رمبش (فرو ریزش)

[سروین]

هنگامی که ابر گاز و غبار توانست خود را از محیط میان ستارهای عمومی جدا سازد و به اندازه ی مطلوبی کوچک شود. بسته به چگالی و جرمی که دارد می تواند به طور طبیعی در اثر گرانش خود برمبد (فرو ریزد).موقعی که کشش گرانشی ابر بر بخشهای دور دست خود بیشتر از کشش گرانشی مواد بیرونی کهکشان بر این بخشها باشد. رمبش بدون ممانعت ادامه می یابد. تنها اثری که در مقابل کشش رو به درون گرانش متقابل مواد موجود در ابر مقاومت می کند گرم شدن گاز است. به سبب مکانیسم های متعددی که صورت می گیرد. به موازات چگالش میزان گرم شدگی گاز تعدیل می یابد. رمبش گرانشی آنچنان شدید است که به رغم گرم شدن و در نتیجه افزایش فشار گاز همچنان ادامه می یابد. محاسبه شده است که یک پیش ستاره نمونه با قطر چند سال نوری وجرم کلی تقریبا" معادل جرم خورشید حدود 10 میلیون سال به رمبش ادامه می دهد. این محاسبه به طور ساده زمانی را نشان می دهد که یک ذره به مرکز جسمی به آن جرم و اندازه <سقوط آزاد> می کند. نظیر آن محاسبه ای است که سرعت سقوط اجسامی مانند سیب یا شهاب را به سبب گرانش زمین مشخص می کند.
در سقوط آزاد اجسام به سبب گرانش زمین جو حرکت اجسام را تا حدودی کند می سازد و سرانجام جسم با برخورد به سطح زمین از حزکت باز می ماند. اگر تمام جرم زمین به صورت نقطه ای در مرکز آن بود جسم در حال سقوط ناگزیر تا مرکر زمین پیش می رفت و فقط سطح مرکز زمین حرکت آن را متوقف می ساخت. در حالت چگالش و رمبش ستاره پیش ستاره نهایتا" تا اندازهای کوچک و چگال می شود که سقوط آزاد آن در نتیجه ئ فشار گاز اتمهای داغ که در فرایند رمبش گرم شده اند متوقف می شوند.

 

[f.dehestani]

ایول رمبشو نشنیده بودم تا حالا!