وقتی تتلو روی ناوجنگی ارتش جمهوری اسلامی ایران ظاهر شد
و با ادا و اطوار مخصوص به خودش از انرژی هسته ای حق مسلم ما دفاع کرد آن را به حساب یک کج سلیقگی فرهنگی گذاشتیم و در پاسخ به کسانی که می گفتند مگر می توان بدون هماهنگی با اعاظم قوم ناو جنگی در اختیار گرفت می گفتیم در این سرزمین پرگهر هر اتفاقی ممکن است رخ دهد. این جا خیلی چیزها قائم به فرد است. حتما یکی از امرای ارتش از تتلو خوشش می آمده،
یا این که تتلو یکی از قوم و خویش هایش در ارتش کاره ای بوده و گفته امیرجان ناو دوست داری؟
و او هم گفته دوست دارم، او هم گفته بیا این هم ناو برو روش کلیپ کار کن. شاید هم بچه یکی از بزرگان به تتلو علاقه داشته و گفته بابا بابا من تتلو می خوام.
و نتیجه این شده که من و شما می بینیم. اما وقتی دیدم که بعضی از رسانه های مدعی
دفاع از ارزش ها به تئوریزه کردن حضور استاد تتلو بر روی عرشه ناو جنگی پرداختند
فهمیدم که حق با دوستان بوده و بازهم طبق معمول خانه از پای بست ویران است.
من نمی دانم چه کسانی پشت این فجایع فرهنگی قرار دارند اما هرکه هستند
و در هرمقامی قرار دارند چیزی از فرهنگ نمی دانند. ایده این که باید از هرچه مردم خوششان می آید برای جا انداختن فرهنگ ارزشی بهره بگیریم
از اساس یک دروغ و کلاهبرداری رسمی است. مگر وقتی تصمیم گرفته شد صدای ربنای شجریان از صدا و سیما حذف شود کسی به آراء مردمی مراجعه کرد؟
مردم بهانه اند. معمولا کسانی که چنین تئوری هایی صادر می کنند خود از اساس ذائقه و سلیقه ای مبتذل و متنزل دارند
اما آرا و اهواء سخیف خود را پشت عناوینی هم چون مردم پنهان می کنند تا هم خودرا دلسوز و پشتیبان مردم نشان دهند
و هم منتی بر سر دیگران بگذارند. نمی توان دعوی مبارزه با تهاجم فرهنگی داشت و آن وقت از چیزی
که خود مصداق اتم تهاجم فرهنگی است برای مبارزه با تهاجم فرهنگی استفاده کرد.
نمی توان خود با کج سلیقگی و گاه با عداوت بهترین چیزها را از مردم دریغ کرد و زمینه میل به ابتذال و بی معنایی را در مردم پدید
آورد و آن گاه که مردم در یک فضای سرگردان و بی معنا و تهی از جدیت به چیزهای مبتذل روی آوردند همان را به عنوان اتخاب و سلیقه مردم علم کرد
و به همین بهانه به نشر و گسترش حماقت اهتمام ورزید.مردم مقصر نیستند، مقصر کسانیند که بدون هیچ درکی از فرهنگ و تهاجم فرهنگی فقط و فقط
در اتاق فرمان فرهنگ نشسته اند و برای مقوله ای که هیچ درکی از آن ندارند نسخه می پیچند. مقصر کاسب کارانیند
که مفاهیم ارزشی و ملی و دینی را ملک طلق خود می دانند و با ارائه قرائتی که حاصل آن فقط بردن رونق مسلمانی است
هنرمندان ممتاز و فهیم این سرزمین را از پرداختن به مفاهیم ارزشی و دینی و ملی گریزان کرده اند تا عرصه جولان بی هنران را فراهم آورند.
مخلص کلام:مقصر امیر تتلو نیست مقصر تتلو پرورانند.
نویسنده
موسوی، سیدعبدالجواد
و با ادا و اطوار مخصوص به خودش از انرژی هسته ای حق مسلم ما دفاع کرد آن را به حساب یک کج سلیقگی فرهنگی گذاشتیم و در پاسخ به کسانی که می گفتند مگر می توان بدون هماهنگی با اعاظم قوم ناو جنگی در اختیار گرفت می گفتیم در این سرزمین پرگهر هر اتفاقی ممکن است رخ دهد. این جا خیلی چیزها قائم به فرد است. حتما یکی از امرای ارتش از تتلو خوشش می آمده،
یا این که تتلو یکی از قوم و خویش هایش در ارتش کاره ای بوده و گفته امیرجان ناو دوست داری؟
و او هم گفته دوست دارم، او هم گفته بیا این هم ناو برو روش کلیپ کار کن. شاید هم بچه یکی از بزرگان به تتلو علاقه داشته و گفته بابا بابا من تتلو می خوام.
و نتیجه این شده که من و شما می بینیم. اما وقتی دیدم که بعضی از رسانه های مدعی
دفاع از ارزش ها به تئوریزه کردن حضور استاد تتلو بر روی عرشه ناو جنگی پرداختند
فهمیدم که حق با دوستان بوده و بازهم طبق معمول خانه از پای بست ویران است.
من نمی دانم چه کسانی پشت این فجایع فرهنگی قرار دارند اما هرکه هستند
و در هرمقامی قرار دارند چیزی از فرهنگ نمی دانند. ایده این که باید از هرچه مردم خوششان می آید برای جا انداختن فرهنگ ارزشی بهره بگیریم
از اساس یک دروغ و کلاهبرداری رسمی است. مگر وقتی تصمیم گرفته شد صدای ربنای شجریان از صدا و سیما حذف شود کسی به آراء مردمی مراجعه کرد؟
مردم بهانه اند. معمولا کسانی که چنین تئوری هایی صادر می کنند خود از اساس ذائقه و سلیقه ای مبتذل و متنزل دارند
اما آرا و اهواء سخیف خود را پشت عناوینی هم چون مردم پنهان می کنند تا هم خودرا دلسوز و پشتیبان مردم نشان دهند
و هم منتی بر سر دیگران بگذارند. نمی توان دعوی مبارزه با تهاجم فرهنگی داشت و آن وقت از چیزی
که خود مصداق اتم تهاجم فرهنگی است برای مبارزه با تهاجم فرهنگی استفاده کرد.
نمی توان خود با کج سلیقگی و گاه با عداوت بهترین چیزها را از مردم دریغ کرد و زمینه میل به ابتذال و بی معنایی را در مردم پدید
آورد و آن گاه که مردم در یک فضای سرگردان و بی معنا و تهی از جدیت به چیزهای مبتذل روی آوردند همان را به عنوان اتخاب و سلیقه مردم علم کرد
و به همین بهانه به نشر و گسترش حماقت اهتمام ورزید.مردم مقصر نیستند، مقصر کسانیند که بدون هیچ درکی از فرهنگ و تهاجم فرهنگی فقط و فقط
در اتاق فرمان فرهنگ نشسته اند و برای مقوله ای که هیچ درکی از آن ندارند نسخه می پیچند. مقصر کاسب کارانیند
که مفاهیم ارزشی و ملی و دینی را ملک طلق خود می دانند و با ارائه قرائتی که حاصل آن فقط بردن رونق مسلمانی است
هنرمندان ممتاز و فهیم این سرزمین را از پرداختن به مفاهیم ارزشی و دینی و ملی گریزان کرده اند تا عرصه جولان بی هنران را فراهم آورند.
مخلص کلام:مقصر امیر تتلو نیست مقصر تتلو پرورانند.
نویسنده
موسوی، سیدعبدالجواد
