[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]حضور مرگ همه موهومات را نیست ونابود می کند . مابچه ی مرگ هستیم و مرگ است که ما را از فریبهای زندگی نجات می دهد و در ته زندگی ،اوست که ما را صدا می زند و به سوی خودش می خواند. در سن هایی که هنوز زبان مردم را نمی فهمیم اگر گاهی در میان بازی مکث می کنیم برای این است که صدای مرگ را بشنویم ... و در تمام مدت زندگی ،مرگ است که به ما اشاره می کند. آیا برای هر کسی اتفاق نیفتاده که ناگهان و بدون دلیل به فکر فرو برود و به قدری در فکر غوطه ور شود که از زمان ومکان خودش بی خبر شود و نداند که فکر چه چیز[/FONT][FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif] را می کند؟آن وقت بعد باید کوشش بکند برای اینکه به وضعیت و دنیای ظاهری خودش دوباره آشنا بشود... این صدای مرگ است.[/FONT]