sey
عضو جدید
آنها برای اینکه بتوانند در کوه‌ها کشاورزی کنند، شروع به تسطیح و پلکانی کردن
کوه‌ها کردند.
ان زمان هیچ وسیله و ماشین مدرنی در اختیار نداشتند.
البته ایده کشت پلکانی چیز تازه‌ای نیست که مختص به مردم
فیلیپین باشد، ولی عظمت کشت پلکانی در فیلیپین وقتی نمایان می‌شود که بدانیم اگر
زمین‌های کشاورزی موجود در کوه‌های فیلیپین در کنار هم قرار داده شوند، طولی به
اندازه نصف دور زمین خواهند داشت و مساحت آنها ۱۰۳۶۰
کیلومتر مربع برآورد می‌شوند.
اما برای کشاورزی در ارتفاعات
فقط پلکانی کردن زمین کافی نیست و فیلیپینی‌ها باید کار مهم‌تری هم انجام
می‌دادند: انتقال آب! برای این کار آنها شبکه
پیچیده‌ای از کانال‌ها و دریچه‌های آب ایجاد کردند، طوری که آب با استفاده از
لوله‌های چوبی به مزارعی در ارتفاع بالا می‌رسید. وقتی زمین‌های واقع در ارتفاع از
آب سیراب می‌شدند، آب به سمت زمین‌های با ارتفاع پایین‌تر حرکت می‌کرد.
شالیزارهای پلکانی فیلیپین
اکنون یکی از جاذبه‌های توریستی این کشور هستند. البته همین توریست‌ها، ناخواسته
تدریجا صدماتی به این کشتزارهای عجیب و غریب وارد می‌آورند، چرا که درآمد ناشی از
توریسم تمرکز مردمان این نواحی را حرفه کشاورزی منحرف کرده است و درآمد جایگزینی
برای آنها ایجاد کرده است. مشکل دیگر کمبود آب است که متعاقب زلزله سال ۱۹۹۰ شروع
شده است و آب مصرفی در صنعت توریسم این میزان کمبود را تشدید کرده است.
یونسکو این زمین‌های کشاورزی
را در لیست اماکن میراث جهانی قرار داده است.