hamidsafa
اخراجی موقت
صدای اعتراض خود را به نیویورک برسانیم
در روزهای 23 و 24 سپتامبر برابر با اول و دوم مهر ماه قرار است مجمع عمومی سازمان ملل برگزار شود. ظاهرا احمدی‌نژاد نیز تصمیم گرفته که در این جلسه به عنوان نماینده‌ی ملت ایران شرکت کند؛ حال آنکه اکثریت ایرانیان او را نماینده‌ی خود نمی‌دانند. گروهی از فعالان سبز ایرانی در نیویورک، در اقدامی ابتکاری، تصمیم گرفته‌اند تجمع اعتراضی ایرانیان در این دو روز را به ایرانیان مقیم آمریکا محدود نکنند و صدای دیگر ایرانیان سراسر جهان را نیز به گوش مسئولان سازمان ملل و سران کشورهای جهان برسانند. همه‌ی شما می‌توانید در این طرح بزرگ ملی شرکت کنید و فریاد خود را از هر جای جهان که هستید، به نیویورک برسانید و بگویید: احمدی‌نژاد رئیس جمهور من نیست.
همان‌طور که می‌دانید، مجمع عمومی سازمان ملل هر ساله در شهر نیویورک برگزار می‌شود و یکی از شش رکن اصلی سازمان ملل به حساب می‌آید. در این گردهم‌آیی سالیانه، رؤسای جمهور همه‌ی کشورهای عضو به نمایندگی از ملتشان در مجمع حاضر می‌شوند و از حق رای برابر با سایر ملل برخوردار هستند. این رؤسای جمهور علاوه بر شرکت در جلسات استراتژیک سیاسی و دیدار با سایر رؤسای جمهور جهان و داشتن حق رای درباره‌ی امور داخلی سازمان، به ایراد سخنرانی هم می‌پردازند و از رویاهای ملتشان می‌گویند. بدیهی است که دولت‌ها و روسای جمهور به عنوان نمایندگان ملت، در برابر حق عضویت و داشتن حق رای در سازمان ملل و به عنوان یک عضو از جامعه جهانی، متعهد به الزاماتی و از جمله بدیهی‌ترین آنها ملتزم به اجرای اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر می‌شوند. اما مجمع عمومی تنها فرصتی برای دولت‌ها نیست تا به عرض اندام سیاسی بپردازند. در عین حال فرصتی است برای ملت‌ها تا شکایات و گلایه‌هایشان از دولت‌ها و حکومت‌ها را نزد سازمان ملل ببرند و به این ترتیب صدایشان را به گوش مردم جهان برسانند. فلسطینیان، چینیان، مسلمانان، کردها، یهودیان، مخالفان جنگ، عراقی‌ها و افغان‌ها، طرفداران محیط زیست، اهالی گرجستان و بسیاری دیگر از فرقه‌ها و دسته‌های قومی و سیاسی، هنگام برگزاری مجمع عمومی با تضاهرات و گردهم‌آیی مقابل سازمان ملل، می‌کوشند به نقض آشکار حقوق بشر در کشورهایشان اعتراض کنند و سازمان ملل را بابت پذیرفتن دولت‌هایی که متعهد به اعلامیه حقوق بشر نیستند، تحت فشار بگذارند.
نه تنها نفس حضور و همایش مردم باعث شرمساری دولت‌های ناقض حقوق بشر می‌شود، بلکه دست سران متخلفی مثل رئیس‌جمهور فعلی ایران را در داد سخن دادن از عدل جهانی و افادات سیاسی در برابر سایر ملل کوتاه می‌کند و در بسیاری موارد باعث می‌شود تا دولت‌های دیگر در دیدار و مذاکره و مصاحبه با آنها جانب احتیاط را بسنجند و از دیدار حذر کنند.
اکنون در حالی که این پرسش که آیا دولت کودتا جسارت شرکت در مجمع عمومی را به عنوان نماینده‌ی ملت ایران به خود خواهد داد یا خیر، جای بحث و تامل بسیار دارد، ایرانیان سراسر امریکا برای سفر احتمالی و وقاحت سیاسی که خاص شخصیت احمدی‌نژاد است، آماده می‌شوند. آنها آماده می‌شوند تا به نیویورک بیایند و با حضور چند صد هزار نفری‌شان بازتاب پرطنین صدای مردم ایران در مقابل عدالتخانه جهانی باشند.
درست همزمان با سخنرانی احتمالی محمود احمدی‌نژاد در مجمع عمومی سازمان ملل، وقتی که مردم جهان پشتشان از خشونت و نفرتی که این مرد با حرف‌هایش می پراکند (به یاد بیاورید سخنرانی احمدی‌نژاد را در مجمع عمومی سالهای گذشته و در کنفرانس دوربان سوئیس) در حال لرزیدن است و ترسشان از ملت ایران به عنوان واحدی یکپارچه از جنس احمدی‌نژاد رو به فزونی است، سبزها با فریادهایشان صدای صلح و رهایی بخشی ایران خواهند بود.
آنها آن روز در برابر تمام ملل جهان یک‌صدا فریاد خواهند زد: «احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور ما نیست.» یک‌صدا فریاد خواهند زد: «این دولت، دولت ننگ و خون و نکبت است.» یک‌صدا فریاد خواهند زد: «ایران ای سرای امید» آنها در برابر سازمان ملل یک‌صدا شعر سعدی را در خاطره‌ی مردمان زنده خواهند کرد تا شاید سیمای احمدی‌نژاد را به عنوان نماینده‌ی ملت ایران از اذهان جهان پاک کنند: «بنی آدم اعضای یکدیگرند، که در آفرینش ز یک گوهرند، چو عضوی به درد آورد روزگار، دگر عضوها را نماند قرار» و یک‌صدا سعید حجاریان و نام تک تک زندانیان سیاسی را فریاد خواهند زد و سهراب و اشکان و ندا خواهند شد.
اما ایرانیان ساکن نیویورک در اقدامی بی‌سابقه و ابتکاری تصمیم گرفته‌اند که حقیقتا بازتاب صدای هموطنانشان باشند. در حالی که ایرانیان در طول انتخابات و در حوادث بعد از آن تجربه‌های بدیعی در استفاده از اشکال جدید رسانه‌ها و ابزارهای ارتباط جمعی را برای آگاهی رسانی به مردم جهان به دست آوردند و در شرایطی که به هیچ خبرنگار خارجی اجازه‌ی حضور در تظاهرات داده نمی‌شد، مردم خودشان تبدیل به رسانه شدند و شبکه‌های بزرگ و معتبر خبری دنیا را واداشتند تا تصاویر مخابره شده توسط آنها را در برنامه‌هایشان پخش کنند و با این کار و شکل جدید استفاده‌شان از موبایل و اینترنت و تویتر و فیس‌بوک چشم جهان را به خودشان خیره کردند، این بار هم ایرانیان ساکن نیویورک بر آنند تا امکان حضور خود ایرانیان را در این مراسم فراهم کنند و نه تنها بازتاب صدای سبزها که بهانه ای برای حضور خود سبزها باشند.
سبزهای نیویورک به دنبال یک ساختارشکنی سبز دیگرند. به همین منظور آنها تصمیم گرفته اند تا با اعلام فراخوان از همه‌ی مردم ایران دعوت کنند تا با ضبط صدایشان با صدایی محکم به مردم جهان بگویند: «احمدی نژاد رئیس‌جمهور من نیست.» به این ترتیب آنها با پخش صدای حقیقی مردمی که در رنج‌اند، تاثیری عمیق‌تر بر مردم و ملت‌های جهان خواهند گذاشت.
برای همکاری و کمک در تسریع اطلاع رسانی، «موج سبز آزادی» نیز ضمن خبر رسانی این موضوع، دستورالعمل ساده چگونگی ضبط صدا را هم در اختیار خوانندگان قرار می‌دهد. شما هم فراموش نکنید که یک رسانه‌اید. اعضای فامیل و خانواده و همه کسانی را که ممکن است به هر دلیلی به کامپیوتر دسترسی نداشته باشند، بنشانید و صدایشان را ضبط کنید و به آدرس ایمیل زیر بفرستید:
isnotmypresident@gmail.com
ضبط کردن صدا هم بسیار ساده است. نه تنها اکثر موبایلها برنامه ای جهت ضبط صدا دارند و شما می توانید فایلهای موبایلتان را مستقیما به این دو آدرس بالا بفرستید، بلکه می توانید جهت ضبط صدایتان از برنامه Recordpad استفاده کنید. این برنامه معمولا به صورت خودکار روی اغلب کامپیوترها نصب شده است. برای این کار، کافی است مراحل زیر را طی کنید:
Start Menu >> All Programs >> Accessories >> Entertainment >> Sound recorder
وقتی بر روی Sound recorder کلیک می‌کنید، صفحه برنامه باز می‌شود. برای ضبط صدا، دکمه قرمز Record را کلیک کنید و صدای خود را ضبط کنید و به دو زبان زنده دنیا و با صدایی بلند بگویید: «احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور من نیست.» پس از پایان، دکمه‌ی Stop را بزنید، به قسمت Recordings بروید و صدای ضبط شده را از لیست انتخاب کنید و با زدن دکمه‌ی Play از کیفیت صدای ضبط شده اطمینان حاصل کنید. در صورت رضایت از صدای ضبط شده، با زدن دکمه‌ی Save به صورت فایل آن را ذخیره کنید: در اینجا قاعدتا شما سه گزینه‌ی ضبط به فرمت wav و mp3 و aiff را در پیش رو دارید که به منظور حفظ کیفیت و کاهش حجم فایل ضبط شده، بهتر است از گزینه mp3 استفاده کنید و در آخر هم آن را از طریق ایمیل برای ایرانیان مقیم نیویورک بفرستید.
اما اگر این برنامه را بر روی کامپیوترتان نداشتید، فراموش نکنید که این برنامه بر روی سیستم‌های ویندوز، مکینتاش و لینوکس قابل استفاده است و برای دریافت برنامه می توانید به سایت http://www.nch.com.au/recordpad مراجعه و Get It Now را انتخاب کنید و برنامه‌ی دریافت شده را ابتدا نصب و بعد دستورالعمل بالا را اجرا کنید.
ممکن است به زودی فضای امنی برای آپلود فایل‌ها نیز ایجاد شود که از طریق «موج سبز آزادی» اعلام می‌شود.
به هر حال فرصت را از دست ندهید. ما تا این میزبانی با شکوه فقط ده روز فرصت داریم و شما نه تنها یکی از ملیون‌ها ایرانی معترض به نتایج انتخابات هستید، بلکه اکنون فرصت دارید تا اعتراض خود را به نقض حقوق بشر در ایران و مهمتر از همه به حق حضور احمدی‌نژاد در صحن سازمان ملل اعلام کنید. او رئیس‌جمهور ما نیست و این تنها صدایی است که سازمان ملل باید به آن گوش دهد. بگذارید صدایتان در کنار صدای هزاران نفر دیگر از هموطنانتان و این بار نه از میدان آزادی و انقلاب تهران، که از مقابل سازمان ملل و در کنار تمام ملل آزاده، به گوش جهان برسد؛ شاید که دیوارهای عدالتخانه‌ی جهانی شنواتر باشد. صدای خودتان، دوست و آشنا و فامیل، کسانی را که به اینترنت و کامپیوتر دسترسی ندارند ولی مایل‌اند صدایشان در مقابل سازمان ملل شنیده شود و خودتان را ضبط کنید و به آدرسی که گفته شد، بفرستید. فراموش نکنید که رسانه شمایید.
در روزهای 23 و 24 سپتامبر برابر با اول و دوم مهر ماه قرار است مجمع عمومی سازمان ملل برگزار شود. ظاهرا احمدی‌نژاد نیز تصمیم گرفته که در این جلسه به عنوان نماینده‌ی ملت ایران شرکت کند؛ حال آنکه اکثریت ایرانیان او را نماینده‌ی خود نمی‌دانند. گروهی از فعالان سبز ایرانی در نیویورک، در اقدامی ابتکاری، تصمیم گرفته‌اند تجمع اعتراضی ایرانیان در این دو روز را به ایرانیان مقیم آمریکا محدود نکنند و صدای دیگر ایرانیان سراسر جهان را نیز به گوش مسئولان سازمان ملل و سران کشورهای جهان برسانند. همه‌ی شما می‌توانید در این طرح بزرگ ملی شرکت کنید و فریاد خود را از هر جای جهان که هستید، به نیویورک برسانید و بگویید: احمدی‌نژاد رئیس جمهور من نیست.
همان‌طور که می‌دانید، مجمع عمومی سازمان ملل هر ساله در شهر نیویورک برگزار می‌شود و یکی از شش رکن اصلی سازمان ملل به حساب می‌آید. در این گردهم‌آیی سالیانه، رؤسای جمهور همه‌ی کشورهای عضو به نمایندگی از ملتشان در مجمع حاضر می‌شوند و از حق رای برابر با سایر ملل برخوردار هستند. این رؤسای جمهور علاوه بر شرکت در جلسات استراتژیک سیاسی و دیدار با سایر رؤسای جمهور جهان و داشتن حق رای درباره‌ی امور داخلی سازمان، به ایراد سخنرانی هم می‌پردازند و از رویاهای ملتشان می‌گویند. بدیهی است که دولت‌ها و روسای جمهور به عنوان نمایندگان ملت، در برابر حق عضویت و داشتن حق رای در سازمان ملل و به عنوان یک عضو از جامعه جهانی، متعهد به الزاماتی و از جمله بدیهی‌ترین آنها ملتزم به اجرای اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر می‌شوند. اما مجمع عمومی تنها فرصتی برای دولت‌ها نیست تا به عرض اندام سیاسی بپردازند. در عین حال فرصتی است برای ملت‌ها تا شکایات و گلایه‌هایشان از دولت‌ها و حکومت‌ها را نزد سازمان ملل ببرند و به این ترتیب صدایشان را به گوش مردم جهان برسانند. فلسطینیان، چینیان، مسلمانان، کردها، یهودیان، مخالفان جنگ، عراقی‌ها و افغان‌ها، طرفداران محیط زیست، اهالی گرجستان و بسیاری دیگر از فرقه‌ها و دسته‌های قومی و سیاسی، هنگام برگزاری مجمع عمومی با تضاهرات و گردهم‌آیی مقابل سازمان ملل، می‌کوشند به نقض آشکار حقوق بشر در کشورهایشان اعتراض کنند و سازمان ملل را بابت پذیرفتن دولت‌هایی که متعهد به اعلامیه حقوق بشر نیستند، تحت فشار بگذارند.
نه تنها نفس حضور و همایش مردم باعث شرمساری دولت‌های ناقض حقوق بشر می‌شود، بلکه دست سران متخلفی مثل رئیس‌جمهور فعلی ایران را در داد سخن دادن از عدل جهانی و افادات سیاسی در برابر سایر ملل کوتاه می‌کند و در بسیاری موارد باعث می‌شود تا دولت‌های دیگر در دیدار و مذاکره و مصاحبه با آنها جانب احتیاط را بسنجند و از دیدار حذر کنند.
اکنون در حالی که این پرسش که آیا دولت کودتا جسارت شرکت در مجمع عمومی را به عنوان نماینده‌ی ملت ایران به خود خواهد داد یا خیر، جای بحث و تامل بسیار دارد، ایرانیان سراسر امریکا برای سفر احتمالی و وقاحت سیاسی که خاص شخصیت احمدی‌نژاد است، آماده می‌شوند. آنها آماده می‌شوند تا به نیویورک بیایند و با حضور چند صد هزار نفری‌شان بازتاب پرطنین صدای مردم ایران در مقابل عدالتخانه جهانی باشند.
درست همزمان با سخنرانی احتمالی محمود احمدی‌نژاد در مجمع عمومی سازمان ملل، وقتی که مردم جهان پشتشان از خشونت و نفرتی که این مرد با حرف‌هایش می پراکند (به یاد بیاورید سخنرانی احمدی‌نژاد را در مجمع عمومی سالهای گذشته و در کنفرانس دوربان سوئیس) در حال لرزیدن است و ترسشان از ملت ایران به عنوان واحدی یکپارچه از جنس احمدی‌نژاد رو به فزونی است، سبزها با فریادهایشان صدای صلح و رهایی بخشی ایران خواهند بود.
آنها آن روز در برابر تمام ملل جهان یک‌صدا فریاد خواهند زد: «احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور ما نیست.» یک‌صدا فریاد خواهند زد: «این دولت، دولت ننگ و خون و نکبت است.» یک‌صدا فریاد خواهند زد: «ایران ای سرای امید» آنها در برابر سازمان ملل یک‌صدا شعر سعدی را در خاطره‌ی مردمان زنده خواهند کرد تا شاید سیمای احمدی‌نژاد را به عنوان نماینده‌ی ملت ایران از اذهان جهان پاک کنند: «بنی آدم اعضای یکدیگرند، که در آفرینش ز یک گوهرند، چو عضوی به درد آورد روزگار، دگر عضوها را نماند قرار» و یک‌صدا سعید حجاریان و نام تک تک زندانیان سیاسی را فریاد خواهند زد و سهراب و اشکان و ندا خواهند شد.
اما ایرانیان ساکن نیویورک در اقدامی بی‌سابقه و ابتکاری تصمیم گرفته‌اند که حقیقتا بازتاب صدای هموطنانشان باشند. در حالی که ایرانیان در طول انتخابات و در حوادث بعد از آن تجربه‌های بدیعی در استفاده از اشکال جدید رسانه‌ها و ابزارهای ارتباط جمعی را برای آگاهی رسانی به مردم جهان به دست آوردند و در شرایطی که به هیچ خبرنگار خارجی اجازه‌ی حضور در تظاهرات داده نمی‌شد، مردم خودشان تبدیل به رسانه شدند و شبکه‌های بزرگ و معتبر خبری دنیا را واداشتند تا تصاویر مخابره شده توسط آنها را در برنامه‌هایشان پخش کنند و با این کار و شکل جدید استفاده‌شان از موبایل و اینترنت و تویتر و فیس‌بوک چشم جهان را به خودشان خیره کردند، این بار هم ایرانیان ساکن نیویورک بر آنند تا امکان حضور خود ایرانیان را در این مراسم فراهم کنند و نه تنها بازتاب صدای سبزها که بهانه ای برای حضور خود سبزها باشند.
سبزهای نیویورک به دنبال یک ساختارشکنی سبز دیگرند. به همین منظور آنها تصمیم گرفته اند تا با اعلام فراخوان از همه‌ی مردم ایران دعوت کنند تا با ضبط صدایشان با صدایی محکم به مردم جهان بگویند: «احمدی نژاد رئیس‌جمهور من نیست.» به این ترتیب آنها با پخش صدای حقیقی مردمی که در رنج‌اند، تاثیری عمیق‌تر بر مردم و ملت‌های جهان خواهند گذاشت.
برای همکاری و کمک در تسریع اطلاع رسانی، «موج سبز آزادی» نیز ضمن خبر رسانی این موضوع، دستورالعمل ساده چگونگی ضبط صدا را هم در اختیار خوانندگان قرار می‌دهد. شما هم فراموش نکنید که یک رسانه‌اید. اعضای فامیل و خانواده و همه کسانی را که ممکن است به هر دلیلی به کامپیوتر دسترسی نداشته باشند، بنشانید و صدایشان را ضبط کنید و به آدرس ایمیل زیر بفرستید:
isnotmypresident@gmail.com
ضبط کردن صدا هم بسیار ساده است. نه تنها اکثر موبایلها برنامه ای جهت ضبط صدا دارند و شما می توانید فایلهای موبایلتان را مستقیما به این دو آدرس بالا بفرستید، بلکه می توانید جهت ضبط صدایتان از برنامه Recordpad استفاده کنید. این برنامه معمولا به صورت خودکار روی اغلب کامپیوترها نصب شده است. برای این کار، کافی است مراحل زیر را طی کنید:
Start Menu >> All Programs >> Accessories >> Entertainment >> Sound recorder
وقتی بر روی Sound recorder کلیک می‌کنید، صفحه برنامه باز می‌شود. برای ضبط صدا، دکمه قرمز Record را کلیک کنید و صدای خود را ضبط کنید و به دو زبان زنده دنیا و با صدایی بلند بگویید: «احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور من نیست.» پس از پایان، دکمه‌ی Stop را بزنید، به قسمت Recordings بروید و صدای ضبط شده را از لیست انتخاب کنید و با زدن دکمه‌ی Play از کیفیت صدای ضبط شده اطمینان حاصل کنید. در صورت رضایت از صدای ضبط شده، با زدن دکمه‌ی Save به صورت فایل آن را ذخیره کنید: در اینجا قاعدتا شما سه گزینه‌ی ضبط به فرمت wav و mp3 و aiff را در پیش رو دارید که به منظور حفظ کیفیت و کاهش حجم فایل ضبط شده، بهتر است از گزینه mp3 استفاده کنید و در آخر هم آن را از طریق ایمیل برای ایرانیان مقیم نیویورک بفرستید.
اما اگر این برنامه را بر روی کامپیوترتان نداشتید، فراموش نکنید که این برنامه بر روی سیستم‌های ویندوز، مکینتاش و لینوکس قابل استفاده است و برای دریافت برنامه می توانید به سایت http://www.nch.com.au/recordpad مراجعه و Get It Now را انتخاب کنید و برنامه‌ی دریافت شده را ابتدا نصب و بعد دستورالعمل بالا را اجرا کنید.
ممکن است به زودی فضای امنی برای آپلود فایل‌ها نیز ایجاد شود که از طریق «موج سبز آزادی» اعلام می‌شود.
به هر حال فرصت را از دست ندهید. ما تا این میزبانی با شکوه فقط ده روز فرصت داریم و شما نه تنها یکی از ملیون‌ها ایرانی معترض به نتایج انتخابات هستید، بلکه اکنون فرصت دارید تا اعتراض خود را به نقض حقوق بشر در ایران و مهمتر از همه به حق حضور احمدی‌نژاد در صحن سازمان ملل اعلام کنید. او رئیس‌جمهور ما نیست و این تنها صدایی است که سازمان ملل باید به آن گوش دهد. بگذارید صدایتان در کنار صدای هزاران نفر دیگر از هموطنانتان و این بار نه از میدان آزادی و انقلاب تهران، که از مقابل سازمان ملل و در کنار تمام ملل آزاده، به گوش جهان برسد؛ شاید که دیوارهای عدالتخانه‌ی جهانی شنواتر باشد. صدای خودتان، دوست و آشنا و فامیل، کسانی را که به اینترنت و کامپیوتر دسترسی ندارند ولی مایل‌اند صدایشان در مقابل سازمان ملل شنیده شود و خودتان را ضبط کنید و به آدرسی که گفته شد، بفرستید. فراموش نکنید که رسانه شمایید.
