ضرورت درک «سرشت فضاي معماري» با استناد به رويکردهاي معاصر مبتني بر طبيعت

[سـعید]

ضرورت درک «سرشت فضاي معماري» با استناد به رويکردهاي معاصر مبتني بر طبيعت نورمحمدي سوسن* * دانشكده معماري، پرديس هنرهاي زيبا، دانشگاه تهران، ايران

اين مقاله در پي آن است که با استناد به کيفيت رابطه امروز انسان و طبيعت، ضرورت طرح «سرشت فضاي معماري» را بيان نمايد. بنابراين به ضرورت ها و رويکردهاي اصلي اشاره خواهد شد که در درک اين مفهوم موثر هستند. در سه بخش اصلي، نخست ضرورت هاي اصلي تفکر در اين موضوع بيان مي شوند و به طور چکيده به تحول معنايي طبيعت در دوره‏هاي تاريخي اشاره خواهد شد. در ادامه اين بحث نسبت واژه سرشت با طبيعت بيان مي شود و در بخش دوم به رويکردهاي معماري که در درک اين مفهوم موثر هستند اشاره مي گردد. در بخش سوم، چگونگي جهت گيري مهم ترين رويکردهاي معماري مبتني بر طبيعت بازگو مي شود. در اين زمينه به برخي از ارجاع هاي مفهومي اشاره خواهد شد که هر يک به نحوي در ايجاد کيفيتي طبيعي و حقيقي در فضاي معماري تاثيرگذار بوده اند. نتايج بدست آمده نشان مي دهند که چگونه جستجوي کيفيتي حقيقي و خالص در فضا که برخاسته از هماهنگي فضاي معماري با خواست هاي سرشتي انسان است، در برخي از رويکردهاي معاصر به برداشت هاي ظاهري و در برخي ديگر به ارجاع هاي مفهومي عميق نسبت به طبيعت تغيير يافته است. ادراک سرشت فضاي معماري و شناسايي معيارهاي تعريف کننده آن زمينه اي را به جهت ارزيابي کيفي اين رويکردها فراهم مي کند.​

كليد واژه: سرشت، طبيعت، فضاي معماري، سرشت انساني، رويکردها

دریافت فایل