حمام تاریخی کندوان نمونه‌ای از معماری پایدار در محافظت انرژی

F A R Z A N E

عضو جدید
کاربر ممتاز
رییس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری آذربایجان شرقی از رشد 75 درصدی مرمت حمام تاریخی روستای کندوان خبر داد و گفت: این حمام نمونه‌ای بسیار قوی از معماری پایدار در محافظت از انرژی است.


به گزارش گروه دریافت خبر خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه آذربایجان‌شرقی و به نقل از روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان، تراب محمدی افزود: حمام صخره‌ای کندوان به دلیل اینکه سنگ در آن یک عایق طبیعی حرارتی و برودتی به شمار می‌رود، نسبت به سایر حمام‌ها متفاوت است.

محمدی اظهار کرد: طبق پیش‌بینی‌ها مرمت این بنا تا پایان سال 91 به اتمام رسیده و به عنوان تنها نمونه موردی حمام‌های صخره‌ای ایران که هنوز کار می‌کنند، بهره‌برداری خواهد شد.

وی مرمت حمام کندوان را به دلیل محدودیت‌های حوزه مرمت سنگ، دشوار عنوان کرد و با اشاره به مدت زمان یک ساله مطالعات انجام شده برای این بنا، یادآور شد: در طول زمان سازه اصلی حمام آسیب دیده و مسیر آب ورودی به آن از بین رفته بود.

رئیس شورای ثبت آثار تاریخی و فرهنگی استان اظهار کرد: منبع آب حمام کندوان از طریق شیب طبیعی و با استفاده از لوله‌های سفالی حفر شده در داخل دیواره‌ها از آب معدنی چشمه کندوان تامین می‌شده است.


محمدی گفت: عایق کاری، بازسازی خزینه و ورودی هشتی حمام صخره‌ای کندوان بخشی از مرمت‌های موردی انجام گرفته در این بنا به شمار می‌رود.

وی الحاق سرویس بهداشتی به حمام و با استفاده از مصالح سنگی داخل حمام را از دیگر اقدامات بازسازی انجام یافته در این بنا عنوان کرد و یادآور شد: حمام صخره‌ای کندوان با مساحتی بالغ بر 400 متر مربع جزیی از اثر ثبت ملی شده روستای کندوان به شمار می‌رود که تا صد سال قبل به عنوان حمام مورد استفاده قرار می‌گرفته است.

محمدی گفت: حمام صخره‌ای کندوان پس از اتمام مرمت به نمایشگاه یا مرکزی فرهنگی برای بازدید عموم مردم و گردشگران مبدل خواهد شد.

گفتنی است، روستای کندوان در شمال غرب ایران واقع در ارتفاعات کوه سهند با قدمتی 7000 ساله یکی از جذاب‌ترین مکان‌های دیدنی و شگفتی‌های ایران به شمار می‌رود که به دلیل شکل خانه‌های آن که به مانند کندوی عسل در دل کوه کنده شده‌اند به آن روستای کندوان می‌گویند.

در حال حاضر کندوان تنها روستای زنده صخره‌ای جهان است که زندگی طبیعی مردم در آن جریان دارد و به عنوان یکی از اصلی ترین نامزدهای ایران برای ثبت در فهرست آثار جهانی یونسکو در سال 2014 مطرح می شود.
 
بالا