس کارکرده و چه در گریس‌کاری مجدد دستگاه، تعویض گریس نسبت به روغن‌ها سخت‌تر انجام می‌شود. این در حالی است که مقدار دقیقی از گریس را نیز نمی‌توان به‌راحتی اندازه گرفت
مزایای استفاده از گریس
. سفتی گریس‌ها باعث می‌شود آنها بتوانند مانند درزگیرها عمل کنند و باعث به حداقل‌رساندن میزان نشت و ورود آلاینده‌های خارجی شوند
. گریس‌ها نسبت به روغن‌ها راحت‌تر در سیستم روانکاری باقی می‌مانند. روانکاری با روغن محتاج استفاده از سیستم‌های نسبتاً گران گردش و نگهداری روغن می‌باشد. این در حالی است که گریس به خاطر سفتی و چسبندگیاش به راحتی توسط ابزاری ساده در محل روانکاری نگه داشته می‌شود
. گریس‌ها، روانکارهای جامد را در خود به‌صورت معلق نگه می‌دارند. روانکارهایی مانند مولیبدنیومدیسولفید(مولی) و گرافیت که به‌وسیله‌ی آسیاب‌کردن کاملاً نرم شده‌اند، در کاربردهای دمای بالا(بالاتر از °C 315) و یا کاربردهای فشار زیاد به گریس‌ها افزوده می‌شوند. گریس‌ها این روانکارها را در خود به‌صورت معلق نگه می‌دارند ولی در روغن، روانکارهای جامد معمولاً ته‌نشین می‌شوند
. در روانکاری با گریس نیازی به کنترل مداوم و بازبینی مرتب میزان روغن موجود در دستگاه نیست
. گریس‌ها مشکلات مربوط به قطع و وصل‌شدن روانکار را ندارند. در روانکاری با روغن هنگامی که موتور می‌خواهد شروع به حرکت کند، فشار زیادی به لایه‌ی روغن وارد می‌شود که باعث نازک یا از بین‌رفتن این لایه می‌شود. با از بین‌رفتن لایه‌ی روغن شاهد ایجاد سایش در موتور خواهیم بود. اما سفتی و چسبندگی گریس باعث می‌شود این مشکل وجود نداشته باشد و سطوح تماس همیشه آغشته به روانکار باقی بمانند.
. خنک‌کنندگی ضعیف- سفتی گریس‌ها باعث می‌شود این روانکارها نتوانند با استفاده از همرفت، حرارت را پراکنده کنند. هدایت گرمایی گریس‌ها نیز از روغن به همین دلیل انتقال‌حرارت توسط گریس‌ها کمتر استکمتر انجام می‌شود
. مقاومت در برابر حرکت- در هنگام شروع کار ماشین، گریس‌ها در مقایسه با روغن‌ها، مقاومت بیشتری در مقابل به حرکت درآمدن قطعات از خود نشان می‌دهند. به همین دلیل این روانکارها برای کاربردهایی با گشتاور پائین / سرعت زیاد، مناسب نمی‌باشند. مقدار تنش لازم برای چیره‌شدن بر این مقاومت اولیه را با نقطه‌ی تسلیم می‌شناسند
. تعویض مشکل‌تر- چه در مرحله‌ی خارج‌کردن گریس کارکرده و چه در گریس‌کاری مجدد دستگاه، تعویض گریس نسبت به روغن‌ها سخت‌تر انجام می‌شود. این در حالی است که مقدار دقیقی از گریس را نیز نمی‌توان به‌راحتی اندازه گرفت
مزایای استفاده از گریس
. سفتی گریس‌ها باعث می‌شود آنها بتوانند مانند درزگیرها عمل کنند و باعث به حداقل‌رساندن میزان نشت و ورود آلاینده‌های خارجی شوند
. گریس‌ها نسبت به روغن‌ها راحت‌تر در سیستم روانکاری باقی می‌مانند. روانکاری با روغن محتاج استفاده از سیستم‌های نسبتاً گران گردش و نگهداری روغن می‌باشد. این در حالی است که گریس به خاطر سفتی و چسبندگیاش به راحتی توسط ابزاری ساده در محل روانکاری نگه داشته می‌شود
. گریس‌ها، روانکارهای جامد را در خود به‌صورت معلق نگه می‌دارند. روانکارهایی مانند مولیبدنیومدیسولفید(مولی) و گرافیت که به‌وسیله‌ی آسیاب‌کردن کاملاً نرم شده‌اند، در کاربردهای دمای بالا(بالاتر از °C 315) و یا کاربردهای فشار زیاد به گریس‌ها افزوده می‌شوند. گریس‌ها این روانکارها را در خود به‌صورت معلق نگه می‌دارند ولی در روغن، روانکارهای جامد معمولاً ته‌نشین می‌شوند
. در روانکاری با گریس نیازی به کنترل مداوم و بازبینی مرتب میزان روغن موجود در دستگاه نیست
. گریس‌ها مشکلات مربوط به قطع و وصل‌شدن روانکار را ندارند. در روانکاری با روغن هنگامی که موتور می‌خواهد شروع به حرکت کند، فشار زیادی به لایه‌ی روغن وارد می‌شود که باعث نازک یا از بین‌رفتن این لایه می‌شود. با از بین‌رفتن لایه‌ی روغن شاهد ایجاد سایش در موتور خواهیم بود. اما سفتی و چسبندگی گریس باعث می‌شود این مشکل وجود نداشته باشد و سطوح تماس همیشه آغشته به روانکار باقی بمانند.
