chelsea2011
عضو جدید
بچه که بودیم ، چه دل های بزرگی داشتیم ، اکنون که بزرگیم ، چه دلتنگیم!
کاش دل هامون به بزرگی بچگی بود .
کاش برای حرف زدن ، نیازی به صجبت کردن نداشتیم و فقط " نگاه " کافی بود.
بچه که بودیم تو جمع گریه میکردیم ، بزرگ که شدیم ، تو خلوت .
بچه که بودیم ، راحت دلمون نمی شکست ، بزرگ که شدیم ، خیلی آسون دلمون می شکنه .
بچه که بودیم همه رو 10 تا دوست داشتیم ، بزرگ که شدیم ، بعضی ها رو هیچی ، بعضی ها رو کم و بعضی ها رو بی نهایت دوست داریم .
بچه که بودیم قضاوت نمی کردیم و همه یکسان بودن ، بزرگ که شدیم ، قضاوت های درست و غلط موجب شد که اندازه دوست داشتنمون تغییر کنه .
بچه که بودیم اگه با کسی دعوا می کردیم ، یک ساعت بعد از یادمون می رفت ، بزرگ که شدیم ، گاهی دعواهامون سال ها تو یادمون می مونه و آشتی نمی کنیم .
بچه که بودیم گاهی با یه تیکه نخ سرگرم می شدیم ، بزرگ که شدیم ، حتی 100 تا کلاف هم سرگرممون نمی کنه .
بچه که بودیم بزرگترین آرزمون داشتن کوچکترین چیز بود ، بزرگ که شدیم ، کوچکترین آرزمون ، داشتن بزرگترین چیزه.
بچه که بودیم آرزمون بزرگ شدن بود ، بزرگ که شدیم ، حسرت برگشتن به بچگی رو داریم .
بچه که بودیم تو بازی هامون همه اش ادای بزرگتر ها رو در می آوردیم ، بزرگ که شدیم ، همه اش تو خیالمون بر می گردیم به بچگی .
