تولید انواع گریس

[goli1375@yahoo.c]

با سلام به دوستان :من اطلاعات کلی تولید گریس و نقشه های طرح تولید انواع گریس را میخواهم خواهشمندم من را راهنمائی کنید

 

[javad.d]

سلام.حاجی اگه گیر آوردی واسهما هم بفرست.ممنون

 

[پیرجو]

سلام.حاجی اگه گیر آوردی واسهما هم بفرست.ممنون

گریس مخلوطی ژلاتینی است از یک سیال روانکار (روغن) و یک ماده غلیظ کننده و مواد افزودنی خاص.

ماده غلیظ کننده مهمترین عامل پایداری در شرایط دمایی بالا و حفظ کیفیت در مدت زمان مصرف و در هنگام نگهداری گریس می باشد.

درجه حرارت اثر قابل ملاحظه ای بر استحکام گریس دارد،اگر درجه حرارت زیاد باشد،گریس ابتدا نرم شده و سپس تبدیل به مایع می شود که در این حالت گریس خاصیت روانسازی خود را از دست می دهد. هر گریس محدوده ی دمایی بهره برداری معینی دارد لذا نباید هیچگاه گریس را در دمایی بالاتر از این محدوده ی مجاز به کار برد.

همه ی گریس ها به غیر از گریس های کلسیم و آلومینیوم در برابر دماهایی تا حدود 145 درجه سانتیگراد پایداری قابل توجهی دارند که البته این پایداری برای گریس های کمپلکس صابونی تا 250 درجه سانتیگراد است.

گریس های کمپلکس صابونی با پایه ی غلیظ کننده ای از کمپلکس صابون که شامل صابون ساده به اضافه نمکی از یک اسید با وزن مولکولی پایین است تولید می شود و در نتیجه ترکیب صابون و نمک الیافی در ساختار گریس شکل می گیرد که حواص ویژه ای در آن تولید می کند.

البته امروزه گریس هایی وجود دارند که قابلیت تحمل تا 1100 درجه سانتیگراد را دارند،در این گریس ها از الیاف فلزی به عنوان مواد افزودنی استفاده می شود،از این نوع گریس ها می توان گریس Molykote را نام برد که در ساختار آن از فلزات روی و مس استفاده شده است.

نامگذاري: گريس را با پايه صابوني آن مي شناسند. عمده ترين صابون هاي سازنده گريس شامل صابون كلسيم)در گريس هاي كاپ وشاسي)، سديم (در گريس هاي R.B.B ، فايبر يا با نام تجاري والوالين) ، صابون ليتيم (در گريس هاي مالتي پرپوز و ماهان) ، غير آلي (در گريس نسوز يا بنتون) و ساير صابون ها مانند آلومينيوم.

ساخت صابون: اين ماده خود نيز از پخت چربي ها (اسيد هاي چرب) و مواد قليايي به دست مي آيد. صابون در بسياري از گريس ها بايستي از قبل تهيه شود. براي اين منظور مواد اوليه به درون دستگاه پخت صابون بنام اتوكلاو، تزريق شده و تحت فشار قرار مي گيرد. سپس اين دستگاه به طور كامل بسته شده و مانند ديگ هاي زودپز تحت فشار قرار مي گيرد. اين دستگاه داراي جداره اي گرمكن از نوع روغن داغ بوده و دماي پخت آن در حدود300 درجه سانتي گراد است. اتوكلاو هم چنين براي اختلاط كامل، داراي همزني است كه در زمان پخت براي يكنواختي كامل مواد از آن استفاده مي شود. بدين ترتيب ساخت صابون با انجام آزمايش ها و نمونه برداري تا به دست آوردن نتيجه كامل ادامه مي يابد.

ساخت گريس : پس از پايان ساخت صابون، مواد به داخل دستگاه پخت گريس بنام «كتل» انتقال يافته و سپس روغن به آن افزوده مي شود. اين دستگاه مشابه اتوكلاو عمل مي كند با اين تفاوت كه تحت فشار قرار نمي گيرد. در زمان پخت، صابون در داخل روغن به صورت كريستال هاي ريز درآمده و مخلوطي به حالت ژلاتيني به وجود مي آورد. رشد كريستال ها در روغن از عمده و حساس ترين مراحل پخت گريس است. اگر از مواد اوليه به ويژه روغن پايه نامرغوب استفاده شود، ساختار كريستال هاي به وجود آمده ضعيف شده و در زمان كاركرد در شرايط عادي و يا سخت، صابون از روغن جدا و گريس خاصيت روانكاري را از دست خواهد داد.

كريستال ها: نوع و اندازه كريستال ها عمده ترين عامل ساختار گريس است. به طور كلي آنها به سه گروه الياف بلند، متوسط و كوتاه طبقه بندي مي شوند. ضخامت اين رشته ها از 100 تا 012/0 ميكرون متفاوت است. هر چه نسبت طول رشته ها به قطر آنها بيشتر باشد گريس از قوام بهتري برخوردار خواهد بود.



گريد: گريس از نظر طبقه بندي به9 گروه تقسيم شده است.

گريد: گريس از نظر طبقه بندي به9 گروه تقسيم شده است. در هر طبقه حدفاصل كوچك ترين تا بزرگترين مقدار، 30 و بين هر گروه15 واحد فاصله وجود دارد . حداقل اين مقدار،85 و حداكثر آن475 است. براي تعيين گريد گريس آن را به دماي25 درجه سانتي گراد مي رسانند. سپس دستگاه نفوذ پذيري را كه داراي مخروط استانداردي است، از ارتفاع معين با استفاده از نيروي طبيعي ثقل بر روي سطح گريس گرم شده مي اندازند.

آنگاه مقدار نفوذ اين مخروط را در داخل گريس اندازه گيري كرده و آن را به عنوان شاخص در نظر مي گيرند. اعداد جدول زير ميزان نفوذ مخروط در داخل گريس را به دهم ميليمتر نشان مي دهد .

هر قدر نفوذ اين مخروط در داخل گريس بيشتر باشد نشانگر نرمي بيشتر گريس و اعداد كوچكتر نشان دهنده ساختار سفت گريس است.

به طور مثال گريد 6 (حد115-85) جامد و به صورت بلوك و گريد سه صفر(حد475-445) به شكل مايع و روان است. اين آزمايش طبق استاندارد (ASTM D217) در دو مرحله و به منظور مشخص كردن قوام گريس انجام مي گيرد. در مرحله اول گريس به صورت «كارنكرد» (بدون هيچ گونه كار فيزيكي) و در مرحله دوم به صورت «كاركرد» (با انجام كار فيزيكي) با روش اشاره شده آزمايش مي شود. در مرحله دوم گريس را وارد دستگاهي مي كنند كه صفحه مشبك استانداردي در داخل آن ارتفاعي معين در حدود 60 بار به صورت رفت و برگشت حركت مي كند. چون محفظه گريس بسته است درنتيجه صفحه مشبك از درون حفره هاي داخل صفحه عبور مي كند و اين عامل، باعث گسستگي رشته هاي صابوني (كريستال ها) خواهد شد. عدد حاصل از اين آزمايش را عدد كاركرد مي نامند و مبناي استاندارد تعيين گريد گريس است. گريس هاي خوب برگشت پذيرند يعني رشته هاي گسسته شده دوباره ترميم مي شوند. اين خاصيت گريس را خاصيت برگشت پذيري مي نامند. اين خاصيت در عامه گريس ها وجود ندارد و به طور معمول اين نوع گريس ها پس از كاركرد به علت گسستگي كريستال ها، نرمتر مي شوند.

رنگ: رنگ گريس وابسته به روغن پايه و صابوني است كه با آن ساخته شده باشد. اين ويژگي نقشي در مرغوبيت گريس ندارد. ممكن است برخي تصور كنند كه رنگ روشن تر نشانه مرغوبيت گريس است، اين مساله از نظر علمي صحيح نيست.

پركننده ها: اين مواد براي كاربردهاي خاصي به صورت جامد و يا مايع به گريس اضافه مي شوند. به طور مثال ادتيوهاي افزايش دهنده تحمل فشار (EP) ، از جمله رايج ترين آنها هستند.

نقطه قطره اي شدن: در اين درجه دما گريس از حالت جامد تبديل به مايع شده و با بالا رفتن درجه حرارت كاملاً روان مي شود.

عمر سرويس و طول عمر گريس و فواصل زماني تعويض آن از مهم ترين سئوالات مصرف كنندگان است. به طور معمول بيشتر شركت هاي سازنده دستگاه ها، دستور العمل هاي گريس كاري و نوع آن را تعيين مي كنند. در صورت عدم دسترسي به اطلاعات در اين مورد مراجعه به كاتالوگ هاي سازندگان گريس براي انتخاب نوع گريس مناسب بهترين روش است.

لازم به تذكر است كه به علت چسبندگي گريس، بيشتر ذرات آلاينده كه در گريس باقي مي ماند كه در صورت عدم تعويض به موقع، باعث سائيدگي و خورندگي بيشتر آن قطعه خواهد شد .

گريس همانند روغن مي بايست در فواصل معين تعويض شده و فاصله زماني اين تعويض بستگي به نوع كاربرد آن دارد و اين عمل باعث روانكاري بهتر، طول عمر و تضمين سلامت كاركرد دستگاه ها خواهد شد.

معيارهاي متعددي براي انتخاب يك گريس با قابليت كاربرد در دماهاي بالا (H.T.G) وجود دارد . اين انتخاب با در نظر گرفتن شرايطي از جمله نوع روغن پايه، گرانروي و شاخص گرانروي روغن پايه، نوع تغليظ كننده، پايداري اجزاي بكار رفته اعم از روغن پايه، تغليظ كننده، تركيب مواد افزودني و خواص آنها، دماي محيط و دماي عملياتي، آلودگي هاي محيطي، بار، سرعت و زمان هاي تعويض محقق مي شود. بر پايه ملاحظات فوق، انتخاب گريس هايي كه با شرايط دماهاي بالا سازگاري داشته باشند به بررسي هاي بيشتر كارشناسي وابسته است و با توجه به شرايط گوناگون و قيمت هاي بالاي گريس هاي H.T ، كارشناسان روانكاري با دقت نظر گريس مناسب را انتخاب مي كنند.

مفهوم دماي بالا
كلمه »بالا« معمولاً شرايط دمايي را توصيف مي كند. ياتاقان هايي كه در كارخانه هاي نورد گرم بكار گرفته مي شوند، در معرض دماهايي تا چند صد درجه سانتي گراد قرار دارند و دماي خود ياتاقان ها به حدود120OC تا150OC مي رسد. همچنين در خط مونتاژ خودرو، قطعات فلزي كه رنگ شده اند، توسط نقاله هايي از ميان كوره هاي خشك كن عبور داده مي شوند كه دماي آنها در حد205OC است.
در اين دو مورد شرايط انتخاب تا حدي متفاوت است. در ياتاقان هايي كه در واحد نورد گرم بكار مي روند، گريس مورد استفاده علاوه بر مقاومت در برابر دما بايد داراي تحمل زياد در برابر بار، پايداري عالي در برابر اكسيداسيون، پايداري مكانيكي، مقاومت در برابر آب و خاصيت پمپ شدن عالي نيز باشد. ضمن آنكه با توجه به حجم مصرف زياد، قيمت مناسبي نيز بايد داشته باشد.
به لحاظ اهميت فاكتورهاي اشاره شده براي انتخاب گريس مي بايست داراي استراتژي مناسبي بود.

استراتژي هاي انتخاب
به عنوان نقطه شروع انتخاب، مي بايست به ماهيت دما و اثرات آن بر تخريب محصول توجه داشت. بر اين اساس گريس را مي توان با استفاده از تقسيم بندي دمايي مندرج در جدول1 انتخاب كرد.
ارتباط مستقيمي بين محدوده مناسب دمايي گريس و قيمت آن وجود دارد. به عنوان مثال روغن پايه هاي سنتزي بكار رفته در گريس هاي سنتزي ممكن است تا دماي300OC كاربرد مناسبي داشته باشند، اما قيمت آنها بسيار گران است. مدت زمان كاركرد گريس به عوامل متعددي بستگي دارد و تخريب گريس در اثر از بين رفتن و يا كاهش اين عوامل صورت مي گيرد. پايداري مكانيكي (مقاومت در برابر تنش و برش)، پايداري در برابر اكسيداسيون و پايداري دمايي، از جمله عوامل مهم تأثير گذار در عمر گريس است. تنش هاي گرمايي و اكسايشي به هم وابسته هستند. در دماهاي بالا، معمولاًَ گريس در معرض تنش هاي دمايي قرار مي گيرد و تخريب مي شود. هم زمان، اگر گريس در مجاورت هوا نيز قرار داشته باشد با اكسيداسيون مواجه شده و موجبات تخريب گريس فراهم مي شود.

روش توليد گريس هاي H.Tروغن هاي پايه
به هنگام انتخاب يك روانكار، اولين عاملي كه به آن توجه مي شود، روغن پايه بكار رفته در آن روانكار است. در توليد گريس نيز روغن پايه عامل تعيين كننده اي به شمار مي رود. گريس از سه جزء عمده تشكيل مي شود: روغن پايه، ماده تغليظ كننده و بسته مواد افزودني (Package Additive) . در انتخاب اين اجزاء گزينه هاي متعددي وجود دارد كه در جدول(2) مي توان آنها را بررسي كرد.
خود روغن پايه به دو بخش روغن پايه معدني و سنتزي قابل تقسيم است. از روغن پايه هاي معدني بطور گسترده در توليد گريس استفاده مي شود، به نحوي كه تقريباً در95 درصد گريس هاي توليدي از روغن پايه معدني استفاده شده است. استرهاي سنتزي، PAO ، تركيبات سيليكوني در رده هاي بعدي قرار داشته و در نهايت برخي روغن هاي سنتزي نامتعارف نيز در ساخت گريس مورد استفاده قرار مي گيرند.
انجمن نفت آمريكا (API) براساس شرايط عملكردي براي انتخاب يك روغن پايه آنها را به پنج گروه تقسيم بندي كرده است:
گروه I : اين گروه شامل محصولاتي است كه داراي تركيبات نفتنيك و مواد نفتي پارافينيكي استخراج شده از برش هاي نفتي هستند. اين تركيبات به دليل داشتن درصد بالايي از تركيبات غيراشباع، تمايل زيادي به اكسيد شدن دارند. علاوه براين تركيبات، تركيبات قطبي كه هتروسايكل (مولكول هاي حاوي نيتروژن، گوگرد و اكسيژن) ناميده مي شوند، در اين گروه قرار دارند. اين تركيبات هر چند تركيبات قطبي فعالي هستند اما اين قطبيت به آنها كمك مي كند تا ادتيوها به راحتي در آنها حل شده و در محصول نهايي پخش شوند.
گروه II و III : روغن پايه هاي معدني هستند كه طي فرآيندي هزينه بر مولكول هاي فعال از آنها جدا شده و به كمك مولكول هاي هيدروژن آنها را به حالت اشباع تبديل مي كنند تا پايداري آنها تقويت شود. اين روغن ها بيشتر شبيه روغن پايه هاي گروه IV (هيدروكربن هاي سنتزي PAO) هستند تا روغن پايه معدني گروه I . با حذف تركيبات فعال هترو سيكليك، خواص متفاوت در برابر اكسيداسيون و گرمايي آنها افزايش يافته است.
گروه IV :هيدروكربن هاي سنتزي (سيالات SHC) از تركيب دو يا چند مولكول هيدروكربني با وزن مولكولي كم و سنتز مولكول هاي بزرگتر توليد مي شوند. هر چند اين سيالات از پايداري به مراتب بالاتري نسبت به گروه هاي ديگر برخوردارند، اما قيمت آنها نيز خيلي بيشتر است.
گروه V : ساير روغن پايه هايي كه در رده بندي بالا قرار نمي گيرند.
تخريب اين روغن پايه ها متفاوت از بقيه گروه ها بوده و به روش گرمايي يا اكسيداسيون صورت نمي گيرد.
روغن پايه هاي معدني و سنتزي در اثر حرارت دچار فساد مي شوند و در صورتي كه محصول در مجاورت هوا قرار داشته باشد دچار اكسيداسيون نيز مي شوند. نقطه شروع فساد روغن زماني است كه زنجيره مولكول هاي آنها شروع به از هم پاشيدن مي كنند و اتم هاي كربن از زنجيره مولكولي جدا مي شوند. اين فرآيند در دماي280OC تا320OC اتفاق مي افتد.
معمولاً توليدكنندگان گريس از تركيباتي كه تشابه زيادي با يكديگر دارند و يا به راحتي در دسترسي قرار داشته باشند براي توليد گريس استفاده مي كنند. از روغن پايه هاي جديدي كه شيوه هاي تخريب آنها با سيالات قبلي بكار گرفته شده مشابهت داشته باشند نيز مي توان در توليد محصولات آتي استفاده كرد.

تغليظ كننده ها
غالباً موادي كه به عنوان تغليظ كننده انتخاب مي شوند شامل مواد آلي مانند پلي اوره، معدني مانند خاك رس، يا صابون و صابون هاي كمپلكس فلزي مانند ليتيم، آلومينيوم يا كلسيم سولفونات كمپلكس هستند. مناسب بودن گريس به كل مجموعه و اجزاي بكار گرفته شده در توليد آن بستگي دارد نه به نوع روغن پايه يا تغليظ كننده آن. به عنوان مثال گريس هاي بنتونيت داراي نقطه قطره اي شدن نبوده و در دماهاي بالا روغن پايه از ماده تغليظ كننده جدا مي شود. محدوده دماي عملكردي گريس هاي با تغليظ كننده پلي اوره بيشتر از گريس هاي با پايه صابون هاي فلزي بوده و به دليل ماهيت پلي اوره خواص ضد اكسيداسيون و ضدسايشي بهتري دارد. از ديگر انواع تغليظ كننده ها، تغليظ كننده هاي صابوني يا صابون هاي كمپلكس فلزي است. گريس هايي با تغليظ كننده ليتيم كمپلكس نسبت به تغليظ كننده ليتيمي محدوده دماي بالاي عملكردي بيشتري دارد چرا كه در دماهاي بالاتر، گريس با مشكل مواجه مي شود.

مواد افزودني
مواد افزودني مورد استفاده در توليد گريس نيز مشابه روغن هاي روانكار، برخي خواص روانكار را بهبود بخشيده و برخي خواص را در گريس ايجاد مي كنند. از جمله اين خواص مي توان به پايداري اكسيداسيون، مقاومت در برابر خوردگي و سايش، كاركرد در دماهاي پايين و مقاومت در برابر آب اشاره كرد. همچنين مواد افزودني مي بايست با روغن پايه و تغليظ كننده سازگار بوده و اين قابليت را داشته باشند تا در كنار دو پارامتر ديگر تركيب، ايجاد پايداري كنند.

سازگاري گريس هاي H.T
سازگاري يا ناسازگاري بين دو گريس H.T را بايد قبل از انتخاب گريس جديد مشخص كرد. به دليل آنكه گريس مصرفي، تركيب پيچيده اي از مواد شيميايي است كه به خوبي با هم ممزوج شده و خواص تعريف شده ويژه اي دارند، لذا افزودن مواد شيميايي جديد ممكن است اين تعادل را برهم زده و موجبات تخريب گريس شود.
براساس قانون آرنيوس با افزايش هر ده درجه سانتيگراد، سرعت واكنش شيميايي دو برابر افزايش مي يابد. يكي از اثرات ناسازگاري، بالا رفتن دماي خود گريس است. همچنين ناسازگاري موجب شل شدن گريس مي شود. در صورت شل شدن گريس و به منظور توقف اين پديده، گريس ممكن است تعويض شده و اجزاي سيستم از يكديگر جدا شده و از گريس اوليه پاك شوند.
بنابراين قبل از گريس كاري قسمت هاي مختلف سيستم با گريس جديد، به منظور كاهش هزينه ها و طولاني تر شدن زمان هاي سرويس و تعمير دستگاهها مي بايست بررسي هاي جامعي را انجام داد. به عنوان مثال وقتي گريسي با تغليظ كننده مشابه را جايگزين گريس فعلي مي كنيم به مراتب نسبت به وقتي كه نوع تغليظ كننده ها متفاوت باشند با مشكلات كمتري مواجه مي شويم. گريس ها در پايان زمان كاركرد خود معمولاً نرم
مي شوند (در برخي موارد سفت مي شوند)، در اين شرايط مجموعه تشكيل شده از روغن پايه، تغليظ كننده و ادتيوها ناپايدار شده و اجزاي گريس از يكديگر جدا مي شوند. وقتي متغيرها زياد مي شوند (به هنگام مخلوط شدن دو گريس) تشخيص اين زمان كمي مشكل مي شود. از آنجا كه گريس هاي H.T با دقت زيادي توليد مي شوند، اين تأثيرات به مراتب مشهودتر مي شود.

اگر يكي از اجزاي بكار رفته در گريس نسبت به رطوبت حساس باشد، صرف نظر از قابليت تحمل دماهاي بالا، انتخاب اين گريس و استفاده از آن ريسك بالايي دارد. زيرا گريس در مجاورت رطوبت بوده و در معرض تخريب قرار دارد. چنانچه از روغن پايه هاي گليكولي كه در آب مخلوط مي گردد در ساخت گريس استفاده شده باشد، از اين گريس نمي توان در جايي كه رطوبت وجود دارد مانند سيستم نقاله خط شستشو، استفاده كرد.

انتخاب گريس هاي H.T
1- تعيين محدوده واقعي دما. دماي عملياتي ممكن است از آنچه به نظر مي رسد كمتر باشد بنابراين از يك سنسور تماسي براي اندازه گيري دماي عملياتي گريس استفاده مي شود.
2- تغييرات متفاوت يا ثابت دما. اگر دما ثابت باشد از بين محصولات بايد بهترين آنها را كه با شرايط عملياتي مطابقت دارد، انتخاب كرد.
3- تغييرات رطوبت در محيط ارزيابي شود.
4- بازه هاي زماني مناسب براي تعويض و روانكاري مجدد تعيين شود.

 

[پیرجو]

روش ساخت گریس

روش ساخت گریس

گريس ماده اي است جامد يا نيمه جامد كه از تركيب يك ماده پركننده و صابون (Thickener) ، در داخل روغن به دست مي آيد. البته ممكن است ساير موادي كه بتواند بر خاصيت آن بيفزايد نيز در آن به كار گرفته شود. روغن هاي معدني (مشتقات نفتي) و يا سنتتيك ماده اصلي تشكيل دهنده گريس است كه در حدود80 درصد آن را تشكيل مي دهند و نقش مهمي در قوام آن دارند. در صورتي كه اين ماده با كيفيت نامناسب مورد استفاده قرار گيرد ساختار گريس بسيار ضعيف و ناپايدار شده و در شرايط سخت به صورت دو فاز (روغن و صابون) در آمده و به قطعات و ماشين آلات صدمه بسيار وارد خواهد كرد. دومين ماده اصلي تشكيل دهنده گريس، صابون است كه آن نيز داراي انواع مختلف مي باشد. براي ساخت گريس، صابون در داخل روغن به وسيله حرارت تركيب و پخته مي شود. دراين مرحله، صابون در روغن، كريستاليزه شده و توليد الياف (Fibers) مي كند و تركيب به صورت ژلاتيني حاصل مي شود. سپس گريس در دماي قابل تخليه درون ظروف تخليه مي شود. لازم به تذكر است كه در برخي از انواع گريس تشكيل اين رشته ها در داخل گريس، بعد از اتمام پخت تا مدت طولاني ادامه پيدا مي كند.

نامگذاري: گريس را با پايه صابوني آن مي شناسند. عمده ترين صابون هاي سازنده گريس شامل صابون كلسيم (در گريس هاي كاپ وشاسي)، سديم (در گريس هاي R.B.B ، فايبر يا با نام تجاري والوالين) ، صابون ليتيم (در گريس هاي مالتي پرپوز و ماهان) ، غير آلي (در گريس نسوز يا بنتون) و ساير صابون ها مانند آلومينيوم.

ساخت صابون: اين ماده خود نيز از پخت چربي ها (اسيد هاي چرب) و مواد قليايي به دست مي آيد. صابون در بسياري از گريس ها بايستي از قبل تهيه شود. براي اين منظور مواد اوليه به درون دستگاه پخت صابون بنام اتوكلاو، تزريق شده و تحت فشار قرار مي گيرد. سپس اين دستگاه به طور كامل بسته شده و مانند ديگ هاي زودپز تحت فشار قرار مي گيرد. اين دستگاه داراي جداره اي گرمكن از نوع روغن داغ بوده و دماي پخت آن در حدود300 درجه سانتي گراد است. اتوكلاو هم چنين براي اختلاط كامل، داراي همزني است كه در زمان پخت براي يكنواختي كامل مواد از آن استفاده مي شود. بدين ترتيب ساخت صابون با انجام آزمايش ها و نمونه برداري تا به دست آوردن نتيجه كامل ادامه مي يابد.

ساخت گريس: پس از پايان ساخت صابون، مواد به داخل دستگاه پخت گريس بنام ?كتل? انتقال يافته و سپس روغن به آن افزوده مي شود. اين دستگاه مشابه اتوكلاو عمل مي كند با اين تفاوت كه تحت فشار قرار نمي گيرد. در زمان پخت، صابون در داخل روغن به صورت كريستال هاي ريز درآمده و مخلوطي به حالت ژلاتيني به وجود مي آورد. رشد كريستال ها در روغن از عمده و حساس ترين مراحل پخت گريس است. اگر از مواد اوليه به ويژه روغن پايه نامرغوب استفاده شود، ساختار كريستال هاي به وجود آمده ضعيف شده و در زمان كاركرد در شرايط عادي و يا سخت، صابون از روغن جدا و گريس خاصيت روانكاري را از دست خواهد داد.
كريستال ها: نوع و اندازه كريستال ها عمده ترين عامل ساختار گريس است. به طور كلي آنها به سه گروه الياف بلند، متوسط و كوتاه طبقه بندي مي شوند. ضخامت اين رشته ها از100 تا0/012 ميكرون متفاوت است. هر چه نسبت طول رشته ها به قطر آنها بيشتر باشد گريس از قوام بهتري برخوردار خواهد بود.