شايد اين جمعه بيايد شايد........
دمي كه بي تـو بــرآيد، خـدا كنـد كه نيـايد
الا كه هستي مائي، خدا كنـد كـه بيـايي
شـب فراق تو جـانا، خـدا كنـد بـه سـرآيد
سـرآيـد و تـو بـرآيي، خــدا كنـد كــه بيايي
بسم رب المهديدمي كه بي تـو بــرآيد، خـدا كنـد كه نيـايد
الا كه هستي مائي، خدا كنـد كـه بيـايي
شـب فراق تو جـانا، خـدا كنـد بـه سـرآيد
سـرآيـد و تـو بـرآيي، خــدا كنـد كــه بيايي
هيچكس تو را نمي‌خواند. هيچكس ازتو نمي‌گويد. به چشمهاي رهگذر كه مي‌نگرم اثري از دوري و فراق تو در آنها نمي‌بينم.
روزنامه‌ها را كه ورق مي‌زنم نام نيكوي تو كمتر به چشمهاي كم سوي من مي‌خورد. همه روزه به اخبار شهر و كشور و جهان توجه مي‌كنم تا شايد خبري از تو بگويد اما تنها تويي كه از خبرهاي جهاني در اماني! سراغت را از هر زائر كه بر سر راهم باشد مي‌گيرم اما آنها هم مثل من، تو را نديده‌اند يا ديده ولي نشناخته‌اند. من كه در آخرين نقطه‌ي شعاع دايره‌ي دوستي تو بر خط مماس راه مي‌روم و تحمل غربت و دوري تو را ندارم. پس آنها كه به مركز دايره نزديكند چه حالي دارند؟
دوستدارانت، غربت و غيبت تو را چگونه تحمل مي‌كنند؟
آيا آب گوارا از السلام عليك يا اباصالح المهدي (عج) ادركني
حلقوم آنها فرو مي‌رود؟ آيا ياد تو از خاطر آنها مي‌رود؟ آيا بر هر سفره‌ي غذا، دعاي برتو فراموششان مي‌شود؟
چگونه تو را از ياد ببرند درحالي كه به بركت وجود تو نفس مي‌كشند؟! چگونه فراموش كنند در حالي كه به خاطر توست كه روزي مي‌خورند و در آسايشند؟
همه برخوان گسترده تو ميهمانيم و همه روزه به بركت تو از خواب برمي‌خيزيم. آيا بي توجهي ما را بخششي هست؟! آيا راهي به تو داريم تا ما را ببخشايي و از اين همه ناشكري و ناسپاسيمان در گذري؟
آيا به من عنايت مي‌كني تا به اخباري از دوستانت كه گوشه و كنار از تو ياد مي‌كنند كنجكاو شوم ؟ خبر برگزاري سمينارهايت، شب شعرها و نوشته‌هايي كه براي تو چاپ مي‌شود. دعايي كه براي تو به آسمان مي‌رود، فريادهايي كه تو را مي‌خوانند، همه را بشنوم و لااقل از شنيدن آنها خوشحال شوم به هركس برسم از تو بگويم و از تو بشنوم.
اي كاش مي‌توانستم ياد تو را در لابه‌لاي هر قلبي جاي دهم تا با هر تپش تو را بخواند.
اي كاش مي‌توانستم نام تو را بر سر در تمام خانه‌هاي شهرم نصب مي‌كردم.
اي كاش هر وقت به هر مغازه كه سر مي‌زدم نام تو را ميديدم.
اي كاش به هر اداره كه مراجعه مي‌كردم چشمم به نام زيباي تو مي‌افتاد.
اي كاش همه تو را مي‌خواستند و همه تو را مي‌خواندند.
اي كاش همه نوشته‌هايي كه در وجود نازنين تو و قيام عظيم توست، مورد استقبال همگاني قرار مي‌گرفت. در آن صورت هيچ نويسنده‌اي بي ياد تو قلم را به دست نمي‌گرفت .
نام تو هر كجا كه بلند آوازه گردد، بركت با خود به همراه دارد و به يقين اگر همه بر عهد خود ثابت و پايدار مي‌مانديم، بركت از بالا و پائين بر ما نازل ميشد. اينك نيز اگر به هوش آئيم و توبه كنيم و از سهل‌انگاريهاي قبلي دست برداريم و دل به تو بدهيم و راه خود را به سوي تو راست كنيم، يقين دارم كه ولوله‌ي نامت جلوي هر زلزله‌اي را مي‌گيرد.
اللهم عجل الوليک الفرج
الهي آمين
ای پادشه خوبان!داد از غم تنهایی
