حکم اعدام برای چوپانان متجاوز

[Elaheh.1]

​

تپش- سارا لقایی​

دو مرد چوپان به اتهام آزارجنسی زنی جوان از سوی قضات دادگاه کیفری‌استان تهران به اعدام محکوم شدند.
این زن اوایل امسال به ماموران پلیس استان تهران خبر داد توسط دو مرد مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌است. شاکی در مورد جزئیات حادثه گفت: من به همراه پسر مورد علاقه‌ام بیرون رفته‌ بودم که دو مرد من را ربودند و مورد آزار و اذیت قرار دادند. آنها را می‌شناسم و می‌دانم همان حوالی کار می‌کنند و فکر می‌کنم اگر ماموران به محل بروند می‌توانند آنها را بازداشت کنند.
ماموران در جریان تحقیقات پی بردند مردان متجاوز دو چوپان هستند که همان حوالی گوسفند‌چرانی می‌کنند. با شناسایی دو جوان، آنها بازداشت و به دادسرا منتقل شدند. آنها در مورد روز حادثه گفتند: روز حادثه سرکارمان بودیم و داشتیم گوسفندها را برای چرا می‌بردیم که لاله را دیدیم که همراه مردی می‌رفت. او را از دست مرد جوان بیرون آوردیم و به بیابانی همان اطراف بردیم وی را مورد آزار و اذیت قرار دادیم. لاله سعی داشت مقاومت کند اما نتوانست و تسلیم ما شد. بعد هم او را رها کردیم که برود.​

ریشه‌یابی تجاوز​

مریم رامشت، روان‌شناس: در تحلیل ریشه‌های تجاوز، هم باید به دلایل فردی و هم عوامل محیطی و اجتماعی توجه کرد. اگر ما به شخصیت این افراد توجه کنیم می‌بینیم بسیاری از آنها از دوران جوانی درگیر اختلالات خلقی روحی و شخصیتی بوده‌اند. بزهکاران جنسی معمولا از خانواده‌هایی هستند که در آنها بحث بزه جنسی از قبل مطرح بوده است و بسیاری از آنها در دوران کودکی مورد آسیب جنسی قرار گرفته‌اند. بسیاری از آنها خود یا نزدیکانشان قربانی بزه جنسی آشنایان و اقوام بوده‌اند. افرادی که بزه جنسی انجام می‌دهند، افرادی هستند با تمایلات هیجانی بسیار شدید و ناتوان در کنترل احساسات و عواطف و هیجانات. ما زمانی می‌توانیم هیجان خود را کنترل کنیم که آموزش‌های لازم را به‌طور مستقیم و غیرمستقیم در محیط خانه یا محیط آموزشی یاد بگیریم. این افراد معمولا از خانواده‌هایی هستند که سطح آموزش در آنها به کمترین میزان است و درگیری فیزیکی و روحی در آنها بالاست. طلاق رسمی یا عاطفی اتفاق افتاده است. این افراد از محبت و عطوفت لازم برخوردار نیستند. گاهی اوقات این افراد تک‌والد هستند، یعنی پدر یا مادر خود را در کودکی از دست داده‌اند. اغلب بزهکاران جنسی از لحاظ شخصیتی اختلال دارند و از کودکی تحت فشار‌های روحی و روانی- جسمی بوده‌اند.​

بعضی اوقات این افراد در محیط‌هایی رشد می‌کنند که آسیب‌زاست. برخی در حاشیه شهرها و در محیطی که از حداقل روابط اجتماعی سالم برخوردار است، زندگی می‌کنند. در گروه دوستانی قرار می‌گیرند که تشویق‌کننده این نوع رفتار هستند و معمولا برای گرفتن تائید گروه، دست به بزه جنسی می‌زنند و حتی گروهی این کار را می‌کنند، چرا که به صورت انفرادی شجاعت انجامش را ندارند.​

اغلب این افراد تحصیلکرده نیستند. علائمی از کمبود توجه و تمرکز دارند و از لحاظ تحصیلی آدم‌های ناموفقی هستند.​

بزهکاران جنسی در طول زندگی خود تهدید، تحقیر و توهین‌های زیادی را تحمل کرده‌اند. در نتیجه خشمی پنهانی نسبت به محیط و اطرافیان دارند. تجاوز و بزه جنسی بیشتر ابراز عصبانیت، خشم و نفرت است تا ارضای جنسی، اما متاسفانه در جامعه ما به این مساله توجه نمی‌شود. بزهکاران جنسی بیماران روحی هستند. ولی ما در تحلیل‌ها کمتر بر شخصیت این افراد تمرکز می‌کنیم و در مورد عوامل اجتماعی نیز واقعگرایانه برخورد نمی‌کنیم و گاهی حتی قربانی را مقصر می‌دانیم، در صورتی که معمولا قربانیان زنانی کاملا بی‌دفاع هستند. این فرد می‌تواند یک معلم یا یک پزشک تنها باشد یا حتی کسی با پوشش کامل، اما تنها و بی‌دفاع. بزهکاری جنسی کاملا در لایه‌های درونی یک فرد نهفته است. ما نباید به اشتباه قربانی را در این رفتار دخیل بدانیم.​

من معتقدم افرادی که دچار اختلالات جنسی هستند باید شناسایی و درمان شوند. جنبه دیگر قضیه نیز آموزش‌هایی است که محیط باید به ما بدهد. هم زنان و هم کودکان باید آموزش ببینند تا از خود دفاع کنند.​

فراتر از جنایت​

هدی عمید، وکیل پایه یک دادگستری:​

همواره یکی از بزرگ‌ترین مشکلات زنان و یکی از مهم‌ترین چالش‌هایی که دولت‌ها با آن روبه‌رو هستند بحث خشونت‌های جنسی علیه زنان است. خشونت جنسی انواع مختلفی دارد و در سطوح متفاوتی خود را نشان می‌دهد؛ خشونت رفتاری که شامل هرگونه رفتارهای جنسی اعم از توجه نشان دادن به بدن زن، نگاه شهوت آلود و آزاردهنده، تماس بدنی، زنای بامحارم، اجبار به انجام عمل جنسی، تجاوز و... می‌شود.​

خشونت گفتاری ،گفتار شهوانی یا گفتار خشونت آمیز را در بر می‌گیرد. این خشونت‌ها در هر محیطی که زنان و دختران در آن حضور دارند اعم از محیط خانواده، کار یا مراکز عمومی می‌تواند رخ دهد، اما معمولا خشونت در درجه اعلی خود به شکل تجاوز بروز می‌کند. در قوانین اسلامی از این مورد به عنوان «زنای به عنف» نام برده شده است که طی آن مردی به عنف و اجبار و بدون رضایت زن به او تجاوز می‌کند.​

انواع مجازات برای «زنا» و تعریف « زنای به عنف»​

به طور کلی در قوانین ایران که مبتنی بر قواعد فقه شیعه است چند نوع مجازات برای زنا متناسب با نوع آن و نیز شرایط مجرم در نظر گرفته شده که مهم‌ترین آنها عبارت است از:​

1. قتل:​

برای سه گروه از زناکاران اجرا می‌شود که عبارتست از: زنای با محارم، زنای به عنف، زنای کافر ذمی با زن مسلمان در کشور اسلامی.​

2. سنگسار (رجم) :​

فقط شامل مرد محصن و زن محصنه می‌شود.​

3. صد تازیانه(جلد) :​

در مورد زن یا مرد زناکاری که واجد شرایط احصان نباشد اجرا می‌شود.​

تنها جایی که از زنای به عنف نام برده شده ماده 82 قانون مجازات اسلامی است که در آن گفته شده حد زنای به عنف و اکراه، قتل است. متاسفانه نه در این ماده و نه در مواد دیگر قانون، تعریفی از زنای به عنف یا آنچه به نام تجاوز می‌شناسیم ارائه نشده است.​

روش اثبات جرم​

درخصوص نحوه اثبات این جرم باید گفت براساس مقررات قانونی راه‌های ثبوت زنا به‌طور کلی عبارت از اقرار، شهادت و علم قاضی است.​

اثبات این جرایم نیاز به ارائه دلیل از سوی مدعی دارد که دادگاه ضمن بررسی ادله در صورتی که آنها را واجد استناد بیابد، مستند رای خود را قرار می‌دهد. اقرار متهم مهم‌ترین دلیل در مستندات رای دادگاه شمرده می‌شود اما در بحث تجاوز اقرار متهم بر علیه خودش بسیار نادر اتفاق می‌افتد. مگر این‌که اقرار از راه‌های قانونی و مشروع کسب نشده باشد که در آن صورت نیز ارزش اثباتی ندارد. از سوی دیگر امکان استفاده از شهادت شهود نیز در موارد فوق بسیار اندک است زیرا مجرمین به ندرت اتفاق می‌افتد که در برابر دیگران مرتکب جرم شوند. آن هم جرمی مانند تجاوز که قطعا، نیاز به پنهان کاری ویژه‌ای دارد.​

بنابراین تنها امکانی که برای بزه‌دیدگان باقی می‌ماند استفاده از علم قاضی است. علم قاضی از شیوه‌های مختلفی می‌تواند تحصیل شود. گزارش اولیه پلیس، نظریه پزشکی قانونی، اظهارات متهم در جلسات متفاوت و روابط قبلی میان متهم و قربانی می‌تواند از مواردی باشد که به حصول علم قاضی کمک می​کند. گرچه قانون ما سنگین‌ترین مجازات را برای زنای به عنف تعیین کرده‌ اما در عمل کمک زیادی به حل این مشکل نکرده است. این مشکل ناشی از نواقصی است که در قانون وجود دارد. در مرحله اول در تعریف این جرم، خلاء قانونی داریم به عبارت دیگر اولا جرمی مستقل به نام آزار و اذیت جنسی در قوانین ایران تعریف نشده و به شکلی کاملا پراکنده در مواد مختلف تعابیری از این نوع خشونت به رسمیت شناخته شده است و همین دلیل سبب می‌شود که سایر تعرضات جنسی که به حد تعریف شرعی «زنا» نرسیده باشد براحتی قابل پیگیری قضایی و مجازات نباشد.​

قربانیان تجاوز، شکایت کنند​

نسرین خواجوی، جامعه‌شناس: ​

تجاوز بدون شک دردناک‌ترین جنایتی است که یک فرد ممکن است در طول زندگی‌اش تجربه کند. قربانیان تجاوز گاه به‌دلایل اجتماعی، خانوادگی و فردی از بازگوکردن آنچه بر آنها گذشته سر باز می‌زنند و این مساله آثار مخربی دارد، چه از بعد اجتماعی و چه فردی. پای اشخاص خاطی به مراجع انتظامی و قضایی باز نمی‌شود و در نتیجه افراد متجاوز متنبه نمی‌شوند و ممکن است به کار خود ادامه دهند. نکته دیگر اثر مخربی است که بر روان شخص آسیب‌دیده می‌گذارد، چون او از سویی قربانی شده و از سوی دیگر زندگی خود را از دست رفته می‌بیند، چرا که می‌ترسد انگشت اتهام به سمت خود او نشانه رود و خانواده یا جامعه به او برچسب بدی بزنند.
​

برچسب دختری که نتوانسته از خود دفاع کند یا شرایط را طوری فراهم کرده که در خطر تجاوز قرار گیرد. بسیاری از زنان و دختران به خاطر شرایط خانوادگی و از ترس آبروی خود از شکایت علیه متجاوزان صرف نظر می​کنید. در جوامع بسته‌تر و کوچک‌تر، موضوع فراتر نیز می‌رود.
​

دختری که مورد تجاوز قرار گرفته به دلیل باکره نبودن بسختی می‌تواند شوهر کند. در نتیجه او این موضوع را کتمان یا انکار می‌کند. این مساله در روابط زناشویی او تاثیر منفی خواهد داشت. چرا که خاطره بسیار بدی دارد و نخستین تجربه او ظلم ناروایی بوده که بر او وارد شده است، اما این اتفاق مسلما نباید باعث شود که زنان از فعالیت‌های اجتماعی خود غافل شوند. به افرادی که مورد تجاوز قرار گرفته‌اند توصیه می‌شود، اولا از شکایت صرف‌نظر نکنند و مطمئن باشند مسئولان از آنها حمایت خواهند کرد.​

دوم این‌ که حتما به مشاور یا روان‌شناس مراجعه و دوره درمان خود را کامل کنند. چون به خاطر خشونت و ظلمی که بر آنها رفته، زخمی در روحشان ایجاد شده که اگر ترمیم نشود، در زندگی آینده برایشان دردسرساز خواهد شد. توصیه بعدی به خانواده و اطرافیان قربانیان است که باید تمام توان خود را برای حمایت از عزیزشان به کار گیرند، مطلقا سراغ سرزنش و این‌ که اگر این کار را نمی‌کردی این اتفاق نمی‌افتاد، نروند و سعی کنند او را کمک کنند که این دوره سخت را پشت‌سر بگذارد.​

​

​