تا ما به خود نیاییم؛او نخواهد آمد

مهندس 21

عضو جدید
تا ما به خود نیاییم؛او نخواهد آمد


در سکوت تاریک دل ، نجوایی می شنوم . این ره که می روم رو به ناکجا آباد دارد! نداشتن معرفت به خود و عدم تأمل در پیدایش فطرت خود ، چالشی ایجاد می نماید که رهیدن از آن عزمی ستورگ می خواهد . منظور این است که مسعود شدن و غرق در لذت شدن ناگزیر به شناخت حقیقت است و در صورت تن پروری و بطالت به اینکه عارف شویم و عامل ، سیمای مان از انسانیت و اشرف شمردن رنگ می بازد .
چرا نباید راه را از چاه بازشناسیم و کوله ای از توشه بردوش نهیم و با لغزشهای بین راه سرخم فرود نیاوریم ؟ اگر خودخواهی ننامیم دل در گرو تکبر دوخته ایم .
همانا تکبر گناهی است نابخشودنی

 

Similar threads

بالا