علایم کمبود مواد غذایی در گیاهان

[afsoon6282]

منابع علایم دیداری
تنش‌هایی از قبیل شوری، عوامل بیماریزا و آلودگی هوا، مجموعه علایم مشخصة خود را بر علایم دیداری القاء می‌کنند. اغلب، این علایم، شباهت نزدیکی با علایم کمبود مواد غذایی دارند. عوامل بیماریزا اغلب کلروز بین رگبرگی ایجاد می‌کنند و آلودگی هوا و تنش شوری می‌توانند باعث سوختگی نوک برگ شوند. هر چند در ابتدا این علایم ممکن است با علایم عمومی کمبود مواد غذایی شبیه به نظر بیایند، اما در جزئیات و / یا در طرح گسترش سرتاسری‌شان، با هم اختلاف دارند.
علایم پاتولوژیکی اغلب می‌توانند از علایم تغذیه‌ای بوسیلة توزیعشان در جمعیت گیاهان آلوده مجزا شوند. اگر گیاهان تحت تنش غذایی هسند، همة گیاهان مشابه و در یک مرحلة رشدی و در محیط مشابه، در زمان مشابهی، علایمی شبیه به هم خواهند داشت؛ در صورتی که اگر تنش به خاطر پاتوژن باشد، توسعة علایم فقط در گیاهانی که پاتوژن به آنها رسیده بسیار زیاد خواهد بود.

ارتباطات محیطی
گیاهان، مقادیر قابل توجهی از مواد غذایی را از خاک در طول دورة رشد طبیعی‌شان خارج می‌کنند و به این دلیل باعث تغییرات محیطی طولانی مدت بسیار زیادی می‌شوند. اثرات روی خاک، بسیار بیشتر از خارج کردن یا تخلیة عناصر است. باید تعادل سیستم گیاه ـ خاک در طول مدت جذب مواد غذایی، برقرار نگه داشته شود. برقراری تعادل معمولاً‌ به وسیلة دفع پروتون و / یا یون‌های هیدروکسیل توسط گیاه و جذب کاتیون‌ها یا آنیون‌های غذایی اتفاق می‌افتد. برای مثال هنگامی که کود آمونیاک به گیاهان داده می‌شود، آنها بیشتر نیاز خود به نیتروژن را از کاتیون آمونیوم به دست می‌آورند تا آنون نیترات معمولی. چون نیترات تنها آنیونی است که به مقدار زیادی توسط گیاهان استفاده می‌شود، پس در طول جذب طبیعی عناصر، دفع پروتون از دفع یون‌های هیدروکسیل بسیار فراتر می‌رود. در وضعیت رشد شدید گیاهان، مقادیر دفع شدة پروتون‌ها می‌تواند برای کاهش pH خاک به میزان چندین واحد کافی باشد.
تغییرات چنین عظیمی در pH خاک می‌تواند دلالت بر فرآیندهای زیادی روی خاک، مانند ساختار خاک، قابلیت در دسترس بودن عناصر و آبشویی عناصر داشته باشد. اثرات ناگهانی روی خاک، ممکن است برای برخی گیاهان مطلوب باشد مانند گیاهان اسیددوست که این وضعیت باعث در دسترس قرار گیری بیشتر عنصر آهن می‌گردد. هر چند در ادامه، پایین آمدن pH خاک می‌تواند به گیاهان آسیب برساند، زیرا قابلیت در دسترس بودن عناصر تغییر خواهد یافت. خاکی با pH کم، اجازه خواهد داد عناصر ریز مغذّی به آسانی از پروفیل خاک شسته شوند و سرانجام باعث فقدان عناصری از قبیل Cu و Zn می‌شود. در مجموع، هنگامی که pH خاک از 5 پایین‌تر می‌آید، قابلیت انحلال Al و Mn می‌تواند افزایش بیابد و چنین وضعیتی باعث ایجاد حالت سمّی برای رشد گیاهان شود.
گیاهان اغلب به ارتباطات محیطی واکنش نشان داده و از آن تأثیر می‌پذیرند. اگرچه این یک فرضیة معتبر ثابت نیست، بسیاری از گیاهان به این امر گرایش دارند که با مهارت، عناصر معیّنی را به سهولت از محیط اطرافشان جذب کنند. برای مثال، آهن یک عنصر محدود کننده در بسیاری از اراضی کشاورزی است اما به طور متوسط در 3% از خاک‌ها، بیش از نیاز گیاهان در دسترس است. بعضی از گیاهان به طور فعال، پروتون‌های را دفع کرده و باعث کاهش pH خاک و در نتیجه افزایش قابلیت انحلال آهن در محیط اطراف خود می‌شوند. در مجموع، دیگر گیاهان فیتوسیدروفورها را دفع کرده تا کلات خاک، آهنِ اندوخته شده را بیشتر در دسترس گیاه قرار دهد.

خط سیر ظهور علامت
در نگاه اوّل، به نظر می‌رسد که تمایز میان کمبود عناصر غذایی برای 13 عنصر معدنی ضروری، نسبتاً ساده باشد. امّا چنین فرضی نادرست است. در واقع، علایم کمبود کاملاً پیچیده هستند زیرا هر عنصر کارکردهای بیولوژیکی متفاوتی دارد و هر کارکرد ممکن است مجموعة مجزایی از اثرات متقابل با یک محدودة وسیع از پارامترهای محیطی داشته باشد. در مجموع، تعریف این علایم برای شرایط کمبود بحرانی یا مزمن، متفاوت است.
کمبود بحرانی هنگامی اتفاق می‌افتد که یک عنصر برای مدّت کوتاهی در مرحلة رشد گیاه، از دسترس خارج می‌شود. کمبود مزمن هنگامی اتفاق می‌افتد که یک عنصر به طور مداوم محدود شود در حالی که گیاه برای رشد خود به آن نیازمند باشد.
بیشتر علایم کمبود کلاسیک شرح داده شده در کتب درسی، نشان دهندة کمبودهای بحرانی هستند. بیشتر علایم عمومی در کمبودهای مزمن شبیه به هم بوده، شامل برگ‌های سبز تیره و رشد کم و یا آهسته می‌باشد. بیشتر توضیحات تیپیک منتشر شده دربارة علایم کمبود، در نتیجة آزمایشات هدایت شده در گلخانه‌ها یا اتاقک‌های رشد بوده، که در این صورت، گیاه در شرایط هایدروپونیک ( آبکشت ) یا مدیا که در آنها عناصر به طور کامل در دسترس قرار دارند، رشد داده شده است.
در این شرایط، عناصر به آسانی در دسترس هستند. امّا هنگامی که عنصر تقلیل می‌یابد، گیاه به طور ناگهانی با کمبود بحرانی مواجه می‌شود. بنابراین مطالعات آبکشت، به توسعة کمبودهای بحرانی توجه دارند.
در طرح‌های آزمایشی مطالعة علایم کمبود عناصر ریز مغذّی، معمولاً این عناصر از محلول غذایی حذف می‌شوند. عناصر ریز مغذّی اغلب در دانه یا به صورت آلاینده در محیط حضور دارند پس یک گیاه پس از اینکه این مقادیر عناصر ریز مغذّی را به مصرف رساند، آن وقت علایم کمبود بحرانی را نشان می‌دهد.
وقتی که علایم کمبود عناصر پر مصرف جستجو می‌شود، می‌توان روی سرعت رشد و اندازة گیاه متمرکز شد. گیاه را به طور متناوب در مراحلی از رشد می‌توان تحت کاربرد عنصری قرار داد که محدود کنندة رشد است. چون عناصر پر مصرف به طور مداوم به مقدار زیادی برای رشد گیاه مورد نیاز است، عناصر در دسترس به سرعت تقلیل یافته و در نتیجه باعث کمبود بحرانی می‌گردد.
در سیستم‌های طبیعی، گیاهان با تنش‌هایی با انواع و درجات مختلف رو به رو شده و علایم متفاوتی بروز می‌دهند. شاید بیشتر کمبود عناصر عمومی در محیط‌های طبیعی، به خاطر کم شدن عنصری که نقش محدود کننده پیدا کرده، در اثر عوامل فرسایش باشد. در چنین وضعیتی، عنصر محدود کننده باعث ایجاد علایم کمبود مزمن عنصر می‌شود.

اثر انتقال روی ظهور علامت
اثر متقابل بین انتقال عنصر در گیاه و سرعت رشد گیاه، می‌تواند یک فاکتور مهم که نوع و محل علایم کمبود و توسعة آنها را تحت تأثیر قرار می‌دهد به شمار رود. برای بسیاری از عناصر متحرک مانند نیتروژن و پتاسیم، علایم کمبود به طور واضح در برگ‌های پیر و بالغ ظهور می‌یابند. زیرا در مواقع کمبود عنصر، این عناصر از برگ‌های پیر و بالغ به سمت برگ‌های جوان نزدیک مناطق رشد گیاه حرکت می‌کنند.
در واقع، عناصر متحرکی که به تازگی توسط ریشه‌ها جذب می‌شوند، به سمت برگ‌های تازه و مناطق رشد حرکت می‌کنند. بنابراین برگ‌های پیر و بالغ در طول زمان تنش، از عناصر متحرک خالی شده، در حالی که برگ‌های تازه، از مقادیر مطلوب بیشتری از عنصر برخوردار هستند.
تمرکز واضح علایم کمبود عناصر کم حرکت مانند کلسیم، بُر و آهن، بر خلاف عناصر متحرک می‌باشد؛ در اینجا علایم کمبود ابتدا در مناطق رشد و برگ‌های جوان ظاهر می‌شوند در حالی که در برگ‌های پیر، مقادیر مطلوب عنصر باقی می‌ماند. (فرضیه‌ای وجود دارد مبنی بر اینکه این گیاهان غلظت کافی عنصر شروع به رشد کرده اما برای توسعه یافتن، به مازاد عنصر نیاز دارند).

در گیاهانی که خیلی آهسته در طول چند فصل رشد می‌کنند عواملی به غیر از تغذیه (مانند نور کم) اگر به طور طبیعی محدود کننده نباشند حتی در صورت کمبود عناصری تحت این شرایط، گیاه به آرامی به رشد خود ادامه داده حتی بدون اینکه علایم کمبودی ظاهر شوند. این نوع ظهور مشابه آنچه در عناصر کم حرکت اتفاق می‌افتد می‌باشد، زیرا اضافه عناصر در برگ‌های پیر، سرانجام برای تأمین توسعة بافت‌های جدیدتر به سوی آنها منتقل می‌شود. در مقایسه، گیاهی با رشد سریع، از کمبودهای شدید در بافت‌های فعال رشدی از قبیل لبه‌های برگ و منطقة رشد گیاه، بیشتر آسیب می‌بیند.
یک مثال کلاسیک از این مورد، کمبود کلسیم در سبزیجاتی مانند کاهو است که ظهور علایم روی حاشیة برگ (سوختگی نوک برگ) و منطقة رشد نزدیک مریستم‌ها می‌باشد. حداکثر رشد کاهو اغلب به وسیلة سرعت جا به جایی درونی کلسیم به بافت‌های در حال رشد، محدود می‌شود تا در نتیجة محدودیت ذخیرة عناصر در خاک.
هنگامی که عناصر متوسط حرکت مانند گوگرد و منیزیم، عناصر محدود کنندة سیستم هستند، علایم کمبود به طور طبیعی در سرتاسر گیاه مشاهده می‌شوند. هر چند سرعت رشد و میزان در دسترس بودن عنصر می‌تواند اختلاف قابل توجهی روی محل بروز علایم ایجاد نماید. اگر کاربرد عنصر به صورت فرعی با میزان رشد مقایسه شود، علایم در بافت‌های پیرتر مشاهده می‌شوند اما اگر کاربرد خیلی کم عنصری با میزان رشد مقایسه گردد، یا عنصر کاملاً تخلیه گردد، ابتدا بافت‌های جوان‌تر ناکارا می‌شوند.

رقابت گیاه و تحریک کمبودها
هنگامی که علایم مشاهده شده مستقیماً در نتیجة کمبود عنصر هستند، همه چیز را به طور صریح به ما می‌گویند. اگر چه علایم اغلب نتیجة اثرات متقابل با دیگر فاکتورهای محدود کنندة محیطی که قابلیت در دسترس بودن عنصر را تحت تأثیر قرار می‌دهند، می‌باشند. نمونة کلاسیک آن، کمبود آهن است که به دلیل افزایش فلزات سنگین در محیط ایجاد می‌شود. انتقال فلزاتی از قبیل Cu ، Zn ، Cr و Ni ، با Fe و دیگر عناصر جذبی گیاه رقابت می‌کنند.
رقابت برای جذب، مخصوص Fe و فلزات سنگین نیست بلکه این امر برای همة ناصر معدنی که از نظر شیمیایی و مکانیزم جذب مشابه می‌باشند، حقیقت دارد. برای مثال، اگر قابلیت در دسترس بودن Ca یا Zn نسبتاً کمتر از آهن است، تمرکز بیش از حدّ برخی دیگر از فلزات مانند Ni یا Cr باعث کمبود بیشتر یکی از این عناصر نسبت به Fe می‌شود. دربارة عناصر پر مصرف، مقادیر بیش از اندازة Mg ، با K برای جذب رقابت کرده و احتمالاً می‌تواند باعث کمبود K شود.
عقیمی خاک‌های سرپنتاین به دلیل چنین رقابتی است. این خاک‌ها با دارا بودن Mg زیاد، باعث کمبود Ca می‌گردند. سمّیت خاکی با pH پایین، مثال دیگری از کمبود عناصر پایه‌ای است. pH پایین، تأثیر روی عناصر خاک دارد: کمک به شستشوی کاتیون‌ها، آنها را از دسترس گیاه خارج کرده و مقادیر نسبتاً زیاد پروتون‌ها در خاک با Ca و دیگر کاتیون‌ها در جذب رقابت می‌کنند. بنابراین کمبود عناصر می‌تواند به دلیل تعداد زیادی از مکانیزم‌ها که قابلیت استفادة عنصر را محدود می‌کنند، به وقوع بپیوندد.

تقاضای عنصر و کارایی استفاده
اگرچه همة گونه‌های مشابه گیاهان، پاسخ‌های مشابهی به تنش غذایی می‌دهند، گیاهان گونه‌های مشابه اغلب اختلاف قابل توجهی در کارایی استفاده از عنصر، از خود نشان می‌دهند. این نتایج، از اختلاف در سرعت رشد، توزیع ریشه، مرحلة رشد و کارایی جذب و مصرف عنصر حاصل می‌شوند. این امر اشارة ضمنی دارد به اینکه گاهی در وضعیتی، گیاهانی از یک گونه دچار کمبود مواد غذایی می‌شوند در حالی که گیاهانی از گونه‌های دیگر در همان شرایط یا شرایط نزدیک به آنها، ممکن است هیچ گونه علایم کمبودی نشان ندهند.
همچنین سرعت رشد از وضعیت عنصر تأثیر می‌پذیرد. هنگامی که ذخیرة عنصر برای رشد گیاه در شرایط محیطی موجود ناکافی باشد، بسیاری از گیاهان سرعت رشدشان را با میزان ذخیرة قابل استفادة عنصر بدون بروز علایم واضح کمبود، تنظیم می‌کنند.
سیستم‌های کشاورزی که در آنها گیاهانی با رشد سریع تحت شرایط کم تنش انتخاب می‌شوند، با سیستم‌های طبیعی اختلاف دارند. این سرعت رشد زیاد یعنی اینکه گیاه تقاضای زیادی برای عناصر دارد که در صورت برطرف نشدن، بروز زیاد علایم کمبود را در پی خواهد داشت، مگر اینکه کودهای تکمیلی به کار برده شوند. این وضعیت غیر عادی نیست که ما گیاهانی زراعی بیابیم که علایم شدیدی از تنش غذایی را نشان می‌دهند، در حالی که گیاهان محلی در همان شرایط، بدون علایم یا با کمترین علایم کمبود، رشد می‌کنند.
در سیستم‌های کشاورزی، علایم کمبود مزمن بیشتر در گیاهان کود داده نشده یا محدود شده از نظر کود دهی رخ می‌دهد. علایم کمبود غذایی بحرانی، اغلب هنگامی اتفاق می‌افتد که محصولات جدیدی با تقاضای غذایی بالا معرفی می‌شوند یا اراضی با حاصلخیزی کم، تحت کشت و کار برای تولید گیاهانی با سرعت رشد نسبتاً زیاد، قرار می‌گیرند.

 

[afsoon6282]

یکنواختی وضعیت مادة غذایی
تمام بافت‌های گیاه در طول زمان تنش، در وضعیت تغذیه‌ای یکسانی قرار ندارند. برگ‌های روی یک گیاه که در معرض شرایط محیطی متفاوتی ( از قبیل نور ) قرار دارند، یا آنهایی که سن متفاوتی دارند، ممکن است اختلافات قابل توجهی در وضعیت غذایی داشته باشند. عناصر معدنی برای بیشتر قسمت‌های گیاه، توسط ریشه‌ها به دست آمده و در سرتاسر گیاه جابجا می‌شوند. فاصلة هر قسمت از گیاه تا ریشه، قابلیت در دسترس بودن مواد غذایی بویژه در عناصر کم حرکت را تحت تأثیر قرار خواهد داد. در گیاهان بهبود یافته از کمبود غذایی، ابتدا ریشه و بافت‌های هدایت کنندة مواد غذایی، ترمیم می‌شوند. برای مثال، در وضعیت بهبود کمبود Fe ، می‌توان مشاهده کرد که رگبرگ‌ها دوباره سبز شده‌اند در حالی که بافت‌های بین رگبرگی، همچنان کلروتیک و دارای نشانه‌های کمبود Fe هستند. به منظور رشد بهینه و سریع، همة بافت‌های گیاه باید یک وضعیت مطلوب غذایی داشته باشند. اگرچه یک گیاه ممکن است از نظر چند عنصر با کمبود رو به رو باشد، فقط یکی از آن عناصر در زمانِ واحد، موجب محدود کردن رشد خواهد شد. هر چند اگر آن عنصر محدود کننده به کار برده شود، باعث افزایش رشد می‌گردد، این افزایش در رشد یعنی اینکه گیاه عناصر دیگر را طلب خواهد کرد و عنصر بعدی که در سطح پائینی قرار دارد، به عنوان عنصر محدود کننده، در خواهد آمد.

ابزارهای تشخیص دیگر
با اینکه علایم تشخیص دیداری، یکی از با ارزش‌ترین ابزارها برای ارزیابی سریع وضعیت مواد غذایی در گیاه هستند، آنها تنها یکی از ابزارهای قابل استفاده می‌باشند. ابزارهای عمدة دیگر عبارتند از: مطالعات میکروسکوپیک، تجزیة طیفی و تجزیة بافت و خاک. همگی این روش‌ها دارای دقت، سرعت و توانایی زیادی برای پیشگویی وضعیت آیندة مواد غذایی هستند. به خاطر اثر متقابل نزدیک بین رشد گیاه و محیط، همة پیشگویی‌ها دربارة آیندة وضعیت تغذیه‌ای، باید فرضیاتی در مورد اینکه محیط در طول زمان چگونه تغییر خواهد کرد، داشته باشند.
فایدة اصلی علایم تشخیص دیداری این است که آنها به سهولت به دست آمده و ارزیابی سریعی از وضعیت مواد غذایی را میسّر می‌سازند. اشکال عمدة آنها این است که علایم دیداری، تا هنگامی که اثرات سوء زیادی روی عملکرد، رشد و نمو بوجود نیاید، ظهور نمی‌کنند.
تجزیة بافت، مختص مواد غذایی است امّا نسبتاً کم؛ بافت‌ها باید نمونه گیری شده، آزمایش و تجزیه شوند و دربارة وضعیت غذایی، تخمین زده شود. یک تجزیه از عناصر معدنی مشتمل است بر بافت‌های گیاهی انتخاب شده و مقایسة آنها با سطوح مقادیر بحرانی (که برای اغلب گیاهان زراعی در دسترس است) می‌تواند برای ارزیابی وضعیت مواد غذایی گیاه در زمان نمونه گیری با درجة اطمینان نسبتاً بالایی مورد استفاده قرار گرفته و این وضعیت را تا هنگام برداشت محصول، پیش‌بینی نماید.
تجزیة بافت، شبیه تجزیة بافت است با این تفاوت که اینجا به جای ارزیابی وضعیت تغذیه‌ای گیاه، قدرت پتانسیل خاک در این زمینه سنجیده می‌شود.
تجزیة گیاه، اطلاعاتی در مورد آنچه گیاه نیاز دارد تهیه می‌کند در حالی که تجزیة خاک، اطلاعاتی در مورد وضعیت ذخیرة مواد غذایی در خاک به دست می‌دهد.
تجزیة طیفی از وضعیت تغذیه، هنوز در ابتدای راه است و به زودی در فهرست منابع جهانی مطالعات تخصصی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
مطالعات میکروسکوپیک بیشتر در مورد جنبه‌های فیزیولوژیکی تنش غذایی روی تمام گیاهان یا گیاهان زراعی پایه، اهمیت دارند، تا ارزیابی وضعیت تغذیه‌ای گیاه.

شرح علایم
یافتن یک برگ یا حتی یک گیاه که تمام علایم مشخصة یک نوع کمبود را در خود داشته باشد، امری غیر معمول است. دانستن اینکه تک تک علایم چگونه به نظر می‌رسند، بسیار خوشایند است امّا این امکان وجود ندارد چرا که علایم به صورت ترکیبی با همدیگر در گیاه اتفاق می‌افتند.
بسیاری از عبارات اشاره شده در ذیل در تشریح علایم کمبود، معقولانه و بدیهی به نظر می‌رسند؛ هر چند تعدادی از آنها به معنی واقعی کمبود مواد غذایی در مزرعه به شمار می‌روند. برای مثال، اصطلاح کلروتیک که یک اصطلاح عمومی برای زرد شدن برگ‌ها به خاطر از دست دادن کلروفیل است، نمی‌تواند بدون توصیفات اضافی به کار رود، زیرا اگر کلروز سرتاسری باشد، نشانة کمبود نیتروژن، کلروز بین وریدی به خاطر کمبود آهن یا کلروز حاشیه‌ای به دلیل کمبود کلسیم می‌باشد. اصطلاح دیگری که بارها در تشریح علایم کمبود مواد غذایی به کار می‌رود، نکروتیک است که اصطلاحی عمومی برای بافت‌های قهوه‌ای شده و مرده است. این علامت همچنین می‌تواند با فرم‌های متنوعی ظهور کرده و به عنوان وضعیتی در علایم نکروتیک به شمار رود.
علایم کمبود مواد غذایی برای بسیاری از گیاهان، مشابه است، اما به دلیل تنوّع یافتن زیاد گیاهان و محیط اطرافشان، ناچار به بیان محدوده‌ای جهت علایم هستیم. به خاطر داشتن رگبرگ‌های موازی، علف‌ها و دیگر تک لپه‌ای‌ها، کلروز را به صورت سری خط‌های نواری نشان می‌دهند در صورتی که کلروز در دولپه‌ای‌ها، مشبک و بین رگبرگ‌ها به وقوع می‌پیوندد. اختلاف مهم دیگر اینکه نکروز یا کلروز حاشیه‌ای که در دولپه‌ای‌ها یافت می‌شود، در تک‌لپه‌ای‌ها، اغلب با عنوان سوختگی لبة برگ از آن نام برده می‌شود.

منیزیم
برگ‌های دارای کمبود Mg، کلروز پیش رونده‌ای بین رگبرگ‌ها، همراه با توسعة نکروز در بافت‌های به شدت کلروز شده، نشان می‌دهند. در این شکل پیشرفته، کمبود منیزیم ممکن است ظاهراً به کمبود پتاسیم شباهت داشته باشد. در کمبود منیزیم، علایم معمولاً با مناطق کلروتیک به صورت خال مانند در بافت‌های بین رگبرگ‌ها ظهور می‌یابند. بافت لامینای بین رگبرگ، بیش از دیگر بافت‌های برگ منبسط شده، یک سطح برجستة چروک شده تولید می‌کند که در نوک برجستگی‌ها از حالت کلروتیک به سمت نکروتیک شدن بافت پیش می‌رود. در برخی از گیاهان مانند براسیکا ( خانوادة خردل که مشتمل است بر سبزیجاتی از قبیل کلم بروکلی، بروسل اسپروت، کلم، گل کلم، کلارد، کلم پیچ، کلم قمری، خردل، کلزا، راتاباگا ( نوعی کلم ) و شلغم ) رنگ‌های نارنجی، زرد و ارغوانی نیز ممکن است ظهور کنند.

منگنز
این برگ‌ها یک کلروز کوچک بین رگبرگی تحت شرایط محدودیت کاربرد Mn از خود نشان می‌دهند. مراحل اولیة کلروز که تسط کمبود منگنز ایجاد می‌شود، تا حدّی شبیه به کمبود آهن است. این علایم از یک کلروز خفیف در برگ‌های جوان و مشبک شدن رگبرگ‌ها در برگ‌های بالغ، مخصوصاً هنگامی که زیر نور قرار دارند، شروع می‌شود. همچنانکه تنش افزایش می‌یابد، برگ‌ها به رنگ فلز مانند خاکستریِ تابنده‌ای در آمده و لکه‌های تیره و مناطق نکروتیک در امتداد رگبرگ‌ها پیدا می‌شوند. همچنین یک درخشندگی ( جلوة ) مایل به ارغوانی ممکن است در سطح بالایی برگ‌ها ظاهر شود.
غلاتی از قبیل یولاف، گندم و جو، به کمبود منگنز به شدت حساس هستند. آنها کلروز خفیفی همراه با لکه‌های خاکستری که کشیده شده و به هم می‌پیوندند، نشان داده و سرانجام پژمردگی کامل برگ و مرگ آن فرا می‌رسد.

مولیبدن
این برگ‌ها بعضی لکه‌های خال مانند همراه با کلروز بین رگبرگی نشان می‌دهند. یک علامت ابتدایی برای کمبود مولیبدن، کلروز سرتاسری عمومی است که شبیه به علامت کمبود نیتروژن است با این تفاوت که بدون رنگ مایل به قرمز در سطح پائینی برگ‌ها می‌باشد. این امر از نتایج تقاضا برای مولیبدن در احیاء نیترات، که به کاهیده شدن اولیه در اسیمیلاسیون به وسیلة گیاه نیاز دارد، می‌باشد. بنابراین علایم اولیه کمبود مولیبدن در حقیقت ناشی از کمبود نیتروژن هستند هر چند مولیبدن مأموریت متابولیکی دیگری در گیاه دارد و از این رو علایم کمبود آن حتی هنگامی که نیتروژن احیاء شده در دسترس است، وجود دارد. در مورد گل کلم، لامینای (لایة نازک پهنک) برگ‌های جدید، خم شده و به صورت دم شلاقی به نظر می‌رسد. در بسیاری از گیاهان، امکان ظهور بادکش در برگ‌های بالایی و لکه‌های خال دار در مناطق کلروز شده، تحت شرایط وخیم کمبود، وجود دارد. در غلظت‌های بالا، مولیبدن علامت سمّیت مشخصی دارد و آن رنگ روشن به صورت پرتقالی درخشان می‌باشد.

نیتروژن
علایم نکروتیک نشان داده شده توسط این برگ‌ها، در نتیجة کمبود نیتروژن است. همچنین یک رنگ قرمز روشن به صورت پراکنده ممکن است روی رگبرگ‌ها و دمبرگ‌ها دیده شود. تحت شرایط کمبود نیتروژن، برگ‌های بالغ پیرتر به تدریج از حالت سبز طبیعی تغییر کرده و به صورت سبز رنگ پریده در می‌آیند. همچنانکه کمبود پیشرفت می‌کند، این برگ‌های پیر به طور یکنواخت زرد می‌شوند (کلروتیک). در شرایط حاد کمبود، برگ‌ها به رنگ سفید مایل به زرد در می‌آیند. برگ‌های جوان در بالای گیاه، به رنگ سبز رنگ پریده و در اندازه‌های کوچک باقی می‌مانند.
در گیاهان اسپیندلی (دوک وار) پنجه زنی به علت کمبود نیتروژن کاهش می‌یابد. زرد شدن در کمبود نیتروژن، یکنواخت و در سرتاسر برگ همچنین رگبرگ دیده می‌شود. اگر چه در برخی موارد، نکروز بین رگبرگی به جای کلروز معمولی، در بسیاری از گیاهان دیده می‌شود. در برخی گیاهان، سطح پائینی برگ‌ها و / یا دمبرگ‌ها و رگبرگ‌ها، به صورت مایل به قرمز یا رنگ پریده در می‌آید. در برخی گیاهان، این رنگ‌ها می‌توانند کاملاً روشن باشند. همچنانکه کمبود به پیشرفت خود ادامه می‌دهد، برگ‌های پیرتر به سمت پلاسیده شدن در اثر تنش خفیف آبی پیش رفته و سریعتر از حالت معمولی پیر می‌شوند. بهبود یافتن گیاهان در اثر کاربرد نیتروژن، بلافاصله (ظرف چند روز) و تماشایی خواهد بود.

 

[afsoon6282]

فسفر
برگ‌های دچار کمبود فسفر برخی نقاط نکروتیک نشان می‌دهند. به عنوان یک اصل کلی، علایم کمبود فسفر، خیلی واضح نیستند و بنابراین تشخیص آن مشکل است. یک علامت دیداری مهم، کوتولگی و کوتاه ماندن گیاهان است. گیاهان دچار کمبود فسفر نسبت به سایر گیاهان در شرایط مشابه اما بدون کمبود فسفر، سرعت رشد بسیار کمتری دارند. گیاهان دچار کمبود فسفر، اغلب با گیاهان جوان اشتباه گرفته می‌شوند. برخی گونه‌ها از قبیل گوجه فرنگی، کاهو، ذرت و خانوادة کلم، ساقه، دمبرگ و سطح زیرین برگ‌ها ارغوانی رنگ می‌شوند. همچنین در شرایط حاد کمبود فسفر، درخشندگی آبی ـ خاکستری در برگ‌ها پیدا می‌شود. در برگ‌های پیرتر تحت شرایط حاد کمبود، ممکن است رگبرگ‌ها به صورت مشبک مانند قهوه‌ای رنگ پریده به چشم بخورند.

گوگرد
این برگ‌ها یک کلروز سرتاسری نشان می‌دهند در حالی که هنوز به رنگ سبز باقی مانده‌اند. رگبرگ‌ها و دمبرگ‌ها، رنگی مایل به قرمز روشن نشان می‌دهند.علایم دیداری کمبود گوگرد، بسیار شبیه به کلروز پیدا شده در اثر کمبود نیتروژن هستند. با این وجود در کمبود گوگرد، زرد شدن به صورت یکنواخت در سرتاسر گیاه حتی در برگ‌های جوان وجود دارد. رنگ مایل به قرمز، اغلب در سطح پائینی برگ‌ها و دمبرگ‌ها به صورت مایل به صورتی در آمده و نسبت به کمبود نیتروژن، کمتر روشن و واضح است. در کمبودهای پیشرفتة گوگرد، آسیب به صورت قهوه‌ای رنگ شده و / یا لکه‌های نکروتیک شده، دمبرگ‌ها و برگ‌ها اغلب عمودی شده و پیچ خورده و شکننده می‌شود.

روی
این برگ‌ها یک مورد نکروز پیشرفتة بین رگبرگی نشان می‌دهند. در مراحل اولیة کمبود روی، برگ‌های جوان‌تر زرد شده و سطح بالایی برگ‌های بالغ، به صورت سوراخ سوراخ در می‌آید. همچنین مخروطی شکل شدن رایج است. همچنانکه کمبود پیشرفت می‌کند، این علایم به صورت نکروز بین رگبرگی شدیدی ظاهر می‌شود اما رگبرگ اصلی مانند مواقع ترمیم کمبود آهن، سبز باقی می‌ماند.
در بسیاری از گیاهان به ویژه درختان، برگ‌ها خیلی کوچک شده، میانگره‌ها کوتاه و شبیه به حالت روزت به نظر می‌رسند.

بُر
برگ‌های دچار کمبود بر یک کلروز عمومی خفیف نشان می‌دهند. تحمّل گیاهان به تغییرات زیاد بر، به اندازه‌ای است که غلظت‌های مورد نیزا برای رشد یاه تا غلظت‌های سمّی آن برای گیاهان حساس به بر، اختلاف اندکی دارند. بر به طور ناچیز در فلوئم بسیاری از گیاهان جا به جا می‌شود، به استثنای گیاهانی که از ترکیبات قندی مانند سوربیتول استفاده می‌کنند. در تحقیقاتی تازه، حرکت بُر در گیاهان تنباکو که برای سنتز سوربیتول تحت نظر گرفته شده بودند، افزایش یافته بود و کمبود بر را در خاک بهتر تحمّل می‌کردند.
در گیاهان با انتقال کم بر، کمبود بر، باعث نکروز بافت‌های مریستمی در مناطق در حال رشد گردیده که منجر به کاهش غالبیت انتهایی شده و نمو یاه به صورت روزت باقی می‌ماند. این علایم کمبود، شبیه به علایم کمبود کلسیم می‌باشند. در گیاهانی که بر به آسانی در فلوئم منتقل می‌شود، علایم کمبود مانند کمبودهای نیتروژن و پتاسیم در بافت‌های بالغ متمرکز می‌شوند. هم مغز و هم اپیدرم ساقه‌ها ممکن است تحت تأثیر قرار گرفته که اغلب باعث پوک شدن یا زبر شدن ساقه‌ها همراه با نقاط نکروتیک روی میوه می‌شود. پهنک برگ پیچ خورده، تیره شده و اغب همراه با ترشح مواد شیرة گیاهی از آن می‌باشد. برگ‌ها فوق العاده شکننده شده و به آسانی می‌شکنند. همچنین برگ‌های جوان اغلب حتی تحت شرایط مطلوب از نظر تهیة آب، پلاسیده می‌شوند زیرا نقاط قطع شده به خاطر کمبود بر، باعث عدم انتقال آب می‌گردد.

کلسیم
در پایة برگ‌های دچار کمبود کلسیم نکروز نشان داده می‌شود. قابلیت تحرک بسیار کم کلسیم، عمده‌ترین فاکتوری است که برای بیان علایم کمبود کلسیم در گیاه به کار می‌رود. علایم کلاسیم کمبود کلسیم ممکن است شامل پوسیدن میوه‌های انتهایی گوجه فرنگی (سوختن میوه‌های بخش انتهایی گوجه فرنگی)، سوختگی لبة برگ کاهو، قلب سیاه کرفس و مرگ مناطق رشد در بسیاری از گیاهان است. همة این علایم، بافت‌های مردة نکروتیک نرمی را نشان می‌دهند که به سرعت به سمت مناطق رشد پیش می‌رود که این امر بیشتر به جابجایی کم کلسیم در بافت‌ها مربوط است تا ذخیرة کم آن در محیط خارج. گیاهانی که رشد آهسته‌تری دارند و دچار کمبود ذخیرة کلسیم هستند، ممکن است دوباره مقدار مشخصی از کلسیم را از برگ‌های پیرتر برای برقراری رشد جابجا کنند و در آنها فقط کلروز حاشیه‌ای برگ‌ها دیده شود. سرانجام این نتایج در حاشیة برگ‌ها بیشتر از نقاط دیگر برگ‌ها به وقوع می‌پیوندد و باعث تغییر شکل برگ به صورت فنجانی رو به پائین می‌شود. این علامت تا نقاط اتصال برگ به دمبرگ گسترش می‌یابد اما برگ‌ها نمی‌افتند بلکه فقط لکه‌های بافت نکروتیک شده در نوک دمبرگ ایجاد می‌شود. گیاهان تحت کمبود کلسیم مزمن، تحمل بیشتری به پژمردگی نسبت به گیاهان استرس ندیده دارند.

کلرید
این برگ‌ها شکل غیر طبیعی همراه با کلروز بین رگبرگی واضح دارند. گیاهان به غلظت نسبتاً زیادی از کلر در بافت‌هایشان نیاز دارند. کلر در خاک بسیار فراوان بوده و در اراضی شور، تمرکز آن بالاست اما در اراضی با آبشویی بالا، ممکن است کم باشد. عادی‌ترین علایم کمبود کلر، کلروز و پژمردگی برگ‌های جوان است. کلروز در سطح صاف فرو رفتگی‌ها در مناطق بین رگبرگی پهنک برگ اتفاق می‌افتد. در موارد پیشرفته، اغلب یک حالت برنزه شده در طرف بالایی برگ‌های بالغ پدیدار می‌شود. گیاهان معمولاً به کلر مقاوم می‌باشند اما برخی گونه‌ها مانند آووکادو، میوه‌های هسته دار و انگورها به کلر حساس بوده و ممکن است علایم سمّیت را حتی در غلظت‌های کم کلروز در خاک از خود نشان دهند.

مس
برگ‌های دچار کمبود مس پیچیده شده و دمبرگ آنها به سمت پائین خم می‌شود. کمبود مس می‌تواند با کلروز خفیف سرتاسری همراه با فقدان فشار تورگور همیشگی در برگ‌های جوان، بیان شود. برگ‌های به تازگی بالغ شده، مشبک، رگبرگ‌های سبز همراه با مناطق سفید شده تا خاکستری مایل به سفید از خود نشان می‌دهند. برخی برگ‌ها، نقاط تُو خالی کلروتیکی نشان داده و تمایل به خمیدن به سمت پائین دارند. فرم رشدی درختان تحت شرایط کمبود مزمن مس، به صورت روزت می‌باشد. برگ‌ها کوچک و کلروتیک همراه با لکه‌های نکروتیک می‌باشند.

آهن
برگ‌های دچار کمبود آهن کلروز شدیدی در پایة برگ‌ها همراه با شبکة سبز رنگ نشان می‌دهند. عمده‌ترین علامت کمبود آهن، شروع کلروز بین رگبرگی از سمت خارج جوان ترین برگ‌هاست که به سمت داخل پیش می‌رود و در پایان، تمام سطح برگ سفید می‌شود. در مناطق سفید شده اغلب نقاط نکروتیک پدیدار می‌شود. تا وقتی که برگ‌ها هنوز کاملاً سفید نشده‌اند، در صورت کاربرد دوبارة آهن، ترمیم می‌یابند.
در فاز ترمیم، رگبرگ‌ها اولین قسمتی هستند که رنگ سبز روشن خود را به دست می‌آورند. این وضعیت ترمیمی که در مورد کمبود آهن پیش می‌آید، شاید قابل تشخیص‌ترین علامت در بین علایم کلاسیک مواد غذایی باشد. چون آهن قابلیت تحرک کمی دارد، علایم کمبود آن ابتدا در جوان‌‌ترین برگ‌ها ظاهر می‌شود. کمبود آهن، با آهک و شرایط بی هوازی خاک در ارتباط است و این وضعیت اغلب به وسیلة زیادی فلزات سنگین به وجود می‌آید.

پتاسیم
بعضی از این برگ‌ها نکروز حاشیه‌ای نشان می‌دهند (سوختگی نوک برگ). در شرایط پیشرفتة کمبود، نکروز در فضاهای بین رگبرگی رگبرگ اصلی همراه با کلروز بین رگبرگی ایجاد می‌گردد. اینها مشخص‌ترین علایم د ر تشخیص کمبود K هستند.
شروع کمبود پتاسیم معمولاً به وسیلة کلروز حاشیه‌ای به سمت تاول‌های قهوه‌ای و سبز چرمی خشک بر روی برگ‌های تازه بالغ شده، شرح داده می‌شود. این وضعیت به وسیلة افزایش داغدیدگی بین رگبرگ‌ها و / یا پیشرفت نکروز از لبة برگ به رگبرگ در هنگام افزایش تنش، دنبال می‌شود. در مراحل پیشرفتة کمبود، بیشتر منطقة بین رگبرگی نکروتیک شده، رگبرگ‌ها سبز باقی می‌ماند و برگ‌ها پیچیده و دندانه دار می‌شوند. در برخی گیاهان از قبیل حبوبات و سیب زمینی، علایم اولیة کمبود، نقاط سفید یا خالدار شدن پهنک برگ می‌باشند. در مقایسه با کمبود نیتروژن، کمبود پتاسیم بازگشت ناپذیرتر است حتی اگر به گیاهان پتاسیم بدهیم. چون پتاسیم در گیاه بسیار متحرک است، در کمبودهای شدید، علایم فقط روی برگ‌های جوان ظهور می‌یابند. کمبود پتاسیم ممکن است در صورت وجود سدیم، بسیار کم جلوه کند به طوری که با افزودن سدیم، گیاهان دچار کمبود پتاسیم، بسیار شاداب‌تر از گیاهان بدون کمبود ‌شوند. در بعضی گیاهان، بیش از 90 درصد نیاز پتاسیم می‌تواند به وسیلة سدیم جبران شود بدون اینکه هیچ گونه کاهشی در رشد پدید آید.

 

[aeegau]

تاثير عناصر مختلف بر مركبات و علايم كمبود آنها

تاثير عناصر مختلف بر مركبات و علايم كمبود آنها

تاثير عناصر مختلف بر مركبات تو علايم كمبود آنها :​

ازت (N) : باعث تسريع ظهور گلها و شكوفه دادن درختان در برابر شده و نقش مهمي در باز شدن جوانه هاي برگي و بارور شدن تخمدان دارد ، در صورت كمبود برگها سبز روشن شده و پس از مدتي شروع به ريختن كرده و شاخه ها كوتاه مي شوند . ميوه ها كوچك و رنگ پريده باقي مي مانند .
فسفر (p) : ضخامت پوسته را كاهش مي دهد ، باعث شيرينتر شدن ميوه و افزايش بازار پسندي آن مي گردد . اگر گياه با كمبود فسفر مواجه شود ، برگهاي پير سبز تيره شده و سرشاخه ها خشك مي گردد ، تعداد شكوفه ها و ميوه ها نيز كاهش مي يابد و پوست ميوه ها ضخيم مي شود .
پتاسيم (K) : عمدتاً بر رنگ يموه اثر داشته و باعث نارنجي شدن آن مي گردد . مقدار ويتامين C را افزايش داده و ريزيش ميوه ها را از درخت كاهش مي دهد و اگرگياه كمبود پتاسيم داشته باشد ، نقاط صمغي روي برگ ظاهر مي شود كه به تدريج بزرگ شده و سياه يا قهوه اي مي گردد . و ميوه ها خشن ، بدرنگ و كم آب مي شود.

منگنز (Mn) :‌در واكنشهاي آنزيمي گياه نقش داشته و به فتوسنتز نيز كمك مي كند . در صورت كمبود كمبود منگنز حاشيه برگهاي جوان سبز روشن شده و اطراف رگبرگها سبز تيره باقي مي ماند . با شديدتر شدن علايم كمبود نواحي سبز كم رنگ روي برگ گسترش يافته و لكه هاي سفيد رنگي روي آنها پديد مي آيد .
بر (B) :‌به عنوان تنظيم كننده عمل مي كند ، اثرات ناشي از كمبود كلسيم را به تاخير مي اندازد ولي نمي تواند جايگزين آن شود . اگر گياه با كمبود بر مواجه شود لكه هاي آبگز روي برگهاي جوان ظاهر مي شود كه بعداً قهوا اي يا خشك مي شود . رگبرگها ضخيم و شكافدار ،‌ميوه ها كوچك و چروكيده شده و ماده صمغ مانندي داخل آن جمع مي شود.

روي (zn) : بر رشد شاخه هاي جوان تاثير داشته و جوانه هاي برگ و گل را افزايش مي دهد . در صورت كمبود روي جوانه هاي برگي باد كرده ولي باز نمي شوند ، برگها باريك ، نازك و روشن تا سفيد هستند . اين مجموعه به شاخه ها حالت مشعلي و لختي خاصي مي دهد كه اصطلاحاً به آن كچلي درخت گفته مي شود پوست ميوه ها كلفت ، سفيد ، ضخيم و ميوه غير قابل فروش مي شود .

 

[afsoon6282]

چگونه از كمبود آهن جلوگيري کنيم؟

چگونه از كمبود آهن جلوگيري کنيم؟

ماده غذايي آهن، يكي از مواد غذايي كم مصرف است كه وجود آن به اندازه كافي براي رشد گياهان زراعي و باغي لازم است و در تشكيل سبزينه گياهان زراعي و باغي نقش ارزنده اي دارد. به دليل آهكي بودن بخش زيادي از خاكهاي زراعي و باغي كشورمان، بسياري از محصولات زراعي از كمبود آهن رنج مي برند. نشانه هاي كمبود آهن معمولاً از برگهاي جوانتر گياه شروع مي شود. دراثر كمبود آهن لكه هاي مايل به زرد بين رگبرگهاي برگهاي جوان ايجاد مي شود ولي رگبرگها سبز باقي مي مانند. با ادامه اين كمبود و در مراحل بعدي، زردي در تمام برگ به سرعت پيشرفت مي كند.
در موارد كمبود شديد آهن، برگها كاملاً به رنگ سفيد درآمده و ممكن است سوختگي به صورت لكه هايي در تمام برگهاي گياه نمايان شود.در برگهاي غلات، كمبود ماده غذايي آهن به صورت نوارهاي سبز و زرد رنگ در طول برگ ديده مي شود. در اين حالت رگبرگها به رنگ سبز و فاصله بين رگبرگها زرد مي شود.بايستي توجه داشت كه درفصل بهار كه معمولاً رشد و نمو گياه زياد است، به علت كافي نبودن مقدار آهن جذب شده بوسيله گياه، رنگ برگها زرد مي شود. پس از فصل بهار كه رشد و نمو گياه كمتر مي شود، مجدداً رنگ برگها كم كم سبز شده و بالاخره در آخر تابستان به محض اينكه رشد گياهان زياد شد، دوباره زردي در برگها بروز مي كند.به خاطر داشته باشيم كه زرد شدن برگها تنها در اثر كمبود آهن ايجاد نمي شود، بلكه ازت و تعدادي از عناصر غذايي ديگر و برخي از آفات و بيماريهاي گياهي نيز ممكن است باعث تغيير رنگ برگها شوند.
به هر حال آزمايش خاك است كه كمبود يا كافي بودن ميزان مواد غذايي قابل استفاده را مشخص مي كند. شايان ذکر است که عواملي همچون زياد بودن pH خاك، عدم توازن و مقدار زياد عناصر ديگر در خاك از جمله روي، مس، پتاسيم و كلسيم، آبياري بيش از حد، كاهش اكسيژن خاك و كمبود مواد آلي خاك در ايجاد زردي ناشي از كمبود آهن در گياهان نقش دارند.براي جلوگيري از كمبود آهن بايد روشهاي زير را اعمال نمود:كشت گياهان مقاوم به كمبود آهن: يونجه و سبزيها نسبت به كمبود آهن حساسيتي ندارند. غلات، سيب زميني و چغندر قند نسبت به كمبود آهن كمي حساس هستند.
حبوبات، دانه هاي روغني، مركبات، انگور و درختان ميوه نسبت به كمبود آهن بسيار حساس هستند. سيب قرمز و شميراني نسبت به اين كمبود حساس تر از سيب زرد است.درخت به و گلابي پيوند شده بر پايه به، حساسيت زيادي نسبت به كمبود آهن دارند. درخت هلو نيز نسبت به كمبود آهن حساس مي باشد.آبياري سبك با دفعات بيشتر: با استفاده از روش آبياري سبك با دفعات زياد تر، تهويه خاك بيشتر صورت گرفته ولي گاز كربنيك و بي كربنات كاهش مي يابد. افزايش تهويه خاك با به همزدن آن، مهمترين اقدام در بر طرف كردن زردي برگ گياهان در زمينهاي آهكي است.كاهش رفت و آمد ماشين آلات كشاورزي در زمين: رفت و آمد ماشين آلات نبايد هنگام مرطوب بودن زيادخاك انجام شود. چون در اين صورت خاك فشرده شده و تهويه به خوبي انجام نمي شود. تا جائيكه ممكن است بايستي از رفت و آمد ماشين آلات کاست. عمليات شخم نيز در هنگام گاورو شدن زمين بايد انجام گيرد.
اضافه كردن مواد آلي به خاك: وقتي مواد آلي خاك كم باشد، پس از بارندگي و يا آبياري، خاك فشرده شده و تهويه كاهش مي يابد. ولي اگر مواد آلي خاك به اندازه كافي باشد، خاك حالت اسفنجي پيدا كرده و فشردگي آن كاهش مي يابد . مواد آلي را مي توان از طريق كود دامي، كمپوست (كود آلي كه از بقاياي تخمير شده زباله هاي شهري و يا ضايعات كشاورزي به دست مي آيد)، كود سبز، لجن، فاضلاب شهري و بقاياي گياهي تأمين نمود. كودهاي دامي پوسيده شده تركيباتي هستند كه حلاليت آهن را زياد كرده و جذب آهن را بوسيله گياه آسان تر مي كنند. بطور كلي هر ماده آلي كه بتواند نسبت كربن به ازت خاك را اصلاح كرده و مقدار آهن مورد استفاده گياهان زراعي را افزايش و pH خاكهاي آهكي را نيز پايين بياورد بسيار مفيد خواهد بود.مصرف گوگرد: معمولاً براي اصلاح كمبود آهن، بايد مقدار 1 كيلوگرم گوگرد همراه با كود حيواني به پاي درختان ميوه داده شود. در صورتي كه رطوبت كافي در محل مصرف وجود داشته باشد اثرات اصلاحي گوگرد بهتر خواهد بود.
با اضافه كردن گوگرد به خاكهاي آهكي، pH آن كاهش يافته و به اين ترتيب علاوه بر رفع نياز گوگرد، حلاليت آهن، فسفر، منگنز و روي هم زياد خواهد شد. در اثر اين كار، علائم كمبود آهن و حتي كچلي درختان يا كمبود روي تا حدودي بر طرف مي شود. مصرف كودهاي شيميايي: در مزارع و باغها بايستي به جاي كود ازته نيترات و اوره، از كودهاي سولفات آمونيوم استفاده شود. بايد توجه داشت كه مصرف بيش از اندازه كودهاي فسفره، موجب خواهد شد تا گياه به كمبود آهن مبتلا شود.

 

[محمد بهبود]

-3) علائم کمبود و بیشبود (مسمومیت) عناصر غذایی

-3) علائم کمبود و بیشبود (مسمومیت) عناصر غذایی

همانطور که گفته شده اختلالات تغذیه‌ای باعث ظهور علائمی روی اندام‌های گیاهی می‌شود که یک گلخانه‌دار موفق باید این علائم را کاملاً بشناسد و اختلالات تغذیه‌ای را به موقع تشخیص داده و درمان کند تا همواره عملکردی بالاتر داشته باشد و محصولی با کیفیت بهتر عرضه نماید. در ضمن علائم مربوط به کمبود و بیشبود (مسمومیت) عناصر غذایی نباید با علائم مربوط به آفات و بیماری‌ها اشتباه گرفته شود.
در زیر به بررسی علائم ظاهری مربوط به کمبود و بیشبود هر یک از عناصر غذایی پرداخته می‌شود.

1-3-3) عناصر پر مصرف (ماکرو المنت‌ها)
1-1-3-3) ازت (N)
این عنصر بیشتر از سایر مواد غذایی در تغذیه گیاه مصرف می‌شود و همواره بایستی در دوره رشد گیاه به صورت تدریجی مصرف شود. مقداری از آن قبل از کشت برای شروع رشد گیاه و بقیه تا حد مجاز در طول دوره بهره‌برداری استفاده می‌شود. نیاز گیاهان به ازت زیاد است از نشاء شروع می‌شود و در گلدهی و میوه‌دهی به اوج خود می‌رسد.
از تأثیرات ازت بر روی گیاه می‌توان به موارد زیر اشاره داشت: تولید و ازدیاد مواد نشاسته‌ای، رشد سبزینه‌ای و ازدیاد قسمت‌های سبز گیاه مانند برگ، تأمین رشد و نمو سریع شاخ و برگ، بالا بردن عملکرد و درشت شدن محصول.
خیار و دیگر محصولات گلخانه‌ای واکنش زیادی به کمبود ازت نشان می‌دهند (به علت عدم تناسب در بالای سطح خاک و قسمت زیرین خاک).
از دلایل کمبود ازت می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: pH خیلی پایین یا خیلی بالای خاک (خاک‌های خیلی اسیدی و خیلی قلیایی)، رشد سریع گیاه، کم بودن مواد آلی خاک، در زمانی که آبیاری بیش از حد صورت پذیرد بخش اعظمی از ازت موجود در خاک (خصوصاً خاک‌های شنی یا سبک) آب‌شویی شده و از دسترس گیاه خارج می‌شود، در زمانی که رطوبت خاک بالا و دما پایین باشد گیاه مقدار ازت کمتری مصرف می‌نماید و علائم کمبود ازت رخ می‌دهد که در این حالت اگر ازت زیادتری مصرف شود دیواره میوه (در گوجه‌فرنگی) خاکستری رنگ می‌شود.
علائم کمبود: کاهش یا توقف رشد رویشی و تولید میوه، رنگ پریدگی (تغییر رنگ برگ، رگبرگ و دمبرگ به سبز کم رنگ یا زرد) و روشنی برگ‌های مسن (پایینی یا بالغ) (علت: این عنصر پویا بوده و می‌تواند از قسمت‌های پیر به قسمت‌های جوان منتقل شود) از علائم كمبود این عنصر است. اگر کمبود اصلاح نشود، زردی و رنگ پریدگی به برگ‌های جوان هم سرایت می‌کند و موجب توقف رشد برگ‌های جوان و کوچک ماندن آنها می‌شود. در موارد کمبود شدید تمام کلروفیل از بین می‌رود و برگ‌های مسن پیش از موقع می‌ریزند. ساقه‌ها باریک، سخت و فیبری شده و تیره رنگ می‌گردند، میوه‌ها نیز رنگ روشن پیدا می‌کنند. گل‌ها کوچک مانده و یا ریزش می‌کنند. میوه خیار کم رنگ و خمیده و نوک آن باریک و کشیده می‌گردد و از نظر قد نیز کوچک می‌ماند. در زمان کمبود ازت، ریشه‌ها بیش از ساقه‌ها رشد می‌کنند و در صورت ادامه کمبود، رشد ریشه‌ها نیز متوقف و قهوه‌ای شده و می‌میرند.
درمان کمبود ازت: کوددهی سرک ازت به خاک به میزان 50-20 کیلوگرم در هکتار یا محلول‌پاشی اوره (500-200 گرم در 100 لیتر آب) در حجم بالا هر 2 هفته یک‌بار توصیه می‌شود. به دلیل سوختگی حاصل از نمک، بهتر است محلول‌پاشی در هنگام غروب یا طلوع خورشید یا در شرایط ابری انجام گیرد.

دو شکل کلی کودهای ازته که به خاک اضافه می‌شود عبارتند از:
1- به صورت آلی: مثل کودهای دامی، پودر استخوان و خون خشک و برگهای پوسیده.
2- به صورت معدنی: مثل کودهای شیمیایی از قبیل نیترات آمونیوم، فسفات آمونیوم، اوره و ....
علائم مسمومیت: در مسمومیت کم، گیاه بیش از حد رشد می‌کند ولی به تدریج از رشد بازمانده و ساقه‌های قوی و ضخیم به همراه میانگره‌های کوتاه بوجود می‌آورد، پیچک‌ها افزایش یافته، رنگ برگ‌ها سبز تیره شده و در نتیجه باعث کاهش گلدهی و ریشه‌زایی، تأخیر در رشد جوانه‌های جانبی و تشکیل میوه می‌شود، اندام‌های گیاهی ترد و آبکی، برگ‌ها گوشتی، حساس به سرمازدگی، خشکی، درجه حرارت زیاد و بیماری‌ها می‌گردد. دیررسی میوه، تلخی میوه در خیار، تأثیر منفی در رنگ‌گیری و کیفیت میوه در گوجه‌فرنگی از علائم دیگر است.
مصرف ازت اضافه باعث افزایش غلظت نمک‌های محلول در بستر می‌شود و در نهایت به نوک ریشه‌ها آسیب وارد می‌کند. این ریشه‌های آسیب دیده ممکن است به وسیله قارچ‌هایی مثل پیتیوم آلوده شوند. در خاک‌های با شوری بالاتر از 7/2 دسی‌زیمنس بر متر (2700 میکروموس بر سانتیمتر) این خسارت شدیدتر است.
درمان مسمومیت ازت: آب‌شویی خاک یا محیط کشت با آب شیرین تا برطرف کردن کود اضافی توصیه می‌شود. اگر برنامه کودی به میزان لازم در نظر گرفته شود مشکل اضافی ازت پیش نخواهد آمد.

2-1-3-3) فسفر (P)
این عنصر به توسعه ریشه و رشد و باردهی گیاه کمک می‌کند. شدت تقاضای گیاه برای این عنصر در مراحل اولیه رشد و خصوصاً در شرایط سرد خاک بیشتر می‌باشد.
از تأثیرات فسفر بر روی گیاه می‌توان به موارد زیر اشاره داشت: ریشه‌زایی، انجام فتوسنتز، ازدیاد مواد ذخیره‌ای، انتقال هیدرات کربن در گیاه، موفقیت در عمل تلقیح و تشکیل میوه، تأثیر در رنگ و درشتی میوه، زودرس نمودن میوه.
از دلایل کمبود فسفر می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: pH خیلی پایین یا خیلی بالای خاک (خاک‌های خیلی اسیدی و خیلی قلیایی)، کم بودن مواد آلی خاک، زمانی که خاک سرد و مرطوب باشد، زمانی که میزان روی و سدیم و آهن موجود در خاک زیاد باشد.
علائم کمبود: برگ‌ها سبز تیره مایل به ارغوانی و بنفش (به دلیل زیادی کلروفیل در اثر زیادی ازت) و شکننده و آبکی شده و توقف یا کاهش رشد گیاه (ریشه و ساقه) مشاهده می‌شود. برگ‌های انتهایی (جوان) کوچک و براق مانده و لکه‌های قهوه‌ای کوچک (نکروز) روی برگ‌های پایینی (مسن) در امتداد رگبرگ ایجاد می‌شود که به تدریج گسترش می‌یابند. رنگ میوه‌ها نامناسب شده و کیفیت محصول کاهش می‌یابد.
دیررسی محصول و پیچیدگی برگ‌های گوجه‌فرنگی به پشت از علائم دیگر است. علائم ابتدا در برگ‌های پایینی (مسن) ظهور می‌کند.
درمان کمبود فسفر: محصولات کشت شده در خاک، به کود سرک یا محلول‌پاشی عکس‌العمل سریعی نشان نمی‌دهند. بهترین حالت زمانی است که کود فسفره قبل از کشت به خاک اضافه گردیده باشد لذا آزمایش خاک جهت تشخیص وضعیت فسفر خاک و برآورد میزان کود لازم جهت اضافه نمودن به خاک، ضروری می‌باشد. جهت احیای محصولاتی که علائم کمبود نشان داده‌اند یک منبع فسفره قابل حل در آب همچون فسفات منوپتاسیم را می‌توان از طریق آبیاری اضافه نمود. اما هر آبیاری یا محلول‌پاشی تنها در یک دوره کوتاه مؤثر واقع می‌شود و بعید است در دراز مدت مؤثر باشد.
برای رفع کمبود فسفر می‌توان از کودهای فسفره به صورت زیر استفاده کرد: سوپر فسفات تریپل به میزان 20 گرم در هر متر مربع یا فسفات منو پتاسیم به مقدار 50-30 میلی‌گرم در لیتر همراه با آب آبیاری.
علائم مسمومیت: غالباً زیاد بودن این عنصر به دلیل واکنش با برخی عناصر از تأثیر آنها جلوگیری می‌کند و باعث ایجاد اختلالاتی شدید در جذب سایر عناصر می‌گردد.

3-1-3-3) پتاسیم (K)
پتاسیم عامل تسهیل در انتقال مواد غذایی و آهن، از یک قسمت به قسمت دیگر گیاه می‌باشد. پتاسیم نقش اساسی در فعال‌سازی آنزیم‌ها دارد و این عنصر در کنترل تعرق از طریق باز و بسته‌ کردن روزنه برگ‌ها مؤثر است.
از تأثیرات پتاسیم بر روی گیاه می‌توان به موارد زیر اشاره داشت: دخالت در ساختار دیواره سلولی، تأثیر غیر مستقیم در تولید اکسین که یکی از مواد تنظیم کننده رشد می‌باشد، ازدیاد تولید مواد نشاسته‌ای، ازدیاد مقاومت گیاه به بیماری‌ها و رطوبت زیاد و سرما و گرما و خشکی، تسریع عمل نیتریفیکاسیون، قابل جذب نمودن سایر املاح، خوش طعم نمودن میوه و درخشان نمودن رنگ آن، انتقال مواد غذایی به غده‌ها (در سیب زمینی).
در اغلب مناطق مقدار پتاس موجود در خاک کفایت نیاز گیاه را می‌کند. لذا مصرف این کود معمول نبوده و اگر به صورت موردی کمبود آن مشاهده شود، مانند فسفر قبل از شروع کاشت به صورت مخلوط با خاک مصرف می‌شود. افزودن کود دامی در ابتدای کشت به زمین علاوه بر افزایش پتاسیم خاک در قابل جذب شدن پتاسیم قابل تبادل نیز مؤثر واقع می‌شود. کمبود پتاسیم در بسترهای هیدروپونیک (بدون خاك) بیشتر از بسترهای خاکی اتفاق می‌افتد.
از دلایل کمبود پتاسیم می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: خاک‌های با pH پایین کمتر از 5 (اسیدی)، خاک‌های شنی و سبک یا خاک‌های خیلی سنگین، خشکی و کم‌آبی خاک، آبیاری بیش از حد، زمانی که میزان منیزیم موجود در خاک زیاد باشد.
علائم کمبود: کوتاه شدن فاصله میانگره‌ها، رنگ پریدگی و زردی (کلروز) و برنزه شدن و خشک شدن حاشیه برگ‌های مسن که با افزایش شدت کمبود، زردی به داخل برگ نفوذ می‌کند. در کل رویش گیاه کند شده و لبه تعدادی از برگ‌ها سوخته و قهوه‌ای (نکروز) شده و به طرف پایین خم می‌شود و ممکن است باعث ریزش برگ شود. ظهور کمبود ابتدا در برگ‌های پایینی می‌باشد.

 

[GOLE M@RY@M]

کلید شناسایی علایم کمبود در گیاهان

کلید شناسایی علایم کمبود در گیاهان

[FONT=&quot] [/FONT]​

[FONT=&quot]کلید شناسایی علایم کمبود در گیاهان[/FONT]​

[FONT=&quot]عناصر غذایی اصلی[/FONT]​

[FONT=&quot]ازت:[/FONT]​

[FONT=&quot]علایم کمبود روی گیاه : ساقه ها نازک،مستقیم و سخت هستند.برگها کوچکتر از حد معمول و سبز پریده یا زرد هستند،در ابتدا برگهای پایینی این علایم را نشان میدهند ولی در صورت کمبود شدید ممکن است همه ی برگها بدین صورت در ایند،رشد گیاه کند است.[/FONT]​

[FONT=&quot]وقوع : ابشویی زیاد در خاکهای سبک[/FONT]​

[FONT=&quot]فسفر:[/FONT]​

[FONT=&quot]علایم کمبود روی گیاه : ساقه ها نازک هستند،برگها تولید رنگ ارغوانی میکنند که این امر ابتدا در سطح زیرین برگ و بعد در تمام برگ صورت میگیرند .رشد گیاه کند میشود ومرحله ی بلوغ به تاخیر می افتد.[/FONT]​

[FONT=&quot]وقوع : در خاکهای اسیدی،کمبودهای موقتی در خاکهای سرد و خیس.[/FONT]​

[FONT=&quot]پتاسیم:[/FONT]​

[FONT=&quot]علایم کمبود روی گیاه : در برگهای مسن تر نواحی خاکستری رنگ یا افتابسوخته در کنار لبه ها ایجاد می گردد.سرانجام تمام کناره ی برگ ممکن است سوخته شود.در تمام سطح برگ نواحی زرد یا سفید در اثر از بین رفتن کلروفیل پیدا میشود.[/FONT]​

[FONT=&quot]وقوع : ابشویی زیاد در خاکهای سبک[/FONT]​

[FONT=&quot]ع[/FONT][FONT=&quot]ناصر غذایی ثانویه و عناصر غذایی جزء[/FONT][FONT=&quot][/FONT]​

[FONT=&quot]بر :[/FONT]​

[FONT=&quot]علایم کمبود روی گیاه : نقطه ی رشد میمیرد،ساقه ها کوتاه و سخت و سخت میشوند،و برگها از شکل طبیعی خارج میگردند،در برخی از سبزیها دراثر کمبود این عنصر غذایی علایم خاصی ظاهر میگردد.مثلا قهوه ای شدن کلم گل ،شکاف در ساقه کرفس،سیاه شدن درونی در چغندرلبویی و قهوه ای شدن درونی در شلغم.[/FONT]​

[FONT=&quot]وقوع : در خاکهایی که پ هاش انها بالای 6.8 است و یا در گیاها نی که به مفدار بر زیادی احتیاج دارند[/FONT]​

[FONT=&quot]کلسیم:[/FONT]​

[FONT=&quot]علایم کمبود روی گیاه : در اثر مرگ نقطه رشد طول ساقه کم میشود . راس ریشه میمیرد و رشد ریشه ها محدود میگردد.در برخی از سبزیها کمبود کلسیم علایم خاصی را ظاهر میکند مثلا پوسیدگی انتهایی در گوجه فرنگی ،قهوه ای شدن درونی در اسکارول ،سیاه شدن درونی در کرفس و وجود نقاط حفره مانند در هویج.[/FONT]​

[FONT=&quot]وقوع : در خاکهای اسیدی ، بعد از ابشویی بارانها ،در خاکهایی با پتاسیم زیاد و یا در خاکهای خیلی خشک.[/FONT]​

[FONT=&quot] [/FONT]​

[FONT=&quot] [/FONT]​

[FONT=&quot]عنصر غذایی[/FONT]​

[FONT=&quot]مس:[/FONT]​

[FONT=&quot]علایم کمبود روی گیاه : زرد شدن برگها ، برگها ممکن ایت طویل شوند ، در پیاز سرها نرم هستند و برگهای انها نازک و زرد پریده است .[/FONT]​

[FONT=&quot]وقوع : کمبود مس اکثرا در خاکهای نواحی باتلاقی یا توربی اتفاق می افتد.[/FONT]​

[FONT=&quot]اهن:[/FONT]​

[FONT=&quot]علایم کمبود روی گیاه : نواحی زرد یا سفید در روی جوانترین برگها و در بین رگبرگها ظاهر میشود[/FONT]​

[FONT=&quot]وقع : در خاکهایی که دارای پ هاش بیش از 6.8 هستند.[/FONT]​

[FONT=&quot]منیزیم:[/FONT]​

[FONT=&quot]علایم کمبود روی گیاه : ابتدا حد فاصل بین رگبرگها در برگهای مسنتر زرد میشوند ،ادامه ی حالت کمبود برگهای جوانتر را نیز مبتلا میکند . طولانی شدن زمان کمبود باعث ریزش برگهای مسنتر میشود.[/FONT]​

[FONT=&quot]وقوع : در خاکهای اسیدی ، در خاکهایی که دارای پتاسیم زیادی هستند و یا در خاکهای سبکی که در معرض ابشویی قرار گرفته اند .[/FONT]​

[FONT=&quot]منگنز:[/FONT]​

[FONT=&quot]علایم کمبود روی گیاه : بر روی جوانترین برگها نواحی زردخال خالی پیدا میشود و البته نه به ان شدتی که در مورد کمبود اهن صادق است. سرانجام تمام سطح برگ ظاهری رنگ پریده به خود میگیرد . در چغندر لبویی برگها به شدت قرمز میشوند و در پیاز و ذرت نوارهای زرد رنگی روی برگها ظاهر میگردد.[/FONT]​

[FONT=&quot]وقوع : خاکهایی با پ هاش بیش از6.8[/FONT]​

[FONT=&quot]مولیبدن:[/FONT]​

[FONT=&quot]علایم کمبود روی گیاه : رنگ برگها پریده میشود و عرض انها خیلی باریک شده و از حالت طبیعی خارج میشود و در برگهای مسنتر قدری زردی در حد فاصل بین رگبرگها پیدا میگردد.در کلم گل نوک برگها تازیانه مانند میشود و در قسمت فوقانی گلها کوچک و باز وتنگ میگردد.[/FONT]​

[FONT=&quot]وقوع : در خاکهای بسیار اسیدی[/FONT]​

[FONT=&quot]روی:[/FONT]​

[FONT=&quot]علایم کمبود روی گیاه : نقاط قهوه ای مایل به قرمز در روی برگهای لپه ای لوبیا ، نوارهای پهن سبز و زرد در پایین برگهای ذرت ، زرد شدن حد فاصل رگبرگها و سوختن کناره ها در چغندر قند لبویی[/FONT]​

[FONT=&quot]وقوع : در خاکهای خیس در اوایل بهار، اغلب با استعمال زیاد کود فسفره همراه است.[/FONT]​

​

 

[Phyto]

کمبود عناصر در گندم

کمبود عناصر در گندم

کمبود عناصر در گندم Deficient elements in wheat

چگونگي تشخيص كمبود عناصر غذايي در گندم
رنگ ، شكل، رشد و نمو برگ و ساير اندام هوايي گندم در شرايط كمبود عناصر علايم مخصوص به خود را دارد و علايم كمبود خود را در چند اندام گياه و مراحل مختلف رشد و نمو نشان مي دهند. بنابراين با بررسي مجموعه علائم كمبود عنصر غذايي مي توان با اطمينان بيشتر كمبود عنصر غذايي را تشخيص داد. در اين بررسي كمبود عناصر غذايي روي اندام هاي مختلف گندم و مراحل مختلف رشد و نمو آن مورد ارزيابي قرار مي گيرد.

کمبود نیتروژن در گندم

کمبود فسفر در گندم​

فقر آهن در گندم​

کمبود منگنز در گندم​

کمبود بور در گندم​

کمبود مس در گندم​

 

[Phyto]

علايم كلروز يا زردي

1- علايم كمبود روي برگهاي جوان ظاهر مي گردد در حاليكه برگهاي پير سبز و سالم هستند.
نشانه كمبود كلسيم يا ، مس ، يا آهن ، يا گوگرد مي باشد.
2- علايم كمبود روي برگهاي پير ظاهر مي گردد در حاليكه برگهاي جوان سبز و سالم هستند.
نشانه كمبود ازت ، فسفر ، پتاسيم مي باشند.
3- در برگهاي جوان در مراحل اوليه كلروز يا زردي ظاهر مي شود.
نشانه كمبود ، كلسيم يا ، مس ، يا آهن ، منگنز مي باشد.
4- علايم كلروز يا زردي در برگهاي مياني بوته گندم مشاهده مي شود.
نشانه كمبود روي مي باشد.
5- در اوايل رويش كلروز يا زردي در برگهاي پير ظاهر مي شود.
نشانه كمبود منيزيم ، يا ازت يا ، فسفر يا ، پتاسيم است.
6- ظهور كلروز يا زردي بين رگبرگ هاي برگ گندم
نشانه كمبود منيزيم ، يا آهن يا ، روي است.
7- مشاهده كلروز يا زردي در حاشيه برگ نشانه كمبود پتاسيم مي باشد. 8- كلروز يا زردي از نوك برگ شروع مي شود.
نشانه كمبود پتاسيم ، يا فسفر و يا ازت مي باشد.
9- كلروز يا زردي تمام سطح برگ كامل را فرا مي گيرد.
نشانه كمبود گوگرد است.
10- در اوايل ظهور كلروز يا زردي رگبرگ ها سبز و برجسته هستند.
نشانه كمبود آهن ، يا منيزيم و يا پتاسيم مي باشد.
11- كلروز به رنگ سبز كم رنگ مايل به زرد است.
نشانه كمبود مس يا ، منيزيم ، يا منگنز ، ازت يا ، فسفر و يا روي مي باشد.
12- كلروز به رنگ قهوه اي ، نارنجي و زرد است.
نشانه كمبود پتاسيم است.
13- كلروز به رنگ ارغواني ، نارنجي مي باشد.
نشانه كمبود فسفر است.

 

[Phyto]

علائم كمبود عناصر غذايي در بافت هاي گياه
1- برگها سبز كم رنگ يا زرد هستند.
نشانه كمبود آهن يا ، منگنز ، يا گوگرد ، روي است.
2- برگها سبز تيره رنگ هستند.
نشانه كمبود كلسيم مي باشد.
3- برگهاي قرمز ، نارنجي هستند.
نشانه كمبود فسفر مي باشد.
4- رنگ ارغواني برگها را فرا گرفته است.
نشانه كمبود فسفر است.
5- برگ ها ترد و شكننده هستند.
نشانه كمبود كلسيم مي باشد.
6- نوك برگ بدليل مرگ نوك برگ چهار گوش و صاف است.
نشانه كمبود كلسيم مي باشد.
7- برگها كوچكتر يا كوتاهتر هستند.
نشانه كمبود منگنز و فسفر مي باشد.
8- برگها عمودي و راست قرار مي گيرند.
نشانه كمبود كلسيم ، يا ازت ، فسفر مي باشد.
9- برگها پژمرده هستند يا پژمردگي تمام بوته را فرا گرفته است.
نشانه كمبود مس ، يا منگنز و پتاسيم مي باشد.
10- كاه گندم سياه رنگ مي شود.
نشانه كمبود مس است.
11- ساقه ها باريك هستند.
نشانه كمبود پتاسيم و روي است.
12- ساقه ها سخت و محكم هستند.
نشانه كمبود كلسيم ، يا مس ، منيزيم و يا منگنز و روي است.
13- ساقه ها دراز و باريك هستند.
نشانه كمبود مس ، يا منيزيم ، منگنز ، يا ازت ، پتاسيم و روي است.
14- ساقه ها به رنگ ارغواني مي باشند.
نشانه كمبود فسفر است.

 

[Phyto]

علائم كمبود عناصر غذايي با توجه به نمو و الگوهاي رشد گياه
1- گندم رشد كوتاهي دارد.
نشانه كمبود گوگرد و پتاسيم است.
2- تعدادي بوته گندم رشد ضعيفي نسبت به گياهان سالم و مجاور خود دارند.
نشانه كمبود منگنز ، روي است.
3- عدم ظهور يا مشكل ظهور برگهاي جوان از غلاف
نشانه كمبود مس است.
4- ساقه هاي گندم به شكل پهن يا باد بزني هستند.
نشانه كمبود مس مي باشد.
5- رسيدن گندم به تاخير مي افتد.
نشانه كمبود مس يا پتاسيم است.

 

[Phyto]

علايم كمبود عناصر غذايي با توجه به توليد گل يا دانه
1- كاهش توليد پنجه
نشانه كمبود آهن ، منگنز ، روي است.
2- توليد بيش از اندازه پنجه
نشانه كمبود مس و گوگرد است.
3- عقيم ماندن پنجه ها يا خشك شدن پنجه ها
نشانه كمبود مس ، يا آهن ، منيزيم ، يا منگنز ، ازت يا ، فسفر ، پتاسيم يا روي مي باشد.
4- عدم رشد لوله گرده ، كاهش توليد گرده ، گرده هاي مرده
نشانه كمبود مس مي باشد.
5- توليد خوشه هاي كوچكتر ، كمتر و با تعداد دانه كم
نشانه كمبود منيزيم يا فسفر يا پتاسيم يا گوگرد يا روي است.
6- تشكيل خوشه هاي سفيد و پوك
نشانه كمبود مس است.
7- توليد دانه هاي ابلقي و لكه دار
نشانه كمبود ازت است.
8- كاهش مقدار پروتئين دانه
نشانه كمبود ازت و گوگرد است.
9- كاهش عملكرد دانه گندم
نشانه كمبود اهن ، كلسيم ، يا منيزيم ، منگنز ، يا ازت و گوگرد است.

 

[Phyto]

علايم كمبود عناصر غذايي با توجه به تشكيل نكروز و مرگ بافت
1- تشكيل زخم هاي نكروزه يا بافت مرده قهوه اي رنگ
نشانه كمبود روي است.
2- تشكيل زخم هاي زرد – سفيد بين رگبرگ هاي برگهاي جوان
نشانه كمبود منگنز است.
3- تشكيل لكه هاي نكروزه يا بافت مردگي در برگهاي پير
نشانه كمبود منيزيم است.
4- تشكيل لكه هاي نكروزه يا بافت مردگي روي غلاف برگ
نشانه كمبود روي است.
5- زخم نكروزه يا بافت مردگي در بين رگبرگ هاي برگ
نشانه كمبود منيزيم است.
6- پيچ خوردن يا لوله شدن بافت هاي مرده برگ
نشانه كمبود مس يا كلسيم است.
7- مرگ جوانه مركزي در بوته هاي گندم
نشانه كمبود منگنز است.
8- مرگ جوان ترين برگ قبل از ظهور كامل از غلاف برگ
نشانه كمبود منگنز است.
9- مرگ بافت حاشيه برگ
نشانه كمبود پتاسيم است.
10- مرگ بافت مياني برگ
نشانه كمبود روي است.
11- مرگ بافت پايه برگ
نشانه كمبود منگنز است.
12- مرگ گياه قبل از رسيدن آن
نشانه كمبود منگنز است.
13- مرگ گياه قبل از افتادگي اندام هوايي
نشانه كمبود مس است.
14- جمع شدن برگهاي مرده در اطراف پايه گندم
نشانه كمبود ازت يا فسفر مي باشد.

 

[آیورودا]

علائم کمبود عناصر غذایی در درختان میوه:

علائم کمبود عناصر غذایی در درختان میوه:

علائم کمبود عناصر غذایی در درختان میوه


علائم کمبود عناصر غذایی در درختان میوه

مقدمه:
تمامی موجودات زنده این کره خاکی از جمله گیاهان برای رشد و نمو و ادامه حیات خود، نیاز به مواد غذایی دارند، البته مقدار آن عناصر برای انواع مختلف گیاهان متفاوت است. در بیشتر خاکها مقدار نسبی این عناصر، برابر نیازهای طبیعی گیاه نیست و از آن گذشته زمین نمیتواند این گونه مواد را به اندازه کافی تولید کند و آن مقداری هم که در خاک وجود دارد، به مرور زمان به وسیله گیاه جذب میشود، پس برای بدست آوردن محصول کافی، لازم است همه ساله مواد مورد نیاز را بسته به نوع گیاه به خاک اضافه نمود.
هر چند که عناصر معدنی مقدار کمی از وزن یک گیاه را تشکیل می دهد ولی هر کدام از این عناصر وظایفی را در انجام فعالیتهای حیاتی گیاه و تعادل بین رشد رویشی و زایشی بر عهده دارند و عدم وجود و یا وجود بیش از حد این عناصر در خاک، اختلالاتی را در گیاه بوجود می آورد که روی رشد و نمو گیاه و در نهایت روی کمّیت و کیفیت محصول تأثیر خواهد گذاشت.

عناصر غذایی مورد نیاز گیاه:
بطور کلی تعداد عناصر مورد نیاز گیاه که درمحلول خاک موجود میباشند، شامل 13 عنصر است که بر اساس میزان مصرف گیاه به دو دسته زیر تقسیم می شوند:
Macroelements) -1 ):عناصر پر مصرف و یا بزرگ عناصر عناصری از قبیل: نیتروژن، فسفر، پتاسیم، کلسیم، منیزیم وگوگرد که بیشتر مورد نیازگیاه می باشند را عناصر پرمصرف می گویند.
Microelements) -2 ):عناصر کم مصرف و یا ریز عناصر عناصری چون آهن، منگنز، روی، مس، بُر، مولیبدن و کلر که به مقدار بسیار کم موردنیاز گیاه می باشند را عناصر کم مصرف یا ریزمغذی می گویند.
البته سه عنصرکربن، اکسیژن و هیدروژن هم از عناصر مورد نیاز گیاهند ولی چون این عناصر به فراوانی در هوا و آب یافت می شوند، به عنوان عناصر غذایی خاک محسوب نمی شوند.

علائم ظاهری کمبود عناصر غذایی در درختان میوه:
کمبودهای شدید عناصر غذایی در گیاه به صورت علائمی مختلف قابل مشاهده است که میتوان به مواردی چون تغییر رنگ، سوختگی، توقف رشد جوانه های انتهایی، تغییر شکل میوه ها، تفاوت در عملکرد، زودرسی، دیررسی، کوچک شدن میوه ها، نارسایی در رشد، کاهش گسترش ریشه و کاهش خاصیت انبارداری میو ه ها اشاره نمود.
لازم به ذکر است که نشانه های کمبود، گاهی مشابه هم بوده و همچنین عوامل دیگری چون تغییرات دما، استفاده از سموم، حشرات، باد و دیگر عوامل طبیعی نشانه هایی را از خود به جای می گذارند که مشابه علائم کمبود است. به همین دلیل، تشخیص و معالجه کمبود عناصر غذایی از روی علائم ظاهری باید با احتیاط و به وسیله کارشناسان با تجربه انجام گیرد.

معمولاً کمبود عناصر غذایی در گیاهان ناشی از موارد زیر است:
1)کمبود واقعی: کمبود عناصر غذایی در خاک و یا وجود ترکیب شیمیایی غیر قابل جذب آن برای گیاه.
2)کمبود دروغین: کمبود عناصر غذایی به علت ایجاد شرایط خاص در محیط کشت.

در این حالت ریشه ها قادر به جذب عناصر موجود در خاک نمی باشند مانند موارد زیر:
الف) سرد بودن خاک: در این حالت پتاسیم موجود در خاک جذب ریشه نمیشود.
ب)غرقابی بودن خاک: آهن، مس و کلسیم در خاک غرقابی جذب نمیشوند. به عنوان مثال آبیاری پی در پی در خاک، شرایط احیاء و اکسیداسیون در خاک را فعال نموده و عناصری مثل آهن و منگنز به خاطر اکسیده شدن غیر قابل جذب میگردند.
ج) اسیدیته ( pH) نامناسب: در خاکهای خیلی اسیدی، منگنز و روی و در خاکهای قلیایی آهن، منیزیم و بُر جذب نمیشود.
د) اثر متقابل و منفی عناصر نسبت به یکدیگر: در این حالت حضور یک عنصر باعث عدم جذب عنصر دیگر می شود. مثلاً حضور پتاسیم بیش از حد باعث کمبود منیزیم می شود و یا حضور بیش از حد ازت باعث رشد سبزینه ای گیاه شده و تعادل مصرف برخی عناصر مورد نیاز در گیاه را به هم میزند.

از دیگر دلایل ظهور کمبود عناصر در گیاه، می توان به موارد زیر اشاره نمود:
شستشوی خاک بویژه در خاکهای سبک که باعث کمبود عناصر محلول در خاک مثل ازت و منیزیم میشود. در شرایط اسیدی خاک، این حلالیت برای آهن و کلسیم بروز کرده و شسته میشوند و در شرایط قلیایی شستشوی پتاسیم اتفاق می افتد.
با فشرده شدن خاک و عدم تبادلات گازی در خاک، گاز دی اکسید کربن محبوس شده و با کربناتهای خاک تشکیل بی کربنات داده و رسوب کلسیم میدهد و شرایط قلیایی ایجاد شده در خاک، منجر به کمبود برخی عناصر میشود.
مصرف کود حیوانی نپوسیده در ابتدا باعث میشود تا ازت موجود در خاک صرف پوسیدن کود شده و در نتیجه گیاه با کمبود ازت مواجه شود و از طرفی با مصرف کود حیوانی، میزان بعضی از عناصر، در خاک چندین برابر افزایش یافته و منجر به کمبود جذب دیگر عناصر موجود در خاک میشود. استفاده از کودهای شیمیایی پر مصرف و عدم کاربرد کودهای شیمیایی کم مصرف، منجر به کمبود آنها در خاک شده که لزوم یک مدیریت صحیح در مصرف کودهای پر مصرف و کم مصرف در خاک ضروری به نظر میرسد.
در زمان خشکی و تبخیر بیش از حد ازسطح خاک، برخی نمکهای محلول مثل کلرور پتاسیم و سدیم و کمی هم کلسیم و منیزیم و یا ترکیبات نیترات به سطح خاک آمده و در نتیجه جذب این عناصر برای ریشه امکان پذیر نمیباشد.

 

[آیورودا]

چند روش برای تعیین کمبود عناصر:
برای تعیین کمبود عناصر غذایی در گیاهان روشهایی وجود دارد که در اینجا به صورت اختصار به معرفی آنها می پردازیم:
۱)آنالیز و تجزیه خاک: این آزمایش در آزمایشگاه های تجزیه آب و خاک بوسیله کارشناسان مجرب صورت میگیرد. بدین صورت که از خاک مزرعه یا باغ نمونه گیری شده و با مراجعه به آزمایشگاه، اسیدیته، شوری و املاح محلول در خاک، میزان عناصر موجود درخاک تعیین میشود.
۲) آنالیز و تجزیه بافتهای گیاهی (برگ و دمبرگ): این آزمایش وقتی گیاه در حال رشد است انجام میشود. که این آزمایش برای تأیید اختلالات ظاهری مورد استفاده قرار میگیرد. با تجزیه برگ، میزان عناصر موجود درآن اندازه گیری میشود و با میزان طبیعی (مستلزم وجود آزمایشگاه های استاندارد) که بایستی در برگ وجود داشته باشد مقایسه میشود.
3) تشخیص ظاهری از روی علائم: گیاهان با ایجاد علائم خاصی بر روی اندا مهای خود به خصوص بر گها به کمبود عناصر مختلف عکس العمل نشان میدهند. این علائم میتواند به عنوان محکی برای تشخیص استفاده شوند اما نمیتواند معیار دقیقی برای تشخیص کمبود عناصر باشد، به عبارتی دیگر بعضی از عناصر کم مصرف علائمی شبیه به یکدیگر دارند و در مواردی نیز کمبود یک عنصر به صورت پنهان میباشد و هیچگونه علائم ظاهری بوجود نمیآورد ولی بر روی عملکرد نهایی گیاه تأثیر میگذارد. با توجه به اینکه برگها کارخانه تولید مواد غذایی برای میو هها هستند که اگر سالم نباشند عملکرد و کیفیت میوه نیز کاهش مییابد، لذا با بروز اولین علائم باید جهت رفع خسارت به درمان پرداخت .

رابطه علائم کمبود عناصر غذایی با تحرک آنها در گیاه:
محل ظهور علائم کمبود عناصر غذایی در گیاهان، به وسعت و میزان انتقال عناصر غذایی از برگهای پیر به قسمتهای جوان گیاه بستگی دارد که میتوان عناصر را بر اساس جابه جایی در گیاه به دو دسته تقسیم نمود:
1)عناصر متحرک (پویا یا موبایل):
علائم کمبود این عناصر، ابتدا در برگهای پیر (برگهای پایینی) اتفاق میافتد زیرا این عناصر میتوانند از برگهای پیر پایینی به سوی برگهای جوان بالایی حرکت کنند، که این عناصر عبارتند از: ازت(N) و منیزیم(Mg) پتاسیم( K )فسفر( P)

2) عناصر غیرمتحرک (ایستا یا ساکن):
علائم کمبود این عناصر ابتدا در برگهای جوان (برگهای بالایی) اتفاق میافتد زیرا این عناصر نمیتوانند از برگهای پیر پایینی به سوی برگهای جوان بالایی حرکت کنند، که این عناصر عبارتند از کلسیم(Ca) و بُر( B) مولیبدن (Mo) ،منگنز(Mn) ،روی (Zn) ،مس (Cu) آهن (Fe)
عدم رسیدگی به وضعیت تغذیه ای گیاه، سلامتی گیاه، عملکرد و کیفیت محصول را به میزان قابل توجهی کاهش داده و در نتیجه تولیدکننده متضرر میگردد. فهم قواعد تغذیه گیاهان و تشخیص علائم کمبود و بیشبود عناصر غذایی و استفاده از کودهای مناسب، کلیدهای سلامت و سودآوری محصول میباشند که بایستی رعایت شوند.

نقش و علائم کمبود عناصر پر مصرف در درختان میوه:
همانطور که قبلاً اشاره شد عناصری از قبیل: نیتروژن، فسفر، پتاسیم، کلسیم، منیزیم وگوگرد که بیشتر مورد نیاز گیاه میباشند را عناصر پرمصرف میگویند که کمبودشان در گیاه میتواند باعث اختلالاتی در رشد و شکل ظاهری گیاه شود که به بررسی آنها میپردازیم:
1- نقش و علائم کمبود نیتروژنN)
این عنصر برای تولید اسیدهای آمینه و پروتئین لازم است و مهمترین عامل رشد محسوب میشود. به عبارتی چون ازت جزء مهمی از مولکول کلروفیل را تشکیل میدهد، بنابراین اولین علایم ظهور کمبود ازت، رنگ پریدگی برگها میباشد. برگها معمولاً به رنگ سبز مایل به زرد و زرد روشن در می آیند که به علت عدم تشکیل کلروفیل میباشد. در اواخر رشد رنگ زرد، قرمز و بنفش مایل به قرمز مشاهده میشود که در نتیجه ی تشکیل رنگ آنتوسیانین است. در کمبود ازت برگها کوچک، ساقه و شاخه ها لاغر میشوند و معمولاً با زاویه کوچکی نسبت به ساقه اصلی می ایستند و شاخه های جانبی کمی تشکیل می شود، زردی در بر گهای پیر (پایینی) زودتر ظاهر میشود.

لازم به ذکر است که کودهای ازته به دو صورت میتواند به خاک اضافه شود:
1) به صورت آلی: مثل کودهای دامی، پودر استخوان و خون خشک و برگهای پوسیده
۲) به صورت معدنی: مثل کودهای شیمیایی از قبیل نیترات آمونیوم، فسفات آمونیوم، اوره.

2- نقش و علائم کمبود فسفرP)
این عنصر در تلقیح گلها، رشد ریشه، انتقال انرژی و همچنین تنظیم خواص ژنتیکی گیاه نقش دارد. در بعضی جهات کمبود ازت و فسفر با هم شباهت دارند. رشد قسمت هوائی و ریشه در هر دو کند یا متوقف میشود و همچنین برگها کوتاه، باریک و نازک میشوند و رشد طولی گیاه عمودی بوده و ساقه های جانبی به ندرت ظاهر می شود. تعداد برگ و شاخه ها محدود شده و ممکن است جوانه های کناری به خواب بروند یا بمیرند. ظهور شکوفه و جوانه های برگی کم شده و در نتیجه میزان محصول (دانه و میوه) نیزکاهش مییابد ولی در هنگام کمبود فسفر رنگ برگها سبز تیره، کدر مایل به آبی با ته رنگ برنزی یا بنفش است و رنگ میو هها سبز و ممکن است به شدت رنگی شده باشند، گوشت میوه نرم و شیره میوه خیلی ترش و خاصیت انباری آن نیز کم میشود. یک علامت مهم دیگر، کوتولگی و کوتاه ماندن گیاهان است به این صورت که گیاهان دچار کمبود فسفر، اغلب با گیاهان جوان اشتباه گرفته میشوند و در بر گهای پیرتر تحت شرایط حاد کمبود، رگبر گها به شکل مشبک و قهوه ای رنگ پریده در میآید.

3- نقش و علائم کمبود پتاسیمK)
این عنصر برای سنتز و انتقال مواد مغذی در گیاه لازم بوده و در رفع آثار سوء عدم تعادل بعضی از عناصر غذایی گیاه در خاک کمک میکند و همچنین در تنظیم فعالیت جذب آب موثر میباشد.
نقش پتاسیم در درختان میوه به قرار زیر میباشد:
مقاومت گیاهان را در برابر کم آبی و خطرات سرمازدگی افزایش میدهد ، مقاومت گیاهان را در برابر آفات و بیماریها از جمله آتشک گلابی و شانکر مرکبات افزایش میدهد ،کیفیت و خاصیت انبارداری محصولات باغی را افزایش میدهد ، شدت نور را کنترل و عمل فتوسنتز را تشدید میکند و راندمان آب آبیاری را افزایش میدهد.
اهم کودهای محتوی پتاسیم عبارتند از:
1) سولفات پتاسیم
2) کلرید پتاسیم : مقدار پتاسیم موجود در کلرید پتاسیم 60 درصد بوده و مصرف این کود در خاکهای شور و یا آبهای آبیاری که میزان کلر آنها از 3 میلی اکی والانت در لیتر ( 100 میلی لیتر در لیتر) بالاتر باشد و بعضی از درختان میوه ی حساس به کلر نظیر مرکبات توصیه نمیگردد.
3) نیترات پتاسیم
4) سولفات پتاسیم منیزیم: این کود به صورت معدنی بوده و به دو صورت گرانوله و دانه ریز قابل تولید میباشد.مصرف این کود عمدتاً برای با غهای مرکبات و انگور به میزان 200 الی 500 کیلوگرم در هکتار و به صورت سرک و یا قبل از کاشت قابل توصیه است. مصرف کودهای محتوی پتاسیم در باغهای میوه ترجیحاً به صورت چالکود پیشنهاد میشود.

4- نقش و علائم کمبود کلسیمCa)
این عنصر در پایداری دیواره سلولی، توسعه سلول و فرایندهای داخلی، پایداری غشاهای سلولی، تعادل کاتیون و آنیون، فعال کننده برخی آنزیمها و همچنین تنظیم فشار اسمزی نقش دارد. کمبود آن باعث تجزیه دیوار سلولی و خشکیدگی برگها میشود. لازم به ذکر است که کلسیم در توسعه ریشه نقش داشته و از صدمات ناشی از تنشهای سرمازدگی جلوگیری میکند.علائم کمبود در حاشیة بر گها بیشتر از نقاط دیگر برگ دیده میشود و در نتیجه باعث تغییر شکل برگ به صورت فنجانی رو به پائین می شود این علامت تا نقاط اتصال برگ به دمبرگ گسترش مییابد، اما بر گها نمی افتند بلکه فقط لکه های بافت نکروتیک شده در نوک دمبرگ ایجاد میشود و همچنین حاشیه برگ نامنظم و پاره پاره میشود.
برای افزایش کیفیت، افزایش مدت زمان انبارداری محصولات باغی و کاهش بیمار یهای فیزیولوژیکی محلول پاشی کلسیم انجام میشود که میتوان از کلرورکلسیم به (Cacl )مقدار 10 تا 30 کیلوگرم در هزار لیتر آب استفاده کرد.

5- نقش و علائم کمبود منیزیم(Mg):
منیزیم تنها جزء معدنی مولکول کلروفیل است. منیزیم در ساخته شدن روغن در گیاه دخالت داشته و باعث تنظیم جذب فسفر در گیاه می شود و نیز در تولید هیدروکربنها و مواد قندی موثر است. منیزیم انتقال دهنده فسفر به دانه گیاهان است و همچنین فعال کننده آنزیمهای دی هیدروژناز و د ی کربوکسیلاز است و در تنفس سلولی اهمیت حیاتی دارد. این عنصر فعال کننده آنزیمها و در اعمال اکسیداسیون و احیاء در گیاه نقش دارد و عامل جداسازی مولکول اکسیژن در فتوسنتز است. از نشانه های کمبود آن در گیاه، زردی بین رگبر گها میباشد و نشانه های کمبود ابتدا در برگهای پیر مشاهده میشود و در صورت کمبود شدید، برگها شروع به ریزش میکنند. این عنصر در خاک سریع شسته شده و از دسترس گیاه خارج میشود که برای رفع این کمبود از کربنات و سولفات منیزیم استفاده میشود.
محلول پاشی سولفات منیزیم دو تا پنج مرتبه برای رفع کمبود در درختان میوه لازم و ضروری است. اولین محلول پاشی در اوایل خرداد و مراحل بعدی با دو هفته فاصله از هم انجام میگیرد، میزان مصرف 2 تا ۵ کیلوگرم در 1000 لیتر آب میباشد. محلول پاشی منیزیم در مرکبات، انگور و سیب برای جلوگیری از کلروز برگ موثر است.

6- نقش و علائم کمبود گوگردS)
این عنصر در تولید پروتئین و بعضی از اسیدهای آمینه موثر است. بو و مزه برخی از محصولات باغی و زراعی (مثل سیر، پیاز و خردل) مربوط به گوگرد است. مهمترین علامت کمبود این عنصر در گیاه رشد ناقص و رنگ پریدگی میباشد. کمبود گوگرد در پار ه ای از گیاهان نشانه هایی شبیه به کلروز ناشی ازکمبود نیتروژن ایجاد میکند که مربوط به کمبود پروتئین در گیاه است، با این وجود در کمبود گوگرد، زرد شدن به صورت یکنواخت در سرتاسر گیاه حتی در بر گهای جوان وجود دارد. اغلب در اثر کمبود این عنصر سطح پائینی بر گها و دمبرگها به رنگ قرمز مایل به صورتی در می آید گاهی در اثر شدت کمبود، علایم به صورت قهو های یا لکه های نکروتیک ظاهر میشود و همچنین دمبر گها و بر گها اغلب عمودی، پیچ خورده و شکننده میشود. ساقه های گیاهان مبتلا کوتاهتر و نازکتر از معمول و چوبی میشوند، سطح برگ کوچک و تعداد برگها نیزکم، تعداد و وزن میو ه ها نیزکاهش مییابد. برای مثال در هلو برگهای جوان در اثر کمبود این عنصر، زرد و برگهای پیر بدشکل و کج و معوج میشوند، جوانه های انتهائی رشد نکرده و در نتیجه شاخه های جانبی نیز رشد نمی کنند و برگهای روی این شاخه ها در اثر شدت کمبود، کمی قرمز و پس از این مرحله خزان میکنند. گوگرد را میتوان به صورت سوپر فسفات معمول (نه سوپر فسفات تریپل) سولفات آمونیوم و گل گوگرد و یا سولفات کلسیم به خاک افزود.

 

[آیورودا]

علائم کمبود عناصر کم مصرف (Microelements)در درختان میوه:
همانطور که قبلاً اشاره شد عناصری چون آهن، منگنز، روی، مس، بُر، مولیبدن و کلر که به مقدار بسیار کم مورد نیاز گیاه میباشند را عناصر کم مصرف میگویند ولی با اینکه این عنصر به مقدار کم برای گیاه لازم است ولی همین مقدار کم برای فعالیتهای گیاهی لازم و ضروری است و کمبود این عناصر در گیاه میتواند باعث اختلالاتی در رشد و شکل ظاهری گیاه شود.

1-نقش و علائم کمبود آهنFe)
این عنصر در تولید مولکول کلروفیل و همچنین در فعالیتهای انتقال انرژی نقش دارد. آهن یکی از عناصر ضروری برای رشد نهایی درختان میوه میباشد و در صورت کمبود آن در سلو لهای برگ، سبزینه (کلروفیل) به مقدار کافی تولید نمیشود و برگها رنگ پریده به نظر میرسند. زردی برگ شکل خاصی از کمبود آهن است که در کشور ما به فراوانی دیده میشود. به عبارتی کمبود آهن باعث کاهش غلظت کلروفیل و دیگر رنگریز ه های گیاهی نظیر کاروتن و گزانتوفیل در سلول میشود که در نهایت فتوسنتز شدیداً کاهش یافته و بصورت کلروز (زردی) ظاهر میشود و چون آهن قابلیت تحرک کمی در گیاه دارد معمولاً علائم کمبود در برگهای جوان (بالایی) دیده میشود و رنگ پریدگی معمولاً بین رگبرگها بوده و خود رگبرگها سبز باقی میمانند و در برخی موارد مثل درخت گلابی برگها سفید رنگ میشود.
برای رفع کلروز محلول پاشی آهن کلاته یا سولفات آهن به تعداد دو یا چند بار در طول فصل رشد توصیه میشود. در درختان میوه اولین محلول پاشی چهار هفته پس از گل دهی و سه هفته پس از اولین محلول پاشی میباشد مقدار مصرف بر اساس توصیه شرکتهای سازنده و دستورالعمل الصاقی روی بسته محصول میباشد.

2- نقش و علائم کمبود منگنزMn)
این عنصر برای تولید کلروفیل و در نتیجه فتوسنتز مؤثر میباشد. نقش منگنز در گیاه مشارکت آن در سیستمهای ترکیبی است. منگنز در واکنشهای انتقال الکترون و در تولید کلروفیل نقش دارد.
منگنز همانند آهن عنصری غیر متحرک در گیاه است و علائم کمبود آن ابتدا در برگهای جوان درخت ظاهر میشود. مهمترین نشانه کمبود منگنز، کلروز بین برگها میباشد که معمولاً تمام قسمتهای بالای درخت را فرا میگیرد، رشد درخت نیز کاهش یافته و در بعضی مواقع درختان به صورت کوتاه باقی میمانند. بر خلاف کمبود آهن در کمبود این عنصر، قسمت نوک و حاشیه برگهای درخت به صورت سبز باقی میمانند.
از کودهای مهم منگنز میتوان به سولفات منگنز اشاره نمود که هم به صورت خاکی و هم محلول پاشی به کار میرود که بهتر است این کود به صورت خاکی به میزان 100 گرم برای هر درخت در سایه انداز مصرف گردد. همچنین برای رفع این کمبود به ازای هر هکتار 5 کیلوگرم کلات منگنز در 1000 لیتر آب به صورت تؤام جهت رفع کامل کمبود مصرف گردد.

3- نقش و علائم کمبود روی Zn)
این عنصر، عنصر مهمی در فعالیت بسیاری از آنزیمها از جمله ایندول استیک اسید (عامل رشد) و تریپتوفان میباشد. روی در بسیاری از سیستمهای آنزیمی گیاه نقش کاتالیزوری فعال کننده و یا ساختمانی دارد و در ساخته شدن و تجزیه پروتئینهای گیاه دخیل است. کمبود روی در گیاه عمدتا از بر گهای جوان به صورت ریز برگی، کچلی و کوچک شدن میان گر ه های سرشاخه شروع میشود. در اثر کمبود این عنصر علاوه بر اینکه رشد برگ کم میشود، برگها قبل از موقع می ریزند، تعداد جوانه کمتری تشکیل شده و بیشتر آنها شکوفا نمیشود. همچنین مقدار اکسین در دمگلها کم شده، ممکن است گلها قبل از باز شدن بریزند، پوست درختان دچار کمبود، سخت و شکننده میشود. خسارت عمده کمبود این عنصر علاوه بر ریز شدن میوه ها، ریزش قبل از رسیدن آنها است بطوریکه گاهی تا 80 درصد میوه ها می ریزند.
کمبود این عنصر بیشتر در خاکهای شنی، آهکی و قلیایی به علت pH بالای خاک مشاهده میشود. در درختان اولین علائم کمبود روی در زمان گلدهی ظاهر میشود. شاخه ها نرم و نازک شده و فاصله میانگره ها کم میشود، برگها در انتها موج دار شده و اندازه آنها کاهش می یابد. به طوری که برگها ی انتهایی شاخه به صورت روشن در می آید، بدین ترتیب کمبود این عنصر سبب جارویی شدن انتهای شاخه ها، کچلی و ایجاد ریز برگی میشود.(Roset ) برای جبران کمبود روی در درختان میوه از سولفات روی به صورت محلول پاشی در زمان متورم شدن جوانه یا پس از ریزش گلبر گها به میزان 2 تا 3 کیلوگرم در 1000 لیتر آب استفاده میشود، محلول پاشی سولفات روی برای درختان هسته دار مثل هلو، زردآلو و گلابی در پائیز زمانی که بر گها سبز است نتیجه بهتری دارد.

4- نقش و علائم کمبود مس Cu)
این عنصر در تولید کلروپلاست، فعالیتهای آنزیمی و همچنین در واکنشهای انتقال الکترون سهیم می باشد. کمبود مس در درختان میوه با پلاسیدگی بر گهای انتهایی و ریزش آنها مشخص میشود. از کودهای مهم مس میتوان به سولفات مس (کات کبود) اشاره نمود که به دو صورت خاکی و محلول پاشی به کار میرود که بهترین زمان محلول پاشی مس در درختان میوه هنگام متورم شدن جوانه ها در بهار است چون اگر روی میوه سیب و گلابی پاشیده شود باعث زنگارآن میشود. سولفات مس به روش خاکی هر 2 الی 3 سال یکبار به میزان50 تا 100 گرم در 1000 لیتر آب برای هر درخت در سایه انداز در فصل پائیز و زمستان مصرف شود و همچنین این کود به صورت محلول پاشی با غلظت 5/0درصد مورد استفاده قرار می گیرد.

5- نقش و علائم کمبود بُرB)
این عنصر برای رشد نوک ساقه و ریشه (مریستم انتهایی) لازم و ضروری است. بُر نقش عمده ای در فعالیتهای حیاتی گیاه دارد و در تقسیم سلولی بافت ها، تشکیل جوانه های برگ و گل، ترمیم بافتهای آوندی، متابولیسم قند و مواد هیدروکربن دار و انتقال آنها، تنظیم مقدار آب و هدایت آن در سلول، انتقال کلسیم در گیاه و تنظیم نسبت کلسیم به پتاسیم در بافتهای گیاهی، متابولیسم چربی، سنتز پکتین و در تشکیل دیواره سلولی نقش دارد. علائم کمبود بُر در برگ، شاخه، میوه و حتی ریشه درختان دیده میشود. بعلت عدم پویایی و تحرک بُر در گیاه، کمبود آن ابتدا در برگهای جوان و سرشاخه ها بروز مینماید. اولین علامت قابل مشاهده توقف رشد جوانه انتهایی است که بلافاصله پس از آن برگهای جوان سبز کمرنگ شده و این رنگ پریدگی در قاعده برگها بیشتر از نوک برگها میباشد، مرحله بعدی کمبود بُر، سیاه شدن جوانه های رویشی و بافتهای مریستمی، کاهش فاصله میانگره ها، ایجاد حالت کوتولگی یا تراکم و کوچک شدن برگها در سرشاخه میباشد. میوه ها به حد کافی رشد نکرده، بد شکل و دارای گر ه های متعدد شده، زیر پوست میوه بافت چوب پنبه ای ضخیمی تشکیل شده و با توسعه از پوست تا مغز میوه ادامه مییابد. در برخی از ارقام وقتی کمبود بُر همراه با کمبود کلسیم باشد، میوه در بعضی قسمتها ترک بر می دارد. در کمبودهای خفیف سطح میوه پوشیده از شکاف ریز شده که ظاهر میوه را به رنگ حنایی در می آورد.به طور کلی به علت نقش این عنصر در فرایند تشکیل میوه، کمبود آن سبب رشد و نمو ضعیف پرچم ها، کاهش دوره گرده افشانی موثر و در نتیجه کاهش تشکیل میوه میشود. میو ه ها قبل از رسیدن می ریزند و در زیر پوست میوه لکه های آبگز، قهوه ای، چوب پنبه ای و گوشت میوه ها تلخ، بدمزه و پوک میشود.
همانطور که قبلاً هم اشاره شد بُر یکی از مهمترین عناصری است که در جوانه زدن دانه گرده تشکیل میوه و انتقال مواد فتوسنتزی به محل مصرف نقش دارد. بر در درختان میوههای خزا ندار و هسته دار برای تشکیل میوه، افزایش عملکرد وکاهش بعضی از بیمار یها مثل آتشک گلابی موثر است. کمبود بُر در درختان میوه باعث باد زدگی گلهای گلابی، کاهش تشکیل میوه، نکروزه شدن پوست تنه درخت سیب، ایجاد لک ههای چوب پنبه ای و ترکیدن میو ه ها و تنه درخت میشود. بهترین زمان محلول پاشی بُر در درختان میوه هنگام متورم شدن جوانه در اوایل بهار با غلظت ۵ کیلوگرم اسید بوریک در 1000 لیتر آب میباشد.

 

[آیورودا]

6- نقش و علائم کمبود مولیبیدن:
این عنصر در تولید آنزیمهای مربوط به مصرف نیتروژن در گیاه و همچنین در تبدیل نیتراتها به اسید آمینه نقش دارد.
این عنصر در افزایش عملکرد و کیفیت محصول و همچنین بر روی جذب عناصر دیگر توسط گیاه نقش دارد. مولیبیدن تنها عنصری است که کمبود آن موقعی دیده میشود که زیر ۶ باشد، افزودن مقداری آهک میتواند مشکل را حل کند. علائم pH آهک در خاک کم و کمبود این عنصر کمتر در شکل ظاهری گیاه قابل مشاهده میباشد و تا حدودی مشابه علائم کمبود ازت میباشد.
از کودهای مهم مولیبدن میتوان به مولیبدات آمونیوم، مولیبدات پتاسیم، مولیبدات سدیم و تری اکسید مولیبدن اشاره نمود. مولیبدات آمونیوم، مولیبدات پتاسیم به میزان 500گرم در هکتار به صورت خاکی مصرف میگردد که برای یکنواختی در پخش میتوان با کودهای NPKمخلوط و مصرف نمود.


کوددهی:
میزان عناصر غذایی موجود در خاک بستگی به ساختمان و بافت خاک، سوابق کشت و کار و عملیات انجام شده بر روی آن دارد. خاکها در اثر تداوم برداشت محصول، از نظر مواد معدنی و عناصر غذایی فقیر میشوند و نیاز به کود پیدا میکنند که برای جبران آن، میتوان طی یک برنامه زمانبندی مشخص اقدام به استفاده از کودهای مختلف شیمیایی، حیوانی و گیاهی نمود. هدف از زمانبندی مصرف کود، به دست آوردن بهینه ترین واکنش گیاه به کود میباشد.
مقدار و زمان مصرف کود دو عامل بنیادین برای کاربرد بهینه کودهای شیمیایی و افزایش بازده مصرفی آنها است. بدیهی است که مقدار کود مصرفی، بر اساس مقدار عناصر غذایی موجود در خاک، میزان جذب عناصر توسط گیاه و نیاز گیاه در طول دوره رشد تعیین میگردد.
با کاهش غلظت عناصر غذایی در خاک، مقدار کود مصرفی افزایش مییابد، لیکن دریافت عناصر غذایی به وسیله گیاهان، نمایانگر جذب توسط همه ریشه هایی است که در قسمتهای کود داده شده و کود داده نشده گسترش یافته اند.
عناصر غذایی موجود در کودها به روشهای مختلفی چون پخش در خاک، برگ پاشی (Foliar application) ، و کود آبیاری(Fertigation)در اختیار گیاهان گذاشته میشوند هر چند تلاش میشود که عناصر غذایی در توده خاک رویین یکنواخت توزیع شود ولی در عمل چنین نبوده و غلظت آنها میتواند در هر نقطه از خاک متفاوت باشد. بدین ترتیب پخش صحیح کود، برای یکسان کردن غلظت عناصر غذایی در محلول خاک به منظور دستیابی به عملکرد بهینه و افزایش بازده آنها ضروری است. با آنکه کودهای شیمیایی مهمترین منبع تامین عناصر غذایی گیاه هستند استفاده بجا و بهینه از آنها در حصول نتیجه مورد نظر، حفظ نظام اکولوژی محیط و تضمین سلامت مصرف کنندگان تولیدات کشاورزی نقش اساسی دارند. بی شک تشخیص کمبود عناصر غذایی مورد نیاز گیاه در مصرف بهینه و به موقع آن نقشی دو چندان دارد.

 

[آیورودا]

خلاصه مطالب:
تغذیه بهینه گیاه، شرط اصلی بهبود کمی وکیفی محصول است.
نشانه های کمبود گاهی مشابه بوده و همچنین عوامل دیگری چون تغییرات دما، استفاده از سموم، حشرات، باد و دیگر عوامل طبیعی نشانه هایی را از خود به جای میگذارند که مشابه علائم کمبود است. به همین دلیل، تشخیص و معالجه کمبود عناصر غذایی از روی علائم ظاهری باید با احتیاط و به وسیله کارشناسان با تجربه انجام گیرد.
در تغذیه گیاه نه تنها باید هر عنصر به اندازه کافی در دسترس آن قرار گیرد بلکه ایجاد تعادل و رعایت نسبت میان همه عناصر غذایی از اهمیت بسزایی برخوردار است. زیرا در حالت عدم تعادل تغذیه ای، با افزودن مقداری از عناصر غذایی نه تنها افزایش عملکردی رخ نمیدهد بلکه اختلالاتی در رشد گیاه ایجاد میکند که نهایتاً منجر به افت محصول میشود.
قابلیت استفاده یا حلالیت برخی از عناصر غذایی نیز با افزایش PHکاهش می یابد.
تأمین احتیاجات غذایی گیاه تحت کنترل زارع یا باغ دار است چه بسا شناخت عناصر مورد نیاز گیاه، نقش این عناصر در طول دوره رشدی گیاه وهمچنین چگونگی تشخیص کمبود و بیشبود (مسمومیت) در صورت بروز، از روی علائم ظاهری میتواند کشاورز را در رسیدن به هدف ارزشمندش یاری کند.
خاکها در اثر تداوم برداشت محصول، از نظر مواد معدنی و عناصر غذایی فقیر میشوند و نیاز به کود پیدا میکنند که برای جبران آن، میتوان طی یک برنامه زمانبندی مشخص اقدام به استفاده از کودهای مختلف شیمیایی، حیوانی و گیاهی نمود.

 

[آیورودا]

علائم كمبود عناصر چند گياه با تصاوير

علائم كمبود عناصر چند گياه با تصاوير

[h=3]بیماریهای گوجه فرنگی-کمبود منیزیم[/h]

کمبود منیزیم ابتدا در برگهای مسن دیده میشود . بمرور با رشد گیاه شاخه قدیمی تر خشک می شود. .علایم روی برگ عبارتند از:



کلروز بین رگبرگی برگهای مسن که بمرور تبدیل به لکه های خشکیده می شوند. نوک و لبه برگها بیشتر به سمت بالا پیچیده می شود. رگ برگها سبز باقی می مانند. کلروز بین رگبرگی از قسمت نوک برگ شروع شده و به سمت دمبرگ پیشروی می کند .

[h=3]علایم کمبود عناصر در انگور-بخش اول[/h]

آهن

علایم کمبود ابتدا در برگهای جوان مشاهده می شود . برگ بصورت یک صفحه زردرنگ با شبکه ای از رگبرگهای سبز در می آید
​

​

 

[آیورودا]

پتاسیم
علایم برگی معمولا دراوایل تابستان ابتدا در برگهای وسطی شاخه دیده می شود. کم رنگ شدن و زردی برگها از قسمت لبه کناری آن شروع شده ،با گذشت زمان زردی ادامه یافته و تا بین رگبرگهای اصلی پیشرفت می کند.
کمبود پتاسیم با کمبود آهن این تفاوت را دارد که در کمبود آهن تنها رگبرگها سبز باقی می مانند .ولی در کمبود پتاسیم قسمت های کناری رگبرگ هم سبز باقی می ماند.
​

درانگور بیدانه قسمت پایینی خوشه در اواسط تابستان متلاشی شده و فرو می ریزد ،حبه ها مانند کشمش خشک می شوند.
دربهار کلروز حاشیه برگ و لکه های نکروز مشاهده می شود که درادامه به نکروز حاشیه ای و بین رگبرگی همراه با برگشتگی لبه برگها منجر می شود.


​

 

[آیورودا]

روی

خوشه ها رشد نامرتب دارند ،تعدادی از حبه ها کوچک باقی مانده و مابقی رشد م یکنند. رشد شاخه های جانبی متوقف شده و برگها کوچک می مانند،

سینوس برگها درناحیه دمبرگ بازشده و اطراف رگبرگها سبز و بین انها سبز مایل به زرد می شود
​

. پهنک برگ تقارن خود را از دست می دهد. بور

شاخه ها کوتاه می مانند. درحالت شدید قسمت رویشی انتهای شاخه می میرد. و این شاخه ها میوه ده نبوده و دارای خوشه های ناقص خواهند بود . برگهای پایینی تغیر شکل داده و بادبزنی می شوند.رگبرگها برجسته. موهای با کمبود شدید میوه ندارند. وبعضی از خوشه ها در زمان گل سوخته یا خشک می شوند. به طوریکه فقط ساقه خوشه همراه با چند حبه باقی می ماند.

شکل ها حبه ها غیر طبیعی شده به شکل گرد و پهن در می آیند . حبه های تغییر شکل یافته دراثر کمبود بورنباید با علایم کمبود روی اشتباه شوند. درکمبود ناشی از روی خوشه ها دارای حبه های ریز باشکل طبیعی هستندو بیشتر این حبه ها سبزو سفت باقی می مانند. این حبه ها با حبه های تحت تاثیر کمبود بور ازنظر اندازه بسیار متفاوت هستند ..\
​

 

[آیورودا]

کمبود منیزیم ابتدا در برگهای مسن دیده میشود . بمرور با رشد گیاه شاخه قدیمی تر خشک می شود. .علایم روی برگ عبارتند از:



کلروز بین رگبرگی برگهای مسن که بمرور تبدیل به لکه های خشکیده می شوند. نوک و لبه برگها بیشتر به سمت بالا پیچیده می شود. رگ برگها سبز باقی می مانند. کلروز بین رگبرگی از قسمت نوک برگ شروع شده و به سمت دمبرگ پیشروی می کند .

[h=3]علایم کمبود عناصر در انگور-بخش اول[/h]

​

 

[MehD1979]

علائم کمبود عناصر ماکرو و میکرو

علائم کمبود عناصر ماکرو و میکرو

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]شکل شماتیک از علائم کمبود عناصر ماکرو و میکرو [/FONT]
​

​

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]در اندام برگ گیاه و جدول مقادیر کمبود و بیشبود عناصر به طور [/FONT]
​

​

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]متوسط در گیاهان[/FONT]​

​

​

​

​

 

[dalin]

در تغذیه گندم علاوه بر کودهای زیر که شامل فسفره و پتاسه و حتی کودهای حیوانی می شه که معمولا کشاورزان رعایت می کنن استفاده از کودهای کامل شامل 20 20 20 و حتی ریز مغذی ها در مراحل مختلف رشد بسیار مهم می باشد .

یکی از محصولاتی که ما چند سالی بر روی گندم کار کردیم و نقش مهمی در بر طرف کردن کمبود عناصر غذایی گندم داشته و همچنین باعث افزایش وزن هزار دانه ( سنگین و پر تر شدن دانه گندم ) می شود و در نتیجه تناژ و عملکرد در واحد سطح را افزایش می دهد استفاده از محصولی هست به نام " اکوکوئل میکرومیکس " که حاوی کلیه عناصر ریز مغذی مورد نیاز گیاهان می باشد . این محصول را به صورت محلول پاشی به نسبت 1 کیلوگرم در 1000 لیتر آب می توانید دو تا سه مرتبه به فاصله های 20 روزی یکبار تکرار نمایید و تاثیر فوق العاده ان را مشاهده کنید