حرفات درسته ... ولی تو هرچقدرم باهاش دوس باشی بازم نمیتونی خوب بشناسیش... دوست من با یه دختره 1 سال دوس بود ولی دختر همچین نقش بازی کرده بود براش که انگار بهترین وپاکترین دختر روی زمینه!!!
واسه پیدا کردن دختر خوب کافیه به پدر ومادرت بگی...چون بالاخره چندتا پیرهن از تو بیشتر پاره کردن... دخترا یه اخلاقی دارن که پیش پسر بروز نمیدن ...بخاطر این میگم از مادر وخواهرت کمک بگیری بهتره.... بعد معرفی پدر مادر میری می بینیش اگه خوب بود که میگیریش واگه اخلاقت جور در نیومد وبه تفاهم نرسیدی خوب خیلی منطقی به طرف مقابل میگی و اونم تقریبا راحت قبول میکنه (چون قبلش دوستی و وابستگی ایجاد نشده )
البته بعضی پدر مادرا اهمیت نمیدن تو این جور مواقع باید از یه فامیل یا آشنای مورد اعتماد کمک بگیری
دوس دارم دوباره نظرتو بنویسی....
آره نمیشه طرفو اگه دورغ گو باشه درست شناسی... ولی باید یه راهی باشه که بتونم بشناسمش..اگه نباشه که کلا از زندگی نا امید میشم....
البته من هنوز به سن ازدواج نرسیدم ولی کلی گفتم... تو فامیل که کسی نیست و تو دوستان هم کسی نیست و تو بچه های دانشگاه هم کسی نیست... پس فقط میمونه دخترهای دیگه که ممکنه یه روزی یه جایی ببینمش که اونموقع هم نمی فهمم دروغ میگه یا نه!..... یکی باید بیاد راهکار نشون بده...
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
راجع به مثال هم که گفتید هم بگم که مادر و پدر اون دختره دختر خودشونو درست نمیشناسن... حتی شاید ندونن که دخترشون همین الان داره به دوست پسرش smsمیده!! بعد پدرومادر من اون دخترو چطوری بشناسن!.... من کلا با اینکه پدر و مادر واسه بچشون همسر انتخاب کنن مخالفم.. پیشنهاد می تونن بدن ولی خیلی کم پیش میاد بین اون دو یا سه تا پیشنهادشون بتونم فردی رو انتخواب کنم...
حالا بر فرض فکر می کنیم که من یک مورد از پیشنهادهای مادرمو قبول کردم وهمراه پدرومادرم میرم میبینمش و اگه خوب بود میگیرمش... چطوری می تونم بفهمم که خوبه یا نه؟!.. اون موقع دختر نمی تونه دروغ بگه؟... یا نمی تونه جولوم نقش بازی کنه؟..اگه آدمه دروغ گویی باشه به خانوادمم می تونه دروغ بگه....
پس باید یه همراه خونوادم برم ببینمش و ازشون بخوام مثلا 1 سال اجازه بدن همدیگرو بشناسیم...فکر کن بعد 6 ماه نتونستیم با هم کنار بیایم ...خوب خانواده دختره خیلی راحت نمی تونن باهاش کنار بیان... فکر کن 2 بار همچین اتفاقی واسه دختره بیوفته...دیگه هیچی دیگه... افسردگی که بماند.. مردم هم روش عیب میذارن!....
از طرفی منم که نمی تونم صرفا به سفارش مادرم که اونم به اندازه ی کافی دختره رو نمیشناسه و همچنین بخاطر تعریف های خود خانواده دختر بگم نیاز به آشنایی نیست وهمین فردا عقد و ازذواج کنیم!!.....
تازه الان اگه دختر و از قبل ندیده باشی تا میری خاستگاری بهت میگن که اگه می خوای با دخترم رفت و آمد داشته باشی و بشناسیش بای هم نامزدش و هم عقدش کنی!!!! خوب هیشکی اینکاری نمی کنه!
و در ادامه حرفای شما قبول داری باید تو انتخاب دوست خیلی خیلی زیاد دقت کنن مخصوصا تو سن 12-13سالگی برا دخترا و 14-15سالگی برا پسرا 
