حالات سه گانه انسان در شبانه روز

[naight]

روز قيامت براي هر روز از روزهاي عمر بنده بيست و چهار گنجينه، به تعداد ساعات شبانه روز، گشوده مي‏شود. گنجينه‏اي را پر از نور و شادماني مي‏بيند و با مشاهده آن چنان شادي و سروري به او دست مي‏دهد كه اگر ميان دوزخيان تقسيم شود احساس درد آتش را از يادشان مي‏برد. اين گنجينه ساعتي است كه در آن پروردگارش را اطاعت كرده است.

سپس گنجينه ديگري برايش باز مي‏شود و آن را تاريك و بدبو و وحشتناك مي‏يابد و از مشاهده آن چنان ترس و وحشتي به او دست مي‏دهد كه اگر ميان بهشتيان تقسيم شود، نعمت بهشت را به كام آن‏ها تلخ مي‏سازد و آن ساعتي است كه در آن پروردگارش را نافرماني كرده است.
آن گاه گنجينه ديگري برايش گشوده مي‏شود و آن را خالي مي‏بايد و در آن چيزي كه او را شادمان يا ناراحت كند يافت نمي‏شود و آن ساعتي است كه در آن خواب بوده يا به امور مباح دنيا اشتغال داشته است. پس، از اين كه مي‏توانسته اين ساعات و لحظات را با كارهاي خوب پر كند و نكرده است، چنان احساسي از غبن و اندوه به او دست مي‏دهد كه در وصف نمي‏گنجد. اشاره به همين جاست كه خداي متعال فرموده است: «آن روز روز مغبوني است».
ميزان الحكمه، ح ۱۴۲۰۲