بنظرم شاید سخت باشد یک دوره ی چند صدساله را تماما پرافتخار کمتر بی عیب دانست چه بسا بخشهایی از دوره ای مثلا هخامنشیان پستر از دوره ی ساسانیان باشد و برعکس از اینرو بنظرم بهتر است به دوران پادشاهی اشخاص توجه کرد
مثلا در دوره هخامنشیان طلایی ترین دوران تاریخ ایران را میتوان دوره ی کوروش و داریوش بزرگ دانست
در دوره ی اشکانی مثلا اعلام استقلال و انقراض سلسله سلوکی و نیز ستودن سردارنی چون سورنا
در درو هی ساسانی پادشاهی اردشیر موسس ، بعلاوه شاپور نخست و شاپور دوم را میتوان دوره ای ارجمند دانست چراکه دراین دوران والریانوس که میخواست ایران را اشغال کند اسیر شد و ذوالاکتاف تازیان غارتگر را ادب کرد
دردوره ی اسلامی خلافت کوتاه امام علی و عمربن عبدالعزیز برای ایرانیان قابل توجه است و از نظر نشر علوم و گستردگی حکومت دوران هارون و مامون اوج رونق علمی و اقتصادی امپراتوری اسلامی و تبعا ایرانی است
و نیز دوران شاه عباس کبیر صفوی چراکه اصولا در دوران صفویه ایران استقلالی دوباره و هویتی واحد وقابل اتکا گرفت که تا همکنون پابرجاست