این طراحی با همکاری معماران ران آراد و همکاران دیوید آجای با استراتژی های هنر آی ان سی و پروژه ی هنر تاتار تولید شده است.
رویارویی با چالش و مسئولیت تولید یک یادمان عمومی که یک مجموعه ی مشترک از تجربه های مربوط به هولوکاست و تجارب بازمندگانی که به شکل انتزاعی یا ساده تحریک به جنگ شده اند، را تداعی می کند.
این رویدادها در فاصله ای بسیار دور از خاک کانادا که هم اکنون به خاطره ای زنده بدل شده، اتفاق افتاده است.
در ایده پردازی از محتوای مستقیماً ادبی یا نمادین اجتناب شده است. این طرح بر اساس یک آرایش از دیوارها یا ورقه های باریک با 14 متر ارتفاع و 20 متر طول و با 120 سانتی متر فاصله به شکلی که صرفاً بازدید کننده ها بتواند پشت سر هم از آن بگذرند، از یکدیگر قرار گرفته اند.
گذر از این یادمان یک تجربه ی مشترک صرفاً از یک فاصله در نگاهی به گذشته است. در اینجا 23 ورقه ی بتنی بافت دار، بند بند و رنگی چیده شده اند.
22 مسیر استعاره از هر کشوری که در آن جوامع یهودیان در دوران هولوکاست نابود شده اند، را روایت می کند. تأثیر ترکیبی این قطعات یک اثر متقابل مابین ضعف و قدرت، انسجام و تکه تکه شدگی است. مسیرهای باریک به واسطه ی حرکت موج وار دره مانندی که در قسمت بالایی قاب بندی شده، چشمها را به سمت بالا می کشاند.
